Tanrıların Arabaları

kapanı olarak bilinen bu araç da bir başka gezegene yumuşak iniş yapacak ve çok kolay kırılabilen
bir ucu bulunan emici tüpünü yüzeye uzatacaktır. Tüp yere değer değmez ucu kırılacak ve her türden
toprak örnekleri içine dolacaktır. Bu aracın içinde de her türden bakterinin hızla büyümesini
sağlayacak kültür ortamları olacaktır. Bakterilerin hızla çoğalması sıv< ortamları bulandıracak ve pH
değerlerini artıracaktır. (pH değeri bir asitin asitlik derecesidir.) Bu iki değişim de kolaylık ve
doğrulukla anlaşılabilecektir: Sıvıda oluşacak budanmayı bir ışın ve foto - hücre, asit bölümündeki
değişmeyi de bir elektronik pH ölçme araeı gösterecektir. Ortaya konacak sonuçlar gezegende hayat
olup olmadığı konusunda kesin sonuçlara varmama sağlayacaktır.
NASA programı ve onunla ilintili olan dış dünyalarda hayat arama çalışmalarına milyonlarca
dolar harcanacaktır. Yukarıda sözü edilen ilk araçlar Merih'e yollanacaktır. Kuşkusuz., insan bu minik
laboratuvarları izleyecektir. Dr. von Braun ilk insanın Merih'e 1982 yılında ayak basacağını
söylemektedir. NASA'nın bu yolculuğu gerçekleştirmek için gerekli teknik kaynakları vardır,
yalnızca Amerikan Senatosunun yeterli ve kesintisiz yatırımlarını beklemektedir. A.B.D.'nin bugünkü
sorumluluklarına ek olarak Vietnam savaşı ve uzay programı gibi iki büyük para yutucusu vardır ve
bunlar dünyanın en zengin devletine bile ağır bir yük olmaktadırlar. Merih yolculuğu için tasarılar
tamamlanmış, gidecek uzay gemisinin maketi yapılmıştır. Maket[-] Huntsville'deki olağanüstü bir
insanın,Dr. Ernst Stuhlinger'in masası üzerinde durmaktadır. Stuhlinger, Huntville, Alabama'daki
George Marshall Uzay Uçuşu Merkezinin bir bölümü olan Araştırma Proje Laboratuvarının
yöneticisidir. Laboratuvarlarında yüzlerce bilim adamı çalışmakta ve plasma, nükleer ve termo-fizik
alanlarında deneyler yapmaktadırlar. Geleceğin elektronik roket motoru ve insanı Merih'e götürecek
uzay gemisinin desinatörü Stuhlinger'dir.
Stuhlinger'i Amerika'ya, arkadaşı Dr. Wernher von Braun, İkinci Dünya Savaşının hemen
ardından getirmişti. Birlikte Amerikan Hava Kuvvetleri için roketler yapmışlar, Kore Savaşının
patlak verdiği sıralarda Fort Bliss'teki merkezden Huntsville'e taşınmışlar ve dev atılımlara alışkın
Amerika'nın bile görmediği bir tasarı üzerinde çalışmalara başlamışlardı.
O günlerde Huntsville, Appalaş dağlarının eteklerinde küçük, sakin bir kasabaydı. Roketçilerin
gelişiyle bu ufak pamuk kasabası sirke döndü. Fabrikalar, roket deneme platformları, laboratuvarlar,
dev hangarlar ve daha bir sürü çelik kuruluş, göz açıp kapayana kadar her yanı kapladı. Bugün
Huntsville'de 150.000 kişi yaşamaktadır ve kasaba halkı heyecanlı uzay hayranları olmuşlardır. İlk
Redstone roketlerinin ateşlenmesi sırasında korku içinde bodrumlarına kaçışan Huntsvilleliler, bugün
Satürn roketlerinin her yanı kaplayan korkunç gürültüsüne aldırmamaktadırlar. Her Huntsvillelinin
yanında, Londralıların şemsiyeleri gibi, birer kulaklık bulunmaktadır. Kasabalarına «Roket Kenti»
adını vermişlerdir ve Senatonun her yatırım kısıtlama kararında taşkınlıklar yapmaktadırlar.
«Almanları» ve NASA'ları ile övünmektedirler, çünkü Huntsville bugün NASA merkezlerinin en
büyüğü olmuştur. Bütün dünyanın yakından tanıdığı Redstone roketlerinden, dev Satürn V'ye kadar
her roket burada tasarlanmış ve uygulama alanına konmuştur. A.B.D.'nin ay programı için bugüne
kadar harcadığı para milyarları aşmaktadır. Huntsville'de von Braun'un emri altında 7.000 teknisyen,
mühendis ve bilim adamı çalışmaktadır. 1967'de A.B.D.'nin uzay programı için her alandan 300.000
bilim adamı görev a!mıştı. 20.000'i aşkın endüstri firması da tarihin en büyük araştırması için
çalışıyorlardı.
Dr. Pschera, Huntsville'i ziyaretim sırasında, araştırma gruplarının hiç durmadan yeni 'parçalar'
geliştirmek zorunda olduklarını söylemişti. Dünyada kullanılan birçok teknik araç yapıştırma ve
kaynak işlemleri, uzaydaki boşluğa çıkınca çalışmaz hale geliyorlardı; bu bakımdan mutlak boşlukta