gazeta e muajit - Kisha dhe Jeta

More documents

Recommendations

Info

tetor 2012 Kisha dhe jeta 4 Entuziazmi që përfshiu kishën universale gjatë viteve të Koncilit iu mohua Kishës në Shqipëri, sepse kjo varej nga pushteti politik, por nuk iu mohua dëshmia e fuqishme për Krishtin dhe për fuqinë e dashurisë së tij shpëtimtare, sepse kjo varej nga besimi që frymëzonte barinjtë dhe besimtarët e Kishë sonë. Gjatë viteve të Koncilit Shqipëria nuk i dha Kishës universale etër dhe ekspertë konciliarë, por martirë dhe dëshmitarë të fesë së gjallë. Fryma e Koncilit hyri në vendin tonë me mbërritjen e misionarëve menjëherë pas rihapjes së lirisë së besimit. Le të kujtojmë në këtë kremtim të gjithë ata vëllezër e motra që të shtyrë nga besimi në Krishtin erdhën për ta dëshmuar atë mes nesh me fjalë e me vepra. Shumë prej tyre mund të jenë të pranishëm këtu sot. Të tjerë janë kthyer në vendet e tyre ose kanë shkuar në misione të ndryshme për të shpallur të njëjtin Ungjill, kurse disa kanë hyrë në atdheun qiellor. Të gjithë këta misionarë e misionare janë bij e bija të Koncilit. Mundi dhe lodhja e tyre në vendin tonë është e shtrenjtë para Zotit, ndërsa shpërblimi më i madh për ta është rimëkëmbja e kishës vendase. Po, rimëkëmbja e kishës vendase. Dëshmia për Krishtin, qoftë ajo e martirëve, qoftë ajo e misionarëve, i ka dhënë frytet e veta me lindjen e besimit në zemrat e shume fëmijëve, të rinjve, burrave dhe grave të Shqipërisë. Gjatë këtyre njëzet vjetëve i janë kushtuar Zotit shumë rregulltarë e rregulltare lë lindur e të rritur në Shqipëri e nga viti dymijë vijojnë shugurimet meshtarake vendase. Pamja e një kishe të rilindur që po rritet është burim i madh gëzimi. Tani na takon neve, barinjve të Kishës në Shqipëri, ta vendosim tërë besimin tonë tek kjo kishë e re e saporilindur. Nëse nga njëra anë, për të shpallur Vitin e Fesë, Ati i Shenjtë ka marre shkas nga Koncili, nga ana tjetër ka vënë si synim ungjillëzimin e ri. Nëse gjatë Koncilit kisha shqiptare e ka dëshmuar me martirizim besnikërinë e vet ndaj Krishtit dhe Kishës universale, sot, në kohën e ungjillëzimit të ri, kisha shqiptare duhet të dijë t’i tregojë kohës së vet bukurinë e besimit në Krishtin. Sikurse nxënësit në Ungjillin e sotëm, ajo duhet të jetë e gatshme t’i thotë Zotit të saj çfarë thonë njerëzit se ai është, dhe çfarë thotë ajo vetë. Çfarë thonë njerëzit për Krishtin në vendin tonë? Nga njëra anë shumë vetë e kërkojnë atë edhe pa e ditur se po e kërkojnë, sepse gjendja e tyre i sjell më afër kategorive të privilegjuara ungjillore. Këta janë të varfrit që nuk shohin rrugëdalje nga varfëria e tyre, të sëmurë që nuk gjejnë shërim në sistemin shëndetësor, të shtypurit e të shfrytëzuarit të cilëve u përplasen në fytyrë dyert e drejtësisë, punëtorë që nuk marrin shpërblimin e merituar si edhe viktimat e korrupsionit. Të tjerë nuk e kërkojnë sepse janë të verbuar nga përfitimi dhe fitimi i padrejtë, nga pushteti i keqpërdorur apo nga pushteti i shumëlakmuar, nga urrejtja dhe nga etja për hakmarrje. Të gjithë këta kisha duhet t’i dëgjojë me vëmendje, që të dijë t’i thotë Zotit të saj çfarë thonë njerëzit për të. Kundrejt kësaj shoqërie ajo duhet të qëndrojë e kristaltë në besimin e vet e duhet të shpallë me fjalë e me vepra, me Pjetrin dhe si Pjetri: “Ti je Mesia, Biri i Hyjit të gjallë!”