plik .pdf, 10.2 MB - Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku

• Piotr ZajęckiClown, 1970litografia, papier, 42,5 x 53,1 cmwł. Muzeum Narodowe w GdańskuPiotr Zajęcki •Głowa arlekina, 1967akwaforta, papier, 49,2 x 26,7 cmwł. Muzeum Narodowe w Gdańskuw wymowie machinę, w której człowiek jest trybem lub mało istotnymelementem. Wirtuozeria ostrej kreski akwaforty przekładasię w mezzotincie na stylizowane, ale także precyzyjne, jakbyzastygłe formy, wyobrażające morze, puste przestrzenie, nierealnepejzaże. Przytłaczające wrażenie pustki, samotności, katastrofypodkreśla brak obecności człowieka. Dla porównania przywołaćtu można wizje niemieckiego malarza romantycznego CasparaDavida Friedricha – szczególnie obraz szczątków statku „Nadzieja”pochłanianych przez lodowiec.Od monumentalnego katastrofizmu pejzaży Wiesława Dembskiegoróżnią się krajobrazy absolwentki Szkoły i „Oficyny” – AlinyJackiewicz-Kaczmarek, podkreślającej wyraźnie, że swój rodowódwarsztatowy, a także w pewnej mierze artystyczny, zawdzięczapracy pod kierunkiem Żukowskiego i Dembskiego. Alina Jackiewicz-Kaczmarek,prowadząca dzisiaj Pracownię Grafiki Warsztatowej,pozostaje wierna w całej rozciągłości grafice – niemal jakojedyna tworzy wyłącznie w tym medium – i tradycyjnym technikomgraficznym, a wśród nich technikom metalowym, którychnaucza. Do dziś także jej najczęstszym sposobem wypowiedzi jestakwaforta, łączona z akwatintą, czasem z mezzotintą, które dająjedyną w swoim rodzaju czystość kreski z subtelnymi przejściamitonalnymi szeroko rozlanych płaszczyzn tinty.251 .