Wiele beneficjentek programu miało po razpierwszy możliwość uczestniczenia w warsztatachpsychologicznych, indywidualnych konsultacjachpsychologiem, pracownikami Urzędu Pracy, doradcamibiznesowymi. Miały okazję opanować podstawyobsługi komputera, własnoręcznie przygotowaćswoje pierwsze CV i list motywacyjny. Zdobyłyrównież praktyczne umiejętności autoprezentacjii rozmowy z pracodawcą.Dla wielu kobiet była to pierwsza okazja do rzetelnejoceny własnych możliwości, poz<strong>na</strong>nia swoichmocnych i słabych stron. Moment do refleksjii przemyśleń <strong>na</strong>d wyborem dalszej drogi życiowej,czas <strong>na</strong> zrobienie planu, obrania celu. Z tym większąradością panie przynosiły <strong>na</strong>m pierwsze dyplomyukończenia poszczególnych szkoleń tematycznych.Same domagały się, aby kserokopie trafiały doich teczek osobowych.W <strong>na</strong>szym ośrodku rozdzwoniły się telefony, zrobiłosię gwarno. Rozpoczęły się przygotowania do realizacjikolejnych samodzielnych zadań: przygotowaniagazetki oraz przedstawienia teatralnego. Zarównojedno jak i drugie zrobiły <strong>na</strong> <strong>na</strong>s ogromne wrażenie.Dostrzegliśmy ogromne zaangażowanie, profesjo<strong>na</strong>lizmw realizacji gazetki, przygotowanie poczęstunku,który mimo niskiego budżetu zachwycił różnorodnościąi dobrym smakiem.Podopieczni pokazali, iż sami potrafią zrealizowaćswój pomysł, wystarczyła tylko niewielka pomoci wsparcie fi<strong>na</strong>nsowe.Poczucie bycia kimś ważnym, wyróżnionym i dostrzeżonymto niewątpliwie ogromne atuty programu,dostrzegalne już od samego początku jego realizacji.Bycie w ośrodku chyba po raz pierwszy utorowałodrogę do łatwiejszego dostępu do szkoleń, możliwościpodjęcia zatrudnienia. Projekt pozwolił <strong>na</strong> lepszei efektywniejsze wykorzystanie roku czasu, który <strong>na</strong>szemieszkanki mają <strong>na</strong> usamodzielnienie.Te rezultaty programu są nieocenione.Musiał jed<strong>na</strong>k przyjść czas próby, prawdziwegozmierzenia się z samym sobą i własnymi słabościami.Ograniczeniami zarówno własnymi jak i ze stronyprogramu.W pierwszej kolejności kobiety poradziły sobiez zapewnieniem opieki dzieciom.Część zaangażowała ojców swych pociech, którzycodziennie przychodzili do ośrodka odbierać maluchy.Pozostałe, które nie miały tej możliwości, skorzystałyz pomocy opiekunki- pedagoga zatrudnionegow placówce lub pozostających <strong>na</strong> miejscu koleżanek.W ten sposób udało się poko<strong>na</strong>ć dużą przeszkodę,która jest również zasadniczą kwestią dla przyszłychpracodawców.Jed<strong>na</strong> z kobiet szczególnie zaskoczyła <strong>na</strong>s swojąchęcią uczestniczenia w programie godząc udziałw kolejnych szkoleniach z wyjazdem <strong>na</strong> rodzinny obózterapeutyczny odbywający się w innej miejscowości.Udało jej się wykorzystać obie możliwości i jeśli tegobyło trzeba być „w dwóch miejscach <strong>na</strong>raz”.Uczestniczki programu zdały egzamin z samodzielności,umiejętności podejmowania własnej inicjatywyoraz z odpowiedzialności za udział w projekcie,determi<strong>na</strong>cji do jego kontynuowania, ukończeniakolejnych