Aqata Kristi.“Baş nazirin oğurlanması” - Kitabxana

əlində idi. Onun tükləri qarışmış, paltosunun qolu cırılmış,əvvəlki səliqəsindən heç bir əsər-əlamət qalmamışdı. Hamı nəbaş verdiyini dərhal anlamışdı. Buna görə də adamlar sakitcədayanıb əlləri titrəyən oğlana baxırdılar. Oğlan özünü itirmişdi.O əvvəlcə gəminin qarşı tərəfinə qaçdı, getməyə bir yer axtarırdı.Sonra geri dönüb gəminin bir küncündə dayandı. Ancaq heçcürə bir yerdə qərar tuta bilmirdi. Onun cinayət işlətdiyini görənadamların heç birisi onunla danışmırdılar. Getməyə heç bir yeriyox idi onun. Qarşıda “haqqı”, “ədaləti” müdafiə edən polislər,arxada isə hər yerdə özlərini əsl “centlmen” kimi göstərməyəçalışan adamlar dayanmışdılar. Oğlan üzünü adamlara tutubqışqırdı:- Mən onu öldürmək fikrində deyildim. Siz onu niyəsaxlamadınız? Niyə ona mane olmadınız? Adamı da siçovul kimidoğramaq olarmı? Axı, siz bilirdiniz ki, o, sərxoş idi. Mən onuvurmaq istəmirdim, amma o mənə getməyə yol vermədi. O məniboğmaq istəyirdi. Mən onu xəbərdar etmişdim ki, bir də qarşımıkəssə öldürəcəyəm. Bu mənim günahım deyil. Mən Oklandaqardaşımı görməyə gedirəm. O, xəstədir. Mən onu görməliyəm!Axı, siz onu niyə dayandırmadınız?!1980 – ci il.141