Deyirdim ki, bu quruluş dağılacaq - turan-sam

düşməmişəm, get rektordan, prorektordan, qəbula düşənlərdən al, onlar möhkəm yığıb. Busözləri bütün tələbələr əzbər eləmişdi.Sözünü deyən idi. Savadlı adamdı, dərsini yaxşı keçirdi. Amma bunda bir qədər qəribəliklərvardı. Bir vaxt o da demişdi ki, Əbülfəz Don Kixotluq edir. Baxmayaraq ki, müəyyən şeylərdəfikir bölüşdürməsində bir olmuşuq, bəzi söhbətlər etmişik. Sonra o, mənə elə gəlir ki,universitetdəki mafiozluğun, rüşvətxorluğun qurbanlarından oldu.Onun ölümündə, hər halda, bir siyasi motiv hiss olunurdumu?Yox, orada siyasi motiv yoxdur. Yox, siyasi motiv yoxdur. O, siyasi motivə az gedirdi, bundanhəmişə çəkinirdi, qorxurdu. Dövlət Təhlükəsizliyi Komitəsindən yaman qorxurdu, ehtiyatedirdi.Axı o, BMT-yə də müraciət etmişdi?Hansı mənada? Mən bilmirəm.«Bu ölkədə yaşamaq istəmirəm»…Özünün yaşayış şəraiti çox ağır idi. Doğrudur, heç bir başqa gəlir yeri yox, maaşı ilə yaşayabilmir. Psixi əzab keçirirdi. Yaşaya bilmirdi - evi yox, yurdu yox, ona görə də bezmişdi.Bəy, indi bir sual: 70-ci illərdə - sən tutulan vaxt, ümumiyyətlə, respublikada Azərbaycanınistər ziyalılarında, istər fəhlələrində ictimai-siyasi təfəkkür necə idi?Azadlıq arzuları, ideyalarıilə bağlı demək istəyirəm.Bu işlər birdən-birə yaranmayıb. O zaman bir çox şeylərin - vətənpərvərliyin, milləti sevməyinhələ ana xətləri tamam qırılmamışdı, qalırdı, onu müdafiə edirdilər. Yəni hiss edirdin ki, bumillət özünü müəyyən qədər qoruyur, ziyalısı onu müdafiə edir (ya gizli, ya açıq şəkildə),özünüqoruma duyğusu qüvvətlidir.Birincisi, Azərbaycan dilinin təbliğatı genişlənirdi. Azərbaycan dili müəllimləri kitablarburaxırdılar, hər yerdə çıxış edirdilər. Heydər Əliyevin ən böyük işlərindən birisi bu idi.Azərbaycanda iki şeyi görəndən sonra Əliyevə münasibətim dəyişməyə başladı. Birincisi, ilkdəfə olaraq bir neçə dilçi alimə (yeddi nəfərdi, ya altı nəfərdi) bir yerdə dövlət mükafatıverdirdi.Hə, dördcildlik «Müasir Azərbaycan dili» kitabına görə.Bəli, o mükafatın verilməsi bu demək idi ki, Azərbaycan dilçilərinin nüfuzu qalxır və onlartoxunulmaz olurlar. Axı millətin təfəkkürünü inkişaf etdirməyə dilçilər başlayır. Bu baxımdanmükafatın çox xeyri oldu. Mükafat verilən kimi dilimizin işlədilməsi genişlənməyə başladı. Bu,çox təbiidir; o zaman eləydi - nəyə mükafat verilsəydi həmin sahə inkişaf etdirilməliydi.«Yuxarıda belə məsləhət bilirlər»…