Morza 6/2017 promo

Polska Marynarka Wojenna
Tomasz Grotnik
Ślązak – budowa trwa
Od dawna nie raportowaliśmy
o pracach na patrolowcu Ślązak, tymczasem
w ostatnich miesiącach działo
się na nim sporo. Jest on szykowany
do prób na uwięzi, a po nich do pierwszego
wyjścia w morze. Postępy rodzącego
się w bólach okrętu są widoczne
z zewnątrz, a także w środku, co przedstawimy
w tym reportażu.
Od czasu zwodowania jednostki 2 lipca
2015 r. prace miały ruszyć „z kopyta”.
Niestety, pojawiły się dalsze trudności,
które doprowadziły do kolejnego opóźnienia
programu, tym razem w stosunku
do ustaleń zawartych w aneksie nr 15
do Umowy Nr 1/BO/2001 z 27 listopada
2001 r., podpisanego przez syndyka
masy upadłości Stoczni Marynarki Wojennej
S.A. w upadłości likwidacyjnej
w Gdyni z Inspektoratem Uzbrojenia
MON (IU), 23 września 2013 r. w Gdyni,
który zmienił przeznaczenie budowanej
pierwotnie korwety na okręt patrolowy
Ślązak. Podstawową przyczyną zwłoki
były trudności dotyczące przygotowania
pomieszczeń specjalnych pod
montaż urządzeń Zintegrowanego Systemu
Walki (ZSW), Zintegrowanego
Systemu Nawigacji (ZSN) i Zintegrowanego
Systemu Łączności (ZSŁ). Systemy
te zostały dostarczone na podstawie
umów podpisanych 12 grudnia 2013 r.
przez Ministerstwo Gospodarki i IU
z firmami Thales Nederland B.V. oraz Thales
Electronic Systems GmbH. Opóźnienie wpłynie
na koszty związane z serwisowaniem
oraz przedłużeniem gwarancji na sprzęt
i wyposażenie dostarczone przez poddostawców
i podwykonawców.
Obecnie IU ustalił z wykonawcami
umowy, czyli SMW, Thales Nederland
i Enamor Sp. z o.o., nowy harmonogram
prac na okręcie, w myśl którego próby
na uwięzi (HAT, Harbour Acceptance
Trials) miały rozpocząć się w kwietniu,
zaś morskie (SAT, Sea Acceptance Trials)
w drugim półroczu br. i potrwać do
końca maja 2018. Zakładane przekazanie
okrętu MW RP powinno nastąpić w lipcu
2018 r. Choć trudno w to uwierzyć, ale
i ten termin może być przekroczony...
Trwa bowiem proces zakupu SMW przez
spółkę-córkę Polskiej Grupy Zbrojeniowej
S.A. (patrz „Kronika stoczniowa”), po którym
nastąpią zapewne audyty i zmiany
w stoczni, co z pewnością nie będzie
sprzyjało płynności realizacji budowy. IU
zapewnia jednak, że podejmuje działania,
aby to ryzyko zminimalizować. Niestety,
już można odczuć pewien poślizg
– HAT jeszcze się nie rozpoczęły (podobno
z przyczyn formalnych niezatwierdzenia
Programu Prób przez instytucje
wojskowe), może to zaś nastąpić w miesiącach
wakacyjnych. W tej sytuacji dziewiczego
rejsu można się spodziewać
dopiero późną jesienią.
Na zewnątrz
Te zmiany są oczywiście najbardziej
widoczne. Montaż uzbrojenia i anten
elektroniki sprawił, że okręt wygląda na
bliski ukończenia.
15 czerwca 2016 r. nastąpił symboliczny
przełom. Na okręcie pojawił się pierwszy,
i od razu najbardziej okazały, system
uzbrojenia – 76 mm L/62 automatyczna
armata uniwersalna Super Rapid. Jej producentem
jest spółka OTO Melara Sp.A.
należącą do grupy przemysłowej Leonardo.
Rodzina 76 mm armat tej firmy
jest dobrze znana na świecie, ale także
i u nas. Na obu fregatach mamy po jednej
wieży Mk 75, będącej kopią starszej
odmiany – Compact.
Egzemplarz dla Ślązaka wyprodukowano
w zakładach w La Spezii. Jego
testy FAT (Factory Acceptance Trials)
rozpoczęły się 2 września 2015 r. na
poligonie Centro di Supporto e Sperimentazione
Navale (CSSN, Centrum
Logistyczno-Doświadczalne Marynarki)
w liguryjskim Porto Venere, koło La Spezii.
W ich ramach odbyły się strzelania
artyleryjskie, które zrealizował 2. Reparto
Sistema Di Combattimento (2. Departament
Systemów Uzbrojenia) CSSN.
FAT zakończono 9 września, po czym
rozpoczęto przygotowania operacji
transportu armaty do Stoczni Marynarki
Wojennej w Gdyni. Drogę do Polski
pokonała ona na lawecie samochodowej.
Do stoczni dotarła 27 października
2015 r. i została złożona w hali zakładu.
Montaż na okręcie trwał kilka godzin.
Masa „suchej” armaty wynosi prawie 8 t,
będące wartością graniczną dla żurawia
stoczniowego, dlatego wykorzystano
żuraw pływający DP2 o udźwigu 100 t,
zaś przy pełnym wysięgu 35 t, co dawało
bardzo duży zapas bezpieczeństwa. DP2
zacumował po drugiej stronie pirsu, przy
którym wyposażany jest Ślązak.
Wraz z Super Rapidem dostarczono
konsolę sterującą NCC (New Control
Console), stanowiącą interfejs między
armatą a okrętowym systemem walki
– kierowania ogniem w szczególności.
Za jej pomocą ustawia się algorytmy
ruchu działa (bezpieczne kąty ostrzału)
dla danego okrętu, rodzaje amunicji na
podajniku, nastawy programatora zapalników,
załącza zasilanie napędów. NCC
informuje też system kierowania ogniem
o statusie działa, gotowości do otwarcia
ognia, rodzaju i liczbie dostępnej amunicji,
umożliwia również strzelanie w trybie
awaryjnym, zapisuje parametry pracy
(czarna skrzynka), itp.
Obecnie armata jest zabezpieczona
i czeka na wyjście patrolowca w morze.
Wówczas odbędą się SAT systemu.
W ich trakcie zostanie zużytkowana
MORZE
czerwiec 2017
11