ارج نهادن به مقاومت

متوجه شدم که چقدر براى دیگران سخته که بفهمن اوایل رابطهى من با روى چقدر عالى بوده.‏
به جز براى کسایى که اون رو از خیلى وقت پیش مىشناختن،‏ روى به نظر آدم خوب و مهربونى
به نظر مىرسید.‏ بعضى از دوست و آشناهایى که روى رو مىشناختن مىگفتن که هیچ وقت
فکرش رو هم نمىکردن که روى این طورى باشه.‏
وکیلى که بعداً‏ گرفتم،‏ چیزهایى گفت
روى
مقصر رفتار آزارگرانهى اون بودم.‏ از رفتار روى به عنوان
که واقعاً‏ به من برخورد،‏ چون مىگفت من به اندازه ى
22
‏»خرده دعواهاى
زن و شوهرى«‏
حرف مىزد و اصالً‏ نمىپذیرفت که از کلمه ى ‏»آزار«‏ استفاده کنه.‏ وقتى مىخواست به خشونت
در رابطه اشاره کنه،‏ مىگفت ‏»درگیرى شدید.«‏
همه مىپرسیدن
چرا زودتر از این نرفتم؟ یکى مىگفت:‏
این طورى رفتار کنه نمىتونم بمونم.«‏
دیگران دربارهام قضاوت منفى
ضعیف و منفعل بودم،‏ داغونم مىکرد.‏
‏»من که هیچ وقت با مردى
به نظر مىرسید همین که من قربانى
که باهام
بودم،‏ باعث مىشد
داشته باشن.‏ این که مردم فکر مىکردن من توى اون زندگى
اونا نمىفهمیدن که براى روبرویى با خشونت و حفظ شرافتم چه کارهایى کردم.‏ نمىفهمیدن که
ترک کردن رابطه
چقدر سخت بوده و چقدر براى از دست دادن چیزهایى که داشتم رنج کشیدم
و این منو داغون مىکرد.‏ من دیگه یه مادر تمام وقت نبودم و جدایى هم براى بچهها واقعاً‏
سخت بود.‏ رابطهام
خونه داشتم،‏ با رفتن
رو
با پسرخوندهام از دست دادم.‏ امنیت مالى رو مثل تمام وسایلى که توى
از اونجا از دست دادم.‏ تمام امیدها و آرزوهایى که اون
موفق و خانوادهى شاد و کامل داشتم،‏ از دست دادم.‏
موقع براى ازدواج
بعضى از دوستا و فامیل که حسن نیت داشتن،‏ مىگفتن که مىترسن من دوباره وارد یه رابطهى
ناسالم
دیگه بشم.‏ راستش
رو بخواهید،‏ من واقعاً‏ احساس مىکنم بعد از تجربهى این موقعیت
سخت و مقاومت در برابر آزار به شکلهاى مختلف،‏ فرد بهتر و قوىترى شدم.‏