etapów, godzenia staży, dalekich dojazdów,zapewnienia opieki dzieciom z byciem w ośrodku.Moż<strong>na</strong> powiedzieć, że starały się wykorzystaćszansę <strong>na</strong> tyle, <strong>na</strong> ile tylko mogły.Program nie zakładał prowadzenia długoterminowejterapii, nie był <strong>na</strong>stawiony <strong>na</strong> wywołanie długofalowychi głębokich zmian wśród uczestników (uwolnieniado <strong>na</strong>łogów, zmiany podejścia do życia, czy postawywobec niego).Dlatego też tym bardziej trzeba docenić wysiłkiwielu osób do poddania się całkiem nowym lub zapomnianym<strong>na</strong>wykom, rutynie codziennych, częstotrudnych obowiązków.W ośrodku nie było słychać <strong>na</strong>rzekań, czy wyrazówzniechęcenia. Pojawił się nowy rytm.Poprzez rozpoczęte staże w ciągu dnia w placówcepozostawało niewiele osób, co wpływało pozytywnie<strong>na</strong> pozostałe mieszkanki, które również zaczęły rozglądaćsię za pracą.Wśród klientek, które nie uczestniczyły w projekciepracuje 6 kobiet ( w tym jed<strong>na</strong> uczy się i pracujejednocześnie). Jed<strong>na</strong> z kobiet, która nie zakwalifikowałasię do części stażowej podjęła <strong>na</strong>ukę.Program tym samym pobudził i zmotywował pozostałeosoby do działania. Pokazał, iż są różne możliwościtrzeba tylko chcieć z nich skorzystać. Nikogoplacówce nie pozostawił obojętnym, a jego efekty będąjeszcze długo dostrzegalne.Jak przewidywano nie wszyscy utrzymali się w projekcie.Nie dali rady, nie wytrzymali próby zwłaszczaci z problemem alkoholowym. Sprawiło to, że trzebabyło przerwać uczestnictwo, ale taka była przecieżumowa. Część z osób po prostu będzie potrzebowałowięcej czasu <strong>na</strong> dokończenie walki z <strong>na</strong>łogiem, aletutaj nie ma przegranych. Ci, którzy odpadli też dużowynieśli z uczestnictwa w programie. Dowiedzieli sięjak wiele potrafią wtedy, gdy nie piją oraz, że gdy niebędą pić to dadzą radę znowu… bo przecież zawszejest kolej<strong>na</strong> szansa by rozpocząć od nowa…..Maria Latańskapracownik socjalnyw Zespole Opiekuńczym MOPS Gdynia34
POMOST - O BEZDOMNOśCI BEZ LęKUPoczątek działalności StowarzyszeniaOpiekuńczo-Resocjalizacyjnego „Prometeusz”IWONA SZEWCZYK, ZDZISłAWA MANIAStowarzyszenie Opiekuńczo-Resocjalizacyjne „Prometeusz”uzyskało osobowość prawną 8 maja 2003 roku.Członkowie stowarzyszenia z chwilą uzyskaniaosobowości prawnej przystąpili do prac remontowychi adaptacyjnych budynku z przez<strong>na</strong>czeniem <strong>na</strong>schronisko dla <strong>bez</strong>domnych kobiet z dziećmi.Należy <strong>na</strong>dmienić, iż otwarcie placówki stało sięmożliwe dzięki ogromnemu wsparciu ze strony firmtrójmiejskich a także udziału osób prywatnych.Od czerwca do grudnia 2003 roku ( z chwilą podpisaniaumowy z PKP) trwały prace zmierzające douruchomienia placówki, stało się to możliwe przyudziale grupy skazanych Zakładu Karnego w Gdańsku-Przeróbce.Marzec 2004 roku stał się początkiem współpracyz Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Gdańsku.W ramach w/w współpracy stowarzyszenie świadczypomoc <strong>na</strong> terenie placówki w sposób <strong>na</strong>stępujący:- udzielając