opodatkowanie

50 Część pierwsza. Dylematy reformy stanowienia podatków i kształtowania systemu podatkowego
Pierwsze – władztwo stanowienia danin publicznych – obejmuje uprawnienia
w zakresie kształtowania polityki podatkowej (daninowej) państwa,
stanowienia prawa podatkowego oraz określania modelu stanowienia tego
prawa. Drugie zaś – władztwo poboru danin publicznych – obok uprawnień
w zakresie realizacji funkcji rejestracyjnej, wymiarowej, weryfikacyjnej, kontrolnej,
poboru i windykacji zobowiązań podatkowych, również prerogatywy
w zakresie kształtowania ustroju i organizacji administracji podatkowej (danin
publicznych).
Konstytucyjna regulacja obu zakresów władztwa podatkowego (daninowego)
państwa wymaga wyodrębnienia w polskiej ustawie zasadniczej rozdziału
poświęconego stanowieniu prawa podatkowego, kształtowaniu polityki podatkowej
państwa, zasadom wykonywania prawa podatkowego oraz ustrojowi
administracji odpowiedzialnej za pobór podatków.
Wyodrębnienie takiego rozdziału będzie miało nie tylko walor porządkujący,
ale podkreśli zarazem znaczenie, jakie Konstytucja nadaje regulacjom
podatkowym, umożliwi również wyodrębnienie zasad stanowienia podatków
przez parlament, rolę w tym zakresie władzy wykonawczej, a także zasad realizacji
władztwa poboru podatków (danin publicznych) – wykonywania prawa
podatkowego oraz kształtowania ustroju administracji odpowiedzialnej
za pobór podatków. Nie oznacza to oczywiście, że do zagadnień tych nie będą
miały zastosowania zasady wynikające z innych rozdziałów Konstytucji, np.
zasada sprawiedliwości, równości, dobra wspólnego, proporcjonalności, zaufania
do państwa i stanowionego przez nie prawa, poprawnej legislacji. Pozwoli
jednak, na ile to możliwe, na zdefiniowanie tych zasad w odniesieniu do prawa
podatkowego, które ze względu na swój charakter nie może podlegać zwykłemu
reżimowi konstytucyjnemu. Szczególny reżim konstytucyjny odnoszący
się do władztwa podatkowego (daninowego) państwa ma chronić zarówno
dobro wspólne, jak i dobro każdego z podatników, wskazując władzy ustawodawczej
zasady nakładania ciężarów podatkowych, formalne i materialne, jak
i zasady wykonywania prawa podatkowego. Tego w żaden sposób nie zagwarantuje
ustawa zwykła, co jest oczywiste w odniesieniu do zasad stanowienia
podatków, a w odniesieniu do wykonywania prawa podatkowego znacznie
utrudnione chociażby z tego względu, że w polskim systemie prawnym brak
wyodrębnienia ustawy organicznej, która by mogła porządkować te zasady dla
całego prawa podatkowego. Co prawda w „Kierunkowych założeniach nowej
ordynacji podatkowej” 127 opracowanych przez Komisję Kodyfikacyjną Ogólnego
127
http://www.mf.gov.pl/documents/764034/12688111/20150317_Kierunkowe_zalozenia_
Ordynacji_Podatkowej.pdf.