ՆՈՐՔ 2018-III
2018-3
2018-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
կամ այն բանի համար, ափսոսում էր, որ իշխանություն ունեցած ժամանակ ավելի<br />
շատ չի վերցրել, ավելի շատ չի կուտակել, այս կամ այն մարդուն խիստ չի պատժել:<br />
Բայց դա հետո էր՝ երբ ժամանակները խառնվել էին, ինքն անպաշտոն էր մնացել<br />
և օրվա մեծ մասը պարապ-սարապ ձանձրանում էր: Սովոր էր, որ օրը լցված լինի,<br />
սովոր էր, որ մարդիկ պտտվեն շուրջը, իրենից բան խնդրեն, վախենան կամ ցույց<br />
տան, թե վախենում են: Իսկ պաշտոնից հանելուց հետո կյանքի երանգները միանգամից<br />
փոխվել էին: Կամ առաջ էլ ամեն ինչ այդպես էր եղել ու ինքը չէր իմացել, կամ<br />
չգիտեր, որ ամեն ինչ այդքան արագ ու հապշտապ է լինելու, չգիտեր նաև, որ հանկարծ,<br />
ասես միանգամից, մնալու է մենակ, անշրջապատ ու անթիկունք… Առաջ<br />
ինչպե՜ս էին պտտվում շուրջը, ինչպես էին կախվում իր մի հատիկ բառից, հայացքից,<br />
մի ժպիտից, իսկ ինքը միամտաբար կարծում էր, թե միշտ ուժեղ, առողջ ու պինդ է<br />
լինելու, միշտ էլ լինելու են շուրջը պտտվող մարդիկ, և հատկապես՝ Գագոն: Գագոն,<br />
որ կարծես իր սեփականությունը լիներ:<br />
***<br />
-Չգիտես ինչու, Տաճատ Եսայանին թվում էր, թե ես իր սեփականությունն եմ:<br />
Ինձ հետ վարվում էր սրտի ուզածի պես: Որ ճիշտն ասեմ՝ դրանում նաև ես եմ մեղավոր:<br />
Երիտասարդ օրերիս ուրախանում էի, որ նրա նման պաշտոնյա մարդն<br />
ուշադրություն է դարձնում ինձ վրա, գալիս, ինձ մոտ է անցկացնում իր ժամանցը,<br />
բայց հետո հոգնեցի: Վիրավորվում էի նրա արարքներից, սիրտս ելնում էր, բայց<br />
տարիների սովորությամբ ինձ զսպում էի: Ինչո՞ւ։ Չգիտեմ։ Եթե ասեմ՝ մեծ օգուտ<br />
կամ շահ ունեի Մինայիչի բարեկամությունից, չէ: Ես որտեղ էլ աշխատեի, իմ ընտանիքը<br />
պահել կկարողանայի: Համ էլ մի ընտանիք պահելու համար չարժե մի կյանք<br />
փչացնել, մանավանդ, որ ընտանիքդ առանձնապես շքեղ չի էլ ապրում… Մինայիչն<br />
ինձ հետ վարվում էր տնավարի: Դա հասկանալի է, բայց, չգիտես ինչու, մտածում<br />
էր, թե ես սեփական ոչինչ չպիտի ունենամ. սեփական կարծիք, սեփական շրջապատ,<br />
սեփական խելք… Ասենք միայն Մինայիչը չէ, որ այդպես էր կարծում: Հայրս, օրինակ,<br />
մտածում էր, թե իր կյանքի ուղին ամենախելացին է եղել ու ես պարտավոր<br />
եմ ճշտորեն կրկնօրինակել իրեն. գնալ ռազմաճակատ, ոտք կորցնել, վերադառնալ<br />
գյուղ ու մի ամբողջ կյանք միամտաբար իրեն հրամցվող գաղափարին հավատալով՝<br />
հացին կակա ասել:<br />
Մինայիչն ուտող-խմող մարդ էր, խոսք չունեմ, բայց չգիտես ինչու մտածում էր,<br />
թե ես պարտք եմ իրեն: Իսկ ես պարտք չէի ու չեմ: Ո՛չ նրան, ո՛չ ուրիշ մեկին: Ես իմ<br />
կյանքի ճանապարհն ունեմ, իմ պատկերացումն այս կամ այն հարցի մասին: Հետո<br />
ի՞նչ, որ նրա հետ չէի կիսվում, նրան չէի ասում իմ մտածածը, բայց ես իմ խելքով<br />
էի ապրում: Ճիշտ է, նա էր ինձ հանգստյան տան տնօրեն դարձրել, բայց ճիշտ է<br />
նաև, որ դա ի՛նձ համար չէր արել, այլ՝ ի՛ր: Արել էր, որ ավելի հանգիստ, առավել<br />
անկաշկանդ ու լիարժեք վայելեր Սևանի բարիքները:<br />
29
Change language