Ogród Krasnala

POLISH
EDITION
Ogród Krasnala
Tuula Pere • Outi Rautkallio
W
ickWick

Ogród Krasnala
Tekst: Tuula Pere
Ilustracje: Outi Rautkallio
Opracowanie: Peter Stone
Tłumaczenie na język polski: Bożena Podstawska
ISBN 978-952-325-715-3 (ePub)
ISBN 978-952-325-215-8 (druk)
Pierwsza edycja
Copyright © 2016 Wickwick Ltd
Opublikowano w 2016: Wickwick Ltd
Helsinki, Finlandia
Wydrukowano w Unii Europejskiej
The Gnome's Garden, Polish translation
Story by Tuula Pere
Illustrations by Outi Rautkallio
Layout by Peter Stone
Polish translation by Bozena Podstawska
ISBN 978-952-325-715-3 (ePub)
ISBN 978-952-325-215-8 (Print)
First edition
Copyright © 2016 Wickwick Ltd
Published by Wickwick Ltd
2016, Helsinki, Finland
Printed in EU
Originally published in Finland by Wickwick Ltd in 2016
Finnish “Menninkäisen puutarha”, ISBN 978-952-325-200-4 (Print), ISBN 978-952-325-700-9 (ePub)
US English “The Gnome's Garden”, ISBN 978-952-325-201-1 (Print), ISBN 978-952-325-701-6 (ePub)
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrieval system, or transmitted
in any form or by any means, mechanical, electronic, photocopying, recording, or otherwise, without the prior
written permission of the publisher Wickwick Ltd. The only exception is brief quotations in printed articles and
reviews. For details and written permissions, contact rights@wickwick.fi.
Wickwick books are available at special discounts when purchased in quantity for premiums and promotions as
well as fundraising or educational use. Special editions can also be created to specification. For details, contact
specialsales@wickwick.fi.

POLISH
EDITION
Tuula Pere • Outi Rautkallio
Ogród Krasnala
W
ickWick
Children’s Books from the Heart
1

Ogród Krasnala Normana
znajdował się w głębi lasu.
Położony był za zieloną doliną, a
otaczały go wielkie świerki i wysokie
brzozy.
Ogród był ładnie utrzymany i pięknie
się prezentował. Już na pierwszy
rzut oka można było stwierdzić,
że Norman był utalentowanym
ogrodnikiem i bardzo troszczył się
o swoje rośliny. Ogromne paprocie
chroniły delikatne nasiona i sadzonki.
Natomiast wielki głaz nagrzewał się
w ciągu dnia promieniami słońca i
utrzymywał ciepło na wypadek nocnych
przymrozków.
2

3

4

W
ogrodzie Krasnala rosło wiele różnych owoców i warzyw. Były tam jagody,
jeżyny, szczaw, grzyby i wiele innych roślin. Kiedy warzywa i owoce były
już w pełni dojrzałe, krecia przyjaciółka Krasnala pomagała mu w zbiorach. Milly,
gdy tylko udało jej się znaleźć chwilę wolną od pracy we własnym domostwie,
zawsze była skora do pomocy.
Norman i Milly wprost uwielbiali pracować razem w ogrodzie.
5

6

Gdy nadeszła jesień, Krasnal urządził wielkie
przyjęcie dla swoich przyjaciół, aby świętować
obfite plony. Norman zaoferował Milly honorowe miejsce przy
świątecznym stole, w ten sposób chciał jej podziękować za pomoc.
– Bez cennych porad i cierpliwości Milly mój ogród nie
przyniósłby tak wspaniałych plonów – opowiadał Krasnal
wszystkim zebranym gościom.
Wszyscy przytaknęli z uśmiechem, a Milly aż się
zaczerwieniła. Nie lubiła skupiać na sobie uwagi. Lecz
była szczęśliwa, że Norman tak bardzo jej ufał jako
swojej ogrodowej partnerce.
7

8
Przyjaciele Normana opuszczając przyjęcie, zabrali ze sobą do
domów pełne kosze owoców i warzyw. Będą mieli zapasy na
nadchodzące tygodnie, a nawet miesiące, które zapowiadały się
deszczowo i bardzo wietrznie. Tak jak to zwykle bywa późną
jesienią.

