Aqata Kristi.“Baş nazirin oğurlanması” - Kitabxana

Ertəsi gün axşam o, əmisigilə getdi və geri qaytarmaq şərtiləkuzəni götürdü. İndi Cek kuzənin sulu boyayla çəkilmişrəsmdəki ilə eyni olduğuna qətiyyən şübhə eləmirdi. Lakin o nəqədər diqqətlə qabın o yan bu yanına baxdısa, qeyri-adi, sirli birşey görmədi.Cek və Lavinqton kottecə çatanda, axşam saat on bir olardı.Onlar qapını döyməyə macal tapmamış, Felise yavaşca onu açdı.Qız onların yolunu gözləyirdi.- İçəri girin, - deyə Felise pıçıltı ilə dedi. – Atam yuxarıda yatıb.Biz onu oyatmamalıyıq. Mən burada sizin üçün qəhvə dəhazırlamışam.Qız kiçik, lakin çox rahat qonaq otağına keçdi. Spirt lampasısacayağının altında idi. Felise hər ikisi üçün ətirli qəhvəhazırladı.Sonra Cek kuzənin bükülmüş olduğu kağızları bir-bir açdı.Kuzəni görən kimi Felise içini çəkdi və ucadan dedi:- Bəli, bəli, bu odur. Mən onu harda olsa tanıyıram.Bu zaman Lavinqton artıq öz hazırlığına başlamışdı. O, kiçikstolun üstünü təmizlədi və ətrafına üç stul düzdü. Sonra mavikuzəni Cekdən alıb stolun ortasına qoydu:- Artıq hər şey hazırdır. İşıqları söndürün və stolun ətrafındaqaranlıqda əyləşin.Felise və Cek deyilənə əməl etdilər. Qaranlıqda Lavinqtonunsəsi eşidildi:- Çox güman ki, üçümüzdən birimiz ruhlarla görüşüb danışmağıbacarırıq. Əgər belədirsə, həmin adam hüşunu itirəcək.Unutmayın ki, burda qorxulu bir şey yoxdur. Canınızdakıqorxunu çıxarmağa çalışın, süstləşin, süstləşin.Onun səsi get-gedə eşidilməz olurdu. Otağa vahiməli bir sükutçökdü. Lavinqton üçün “burda qorxulu bir şey yoxdur”,- deməkbəlkə də asan idi, ancaq Ceki qorxu yox, dəhşət bürümüşdü. CekFelisenin də həmin hissləri keçirdiyinə nədənsə əmin idi. Birdəno, qızın dəhşət dolu pıçıltısını eşitdi:- İndi nəsə dəhşətli bir şey baş verəcək. Mən bunu hiss edirəm.58