<strong>ki</strong>! Qrammatikanı öyrədəndə bir sözü on dəfə o tərəf-<strong>bu</strong> tərəfə çevirərdi, dərsdən əlavəməşğul olardı, dərnəklər yaradardı. Neçə il qabaq vəfat edib, Allah rəhmət eləsin! Mənsonralar da onu görəndə həmişə özümü uşaq sayırdım.Sonra bizim Əsgər müəllim vardı (indi dərs demir). Uşaqlar adətən müəllimdən qorxur - görsəya döyəcək, ya vuracaq, ya üstünə çığıracaq, ancaq Əsgər müəllim dərs dediyi müddətdəhələ heç kəsə çırtma da vurmamışdı, <strong>bu</strong>nu da hamı bilirdi.Orta məktəbin sək<strong>ki</strong>zinci sinfində oxuyanda Oruc Əliyev adlı yaxşı ədəbiyyat müəllimimizvardı (o da indi dərs demir). Bəşir müəllim vardı - riyaziyyat müəllimi, olduqca gözəl dərskeçərdi.Tarix müəllimimiz rəhmətlik Mahmud müəllim də çox insan adam idi, qətiyyən ko<strong>bu</strong>dluqbilməzdi. Gülməyi gələndə əlini ağzına qoyardı <strong>ki</strong>, gülməsini görməyək, amma əlini dodağınınüstünə qoyan <strong>ki</strong>mi bilərdik <strong>ki</strong>, gülür. Cavan vaxtı rəhmətə getdi. 8-inci sinisdə mən Marks’ın«Kapital»ını oxuyurdum. Onda nə başa düşürdüm axı? Oxuyurdum görüm <strong>bu</strong> nədir. Onda daelə sözlər vardı <strong>ki</strong>, başa düşmürdüm, <strong>bu</strong> müəllimə suallar verirdim, onu yorurdum: «izafidəyər» nədir, «substansiya» nədir? O da izah edirdi. O zaman qəribə idi - uşağın verdiyi sualıcavabsız qoymaq olmazdı; <strong>bu</strong> pedaqoji qayda həmişə gözlənilirdi. Axırda məni tutdu, apardımüəllimlər otağına, dedi <strong>ki</strong>, <strong>bu</strong> şagirdin başı xarab olacaq; qoymur <strong>ki</strong>, mən dərs keçim, özüdə yapışıb «Kapital»dan, əl çəkmir.Bir az ordan-<strong>bu</strong>rdan soruşdular, «Kapital»dan sual verdilər. Başladım bəzi cümlələridanışmağa, <strong>bu</strong> belədir, <strong>bu</strong> belədir… Sonra müəllimlərin bir neçəsi zarafata saldı <strong>ki</strong>, bala, aliməktəbə gedəcəksən, dərs keçəndə <strong>bu</strong>nu heç oxumayacaqsan.Nə isə, müəllimlərim çox yaxşı idi.8-9-10-uncu sinifləri Ordubaddakı 1 nömrəli orta məktəbdə oxumuşam.Neçənci illərdə?1957-ci ildə qurtarmışam. Demək, 1955-56-57-ci illərdə.Ordubad 1 növrəli məktəbi o zaman Naxçıvan Muxtar Respublikasında adı çə<strong>ki</strong>lən i<strong>ki</strong>-üç çoxgüclü məktəbdən biri idi. Müəllimləri yüksək səviyyəli idi; bəziləri gimnaziyada oxumuşdular.Ordubad məktəbində bir ənənə vardı (indi bilmirəm necədir) - bədən tərbiyəsimüəllimlərindən tutmuş hərbi müəllimədək hamısı savadlı adamlardı və dərslərini əlakeçirdilər. Bir an da dərs<strong>bu</strong>raxma olmazdı, çox intizamla, vaxtlı-vaxtında keçərdilər. Ağlımızabelə gətirə bilməzdik <strong>ki</strong>, müəllim dərsə gəlməyə bilər - elə şey yoxdu.O zaman bizimlə oxuyan şagirdlərin, demək olar <strong>ki</strong>, səksən faizi ali savad aldı. Dörd paralelsinif vardı, hərəsində 39-42 şagird oxuyurdu (bizdə 42 idi). Eyni sinfin şagirdləri içərisindn 5-6elmlər doktoru, 20-yə qədər elmlər namizədi çıxdı.
