ՆՈՐՔ 2018-III
2018-3
2018-3
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
էն մեկն, ում մասին վաղուց չէիր մտածել ու չէիր սպասում տեսնել։ Ու սկսում ես<br />
հուսադրել քեզ, որ քաղաքը, մեր քաղաքը փոքր է, ոնց էլ լինի, էսօր չլինի, թեկուզ<br />
հենց վաղը, բայց մեկ է, հանդիպելու ես նրան, ում համար մնացել ես քաղաքում։ Ու<br />
սիրում ես քաղաքը, շնչում, խեղդվում, ամեն երեկո մահանում ու ամեն առավոտ<br />
վերածնվում հանուն նրա, նրա պատճառով։<br />
Իսկ նա…<br />
Նա ուղղակի քո քաղաքում չի ապրում։<br />
Հենց այդ կարոտն էլ ստիպեց, որ գնամ գյուղ ու վերականգնեմ խզված կապն<br />
անցյալիս ու Արփիի հետ: Գյուղում էի, որ իմացա Ջիվանի հիվանդության մասին<br />
ու որոշեցի օգնել՝ ինչով կարող էի, որքան որ կապերս ու հնարավորություններս<br />
կներեին: Լեյկեմիա՝ բժիշկների ախտորոշումն էր․ ասել էին․ «Սպասեք, տեսնենք ինչ<br />
պրոգրես կամ հետընթաց է լինում, նոր կորոշենք բուժման ընթացքը»: Իսկ սպասումը...<br />
Միշտ ասում են. «Սպասեք, լավ է լինելու»` չհասկանալով, որ սպասումը<br />
մարդկանց զրկում է ապագայից. յուրաքանչյուր սպասում ենթադրում է դադար,<br />
միջանկյալ, չկողմնորոշված վիճակ ու վակուում: Բայց ասում են. «Սպասեք, այ<br />
կտեսնեք, լավ է լինելու» և ամեն անգամ ասվող այս ծեծված նախադասությունից<br />
հետո մի կյանք կանգ է առնում հենց կյանքի մեջտեղում:<br />
Ու մարդիկ ստիպված հեռանում են:<br />
Ախր ինչի՞ մնալ, եթե ինչ-որ տեղ գնալիս հետդ տանելու ես միայն հիշողություններ:<br />
Հեռվում ամեն ինչ փոքրանում ու հետզհետե վերանում է, ոչնչանում, մեծանում<br />
է միայն կարոտը, այն էլ` միայն հիշողությունների հանդեպ, որն էլ կոչվում է անցյալ,<br />
անցյալ կատարյալ, բայց միայն ժամանակային առումով. թե չէ ոչ ես, ոչ դու, ոչ մյուսները<br />
կատարյալ չենք, բայց ահագին բան ունենք իրագործելու, կատարելու կյանքում,<br />
կատարելագործվելու:<br />
Իսկ մեր պատկերացումները կատարյալ են, ցանկությունները, հույս ունենք, որ<br />
կկատարվեն...<br />
Ստիպված ես լինում վիճակդ նույնացնել մի կնոջ հետ, որն ամեն գիշեր անտրամադիր,<br />
հոգնած մարմնով մտնում է անկողին ու խոստանում. «Սպասիր, ամեն ինչ լավ<br />
է լինելու» ու ծերացնում քեզ այդ սպասման անօդ ու ժամանակից դուրս մնացած<br />
տարածության մեջ: Սկսում ես դատարկությունդ լցնել մենախոսությամբ, բողոքով,<br />
պայքարով, երբեմն էլ անհանդուրժողականությամբ և սպասումից հոգնած ասում.<br />
«Սպասիր, միգուցե վերադառնամ» ու խեղդամահ անում նրան հենց նույն անկողնում<br />
ու նույն սպասումով:<br />
Ջիվանը մեկնեց Գերմանիա` բուժման ու այլևս չվերադարձավ գյուղ՝ խոստացել<br />
էր, բայց չվերադարձավ: Մի քանի տարուց նրա մոտ տեղափոխվեցին մայրն ու որդին,<br />
ինքն էլ ամուսնացավ իրեն խնամող բուժքրոջ հետ: Իսկ Արփին տեղափոխվեց<br />
քաղաք՝ ինձ հետ, իմ մոտ:<br />
Կարծես բոլորը հասան իրենց մուրազին, ինչպես հեքիաթներում, և ժամանակն<br />
է, որ հեքիաթն ավարտվի, բայց ժամանակները հիմա փոխվել են՝ չես հասցնում մի<br />
բան սկսել կամ ավարտին մի կարգին շունչ քաշել, երբ քեզ հրում են նոր պատմությունների<br />
մեջ ընկնելու, նոր պատմություններ ստեղծելու:<br />
79
Change language