Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
W wyniku pilnej<br />
potrzeby operacyjnej,<br />
dla wsparcia<br />
PKW „Afganistan”,<br />
planowano zakupić<br />
bezałogowce Aerostar,<br />
ale ostatecznie<br />
nic z tego nie wyszło<br />
z winy producenta.<br />
Fot. Aeronautics<br />
Defense Systems<br />
W toku eksploatacji (w latach 2014-2015) systemy BSP klasy<br />
mini bliskiego zasięgu Orbiter zostały zmodernizowane<br />
do standardu Orbiter 2 – otrzymały baterię akumulatorów<br />
o większej pojemności i nowe typy głowic optoelektronicznych<br />
(optoelektroniczna – dzienna, optoelektroniczna<br />
– dzienno-nocna oraz termowizyjna) i w tej konfiguracji<br />
są eksploatowane do dziś. Rozpiętość bezzałogowego aparatu<br />
latającego Orbiter 2 wynosi 3,00 m, długość – 1,05 m,<br />
masa startowa – 10,3 kg, w tym 1,50 kg ładunku użytecznego,<br />
prędkość maksymalna – 130 km/h, operacyjna – 55-<br />
-85 km/h, pułap – 3000 m, długotrwałość lotu – do 4 godzin,<br />
promień działania – 30 km (warunkowany zasięgiem<br />
łączności). Napęd stanowi silnik elektryczny ze śmigłem<br />
pchającym. Aparat staruje z katapulty, na której rozpędzany<br />
jest przy użyciu gumowych taśm. Ląduje wykorzystując<br />
poduszkę powietrzną i spadochron. Do transportu zestawów<br />
Orbiter 2 w Polsce wykorzystuje się pojazdy terenowe<br />
o wysokiej mobilności HMMWV (High-Mobility Multipurpose<br />
Wheeled Vehicle).<br />
Jeszcze przed zakupem Orbiterów Polska zamierzała pozyskać<br />
rozpoznawczy system BSP klasy operacyjnej dalekiego<br />
zasięgu (MALE – Medium Altitude, Long Endurance,<br />
średnia wysokość, duża długotrwałość lotu). Spodziewano<br />
się, że Stany Zjednoczone sfinansują nam pozyskanie<br />
zestawu tej klasy typu General Atomics MQ-1 Predator,<br />
w ramach programu FMF (Foreign Military Financing).<br />
W trakcie prowadzonych rozmów ustalono jednak, że lepiej<br />
będzie jak Polska wejdzie w posiadanie dwóch mniejszych<br />
systemów BSP klasy taktycznej krótkiego zasięgu AAI<br />
Corporation RQ-7B Shadow 200. W grudniu 2005 r. strona<br />
polska wystosowała odpowiednie pismo w tej sprawie, ale<br />
z powodu wzrostu kosztów programu ostatecznie doszło do<br />
jego anulowania w czerwcu 2007 r.<br />
Kolejne zakupy systemów bezzałogowych statków powietrznych<br />
zostały wymuszone przez intensyfikację działań<br />
Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie.<br />
W 2008 r. ówczesny Departament Zaopatrywania Sił Zbrojnych<br />
Ministerstwa Obrony Narodowej ogłosił przetarg na<br />
dostawę trzech systemów BSP klasy taktycznej średniego<br />
zasięgu o promieniu działania 150÷300 km i długotrwałości<br />
lotu 10÷12 godzin, które miały trafić do Afganistanu jako<br />
wsparcie informacyjne Polskiego Kontyngentu Wojskowego<br />
w ramach pilnej potrzeby operacyjnej. Ostatecznie,<br />
w lutym 2010 r. zwycięstwo przyznano firmie Aeronautics<br />
Defense Systems, która zaoferowała system oparty na bezzałogowych<br />
aparatach latających Aerostar. W październiku<br />
2012 r. kontrakt został jednak zerwany przez Ministerstwo<br />
Obrony Narodowej ze względu na opóźnienie w realizacji<br />
umowy i niedostarczenie przez kontrahenta w ustalonym<br />
przez obydwie strony terminie sprzętu spełniającego wymagania<br />
zapisane w specyfikacji przetargowej.<br />
Po pierwszych doraźnych i nie zawsze zakończonych sukcesem<br />
próbach pozyskania dla Wojska Polskiego systemów<br />
Obecnie najpopularniejszym systemem BSP w Siłach Zbrojnych RP<br />
jest FlyEye produkowany przez Grupę WB. Dotychczas polskiej armii<br />
dostarczono +30 zestawów tego typu. Fot. WOT<br />
4 RAPORT ZBiAM 02/<strong>2022</strong>
Change language