Wojsko i Technika Historia 2/2021 promo

More documents

Recommendations

Info

Michał i Jacek Fiszer, Jerzy Gruszczyński M46 i M47: pierwsze czołgi Patton 1 Po II wojnie światowej amerykańskie czołgi rozwijały się bardzo powoli, konstruktorzy i producenci mieli do pokonania wiele trudności. Niektórzy w ogóle kwestionowali potrzebę posiadania czołgów. Później uległo to zmianie, kiedy okazało się, że pojazdy pancerne to najskuteczniejszy środek walki na lądzie na atomowym polu walki. Dlatego właśnie nowy czołg rodził się w bólach, a jego możliwości bojowe początkowo nie spełniały oczekiwań dowódców pancernych. To się jednak miało stopniowo zmienić, a wóz M47 był jaskółką zwiastującą pozytywne zmiany. wobec dwóch pozostałych. Dlatego nowe uzbrojenie dla Wojsk Lądowych powstawało po woli, ponieważ dostępnych środków nie było zbyt wiele. 2 stycznia 1945 r. Army Ground Forces Equipment Review Board (komisja przeglądu wyposażenia komponentu lądowego Wojsk Lądowych, istniała od końca 1944 r. do grudnia 1945 r., kierował nią gen. mjr Gilbert R. Cook) zebrała się w Waszyngtonie, by przedyskutować kwestię czołgów dla US Army na okres powojenny. Właśnie ta komisja zarysowała wymagania dla trzech nowych typów czołgów bojowych: lekkiego o masie do 25 t, średniego o masie do 45 t i ciężkiego o masie do 75 t. Czołg średni, 45-tonowy, miał mieć pancerz czołowy o grubości 203 mm, boczny o grubości 76 mm i miał być uzbrojony w działo kal. 76 mm lub większego o zdolności przebicia pancerza walcowanego o grubości do 203 mm pod kątem 30 o z odległości co najmniej 1000 jardów (ok. 900 m). Zakładano zastosowanie stabilizatora armaty w płaszczyźnie pionowej, ale także w poziomie (na kierunek) oraz dalmierza optycznego w układzie celowniczym. Rozważano też zastosowanie dalmierza radiolokacyjnego, który miał w dodatku mieć typowe urządzenie identyfikacji „swój-obcy”. W zakresie napędu miał to być silnik wielopaliwowy (a zatem wysokoprężny). Nakazano też rozważenie 52 Powojenne lata były dla US Army trudne. Pojawienie się broni jądrowej wywołało duże przewartościowania w poglądach na prowadzenie wojny. Główny nacisk położono na rozwój strategicznych, jądrowych środków uderzeniowych, opracowywanych w ramach programów Sił Powietrznych (z tego powodu we wrześniu 1947 r. wydzielono je ze składu Wojsk Lądowych w samodzielny rodzaj sił zbrojnych w ramach ustawy o obronie narodowej) oraz programów Marynarki Wojennej. Dla US Army nie przewidywano żadnych działań strategicznych, a zatem główny jak dotąd rodzaj sił zbrojnych stał się niespodziewanie ubogim kopciuszkiem Jeden z sześciu prototypów T40, z którego wywodzi się M46 Patton. Miała to być maszyna przejściowa przed opracowaniem docelowego czołgu średniego. zastosowania turbiny gazowej do napędu wozu. Plany jak widać, były dość ambitne, ale w styczniu 1945 r. nikt się jeszcze nie spodziewał, że wojska lądowe mogą przestać być „królową” rodzajów sił zbrojnych. Dlatego jesienią 1945 r. wszystko uległo zmianie. Została powołana nowa komisja