Milly wychodziła jako ostatnia.
– Do widzenia, Norman – powiedziała. – Przyjęcie było cudowne.
– Proszę cię o jedno. Wróć natychmiast, gdy słońce znowu zacznie
przygrzewać na wiosnę – odpowiedział Krasnal. - Będę potrzebował
pomocy w kopaniu ziemi i przygotowywaniu rabatek pod
kwiaty.
– Oczywiście, że przyjdę – obiecała Milly.
9

Wkrótce zima przysypała las białą
kołderką ze śniegu. Krecica wraz ze
swoją rodziną spała głębokim snem w ciepłej
norce wymoszczonej suchą słomą. Chyba śniła
jej się wiosna, bo poruszała lekko wąsikami
i węszyła, jakby próbując wyczuć zapach
wschodzących roślin i ciepłe świeże powietrze.
Krasnal mieszkał w nieco koślawej drewnianej
chacie umocowanej pomiędzy gałęziami sosny.
Choć jego dom z wierzchu wyglądał trochę
chwiejnie i prymitywnie, to wewnątrz było
przytulnie i ciepło. Norman uszczelnił suchym
mchem wszystkie szczeliny w ścianach, co
chroniło go przed najbardziej nawet silnymi
podmuchami wiatru.
10

11

12

Podczas zimowego odpoczynku, Norman także marzył o wiośnie, o ogrodzie
pełnym pachnących owoców i dorodnych warzyw. I o kwiatach.
Pewnego zimowego dnia Norman założył najcieplejsze ubranie, jakie miał i
wyszedł na spacer. Zaczął biegać wokół drzew i pośród kamieni, które ciągle
pokrywała gruba warstwa śniegu. Kiedy wiewiórki i zające przyłączyły się do
zabawy, jak to miały w zwyczaju, czas mijał bardzo szybko.
13

W
końcu nadszedł dzień, kiedy słabe jeszcze słońce wygrało walkę z mrozem.
Śnieg zaczął topnieć i powoli przemieniał się w chlupiące błoto. W kreciej
norce wszyscy zaczęli się przeciągać i rozprostowywać zdrętwiałe od snu kończyny
i ogony. Milly mrugała guzikowatymi oczami w jasnym świetle.
– A więc w końcu nadeszła wiosna – pomyślała. – Czas na pracę w ogrodzie!
14

Milly pobiegła przez las. Wszędzie leżały kałuże topniejącego śniegu. Znalazła
możliwie najsuchszą ścieżkę i przybyła pod sosnę Krasnala.
15

Norman był zachwycony widząc Milly. Szybko
wymienili się najnowszymi wiadomościami i radością
z nadejścia wiosny.
– Co zasadzimy w tym roku? – Zapytała Milly.
Krasnal miał kilka pomysłów. Milly także.
Zdecydowali, że spotkają się nazajutrz wcześnie rano i
przyniosą ze sobą nasiona i sadzonki. Zapowiadała się
idealna pogoda na prace w ogrodzie. Śnieg i lód zdążył już
stopnieć, a ziemia była ciepła i wilgotna.
16

17

Dopiero przed południem
Krecica wyruszyła w drogę
do ogrodu. Zebranie wszystkich
narzędzi i sadzonek zabrało jej
więcej czasu, niż przypuszczała.
Zbliżając się do domu Normana
zauważyła, że za brzozami coś
łopocze.
– Cóż to może być? – zastanawiała
się. Norman miał towarzystwo –
wspaniałego motyla!
18

