Wojsko i Technika Historia 6/2018

Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński
Geneza Luftwaffe
Niemieckie lotnictwo wojskowe
w latach 1935-1938
Mimo potajemnego tworzenia Luftwaffe
praktycznie przez cały okres funkcjonowania
Republiki Weimarskiej, rozwój niemieckich
sił powietrznych w latach 1935-1938
odbywał się nie bez kłopotów i przeszkód.
W efekcie, we wrześniu 1938 r., kiedy doszło
do Kryzysu Monachijskiego, niemieckie
siły powietrzne nie stanowiły większej
groźby dla swoich dużych sąsiadów. Śmiemy
twierdzić, że gdyby wówczas doszło
do wojny, Niemcy z dużym prawdopodobieństwem
zostałyby pokonane przez
połączone siły Wielkiej Brytanii, Francji,
Polski i Czechosłowacji, gdyby
taka koalicja powstała.
27
kwietnia 1933 r. Komisja ds. Transportu Lotniczego,
Reichskommissariat für die Luftfahrt,
została przekształcona w Reichsluftfahrtministerium
(RLM), czyli Ministerstwo Lotnictwa Rzeszy, z Hermannem
Göringiem (1893-1946) na czele, jako ministrem.
Dlaczego Hermann Göring, emerytowany kapitan lotnictwa,
mający co prawda status asa myśliwskiego, ale nie
mający doświadczenia, nie służący w Reichswehrze, bez
wizji, bez wielkich horyzontów i odpowiedniej wiedzy
stanął na czele Luftwaffe?
Wydawałoby się, że naturalnym kandydatem na to stanowisko
jest gen. mjr Helmuth Wilberg (1880-1941). Oficer cesarski
od 1900 r., służący w kajzerowskim Korpusie Lotniczym
od 1913 r., skończył I wojnę światową w stopniu kapitana, ale
54
na stanowisku szefa lotnictwa 4. Armii. Służył w Reichswehrze
z konieczności w piechocie i doszedł do stopnia generała majora
w 1932 r., co nie było łatwe. Niestety dla Niemiec okazało
się, że Wilberg jest Żydem. Nie trafił jednak do obozu i został
wykorzystany w składzie nowego Ministerstwa Lotnictwa
Były kapitan lotnictwa Hermann Göring (1893-1946), który nie
służył w Reichswehrze, ale w pierwszych latach tworzenia dołączył
do NSDAP, został w 1933 r. wyznaczony na ministra lotnictwa,
a z chwilą ujawnienia Luftwaffe w 1935 r. stanął na jej czele.
Rzeszy, wspólnie z gen. mjr. Waltherem Weverem napisał nawet
pierwszą doktrynę Luftwaffe, znaną jako „Regulation 16”,
wydaną w 1935 r. W marcu otrzymał awans na „trzygwiazdkowego”
generała lotnictwa (nie przeszkodziło mu w tym
to, że był Żydem!). Zginął w katastrofie lotniczej pod Dreznem
20 listopada 1941 r. Jak jednak wiadomo, ze względu na swoje
wyznanie, nie stanął na czele reaktywowanej Luftwaffe.
Zamiast niego godność ta przypadła w udziale zadeklarowanemu
naziście, Hermannowi Göringowi. Uczestnik
Puczu Monachijskiego z 1923 r., ranny w nogę w czasie rekonwalescencji
uzależnił się od morfiny, a następnie od opium.
Był jednak zagorzałym zwolennikiem Hitlera, działaczem Narodowosocjalistycznej
Niemieckiej Partii Robotników (National
Sozialistische Deutsche Arbeiterpartei – NSDAP) z łatwością
załatwiającym sponsorów tej partii dzięki doskonałemu
wyrobieniu towarzyskiemu i stosunkom w tzw. wyższych
sferach, został deputowanym do Reichstagu, a później Hitler
powierzał mu inne ważne stanowiska. To właśnie on stworzył
policję polityczną Gestapo (Geheime Staatspolizei, działającą
początkowo tylko w Prusach – 26 kwietnia 1933 r., dopiero
rok później trafiła ona pod kontrolę Heinricha Himlera),
stał też na czele rządu Prus będąc ich ostatnim premierem
i był szefem Planu Czteroletniego (od października 1936 r.).
W 1933 r. uprosił Hitlera by ten powierzył mu funkcję naczelnego
łowczego Rzeszy (Reichsjägermeisters), zdarzało mu się
nosić stosowny zielony mundur wielkiego łowczego. Rok
później został też dyrektorem lasów państwowych Rzeszy.
W lipcu 1937 r. powstał też konglomerat Reichswerke Hermann
Göring (RHG) z siedzibą w Salzgitter, gdzie powstała
kopalnia rudy żelaza. Jesienią 1937 r. w skład RHG włączono
firmę Rheinmetall, a po anschlussie Austrii także austriackie
stalownie, takie jak Eisenwerke Oberdonau z Linzu. Później