wojsk lÄ dowych - Polska Zbrojna

Zakładka: Kwartalniki na portalu: www.polska-zbrojna.plWodzowie, stratedzy i taktycyfelietonjennej, a od maja 1929 jako podpułkownik pełniłfunkcję I oficera w Inspektoracie Armii.W marcu 1931 roku został zastępcą dowódcy58 pp w Poznaniu. We wrześniu przeniesiono godo Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP) na stanowiskodowódcy Pułku „Głębokie”. W lutym 1934już jako pułkownik dyplomowany został wyznaczonyna zastępcę dowódcy KOP.W sierpniu 1938 roku objął stanowisko dowódcypiechoty dywizyjnej w 1 Dywizji Piechoty Legionóww Wilnie, a w sierpniu następnego rokuzostał przeniesiony na takie same stanowiskodo 16 DP w Armii „Pomorze” w Grudziądzu.Wrzesień 19392 września został dowódcą 16 DP, która walczyław Grupie Operacyjnej „Wschód” gen. bryg. MikołajaBołtucia (Armia „Pomorze”). Tocząc ciężkiewalki z Niemcami, Dywizja cofała się spodGrudziądza w kierunku na Włocławek, a następnieŁowicz zajęty już przez Niemców. Podporządkowanadowódcy Armii „Poznań” wzięła udziałw dniach 9–18 września w bitwie nad Bzurą, ponoszącciężkie straty. Zaledwie z dwiema kompaniamipiechoty pułkownik przedarł się do Warszawy,by wziąć udział w jej obronie. Po kapitulacjistolicy 28 września uniknął niemieckiej niewoli.Na obcej ziemiPrzez Węgry dotarł w styczniu 1940 roku doFrancji. W obozie Coëtquidan sformował SamodzielnąBrygadę Strzelców Podhalańskich(SBSP), której miano użyć w składzie korpusuekspedycyjnego do pomocy Finlandii zaatakowanej30 listopada 1939 roku przez ZSRR. Dorealizacji tego planu nie doszło, ponieważ Finlandiazawarła 13 marca 1940 roku pokój z Rosjanami.Jednak 9 kwietnia rozpoczęła się niemieckaoperacja „Weserübung” – atak na Norwegię.Aliancki korpus ekspedycyjny, a w jego składzieSBSP, wysłano na pomoc Norwegom. W taki sposóbBrygada dowodzona przez gen. bryg. Bohusza-Szyszkęjako pierwsza polska jednostka poklęsce wrześniowej starła się pod Narwikiemz Niemcami 7 maja 1940 roku i z powodzeniemwalczyła do 3 czerwca ze strzelcami górskimi generałaDietla.Ze względu na sytuację we Francji Korpus,a z nim SBSP w dniach 3–8 czerwca 1940 rokuwycofano do tzw. reduty bretońskiej, gdzie Brygadazostała rozbita. Jej pozostałości wraz z dowódcąewakuowano do Wielkiej Brytanii.Od września 1940 do sierpnia 1941 roku generałbył komendantem Centralnego Obozu WyszkoleniaI Korpusu Polskich Sił Zbrojnychw Crawford.W wyniku uzgodnień dokonanych w Moskwiezaczęto formować polskie jednostki wojskowew ZSRR. Bohusz-Szyszko sformował w Tockoje7 Dywizję Piechoty.Od marca do października1942 rokubył szefem sztabu ArmiiPolskiej w ZSRR.Po ewakuacji polskiegowojska z tegokraju na BliskiWschód został dowódcą5 KresowejDywizji Piechoty. Odczerwca 1943 rokupełnił funkcję zastępcygenerała Andersa, dowódcy II Korpusu Polskiego.Na tym stanowisku odbył całą kampanięwłoską 1944–1945 roku: od walk obronnych nadSangro, przez bitwę o Monte Cassino i zdobycieAnkony. W kwietniu 1945 roku, zastępując generałaAndersa, dowodził Korpusem w jego ostatniejbitwie o zdobycie Bolonii. W czerwcu tegożroku otrzymał stopień generała dywizji. Zostałodznaczony Złotym i Srebrnym Krzyżem OrderuWojennego Virtuti Militari.Po wojnie do 1947 roku służył w Polskim KorpusiePrzysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacjiosiadł w Londynie. Brał udział w życiuemigracji, zajmował się publicystyką historyczną.Był czynny w działalności organizacjikombatanckich. Zmarł 20 czerwca 1982 rokuw Londynie. Na życzenie generała urna z jegoprochami spoczęła na cmentarzu Wojskowym naPowązkach w Warszawie.Pozostawił po sobie wydane w 1942 roku wspomnieniaWrześniowym szlakiem.Po podpisaniu układuSikorski–Majski generał zostałwysłany na czele PolskiejMisji Wojskowej w sierpniu1941 roku do ZSRR.płk dypl. w st. spocz. Zygmunt Czarnotta•2012/02przegląd wojsk lądowych121