plik .pdf, 11.3 MB - Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

R z e ź b a• Profesor Stanisław Radwańskiprzegląd semestralny, 2003 r.1W październiku 1934 roku Marian Wnuk rozpoczął pracę na Wydziale Sztuk Zdobniczychi Przemysłu Artystycznego w Państwowej Szkole Technicznej (w roku 1938 przemianowanejna Państwowy Instytut Sztuk Plastycznych). Brał udział w obronie Lwowa wewrześniu 1939 roku. Prace kontynuował po zajęciu miasta przez Sowietów (Instytutfunkcjonował pod nazwą Lvivske Derżavne Chudożnio-Promyslove Uczylyszcze),a także przez Niemców (była to Kunstgewerbeschule). W kwietniu 1944 roku opuściłLwów.2W konkursie na pomnik Józefa Piłsudskiego we Lwowie (rok 1936) i w Warszawie(rok 1937) Wnuk współpracował z architektem Karolem Kocimskim.3Rok 1945: konkurs na pomnik Wdzięczności dla Armii Czerwonej w Krakowie – nagrodaMarian Wnuk; rok 1946: konkurs na pomnik Powstańców Śląskich na Górze ŚwiętejAnny – II nagroda Marian Wnuk, konkurs na pomnik Wyzwolenia Gdańska – I nagrodaFranciszek Duszeńko, Lech Weroscy, Lech Kiernicki, II nagroda Adam Smolana;rok 1947: konkurs na pomnik Adama Mickiewicza w Poznaniu – III nagroda Adam Smolana,Tadeusz Łodziana, Aleksander Kobzdej; 1948 rok: konkurs na pomnik Wdzięcznościdla Armii Radzieckiej w Gdyni – I nagroda Marian Wnuk, II nagroda Adam Smolana,III nagroda Tadeusz Łodziana; rok 1948: konkurs na pomnik Fryderyka Chopina w Krakowie– II nagroda Franciszek Duszeńko, Adam Haupt, Leszek Weroscy; konkurs napomnik Wdzięczności w Bydgoszczy – II nagroda Marian Wnuk i Stefan Listowski;rok 1949: konkurs na pomnik Wdzięczności dla Armii Radzieckiej we Włocławku – II nagrodaMarian Wnuk, III nagroda – Stanisław Horno-Popławski.4Jednocześnie prowadził rzeźbę w Katedrze Malarstwa i Rzeźby na Wydziale ArchitekturyPolitechniki Gdańskiej.5Na przykład w drugiej OWP w latach 1951–1952 uczestniczyło 600 prac.6Uprawiali malarstwo, które można określić mianem realizmu kolorystycznego, godzącepostulowaną tematykę z wartościami malarskimi. W praktyce oznaczało to stosowanieszerokiej plamy barwnej (na rzetelnym rysunku), szukanie jednolitego wyrazu malowidłaprzez unikanie dysonansów kolorystycznych. Często też artyści z Wybrzeża sięgali popejzaż, mimo iż czasami stanowił on tło dla pierwszoplanowej sceny rodzajowej.7I OWP – pierwsza nagroda Alfred Wiśniewski Granica Pokoju, trzecia nagroda StanisławHorno-Popławski Głowa marynarza; II OWP – druga nagroda Stanisław Horno-PopławskiKsiądz Piotr Ściegienny, druga nagroda Anna Pietrowiec Maria Konopnicka, druganagroda Magdalena Więcek i Franciszek Duszeńko Majakowski, trzecia nagroda AdamSmolana Młody Feliks Dzierżyński; III OWP – pierwsza nagroda Stanisław Horno-PopławskiMatka Belojannisa, trzecia nagroda Alfred Wiśniewski za rzeźby Studentkai Głowa, IV OWP – druga nagroda Stanisław Horno-Popławski Żniwiarka.8Z. Herbert, Węzeł gordyjski oraz inne pisma rozproszone 1948–1998, Biblioteka „Więzi”,Warszawa 2001, s. 118.9Op. cit. s. 129.10M. Wrońska, Marian Wnuk 1906–1967, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych, Warszawa1996, s. 13.11Tamże, s. 15.12M. Więcek, Był moim profesorem, [w:] Marian Wnuk 1906–1967, pod redakcją AnnyWrońskiej, Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa 1996, s. 63.13Obecnie organizowane są plenery w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, a na terenieWydziału Rzeźby − Międzynarodowe Warsztaty Odlewnicze. Od kilkunastu lat MariuszBiałecki i młodzi pracownicy Wydziału Rzeźby organizują międzynarodowy plenerrzeźbiarski w Rodowie.14Rok wcześniej artysta otrzymał doktorat honoris causa UMK w Toruniu.15I. Witz, Plastycy Wybrzeża, Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1969, s. 171.16A. Smolana [w:] Adam Smolana. Rzeźba, katalog wystawy, „Zachęta” luty 1965, Warszawa1965, s. 4.17Magdalena Więcek-Wnuk (ur. w 1924 r. w Katowicach). Studiowała w gdańskiej PWSSPw latach 1945–1949, następnie w warszawskiej ASP, dyplom w roku 1952. Od 1966 rokubyła pedagogiem poznańskiej PWSSP. Autorka pomników, rzeźb monumentalnychi kameralnych.18Tadeusz Łodziana (ur. w 1920 r. w Borowej). Studiował w Instytucie Sztuk Plastycznychwe Lwowie w latach 1937–1939, 1941–1942 oraz w gdańskiej PWSSP od 1945 do 1950roku. W latach 1949–1950 był asystentem w sopockiej uczelni. W latach 1950–1990 byłpedagogiem warszawskiej ASP: profesor, dziekan Wydziału Rzeźby w latach 1966–1969i 1972–1978 oraz prorektor od 1968 do 1971 roku. Jest autorem pomników i rzeźbkameralnych.19F. Duszeńko, maszynopis w bibliotece gdańskiej ASP.20W latach 1965−1970 z Wydziałem Rzeźby związany był także warszawski rzeźbiarzStanisław Lisowski.21Pozostali artyści: Czesław Ciesielski, Romuald Frejer, Zygmunt Kępski, Stanisław Konieczny,Zygfryd Korpalski, Zdzisław Koseda, Irena Loroch, Henryk Lula, Wiesław Pietroń,Anna Pietrowiec, Marian Wnuk, Irena Zabrocka, Zbigniew Zabrocki, Swetlana Zerling.22Przewodnik po kolekcji polskiej sztuki współczesnej, Muzeum Narodowe, Gdańsk 2004, s.119.23M. Kulpa [w:] Mariusz Kulpa. Rysunek, rzeźba, katalog wystawy, Galeria Sztuki Współczesnej,Olsztyn 2001, s. 3.24Do tej pory roku funkcja rektora nadawana była odgórnie – w 1981 roku pierwszy razrektora wybierali wszyscy pracownicy uczelni.25Historia Pracowni Ceramiki gdańskiej ASP została omówiona w oddzielnym eseju.26Anna Bem-Borucka prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Architektury i Wzornictwa.Z Wydziałem Architektury i Wzornictwa związana jest także Marta Branicka.27Z rozmów z Franciszkiem Duszeńką.28Pracownia Intermedialna prof. Witosława Czerwonki, www.asp.gda.pl.189 .