. Ungjillëzimi i ri i Shqipërisë ju takon juve, fëmijë e të rinj që e keni shikimin të ngulur tek e ardhmja. Mos kini frikë nga errësira e orës së vështirë historike! Lejojeni Krishtin ta shpërndajë ketë errësirë me dritën e dashurisë së tij. Ungjillëzimi i ri i Shqipërisë ju takon juve rregulltarë e rregulltare që e ndjeni gjer në qelizën e fundit përkatësinë ndaj këtij populli. Mos kini frikë nga lartësia e detyrës për të cilën jeni thirrur. Ai që i njeh dobësitë tuaja do t’ju pajisë me forcën e hirit te vet, që ungjilli i shpëtimit të shpallet me fjalën e me jetën tuaj. Ungjillëzimi i ri i takon bashkësive famullitare, kishave dioqezane dhe mbarë kishës shqiptare të bashkuar rreth të njëjtit Zot, në të njëjtën fe dhe të udhëhequr nga pasardhësi i Pjetrit. Le të mos ketë frikë askush në kishën tonë që të heqë dorë prirjet personale për t’i lënë vendin Krishtit dhe fjalës së tij. “Kush beson në të nuk do të mbesë i zhgënjyer”, thotë Shën Pali në leximin e dytë. Shumë të dashur vëllezër e motra, besimi nuk zhgënjen, sepse Zoti është besnik. Le ta marrim për zemër ftesën e Papës për të kremtuar si duhet Vitin e Fesë e për te përtërirë kështu jetën e Kishës, sikurse thotë edhe ai vetë në letrën Porta e Fesë: “Përtëritja e Kishës kalon përmes dëshmisë së jetës së besimtarëve: me vetë ekzistencën e tyre në botë të krishterët janë të thirrur t’i japin shkëlqim Fjalë së të vërtetës që na ka lënë Zoti Jezus”. Maria, që e ka ngjizur Fjalën në kraharorin e saj, qoftë për ne shembulli i fesë dhe e udhëheqtë Kishën tonë drejt ungjillëzimit të ri! Amen.
tetor 2012 Kisha dhe jeta 5 Domethënia e Koncilit të II të të Vatikanit për Kishën dhe për botën Ishte një ditë e veçantë ajo ditë e 11 tetorit 1962. Tërë bota katolike kishte ngulur sytë mbi Romë, ku, në kishën më të madhe në botë, ishin grumbulluar ipeshkvijtë nga të gjitha anët e botës për një ngjarje që për pesëdhjetë vjet ka pasur një ndikim shumë të madh. Ishin gjithsej mbi 2900 ipeshkvinj. Në fjalimin e tij Papa Gjoni i XXIIItë tha: “E ndriçuar nga drita e këtij Koncili, shpresojmë se Kisha do të rritet me pasuri shpirtërore dhe, duke arritur gjallërinë e energjive të reja, do të hedhë një shikim të sigurtë ndaj kohrave të ardhshme … Duke ngritur, nëpërmjet këtij Koncili Ekumenik, pishtarin e së vërtetës katolike, Kisha Katolike dëshiron të dëftohet si nënë plot dashuri ndaj të gjithëve, dashamirëse, e durueshme, e mëshirshme dhe bamirëse ndaj vëllezërve të ndarë prej saj … Koncili që po fillon ngrihet në Kishë si një ditë e shndritshme me një dritë të shkëlqyeshme. Ende është agimi, por tashmë rrezet e para të diellit që po lind janë duke prekur shpirtrat tanë. Gjithçka këtu frymëzon shenjtëri, nxit ngazëllim.” Në mbëmje të po asaj ditë të paharrueshme, në sheshin e Shën Pjetrit u organizua një lutje me pishtarë. Në fund të takimit, Papa Gjoni i XXIIItë ka përshëndetur besimtarët e pranishëm dhe, me thjeshtësinë karakteristike të tij, e mbaroi kështu fjalimin e tij: “Kur të ktheheni në shtëpi do të gjeni fëmijët tuaj. Përqafojini dhe thojuni: Ky është përqafimi i Papës. Ndoshta do të shihni një lot që duhet ta fshini. Kini një fjalë ngushëllimi për ata që vuajnë. Të pikëlluarit le të dinë se Papa është më bijtë Nga Imzot George Frendo e tij veçanërisht në orët e trishtimit dhe të hidhërimit. Së fundi e mbi të gjitha duam të kujtojmë lidhjen e dashurisë, dhe, duke kënduar, duke psherëtirë ose duke qarë, por gjithmonë plot besim në Krishtin, i cili na ndihmon dhe na dëgjon, le të ecim përpara në shtegtimin tonë me qetësi dhe besim.” Nuk është e mundur, në një fjalim kaq të shkurtër, të flas për të gjitha pikat kryesore të mësimit të Koncilit. Prandaj