Bliżej Źródła nr 61 październik 2021

More documents

Recommendations

Info

LECTIO - CZYTAJ UWAŻNIE!S P O T K A N I E Z E S Ł O W E M(Mk 10, (Mk 35-45) 9, 2-10)Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, podeszli doJezusa i rzekli: «Nauczycielu, pragniemy, żebyśnam uczynił to, o co Cię poprosimy».On ich zapytał: «Co chcecie, żebym wamuczynił?»Rzekli Mu: «Daj nam, żebyśmy w Twojej chwalesiedzieli jeden po prawej, a drugi po lewej Twejstronie».Jezus im odparł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czymożecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąćchrzest, którym Ja mam być ochrzczony?»Odpowiedzieli Mu: «Możemy».Lecz Jezus rzekł do nich: «Kielich, który Ja mam pić,wprawdzie pić będziecie; i chrzest, który Ja mamprzyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednaknależy dać miejsce po mojej stronie prawej lublewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostałoprzygotowane».Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, poczęlioburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ichdo siebie i rzekł do nich:«Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów,uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę.Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wamichciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. Akto by chciał być pierwszym między wami, niech będzieniewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nieprzyszedł, aby mu służono, lecz żeby służyć i dać swojeżycie jako okup za wielu».Oto słowo Pańskie.MEDITATIO - ROZWAŻ PRZECZYTANE SŁOWO!Fragment, który bezpośrednio poprzedzadzisiejszą Ewangelię to trzecia zapowiedź MękiJezusa, znów niezrozumiana przez Apostołów.Dobrze pokazuje to fakt, że Jan i Jakub prosząJezusa o udział w Jego chwale. I, tak jak mówiJezus, nie wiedzą, o co proszą. Bo proszą taknaprawdę o udział w Męce. Ale Jezus, mimo żedobrze wie, że Apostołowie mają coś innego namyśli, bierze ich prośbę poważnie. Pyta ich, czy sąORATIO – MÓDL SIĘ!Panie, ty nam pokazujesz, że prawdziwie wielki jest ten, kto służy. Daj mi ducha miłości, bym potrafiłzawsze stać się ostatnim, tym, który z miłości służy innym.ACTIO – WPROWADZAJ SŁOWO W CZYN!w stanie udźwignąć Jego Mękę, i mimotwierdzącej odpowiedzi, nie może dać im tego, cochcą. Bo kto inny będzie ukrzyżowany po prawej ipo lewej stronie Jezusa.Ta prośba, i reakcja pozostałych Apostołów nanią, są okazją do wskazania, kto tak naprawdę jestwielki. Nie ten, kto uciska, kto ma władzę, ale ten,kto służy, ten, kto wydaje się ostatni. Taki jestpierwszy w oczach Boga.Zajmę dziś ostatnie miejsce, miejsce sługi. Pomogę innym, niczego nie oczekując w zamian.ks. Wojciech Sznajder2Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C ABł. Elżbieta Czacka - jak Hrabianka Róża stała sięMatką Elżbietą – wspomnienie 19 majaByła pionierką spraw niewidomych w ówczesnej Polsce. Dostosowałajęzyk polski do punktowego pisma brajla. Opracowała system edukacjiosób niewidomych. Przygotowywała społeczeństwo do akceptacjiniewidomych. Zainicjowała naukową wiedzę tyflologiczną. Walczyłao prawa osób z dysfunkcją wzroku. Nie lubiła niedomówień i kłamstwa,była bezkompromisowa i potrafiła być twarda.Hrabianka, która kochała przestrzeń, zapachy i jazdę konną.Urodziła się w drugiej połowie XIX wieku na terenie obecnej Ukrainy,wywodziła się z arystokratycznej, patriotycznej rodziny. Kiedy miała 6 lat,jej rodzice zdecydowali się przenieść do Warszawy. To było dla niej trudnedoświadczenie, ponieważ kochała przestrzenie, zapachy, jazdę konną.A tu w Warszawie były cztery ściany i niewielka przestrzeń.
Ś W I Ę T Y M I E S I Ą C AUpadek z konia…Na początku Róża oczywiście widziała, funkcjonowałanormalnie, nawet lubiła patrzeć w słońce.Kochała jeździć konno. W pewnym momenciejej bracia jednak zaczęli zauważać, że źle oceniaodległości od przeszkód. Kiedy miała 22 lata,upadła z konia – w wyniku upadku odkleiła sięsiatkówka i Róża całkowicie straciła widzenie.Trudno sobie wyobrazić sytuację młodej kobiety,która traci wzrok…Na trzy dni zamknęła sięw swoim pokoju, w jakiś sposób toczyła walkęi ze sobą i z Panem Bogiem. Szukała sensu tego,co się z nią działo i zrozumiała, że Bóg stawia jąwobec wezwania …Nie poddała się!W pierwszych latach po utracie