Milly aż otworzyła usta ze zdziwienia. Nigdy wcześniej nie
widziała tak dużego i pięknego motyla. Norman wydawał
się być zupełnie oczarowany urokiem tej przepięknej istoty.
Szybko przywitał się z Milly, po czym odwrócił się w stronę
motyla.
Milly bez słowa położyła na ziemi przyniesione sadzonki.
– Dostrzegam tutaj ogromny potencjał – powiedział motyl. – Aż
wstyd, że hodujesz tu tylko nudne owoce i warzywa. Zamiast
nich, powinieneś zasiać pachnący groszek, fiołki i nasturcje.
Kiedy zakwitną, ogród będzie wyglądał uroczo.
– Hmm... - zastanawiał się Norman. – Z pewnością masz rację.
Czas wprowadzić zmiany.
19

20

Przez kolejne kilka dni ogrodnicy ciężko pracowali. Kiedy Norman i Milly
kopali grządki pod kwiaty, motyl latał nad mini i udzielał instrukcji.
– Ta miękka ziemia będzie doskonała pod maki. Nasturcje trzeba posiać tam, w
najbardziej słonecznym miejscu.
– Doskonały pomysł! – Wykrzyknął Krasnal z entuzjazmem.
Milly nic nie mówiła. Lecz zamiast słuchać porad motyla, robiła to, czym zwykle
zajmowali się z Krasnalem o tej porze roku – siała owoce i warzywa.
– Nie wypełni się żołądka kwiatkami – mruczała pod nosem.
21

Dni mijały, nasiona kiełkowały, a sadzonki ładnie się ukorzeniły.
– Niewiele dzieje się teraz w ogrodzie – powiedział pewnego dnia motyl. Milly
wydało się, że w jego głosie słychać nutę niecierpliwości. – Wrócę, kiedy kwiaty
urosną wysokie i piękne.
Norman i Milly pracowali teraz we dwoje. Rabatki z kwiatami wymagały wiele
trudu. Wysokie i delikatne łodygi kwiatów należało przymocować do tyczek,
aby się nie łamały. Wymagały także starannego podlewania podczas suchych i
upalnych tygodni letnich.
22

Krasnal był zachwycony zmianami, jakie nastąpiły w ogrodzie.
– Ogród będzie rzeczywiście uroczy. Piękniejszy, niż kiedykolwiek wcześniej!
Milly tylko mruknęła pod nosem:
– Pewnie tak – i kontynuowała podlewanie kwitnących
pąków, ocierając pot z czoła.
W każdej chwili wolnej od pracy przy kwiatach, Milly
ukradkiem sprawdzała, jak rosną posadzone przez nią
owoce i warzywa. Znajomo wyglądające krzaczki jagód,
grzyby i inne rośliny przebijały się przez ziemię do
słońca.
23

24

Nadszedł upalny lipiec i pewnego dnia motyl powrócił. Kwiaty w ogrodzie
Normana były w pełnym rozkwicie. Nasturcje aż raziły oczy czerwienią,
słodko pachnący groszek piął się wysoko po tyczkach, a malwy jeszcze nad nimi
górowały. Powietrze pachniało kwieciście.
Norman z dumą zaprezentował swój ogród motylowi.
– To wspaniała okazja do świętowania! – oświadczył motyl. – Wrócę wieczorem i
przyniosę trochę nektaru. Urządzimy przyjęcie w twojej chacie.
– Milly, ciebie też zapraszam – powiedział Krasnal.
– Myślę, że lepiej będzie, jak zostanę tutaj, aby przypilnować ogrodu – Milly
pokręciła głową. – Wydaje mi się, że nadciąga burza.
25

Rzeczywiście, Milly miała rację. Z nadejściem wieczoru rozpętała się letnia
burza.
Wiał straszliwy wiatr i lało jak z cebra. Krecica biegała po ogrodzie, rozpaczliwie
próbując chronić delikatne kwiaty przed bezlitosnym wiatrem.
Burza szalała nad całym lasem, powalając drzewa i łamiąc gałęzie. Sosna, na
której znajdował się dom Krasnala aż trzeszczała i gięła się na wietrze. Wewnątrz,
Krasnal próbował uspokoić swojego przerażonego gościa.
– Burza wszystko zepsuła, właśnie teraz, kiedy mieliśmy świętować nasz piękny
ogród – jęczał motyl. – Marzę tylko o tym, żeby opuścić to miejsce raz na zawsze.
W porównaniu z moją piękną łąką, ten las wydaje się ciemny, prawie groźny. Być
może nadaje się dla ciebie i twojej kreciej przyjaciółki, lecz ja należę do innego
świata.
26