kam vendosur të kufizohem në dy pika që më duken më të rëndësishme për të gjithë ne, sepse të gjithë ne jemi anëtarë të asaj familjeje të madhe që është Kisha e Krishtit. E do të flas së pari për jetën tonë në Kishë, e së dyti për marrëdhënien e Kishës me mbarë shoqërinë njerëzore. JETA JONË NË KISHË Në Koncilin e II të të Vatikanit Kisha nuk është përkufizuar si “shoqëri e përsosur”, ashtu si për shumë kohë kishte qenë përkufizuar. Më së pari, Kisha është mister, që pasqyron misterin e Krishtit Hyj dhe njeri, i dukshëm dhe i padukshëm. Kisha nuk paraqitet as si një piramidë, ku në majë është Papa dhe ipeshkvijtë dhe në bazë ka besimtarët laikë, por paraqitet si një popull, ku hierarkia, domethënë Papa, ipeshkvijtë dhe meshtarët, janë në shërbim të të gjithë popullit, sipas shembullit të Krishtit, Bariut të mirë, i cili erdhi jo për të qenë i shërbyer, por për të shërbyer. Kisha nuk paraqitet as si një kuti e mbyllur, brenda së cilës ka besimtarët katolikë, ndërsa të gjithë të tjerët janë krejt jashtë kësaj kutie. Kisha Katolike paraqitet si bashkësia e Krishtit, me të cilën kanë marrëdhënie edhe të krishterët e tjerë, madje edhe besime të tjera. Një nga qëllimet kryesore që e kishin shtyrë Papa Gjonin e XXIII të për të thirrur Koncilin ishte pikërisht bashkimi i të krishterëve – ç’ka quhet “Ekumenizmi”. Kisha Katolike ka një marrëdhënie të veçantë me të krishterët e tjerë (ortodoksë, anglikanë, protestantë). Të gjithë të krishterët shpallin të njëjtin Zot Jezu Krisht. Të gjithë pranojnë Fjalën e Zotit që gjendet në Shkrimin Shenjt. Të gjithë pranojnë të njëjtin sakrament të pagëzimit dhe kremtojnë eukaristinë. Kisha Katolike ka marrëdhënie edhe me besime të tjera (këtu përmendin në veçanti hebrenjtë dhe muslimanët). Dhe sot, më shumë se kurrë, në këtë botë të sunduar nga frika e terrorizmit dhe e fundamentalizmit fetar, kemi nevojë që të gjitha besimet të bashkëpunojnë për një shoqëri ku të sundojë drejtësia dhe paqja, të gjitha besimet të angazhohen për të mbjellë dhe për të mbrojtur jetën, familjen, të drejtat njerëzore, dhe vlerat e vërteta të dashurisë dhe solidaritetit. Është folur shumë, gjatë Koncilit, për besimtarët laikë. Sepse të gjithë të pagëzuarit, në sajë të pagëzimit, janë të thirrur për shenjtëri. Në fakt në shumë letra të tij shën Pali u drejtohet besimtarëve me titullin “të shenjtër”. Për shumë kohë ndoshta kishim përshtypje se thirrja për shenjtëri ishte një monopol për meshtarët dhe rregulltarët. Por, si ka thënë Tertulliani, “i krishteri është një Krisht tjetër”. Prandaj të gjithë besimtarët laikë janë pjesëmarrës në misionin e Krishtit prift, sepse flija e Besëlidhjes së Re është vetë personi ynë dhe çdo besimtar, nëpërmjet pagëzimit, u bë Tempull shpirtëror. Të githë besimtarët laikë janë pjesëmarrës në misionin e Krishtit profet, sepse secili është i thirrur, veçanërisht nëpërmjet sakramentit të krezmimit, të dëshmojë Jezu Krishtin në botë. Të githë besimtarët laikë janë pjesëmarrës në misionin e Krishtit mbret, sepse Krishti mbretëron me dashuri dhe çdo besimtar është i nxitur të ndërtojë një botë të re duke zbatuar urdhrin e dashurisë e duke kryer vepra bamirësie. Ja pse
Page 1 and 2: Gjatë viteve të Koncilit Shqipër
Page 3: tetor 2012 Kisha dhe jeta 3 Rrugë
Page 7 and 8: tetor 2012 Kisha dhe jeta 7 shumë
Page 9 and 10: tetor 2012 Kisha dhe jeta 9 Zëri A
Page 11 and 12: tetor 2012 Kisha dhe jeta 11 Bekohe

gazeta e muajit - Kisha dhe Jeta

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?