schronienia;- zapewniając całodzienne wyżywienie (w postaci 3posiłków);- a także udzielając wsparcia poprzez zagwarantowaniepodopiecznym kompleksowej pomocyw kierunku wychodzenia z <strong><strong>bez</strong>domności</strong>.Realizację ostatniego warunku umowy rozumianąjako szeroko zaawansowaną pracę z klientemumożliwia wdrażanie projektów tj. „Schronisko dla<strong>bez</strong>domnych kobiet z dziećmi” a także „Bezpiecz<strong>na</strong>przystań”.Projekt „Schronisko dla osób wykluczonych społecznie”adresowany jest do <strong>bez</strong>domnych kobiet, kobietz dziećmi zamieszkałych w placówce przy ul. Sucharskiego1 w Gdańsku.W ramach w/ w programu mieszkanki uczestniczą:- w zajęciach Grupy Wsparcia;- korzystają z pomocy socjalnej, psychologicznej,pedagogicznej, prawnej.Zajęcia Grupy Wsparcia odbywają się <strong>na</strong> terenieplacówki, co dwa tygodnie, prowadzone są przez psychologai pedagoga.Głównymi założeniami grupy są:- pomoc w rozwiązywaniu problemów wynikającychz braku zatrudnienia, <strong><strong>bez</strong>domności</strong>, przemocyi innych źródeł patologii społecznej;- wzmacnianie w rolach rodziców;- trening umiejętności interperso<strong>na</strong>lnych, wychowawczych;- zmniejszenie poczucia osamotnienia.Indywidualny kontakt z psychologiem ma <strong>na</strong> celuprzede wszystkim:- wpierać, uświadamiać rodzica;- nieść pomoc w rozwiązywaniu problemów wynikającychz powodu <strong><strong>bez</strong>domności</strong>, długotrwałegopozostawienia <strong>bez</strong> pracy;- stymulować do własnego rozwoju i aktywności(osoby <strong>bez</strong>domnej).Poradnictwo prawne ma <strong>na</strong> celu: informowanieklienta o możliwościach prawnego rozwiązywaniaproblemu (alimenty, eksmisja, rozwód ustalenie ojcostwa,etc.)Pomoc socjal<strong>na</strong> oferowa<strong>na</strong> przez pracownika socjalnegosłuży:- doko<strong>na</strong>niu rozez<strong>na</strong>nia sytuacji klienta;- poinformowaniu go o możliwościach uzyskaniapomocy;- motywowaniu do rozwoju zawodowego.Do zadań pedagoga <strong>na</strong>leży prognozowanie i zapobieganietrudnościom wychowawczym poprzez podjęciedziałań zmierzających do wczesnej diagnozyi dalszej pracy wychowawczej: kontaktów z rodzinąa także rozwiązywania trudności szkolnychCelem programu „Bezpiecz<strong>na</strong> przystań” jest:- zagwarantowanie ofiarom przemocy <strong>bez</strong>płatnej pomocypsychologicznej, socjalnej, pedagogicznej;- podjęcie działań zapobiegających pauperyzacjii margi<strong>na</strong>lizacji ofiar przemocy;- wspieranie samopomocowej aktywności ofiarprzemocy;- zagwarantowanie dostępu do pomocy prawnejosobom, które z<strong>na</strong>lazły się w trudnej sytuacji życiowej<strong>na</strong> skutek przemocy i nie dysponują odpowiednimizasobami fi<strong>na</strong>nsowymi, aby skorzystaćz pomocy specjalistów;- uświadomienie, zgłaszającym się po pomoc osobom,jakie prawa im przysługują oraz w jaki sposóbi przed jakimi orga<strong>na</strong>mi mogą ich dochodzić;- <strong>na</strong>bycie przez uczestników programu praktycznychumiejętności związanych z dochodzeniemswych praw przed sądem – sporządzenia pismaPISMO SAMOPOMOCY 35