27

Norman zaczerwienił się zażenowany. Rozczarował tak piękną istotę.
Lecz gdy motyl nie przestawał narzekać, Krasnal zdał sobie z czegoś sprawę.
– To wcale nie jest moja wina. Nie wywołałem przecież burzy. Nie ma
także mojej winy w tym, że motylowi nie podoba się w lesie.
28

Norman wyjrzał przez drżące pod wpływem wiatru okno. Czyżby to Milly
wiąż stała na straży w ogrodzie? Deszcz bił gwałtownie w szyby, trudno było
cokolwiek przez nie zobaczyć.
Norman znowu poczuł się zawstydzony. Lecz tym razem z powodu biednej Milly.
Przecież powinien pomagać jej tam, w ogrodzie, zamiast pocieszać głupiego
motyla tutaj, w chacie na drzewie.
29

Po długiej nocy burza w końcu
ucichła, a poranne słońce tak
mocno przygrzewało, że ziemia zaczęła
parować. Krasnal zostawił śpiącego w
chacie motyla i wyszedł na zewnątrz, by
sprawdzić, w jakim stanie jest ogród po
burzy.
Ulewa powaliła na ziemię nasturcje i
połamała tyczki, które podpierały
pachnący groszek. Bezładnie
porozrzucane kwiaty leżały
na ziemi. Wiatr powyginał
łodygi kwiatów, a poplątane
pędy winogron leżały na ziemi,
zakrywając Milly po sam ogon.
30

Milly, zmęczona i cała ubłocona, podniosła się z ziemi. Wciąż ściskała w
łapkach kwiaty, które próbowała ratować.
– Przepraszam cię, Milly – mruknął cicho Norman. – Byłem strasznie niemądry.
31

Milly była zbyt zmęczona, by mu od razu
odpowiedzieć. Później, gdy motyl już odleciał,
a ona sama leżała na łóżku, owinięta w suchy koc i w
wełnianych skarpetach na nogach, nabrała trochę
siły.
– Najważniejsze, że burza
minęła. Kwiaty nie
przetrwały, lecz wszystko
inne można naprawić
– powiedziała.
32

– Przebaczam ci, Normanie, lecz na przyszłą wiosnę nie siejmy lepiej delikatnych
kwiatów. Bardziej są nam potrzebne mocne krzewy i pożywne warzywa.
– Świetny pomysł – zgodził się Krasnal. – O ile ty tutaj będziesz.
Milly uśmiechnęła się promiennie:
– Nigdzie się przecież nie wybieram.
Norman zaczął sprzątać połamane kwiaty. Kiedy pracował – odkrył sekret Milly –
ogród pełen użytecznych krzewów owocowych i mocnych warzyw!
Norman położył rękę na sercu.
– Droga Milly, jesteś najmądrzejszą, najbardziej pracowitą osobą, jaką znam!
33

W
głębi lasu Norman pracuje w swoim ogrodzie. Jak co roku, on i jego
przyjaciółka – Krecica Milly, planują wyhodować owoce i warzywa
dla swoich leśnych przyjaciół. Pewnego dnia w ogrodzie pojawia się motyl
i olśniewa Krasnala swoim pięknem. Niedługo potem Norman sadzi w
ogrodzie piękne kwiaty, by sprawić przyjemność nowemu towarzyszowi.
Czy nowy, delikatny ogród Normana przetrwa, kiedy nad las nadciągnie letnia
burza? A co z jego przyjaźnią z lojalną Milly?
wickwick.fi