Tanrıların Arabaları

Lhote adlı bir Fransız bilgini ortaya çıkartmıştı. Yüze yakın mağara duvarında rastlanan resimlerin
ortak özelliği hepsinde hayvan ve insan şekilleri yanında kısa, şık elbiseler giymiş şekiller olmasıydı.
Bu varlıkların ellerinde sopalar, sopaların üstünde de ne olduğu anlaşılmayan çantalar vardı. Bir
duvarda, hayvan resimleri yanında Lhote'un isim babalığıyla- Büyük Merih tanrısı adını alan ve
dalgıç elbisesine benzeyen elbiseler giyen bir yaratığın resmi bulunmuştu. Resmin beş metre boyunda
olması, onu yapan 'vahşî'nin, hiç de sandığımız kadar vahşî olmadığını açıkça gösterir.
Çünkü yerden yüksekliği de göz önünde tutulunca, bu resmin ancak bir yapı iskelesi kurularak
yapıldığı ortaya çıkar. Mağara tabanının yüksekliğinde, binlerce yıldır herhangi bir değişme
olmamıştır. İnsan, bu Büyük Merih tanrısına bakınca, hayal gücünü hiç zorlamadan bir uzay -ya da
dalgıç- elbisesi giydiğini söyleyebilir. Kafasında, güçlü ve geniş omuzlarından başlayan bir başlık
vardır. Burun ve ağız yerine birtakım yarıklar göze çarpar. Eğer bu resim tek olsaydı, şans eseri, ya
da ressamının çok geniş hayal gücü sonucu çizildiğini düşünebilirdik. Ancak bu garip varlığı
gösteren şekiller Tassili'deki birçok mağarada ve az değişikliklerle Kaliforniya'nın (A.B.D.) Tulare
bölgesi kaya resimlerinde de vardır.
İlkel insanların, ellerinden bu kadar gelebildiği için çarpık çurpuk şeyler çizdiği ileri sürülemez.
Çünkü aynı mağara adamı, hayvan ve normal insan resimlerini üstün bir beceri ve ustalıkla duvara
işlemiştir. Bu da onun ne gördüyse onu çizdiğini gösterir! Inyo Çounty'de (Kaliforniya) bir mağara
duvarında, ilk bakışta çift çerçeveli bir hesap cetveli olduğu anlaşılan bir geometrik biçim vardır.
Arkeologlar bunun tanrıları gösteren bir resim olduğunu ileri sürerler.
İran'da Siyalk bölgesinde bulunan bir çömleğin üstünde kocaman dik boynuzları olan, bilinmeyen
türden bir hayvan resmi vardır. Olabilir, neden olmasın? Ne var ki bu boynuzların her birinde, sağa
ve sola doğru uzanan beşer helezon vardır. Arkeologlar bu resme de tanrı sembolü etiketini
yapıştırmışlardır. Görüldüğü gibi tanrılar çok işe yaramaktadır. İnsanlar onların bilinmezliği ve
olağanüstülüklerinden yararlanarak, açıklanamayan bir dolu şeyi açıklayıverirler. Bulunan her biçim,
bir araya getirilen her kırık çömlek, yeniden düzenlenen her kalıntı, bir anda eski bir dine
bağlanıverir. Eğer bulunan nesne, var olan dinlerden hiç birine uymuyorsa, silindir şapkadan çıkan
tavşan gibi yepyeni, uyduruk bir din yaratılır. Her şey istenen biçime sokulmuştur; insanlar da
bilginler de rahattır artık...
Ama, ya Tassili, Amerika ve Fransa mağara adamları, gerçekten gördükleri şeylerin resmini
çizmişlerse? Çubuklardaki, boynuzlardaki helezonlar, ilkel insanın gördüğü antenlerse? Var
olmaması gereken şeylerin var olduğu bir gerçek değil mi? Daha önce de belirttiğim gibi, ilke!
ressamlar gördükleri şeyi kusursuz olarak resimlerine geçirebilme yeteneğine sahiptiler: Güney
Afrika'daki «Brandbergli beyaz kadın» resmi, rahatlıkla yirminci yüzyıl resimleriyle yarışabilir.
Kadının üstünde kısa kollu bir kazak, bacaklarını iyice saran bir pantolon vardır. Ayrıca eldiven ve
terlik giymektedir. Arkasında, elinde dikenli bir sopa tutan, çok karmaşık, maskeli başlık giymiş zayıf
bir adam durmaktadır. Resim bir bütün olarak gerçekten çağımızda çizilmiş havası verir. Ancak
Güney Afrika'da bir mağara duvarında bulunmuştur!
İsveç ve Norveç mağara resimlerinde görülen tanrıların hepsinin tek tip, tuhaf kafaları vardır.
Arkeologlara göre bunlar hayvan kafalarıdır. İlkel insanların hayvanları hem kesip yediği, hem
onlara tapındığı gülünç ve saçma bir düşüncedir. Üstelik bu tanrıların yanında kanatlı gemiler ve sık
sık çizilmiş tipik antenler de görülmektedir.