Tanrıların Arabaları

görülüp hayranlık duyulabilirler. Çünkü ülkedeki hiç bir köprü, söz konusu taş heykel ve blokların
ağırlığını çekebilecek kadar sağlam değildir. Yakın tarihlere kadar, kaldırma araçlarıyla 50 ton
ağırlığındaki tek parça taşları taşıyabiliyorduk. Bugün çok geliştirilmiş vinçler yüzlerce tonlukları
kaldırabilmektedir. Ne var ki atalarımız binlerce yıl önce bu taşları taşımış, kaldırmış ve
yerleştirmişlerdi! Nasıl?
Görünüşe bakılırsa eski insanlar dev taşları tepelere çıkarıp indirerek çok uzaklara taşımaktan
özel bir zevk almaktaydılar! Mısırlılar piramit yapımında kullandıkları taşları Assuan'dan
getirirlerdi. Stonehenge mimarları kocaman taş blokları güneybatı Galler'den ve Marlborough'tan
taşırlardı, Paskalya adasının taş işçileri, ısmarlama dev heykellerinde kullandıkları taşları,
işlendikleri yerin çok uzağındaki taş ocaklarından çıkarır ve taşırlardı. Tiahuanaco'daki bazı tek
parça kayaların nereden geldiklerini ise bilmemekteyiz. Her halde uzak atalarımız pek tuhaf insanlar
olmalıydılar; çünkü işlerini bile bile güçleştirirler ve heykellerini, tapınaklarını, mezarlarını en
olmadık yerlere kurmaktan hoşlanırlardı. Bütün bunlar yalnızca zorlu bir hayatı sevdikleri için
miydi?
Çok uzun geçmişimizin sanatçılarının bu kadar budala olduklarını kabul edemem. Eğer eski bir
gelenek heykellerin kesinlikle nereye dikileceklerini, piramitlerin nerede yapılacaklarını belirtmemiş
olsaydı, bütün bu sanat eserleri, taş ocaklarının hemen yakınında yapılmış olurdu. Sacsayhuaman'daki
İnka kalesinin, Çuzco'nun tepesine şans eseri değil; bir gelenek orayı kutsal nokta olarak belirlediği
içjn yapıldığına inanıyorum.
Aynı şekilde insanlığın en eski anıtlarının kurulduğu yerlerde, en ilginç ve önemli kalıntıların
dokunulmamış biçimde durduklarına ve bu kalıntıların günümüz uzay yolculuklarının gelişmesine
çok büyük katkıda bulunabileceklerine de inanıyorum.
Binlerce yıl önce gezegenimizi ziyaret eden bilinmeyen uzay yolcularının, en az bizler kadar
ileriyi görebilmeleri gerekirdi. Bir gün dünyalının da kendi yetenekleriyle uzaya açılacağını her
halde düşünmüşlerdi.
Dünyalıların da uzayda hemcinslerinin bulunabileceği ve onlarla ilişki kurulabileceği konusunda
inançları olduğu bilinen bir tarih gerçeğidir. Günümüzde antenler ve vericiler ilk radyo dalgalarını,
bilinmeyen akıllı yaratıklara ulaşması için uzaya yollamışlardır. Ne zaman karşılık alacağımızı ise
bilmiyoruz. Belki on, belki on beş, belki de yüz yıl sonra. Hatta mesajlarımızı hangi yıldızlara
yönelteceğimiz konusunda da bir fikrimiz yok, çünkü hangi yıldızın bizi daha çok ilgilendireceğini
bilmiyoruz. İnsana benzeyen akıllı yaratıklar mesajlarımızı alabilecekler mi? Bilmiyoruz. Bununla
birlikte, bizleri amacımıza, ulaştıracak bilgilerin, dünyamızda bulunduğu inancını destekleyecek o
kadar çok şey var ki. Bugün yerçekimini etkisiz kılmaya çalışıyor, ilkel parçacıklar ve anti-madde
üzerinde deneyler yapıyoruz. Peki dünyamızda gizli duran gerçekleri bulmak, böylece hiç olmazsa
ana vatanımızı öğrenmek için yeterli çalışmalar yapıyor muyuz?
Tarihle ilgili şeyleri tam olarak değerlendirebilirsek, bir zamanlar geçmişimizin mozaik
levhasına çok güç uyan şeylerin, akla yakın duruma geldiğini görürüz: bunlar yalnız eski kitaplardaki
ipuçları değil, yerkürenin her yanında eleştirici araştırmalarımızı bekleyen «güç gerçeklerdir de.
İnsanın yapacağı son aşama, bugüne kadar süre gelen varlığını haklı gösterme ve gelişmek için
gösterdiği çabaların, gerçekte, uzaydaki varoluşla ilişki kurmak için geçmişinden ders almak
olduğunu, anlamak olacaktır. Bu aşamaya varılınca da, en kurnaz, en katı düşünceli kişiler bile,
insanın görevinin, evreni kolonize etmek ve rutısal ödevinin, bütün güç ve deneylerden edinilmiş