ՆՈՐՔ 2018-III
2018-3
2018-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
պատասխանելու ժամանակ չուներ ու մի կերպ տեղավորվեց աթոռի ծայրին:<br />
-Ո՞նց ես,- հին օրերի նման ժպտալ փորձեց Մինայիչը:<br />
-Եսի՞մ,- ուզեց իրեն հավաքել ու անկախ կեպարանք առնել Մնեն:<br />
-Ասում են ինձ մարդ դարձնողը դու ես եղել, հա՞,- հարցն ուղիղ դրեց Տաճատ<br />
Մինայիչը:<br />
-Ո՞վ ասավ,- խուսափեց Մնեն:<br />
-Մարդի՛կ են ասում,- ժպիտը չէր իջնում Մինայչի երեսից:<br />
-Մարդիկ ի՞նչ գիտեն,- էլի խոսքը կտուրը գցեց Մնեն:<br />
-Քեզնից են լսել:<br />
-Վա՜յ, քոռանամ, թե ես էտենց բան եմ ասել, աչքս դուրս գա, թե… Էրեխեքի արև…<br />
-Էրեխեքին հանգիստ թող, Մնե,- տնքաց Մինայիչը,- էրեխեքին հանգիստ թող:<br />
Համ էլ եթե ասել ես՝ լավ ես արել, ես քեզնից շատ բան եմ սովորել:<br />
Չուզեց ասել, որ Մնեից սովորած ամենագլխավոր բանը սարում սուփրի ներքևի<br />
կողմում նստելն է եղել: Սուփրի վերևում նստածին բան չի հասնում, ախր: Եթե եփած<br />
հավկիթ է՝ գլորվում է ներքև, եթե խաշած կարտոֆիլ է՝ նորից, ամեն ինչ ավելի հեշտ<br />
ներքև է սահում, քան վերև է բարձրանում: Հիմա Մինայիչն իր կյանքում ջանում է<br />
ամեն ինչ իր օգտին աշխատեցնել, ու Մնեի տված էդ դասը շատ օգտակար է: Ամեն<br />
ինչ անես՝ օգտվելու համար: Պետության գործն իր հերթին, սեփականն՝ իր: Եթե<br />
գործի մեջ շահ չեղավ, գործն առաջ չի գնա: Ամեն ինչ իր տեղն ունի, ամեն բան:<br />
Մնեն էն ժամանակ էլ, ու հիմի էլ չգիտեր, որ իր տված դասը Տաճատը կենցաղային<br />
մակարդակից վեր է բարձրացրել ու հասցրել է պետական մակարդակի: Ասենք էդ<br />
գործում Տաճատը հո մենակ չէ՞ր: Ղեկավարության մեծ մասն այդպես էր մտածում:<br />
Ո՞վ գիտե, գուցե նրանք Մնեից ավելի խելոք ու առավել ճարպիկ դաստիարակներ<br />
էին ունեցել…<br />
Հիմա նայում է Մնեի դեմքին ու ժպտում, հասկանալով, որ շրջկոմ գալու առթիվ<br />
առավոտյան մի կերպ վեր է առել արդեն մի ամիս աճած մորուքը: Ճակատը, ականջները,<br />
վիզը սև-սև են, իսկ այտերը՝ սպիտակ: Տաճատ Մինայիչը նաև այդ մտքերն է<br />
թաքցնում ու էլի ժպտում է Մնեին.<br />
-Դե որ դու ես ինձ մարդ դարձրել, ասա տեսնեմ՝ ինչի՞ կարիք ունես:<br />
-Հը՞,- աչքերը ճպճպացնում է Մնեն,- հը՞,- ականջներին չի հավատում:- Ինչի<br />
կարի՞ք…,- տնքում է հուսահատ: Ախր էդ հարցը ոչ թե իրեն, այլ կնոջը պիտի տար:<br />
Կինը հնարամիտ է ու շատ արագ կշարի բազում ու բազմաթիվ բաներ, դրանց մեջ<br />
ամենագլխավորը կգտնի, իսկ Մնե՞ն…<br />
Թե վարածը մարդատար ավտոմեքենա լիներ, կխնդրեր, որ դուրս գրեին ու<br />
հատկացնեին իրեն, բայց ախր դուրս գրած տրակտորն ինչի՞ն է պետք: Գյուղի գրեթե<br />
բոլոր դաշտերը հանրային տնտեսությանն են, իսկ իր տնամերձն ընդամենը մի թաշկինակի<br />
չափ է: Էդ արտը հո տրակտորով չի՞ վարելու: Գուցե թե առողջարանի<br />
ուղեգի՞ր ուզի… Բայց առողջարանի ուղեգիրն ի՞նչ է որ… Հո ամեն անգամ նման<br />
առաջարկ չե՞ն անի:<br />
-Հը՞,- նորից նրան նայեց Տաճատը:<br />
17
Change language