Szkolni Przyjaciele Poradnik nauczyciela klasa 2 cześć 1

Szkolni Przyjaciele | Klasa 2 Szkoła podstawowa 1–3
Propozycja przebiegu rozwiązywania ćwiczenia:
– Po wytłumaczeniu przez N. ćwiczenia lub sprawdzeniu stopnia zrozumienia polecenia dzieci zapisują na karteczkach
swoje propozycje numerów składających się tylko z trzech niepowtarzających się cyfr: 6, 7, i 8.
– N. przepisuje propozycje U. na tablicę lub większą kartkę (rezygnując z powtarzających się pomysłów). Może też
poukładać/przypiąć magnesami karteczki wypełnione przez U. i powykreślać powtórki.
– Następnie U. zastanawiają się nad tym, czy można te liczby jakoś uporządkować (w kolejności rosnącej: 678, 687,
768, 786, 867, 876).
– W kolejnym kroku następuje podniesienie stopnia trudności: U. mają dopisać numery z powtarzającymi się cyframi
(możliwości jest 27).
– N. ponownie gromadzi propozycje dzieci, zapisuje numery na tablicy, porządkuje je i uzupełnia.
– W związku z tym, że tego typu zadania powinny być rozwiązywane zgodnie z przyjętym porządkiem/zasadą wypisywania,
N. prosi U. o próbę ustalenia takiego porządku. Możemy tutaj spotkać się z kilkoma propozycjami. Jeżeli są
one poprawne i doprowadzają do wypisania wszystkich możliwości, należy je zaakceptować. Niestety może też się
zdarzyć, że po jednokrotnym przeprowadzeniu takiego ćwiczenia dzieci nie będą potrafiły uogólnić swoich działań.
Będzie to dla nich za trudne na podstawie zbyt małej liczby doświadczeń. Należy wówczas powtórzyć podobne
ćwiczenie i dopiero wtedy spróbować określić sposób rozwiązywania takich problemów.
Ćwiczenie interaktywne w multibooku
Kontynuacją ćwiczeń z wykorzystaniem środków transportu są ćwiczenia interaktywne w multibooku. Polegają one
na uzupełnieniu okienek tabeli obrazkami zgodnie z zasadą SUDOKU. SUDOKU obrazkowe jest świetnym wstępem
do SUDOKU liczbowego. U. uczą się przewidywania, kombinowania, doskonalą spostrzegawczość i wypracowują
swoje strategie wypełniania pól.
Jeżeli N. ma obawy dotyczące tego, czy U. poradzą sobie z tymi ćwiczeniami, może przeprowadzić najpierw zabawę
wprowadzającą na dywanie.
1. N. układa przed każdym U. 6 kartek tak, aby tworzyły tabelę 2×3. Następnie rozdaje dzieciom po 2 szarfy w 3 kolorach
(mogą być także 2 kartki lub 2 krążki w zależności od tego, co jest dostępne). Prosi, aby U. ułożyli je na polach
tak, aby ten sam kolor nie leżał obok siebie w pionie ani w poziomie.
2. N. dodaje każdemu U. po jeszcze jednym elemencie z każdego koloru i powiększa tabelę do rozmiaru 3×3 pola.
Ponownie prosi, aby dzieci rozłożyły elementy zgodnie z tą samą zasadą. Prowokuje dokonanie analizy i czeka,
aż U. zauważą, że w każdym rzędzie i w każdej kolumnie jest po jednym elemencie z każdego koloru.
AUTORKA: Dorota Preus
131
© Copyright by Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne 2018