Bəy, demək olarmı <strong>ki</strong>, sonrakı siyasi istiqamətlənməyində məhz <strong>bu</strong> orta məktəbin əhəmiyyətlirolu olub?Çox böyük. Kim deyir-desin, orta məktəbdən o cür mayası olmayan, yaxşı müəllimlərinəlindən keçməyən adama çətindir. Son vaxtlar idrakı, savadı olmayan çoxlu uşaq görürəm,fi<strong>ki</strong>rləşirəm <strong>ki</strong>, <strong>bu</strong>nların taleyi necə olacaq? Amma yaxşı dərs keçilsə onlardan gələcəyinböyük adamları çıxa bilər.Millətin in<strong>ki</strong>şafının birinci şərti maarifdir. Xalq Cəbhəsinin proqramı həyata keçsin, istədiyimizdövlət quruluşunu yaradaq, demokratik cəmiyyət quraq, ondan sonra mən bütün fəaliyyətimimaarifçiliyə, elmə sərf edəcəyəm, çün<strong>ki</strong> birincisi - millətin azadlığıdır, müstəqil dövlətqurmasıdır, i<strong>ki</strong>ncisi - onun maarifidir, elmidir. Əgər elm, maarif yoxdursa, azadlıq da boşşeydir, çün<strong>ki</strong> o azadlıq sonradan cahilliyə, cəmiyyət isə insanlar yığınına çevriləcək, çürüyüb,dağılıb gedəcək. Bütün cəmiyyətləri saflşdıran həmişə ardıcıl olaraq dəyişilən, yaxudin<strong>ki</strong>şafda, dinamik hərəkətdə olan maariflə elmdir. Bunlar olmasa qalan şeylər heç bir nəticəverməyəcək.Məktəbin rolu, sözsüz <strong>ki</strong>, olub, ancaq uşağın, gəncin yetişməsində ailənin, valideynlərin dəçox mühüm rolu var. Taleyinizdə <strong>bu</strong> amil özünü nə dərəcədə göstərib?Mən <strong>bu</strong> fikri çox vaxt deyirəm, universitetdə oxuyanda da deyirdim - Azərbaycanın, xüsusənkənd uşaqlarının yetişməsində böyük rolu kənd oynayıb, kəndin ağsaqqalları oynayıb. Kəndbelədir <strong>ki</strong>, müdrik qocaların çoxunda savad olmur, ancaq onlar dünyanın hadisələrini,nağılları, dini hədisləri, çox şeyləri şifahi şə<strong>ki</strong>ldə yığıb saxlayıblar. Bizim kənddə də yaşlı<strong>ki</strong>şilər, qadınlar oturub söhbət edirdilər. Mən onda uşaqdım, məktəbə getmirdim, qulaqasırdım. Deyirdilər <strong>ki</strong>, Əflatun belə danışdı, Ərəstu belə demişdi. Bəlkə də həmin sözləri oşəxslər heç işlətməyib də, amma xalqın içərisində müdrikliyə meyl o qədər güclüdür <strong>ki</strong>, ağıllıfi<strong>ki</strong>rlərin bir hissəsini Loğman’ın, Əflatunun, Ərəstunun adı ilə yaşadırlar, qalanlarında dapeyğəmbərə, imama istinad edirlər.Bu cür sözləri şəxsən öz valideynlərinizdən eşitmisinizmi? Açığı, istəyirəm <strong>ki</strong>, onlardandanışasınız.Mənim atam müharibədə ölüb. Zorla yadıma gəlir. Amma söhbətlərdən eşitmişəm <strong>ki</strong>, o, çoxludastanlar bilirmiş. Hətta bəzi şeyləri «Dədə Qorqud»dan söyləyirmiş.Adı nə idi?Qədirqulu. Çoban olub. Elatların arasında dastanlar şifahi yaşayırdı; ozanlar olub, oxuyub, oda uşaqlıqda eşidib, o şə<strong>ki</strong>ldə də götürüb.Elat tayfalarını yaşadan sazla dastan olub. Ozanın bircə sazı vardı, bir də dastanı - götürübbütün obanı gəzirdi, onun bütün mənəvi həyatını təmin edirdi. Mən həmişə deyirəm <strong>ki</strong>, böyükozan bir akademiya deməkdir, çün<strong>ki</strong> o həm musiqi tərbiyəsi verir, həm tarixi yaşadır, həm dəadamlara söhbəti, danışığı, nitqi çatdırır. Akademiyanı, operanı gəzdirmək olmur, ancaq
- Page 1: "DEYİRDİM Kİ, BU QURULUŞ DAĞIL
- Page 5 and 6: Ümumiyyətlə, ananız taleyinizd
- Page 7 and 8: Bizim tələbələrin əksəriyyət
- Page 9 and 10: tələbələr arasında təbliğat
- Page 11 and 12: Əliyev mövzusuna sonra bir də qa
- Page 13 and 14: düşməmişəm, get rektordan, pro
- Page 15 and 16: -Yox, yoxdu. Demək, belə vardı.
- Page 17 and 18: Orada da DTK-nın öyrətdiyi adam
- Page 19 and 20: də, biz bunu elə vaxta planlaşd
- Page 21 and 22: İkincisi, biz Xalq Cəbhəsinin i
- Page 23 and 24: axardılar. Cavanları danlardı, y
- Page 25 and 26: İkincisi, müasirliyi, çağdaşl
- Page 27 and 28: Döyülməkdən ki söz düşdü, B
- Page 29 and 30: ehtiyaclarını tam ödəməliyik.