Tomasz Szlagor 1 Operacja desantowa w Zatoce Salerno: wrzesień 1943 r. 68 Inwazja Włoch rozpoczęła się w lipcu 1943 r. lądowaniem aliantów na Sycylii (operacja „Husky”). Następnym krokiem była operacja desantowa w Zatoce Salerno, która zapewniła solidny przyczółek we Włoszech kontynentalnych. Kwestią sporną pozostał fakt, do czego właściwie ten przyczółek miał im być potrzebny. Chociaż po zwycięstwie aliantów w Afryce Północnej kierunek ofensywy z Tunezji przez Sycylię na Półwysep Apeniński wydawał się logiczną kontynuacją, w rzeczywistości bynajmniej takim nie był. Amerykanie stali na stanowisku, że najkrótsza droga do pokonania III Rzeszy wiedzie przez Europę zachodnią. Świadomi rosnącej skali zaangażowania własnych wojsk na Pacyfiku, inwazję przez kanał La Manche chcieli mieć jak najszybciej za sobą. Brytyjczycy, wręcz przeciwnie. Churchill liczył, że zanim nastąpi desant we Francji, Niemcy wykrwawią się na froncie wschodnim, naloty strategiczne zniszczą ich potencjał przemysłowy, a on zdąży odzyskać wpływy na Bałkanach i w Grecji, zanim wkroczą tam Rosjanie. Przede wszystkim jednak obawiał się, że frontalny szturm na Wał Atlantycki spowoduje straty, na które Brytyjczyków nie było już stać. Odwlekał więc ten moment, mając nadzieję, że w ogóle nie nastąpi. Najlepszym sposobem na to było wikłanie sojusznika w operacje na południu Europy. Ostatecznie nawet Amerykanie musieli przyznać, że – głównie z powodu braków logistycznych – otworzenie tzw. drugiego frontu w Europie zachodniej przed końcem 1943 r. ma nikłe szanse powodzenia i że potrzebny jest jakiś „temat zastępczy”. Faktycznym powodem inwazji na Sycylię latem tamtego roku była chęć zaangażowania angloamerykańskich wojsk w Europie w operację na tyle dużą, by Rosjanie nie mieli poczucia, że walczą z Hitlerem sami 1 . Decyzja o lądowaniu na Sycylii nie rozwiała jednak rozterek aliantów zachodnich odnośnie tego, co robić dalej. Podczas konferencji „Trident” w Waszyngtonie w maju 1943 r. Amerykanie postawili sprawę jasno – operacja „Overlord” musi ruszyć najpóźniej w maju następnego roku. Pozostawało pytanie, co do tego czasu mają robić wojska lądowe, by z jednej strony nie stać bezczynnie z bronią u nogi, a z drugiej nie trwonić sił, które wkrótce miały być potrzebne do otworzenia drugiego frontu. Amerykanie obstawali, by jesienią 1943 r., już po oczekiwanym zajęciu Sycylii, zdobyć Sardynię i Korsykę, widząc w nich przyczółki do przyszłej inwazji na Francję południową. Ponadto taka operacja wymagała zaangażowania jedynie niewielkich środków i mogła zostać zakończona w miarę szybko. Ta zaleta okazała się jednak, w oczach wielu, najpoważniejszą wadą – operacja na tak małą skalę nie realizowała żadnych celów nadrzędnych: nie odciągała niemieckich wojsk z frontu wschodniego ani nie satysfakcjonowała opinii publicznej, złaknionej wieści o wielkich zwycięstwach. Jednocześnie Churchill i jego stratedzy forsowali plany zgodne z brytyjską racją stanu. Urabiali sojuszników, by zdobyć południowy kraniec Półwyspu Apenińskiego – ale nie po to, by stamtąd ruszyć na Rzym i dalej na północ, a jedynie zdobyć bazy wypadowe do inwazji na Bałkany. Argumentowali, że taka operacja odbierze przeciwnikowi dostęp do znajdujących się tam źródeł surowców naturalnych (m.in. ropy naftowej, chromu i miedzi), zagrozi trasom zaopatrzeniowym na front wschodni, zachęci lokalnych sojuszników Hitlera (Bułgarię, Rumunię, Chorwację czy Węgry) do opuszczenia sojuszu z nim, wzmocni partyzantkę w Grecji i być może przeciągnie Turcję na stronę Wielkiej Koalicji. Dla Amerykanów plan ofensywy lądowej w głąb Bałkanów brzmiał jednak, jak wyprawa
Page 1 and 2: www.zbiam.pl Operacja „Seelöwe
Page 3 and 4: 1 Zgodnie z decyzją Stawki Najwyż
Page 5 and 6: BITWY I KAMPANIE na ZSRR. O operacj
Page 7: Władimir Bieszanow 36 Pierwsza rż
Page 11: BROŃ PANCERNA marki otrzymało kom

Wojsko i Technika Historia 2/2021 promo

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?