wzroku podjęłaintensywną pracę nad własną rehabilitacją, nauczyłasię pisma Braille'a. Rodzice tak po ludzkusię wstydzili – wozili od jednej sławy okulistycznejdo drugiej z nadzieją na ratunek. W końcu Różazetknęła się z doktorem Bolesławem Gepnerem,który powiedział jej wprost: Niech panienka niepozwoli się wozić od lekarza do lekarza, trzeba sięzająć niewidomymi w Polsce, oni są w bardzotrudnych warunkach. To ten doktor nadał jejkierunek, a Róża rozumiała, że to jest wyzwaniedla niej. Często mówiła nawet, że Gepner jest„założycielem” Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi,że Pan Bóg się nim posłużył.Dramat stał się przepięknym wyzwaniem.Zrozumiała, że Bóg chce, by zajęła się niewidomymi.Nie od razu wiedziała, co będzie robić.Stopniowo dorastała do tego działania. Przez 10lat zdobywała wiedzę na temat niewidomych,jeździła do ośrodków we Francji, Belgii, Szwajcarii,Austrii i Niemczech. Chciała zdobyć szerokąwiedzę, jak można pomagać niewidomym i dopieropotem zaczęła tworzyć Dzieło. Zrozumiałateż, że nie chodzi o działalność charytatywną, aleo przywrócenie niewidomym należytej godności,włączenie ich w życie społeczne. Róża odczytałakrzyż kalectwa jako wezwanie. W 1911 rokuzałożyła Towarzystwo Opieki nad Ociemniałymi.Już nie hrabianka…W 1915 roku wyjechała na Wołyń, do brata –Stanisława. Pojechała tylko na 2-3 tygodnie, alefront wojenny odciął drogę powrotu. Kilka tygodnizmieniło się w 3 lata. Zatrzymała się w Żytomierzu,bo tam był kościół. Bardzo głębokowchodziła w tajemnice cierpienia, krzyża i powołania.Zrozumiała, że Pan Bóg ją woła i od tej pory niemoże już być hrabianką. 15 sierpnia 1917 rokuprzywdziała habit franciszkański i złożyła ślubywieczyste stając się siostrą Elżbietą. W 1918 rokuwróciła do Warszawy. Wybór drogi zakonnej byłdla wszystkich zaskoczeniem. Z tej wspaniałejhrabianki ubranej w tiule i eleganckie suknie,z dnia na dzień zmieniła się w zakonnicęw zgrzebnym franciszkańskim habicie.Arcybiskup Aleksander Kakowski udzielił zgodyna przyjmowanie kandydatek do nowego zgromadzenia,któremu nadała nazwę: Siostry FranciszkankiSłużebnice Krzyża. Służba niewidomymna ciele i na duszy oraz wynagrodzenie Bogu zaduchową ślepotę świata – tak Matka Czackarozumiała swoją misję i tak określiła charyzmatzgromadzenia.Cel: by niewidomi na ciele otwierali oczy niewidomymna duszy.Niepełnosprawność nie była dla niej przeszkodąw życiu zakonnym. Matka była niepospolicie obdarzonaprzez naturę. Duch ofiary, głęboka inteligencja,prostota życia – to było naturalne podłożejej działań. Była ciekawa życia, a umiejętności,które wyniosła z domu były naturalnymfundamentem, na którym rosła wiara.Pilnowała, żeby wszystko było ułożone i naswoim miejscu, bo to niezwykle ważne w życiuniewidomych. Miała w sobie dużo wewnętrznejpogody i radości, które wypływały z jej serca, z otwartościna drugiego człowieka.Matka Czacka swoją postawą uczyła, że cierpienienależy przyjmować w taki sposób, żebykształtowało życie, prowadziło dalej, a nie ograniczało– to jest wielki apostolat. Pragnęła, by niewidomina ciele otwierali oczy niewidomym naduszy.Niewidoma Matka niewidomych.Była pionierką spraw niewidomych w ówczesnejPolsce, dostosowała język polski do punktowegopisma brajla, zakładając Towarzystwo Opieki nadOciemniałymi opracowała system edukacji osóbniewidomych, włożyła ogromny wysiłek w przygotowanieniewidomych, by stali się użytecznymiczłonkami społeczeństwa, a także apostołamiwśród osób widzących. Zainicjowała naukowąwiedzę tyflologiczną sprowadzając książki i czasopismazagraniczne, współpracowała takżez innymi instytucjami pracującymi dla niewidomych.Walczyła o prawa osób z dysfunkcjąwzroku.Nowy etap w działalności Matki Czackiej i całegoDzieła rozpoczął się w 1922 z darowizną niewielkiegoskrawka ziemi w podwarszawskichLaskach. Tu, przy współpracy ze Sługą Bożym ks.Władysławem Korniłowiczem, kształtowałaDzieło Lasek. W 1924 roku Ks. Korniłowicz nadał3
Page 1: NR 61, październik 2021r.PISMO PAR
Page 5 and 6: S W I Ę T U J E M Y W P A Ź D Z I
Page 7 and 8: A R E K P R Z E G L Ą D A„Bible
Page 9 and 10: W Y D A R Z Y Ł O S I Ę . . .Manu
Page 11 and 12: W Y D A R Z Y Ł O S I Ę . . .Cele

Bliżej Źródła nr 61 październik 2021

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?