Tanrıların Arabaları

Ütopik sayıları, ya da bilinmeyen galaksileri katmaksızın yapılan yukardaki tahmini, biraz daha
ilerletebiliriz ve 18.000 gezegenin en az yüzde birinde gerçekten hayat olduğunu ileri sürebiliriz.
Dünyaya benzer gezegenlerin var olduğu, gerek hesaplar, gerekse bilimsel araştırmalar sonucu,
kuşku tanımaz bir duruma gelmiştir. Ancak hayatı destekleyen koşulların, ille de dünyanınkilerle
özdeş olması gerekmez.
Hayatın yalnız dünyadaki koşullar altında geliştiği düşüncesi çoktan çürütülmüştür. Oksijen ve su
olmayınca hayat da olmaz inancı tümüyle yanlıştır. Öyle ki dünyamızda bile oksijene gerek
duymayan canlılar vardır. Anaerobik bakteri adı verilen bu yaratıklara oksijen,öldürücü etki
yapmaktadır. Neden uzayda aynı şekilde yaşayan gelişmiş türler bulunmasın?
Çalışmalarını pek yakın tarihlere kadar dünyamız üzerinde yoğunlaştıran araştırmacılar,
gezegenimizi hayat için 'ideal' olarak nitelendirmişlerdi. Bol bol suyu, tükenmeyen oksijeni, organik
yollarla kendiliğinden yenilenen doğası ve ne çok sıcak, ne çok soğuk iklimiyle dünyamız, bu niteliği
hak eder görünüyordu. İyi ama, hayatın doğuşu ve gelişmesi böylesine katı kurallarla
sınırlandırıldığında, ortaya çıkan şaşırtıcı durumlara ne demeli? Bilginler, dünyada iki milyona yakın
değişik canlı türünün bulunduğunu tahmin ediyorlar; bunların bir milyon iki yüz bini bilimsel olarak
tanınıyor. Ancak, tanınanlar içinde birkaç bin türün, bugün geçerli kurallar gereğince, yaşamaması
gerekiyor! Bu durumda, hayat için gerekli koşulları belirleyen yasaların, yeni baştan ele alınıp
incelenmelerinden başka çıkar yol yoktur.
Normal olarak yüksek radyoaktiviteli suların mikroptan arınmış olacağı düşünülebilir. Ne var ki
birtakım bakteri türleri, nükleer reaktörleri çevreleyen öldürücü sularda yaşamayı başarmışlardır. Dr.
Siegel'in yaptığı bir deney ise korku vericidir:
Siegel, Jüpiter'in atmosferini laboratuvarında yaratarak, birtakım bakterileri burada üretmeyi
denemiştir. Bilindiği gibi Jüpiter'in atmosferi, bizim anladığımız biçimde hayat için hiç bir uygunluk
göstermemektedir. Bununla birlikte Siegel'in bakterileri, amonyak, metan ve hidrojene rağmen
ölmemiş ve üremelerini sürdürmüşlerdir. Bristol Üniversitesi entomolojistlerinden[-1] Hinton ve
Blum'un deneyi de aynı oranda ürkütücüdür. Bu bilim adamları, bir tatarcık türünü birkaç saat 100'
santigrad ısıda kuruttuktan sonra, uzay kadar soğuk olan sıvı helyuma atmışlardır. Daha sonra yüksek
ısı vererek doğal hayata döndürdükleri hayvancıklar hiç bir şey olmamış gibi yaşamalarını
sürdürmüşler, hatta 'sağlıklı' yavrular bile doğurmuşlardı! Bunların dışında yanardağlarda yaşayan,
taş yiyen, demir üreten bakteri türleri de tanınmaktadır. Soru işaretleri ormanı büyüdükçe büyümüyor
mu?
Birçok araştırma merkezinde deneyler sürdürülürken, hayatın hiç bir zaman dünyamız
koşullarıyle sınırlandırılamayacağının delilleri de artmaktadır. Dünya yüzyıllar boyu, yerküreyi
yöneten koşullar ve yasalar çevresinde dönüp duruyor. Bu inanış, alışılmış ölçü ve düşünce
sistemlerini benimseyen araştırmacıların gözlerine her şeyi bulanık ve titrek gösteren bir gözlük gibi
yerleşti. Uzay incelenirken de çıkarılamayan bu gözlük yüzünden, çağ açan düşünürlerden Teilhard
de Chardin, uzayda ancak 'Hayal'in gerçek olabileceğini ileri sürdü!
Eğer başka gezegenlerde yaşayan akıllı yaratıklar da bizim gibi düşünüyorlarsa, kendi hayatları
için gerekli koşulları, bütün evren için geçerli sayıyorlar demektir. Böylece bizim anladığımız
biçimde bir hayat için kesinlikle öldürücü olan —150, 200 derece ısıda yaşayan yaratıklar, evrende
hayat izi ararken — 150 dereceyi de birlikte arayacaklardır. Tıpkı bizim geçmişimizi aydınlatmaya
çabalarken kullandığımız mantık gibi...