mbyllja e viti jubilar të shën palit - kishadhejeta.com

qershor 2009 Kisha dhe jeta4ndaj ungjillit e ndaj Kishës që i jep jetë ungjillitnë botë, edhe kur kryhet në emër të lirisë e tëprogresit, nuk është gjë tjetër, përveçse shprehjee fanatizmit. Ky fanatizëm rrjedh nga imazhi igabuar që mund të kenë njerëzit për Zotin. Këtëimazh korrigjon Krishti, kur i thotë Saulit: “Unëjam Jezusi nga Nazareti, që ti po përndjek”. Ngaky zbulim kuptojmë se liria e vërtetë dhe e plotëe njeriut është e themeluar jo në autonominë etij të plotë nga Zoti, por në dashurinë e Zotit, qëështë bërë i dobët dhe i përndjekur, që me anë tëdobësisë të pushtojë zemrën njeriut e të mundëfanatizmin në çdo shprehje të mundshme, fetareapo intelektuale. Vetëm një shoqëri që e kuptonse themeli i lirisë qëndron në dashurinë e Hyjit,do të ketë aftësinë për ta përdorur këtë liri mepërgjegjësi dhe në të mirë të njeriut. Kjo liri dotë jetë e plotë dhe e vërtetë, jo kur jep të drejtënpër të mohuar vlerat dhe për të ushtruar veset,por kur jep forcën për të formuar njeriun sipasvullnetit të Zotit. Për këtë liri flet Pali në letrëndrejtuar Galatasve, kur thotë: “Krishti na liroi qëtë mbesim vërtetë të lirë. Qëndroni, prandaj, emos lejoni t’ju zënë nën zgjedhën e skllavërisë!”(Gal 5,1).Një Zot që paraqitet para njerëzve në shenjëne dobësisë, për të treguar kështu themelet e lirisësë njeriut, rrezikon të mos njihet dhe të keqkuptohet.Këtë e tregon edhe përgjigja e apostujve,kur thonë se njerëzit mendojnë se ai është GjonPagëzuesi, Elia apo njëri ndër profetët. Bota esotme mund të ketë një opinion rreth Krishtit,por opinioni nuk është themel. Ndryshe nga bota,Kisha ka një bindje mbi Krishtin, dhe kjo bindjeshprehet me pohimin solemn të Pjetrit: “Ti jeMesia, Biri i Hyjit të gjallë!”. Jezusi i Nazaretit, qëbota e përndjek, është Mesia, Biri i Hyjit të gjallë,që kisha e adhuron dhe e shpall. Kjo bindje e besimitmbi identitetin e Jezusit të përndjekur, i jeptë krishterit forcën për të jetuar në botë me integritettë plotë, duke pranuar vuajtjet, përçmimet,përjashtimet dhe vdekjen, sepse të gjitha janëtejkaluar në kryqin dhe ringjalljen e Birit të Hyjit.Kjo bindje e fesë i bën të krishterët si Krishtin, jotë nënshtruar ndaj ligjeve të mëkatit, por të lirë nëshpirt nga mëkatit, edhe kur ai mund të godasënë trup e të shkaktojë vuajtje. Kjo liri e shpirtit,që e lidh njeriun me Zotin me anë të shpalljes sëbesimit, heq prej tij frikën, dhe jep forcën për tëmos bërë kompromis me të keqen, edhe kur kjomund të kërkojë martirizimin.Shën Pjetri dhe Shën Pali janë martirë,domethënë se kanë qenë të lirë nga çdo frikë, edhenga frika e vdekjes. Martirizimi është shprehja mëe madhe e kuptimit të dashurisë së Zotit, i cili kapranuar të përndiqet në botë, për të fituar njeriun:“Unë jam Jezusi nga Nazareti, që ti po e përndjek!”Martirizimi është shprehja më e madhe ekuptimit të përmbajtjes së besimit, i cili na jepatë bindje, me të cilën Pjetri i drejtohet Jezusit nëUngjillin e sotëm, kur shpall: “Ti je Mesia, Birii Hyjit të gjallë!”. Kjo dashuri dhe ky besim, qëi mësojmë në shkollën e Shën Palit dhe të ShënPjetrit, janë themeli i shpresës së krishterë, qëkisha e mban të gjallë në botë. Kjo dashuri dhe kybesim kanë qenë forca e martirëve gjatë të gjithëshekujve e në mënyrë të veçantë forca e martirëveshqiptarë gjatë kohës së komunizmit.Kjo dashuri, ky besim dhe kjo shpresë, qofshinforca e kishës shqiptare për të përballuar sfidat eshekullit të njëzetenjëtë! Amen.