Miłujcie się

„Podjąłem wiele fatalnych decyzji zawodowychz powodu ciągłych obsesji seksualnych.”„Wydawałem pieniądze na seks, kiedypotrzebowałem ich na ubrania dla dzieci”.„Z powodu obsesji zawaliłem dyplomowyrok nauki”.„Chronicznie spóźniałem się do pracy lubbyłem zbyt rozbity, żeby pracować”.„Z tytułem doktora pracowałam jako sprzątaczkabiurowa”.„Przekraczając granice wobec moichpacjentek, straciłem prawo wykonywaniazawodu”.„Zostałem aresztowany”.Mówienie ludziom,zwłaszcza młodym, że seksto sprawa naturalnatak samo jak u zwierząt(a więc tak jak i onenie musisz się hamować –musisz się tylko koniecznie„zabezpieczyć”), prowadziposłusznych tej ideologiido uzależnień seksualnychList do chłopcówUzależnieni seksualnie ponoszą szkodyw każdej sferze życia. Z prawie tysiącaankietowanych zdrowiejących seksoholików38% mężczyzn i 45% kobiet przechodziłochoroby weneryczne; 64%podejmowało współżycie pomimo ryzykazarażenia siebie lub innych; 40% kobietzaszło w niechcianą ciążę, 50% zostałozgwałconych, 60% stało się ofiarami fizycznychnadużyć; 30% erotomanów używałoprzemocy, by uprawiać seks... Niemalwszyscy ankietowani mówili o zaprzepaszczeniuswoich intelektualnych możliwościi twórczego potencjału, o wyczerpaniui niezdolności do spełniania wcześniejszychfunkcji społecznych; 97% stwierdzałoutratę szacunku czy wręcz pogardędla siebie; 94% doświadczało osamotnieniai uważało się za niegodnych pokochania;91% doznawało uczuć skrajnejbeznadziejności lub rozpaczy; 72% cierpiałona obsesyjne myśli samobójcze.Seksoholik(-czka) zaczyna szukać pomocydopiero wówczas, kiedy w końcu docierado niego (niej) prawda, że to, co robi,jest destruktywne i że stracił(a) kontrolę nadsobą. Wie, że musi wyrzec się tych zachowań,zanim one ostatecznie go (ją) zniszczą. Oznaczato zachowanie celibatu. Trzeba przerwaćerotyczny ciąg. Dopiero w tym stanie możliwesą dalsze etapy zdrowienia i leczenia. Potrzebateraz nie mniej niż 3 do 5 lat wstrzemięźliwości,aby odbudować swoje życie.Celibat jako lekarstwoPróbując odrzucić wszelkie formy seksu,seksoholicy doświadczali tego, jak bardzosą bezsilni wobec swego nałogu. Wielokrotniena nowo musieli podejmować wysiłki, abyosiągnąć pełną wstrzemięźliwość. Większośćerotomanów uważa, że kluczem do wytrwaniaw zdrowieniu było dla nich odrodzeniesię ich życia duchowego. „Duchowość– twierdzą – jest czynnikiem pierwszoplanowym,podstawą przemian”.Carnes stwierdza ponadto, że okres celibatuto czas głębokiego wewnętrznego uzdrowienia,przywrócenia emocjonalnej i duchowejrównowagi. Nazywa on ten okres „rodzajembezcennych rekolekcji”, czasem „fundamentalnejodbudowy na najgłębszym poziomie”i „przygotowaniem wnętrza na przyjęcie uzdrowionejseksualności”.Jeden z ankietowanych napisał: „Na początkumojej drogi miałem żal, że zabrano mi wszystkieseksualne łakocie. Dziś jestem bezgraniczniewdzięczny za ten długi czas, w którym mogłemrozwijać się i wzrastać…”. Ricka do zachowaniacelibatu nakłoniła żona. „Z początku – pisze– miałem do niej żal i urazę. Dziś uwielbiam tenstan i jestem jej wdzięczny, gdyż jesteśmy obecnieze sobą bliżej i bardziej intymnie niż kiedykolwiek.Nigdy nie byliśmy bardziej szczęśliwi,a ja mam teraz dużo lepszy kontakt ze sobąi lepiej siebie rozumiem”.Oto jeszcze kilka typowych wypowiedzizdrowiejących erotomanów na tematich wstrzemięźliwości seksualnej:„Zdałem sobie sprawę, że bez seksumożna żyć dalej, i to o wiele lepiej. Dla mniebyło to wielkie odkrycie”.„Celibat otworzył przede mną sferęcudownej bliskości z mężem, jakiej nigdywcześniej nie miałam”.„Był [celibat – dop. red.] niezmierniepomocny. Uwolnił mnie. Zobaczyłem, jakdobrze mogę się czuć bez seksu”.„Ogromnie zbliżyłem się do żony”.„To była dla mnie jedyna możliwośćnabrania właściwej perspektywy i zobaczenia,jak bardzo byłam zniewolona i zatrutaseksem”.„Celibat wreszcie sprowadził mnie na ziemię;stanęłam na własnych nogach i mogłamdojrzeć rzeczywistość”.fot. Archiwum Ms!RUCH CZYSTYCH SERC • 31