WiT 7_2022 (82)promo

More documents

Recommendations

Info

Wojsko Polskie Andrzej Kiński, współpraca Łukasz Pacholski Na przestrzeni miesiąca, jaki upłynął od wydania czerwcowego numeru „Wojska i Techniki”, resort obrony narodowej zawarł z producentami osiem umów (wzięto pod uwagę tylko te, których wartość przekracza 100 mln PLN) na dostawę nowego uzbrojenia i sprzętu wojskowego o potencjalnej wartości, łącznie z opcjami, nawet 18,54 mld PLN! To kwota, którą polskie MON jeszcze kilka lat temu wydawało na modernizację techniczną w skali roku. Rekordowe zakupy w historii Ministerstwa Obrony Narodowej Fotografie w artykule: MESKO, Huta Stalowa Wola. Przyczyną tego przyspieszenia jest oczywiście dążenie do pilnego zaspokojenia potrzeb wobec realnego zagrożenia konfliktem militarnym z Rosją, choć także planowa realizacja przedsięwzięć modernizacyjnych zapisanych w Planie Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych RP na lata 2021–2035. Finansowanie umożliwia stały wzrost nakładów na obronność, ale wynika to również z nowych regulacji prawnych, które wprowadziła Ustawa o obronie Ojczyzny. Dwie spośród wspomnianych umów – na dostawę trzech niszczycieli min projektu 258 typu Kormoran II za 2,5 mld PLN i z 26 czerwca oraz 32 śmigłowców wielozadaniowych AW149 za 8,25 mld PLN z 1 lipca – zostały omówione w odrębnych artykułach na łamach tego samego numeru „Wojska i Techniki”, informacje o pozostałych publikujemy, w kolejności chronologicznej, poniżej. Oczywiście do niektórych z nich, z racji ich skali i znaczenia, będziemy wracać na naszych łamach w samodzielnych publikacjach. ❚ Parki pontonowe 15 czerwca Agencja Uzbrojenia zawarła z francuską spółką Constructions industrielles de la Méditerranée S.A. (CNIM) umowę ramową na dostawę parków pontonowych PFM, której wartość została określona na 1,5 mld PLN brutto. Podpisanie umowy ramowej to wynik ogłoszenia postępowania przetargowego, które zostało zapoczątkowane jeszcze w styczniu 2020 r. Notabene było to drugie podejście do zastąpienia części eksploatowanych w Wojskach Inżynieryjnych parków przeprawowych PP-64 Wstęga, wprowadzonych do użycia pół wieku temu. W postępowaniu oferty złożyło dwóch wykonawców: konsorcjum w składzie H. Cegielski-Poznań S.A., CEFA SAS i Polska Grupa Zbrojeniowa S.A. (wartość 950,5 mln PLN brutto) oraz CNIM (699 mln PLN brutto). Kluczowe, poza spełnieniem postawionych warunków technicznych, było kryterium ceny, zatem oferta CNIM ostatecznie okazała się lepsza. Postępowanie odwoławcze w Krajowej Izbie Odwoławczej potwierdziło poprawność dokonanego rozstrzygnięcia, co otworzyło drogę do zawarcia umowy. 23 czerwca Agencja Uzbrojenia zawarła z MESKO S.A. aneks do umowy z grudnia 2016 r., na mocy którego do 2026 r. Siły Zbrojne RP otrzymają ponad 3500 pocisków kierowanych Piorun i 600 zestawów startowych pozwalających na skompletowanie przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych. Wartość umowy to ok. 3,5 mld PLN. Zgodnie z informacjami Agencji Uzbrojenia, cena pojedynczego zestawu została określona przez zamawiającego na 150 mln PLN brutto, a ostatecznie, według zapisów kontraktu, koszt zestawu wyniesie 115 mln PLN brutto. Umowa obowiązuje do końca 2026 r. i poza sprzętem obejmuje także pakiet szkoleniowy, opracowanie dokumentacji wraz z przekazaniem licencji oraz dostawy zestawów części zamiennych i naprawczych. Wykonawca dostarczy parki pontonowe z udziałem krajowego przemysłu obronnego – każdy komplet będzie przewożony pojazdami Jelcza (ciągniki siodłowe i wozy ciężarowo-osobowe). Pojedynczy park pontonowy PFM umożliwia budowę mostu o długości 100 m lub dwóch promów, o nośności nie mniejszej niż MLC 70 dla pojazdów gąsienicowych i MLC 96 dla pojazdów kołowych. Nośność przepraw umożliwi pokonywanie przeszkód wodnych m.in. przez czołgi M1A2 SEPv3 Abrams, o własnych siłach bądź transportowanych na kołowych zestawach niskopodwoziowych. W skład jednego kompletu parku pontonowego wchodzić będzie m.in.: 12 zestawów transportowych złożonych z ciągnika siodłowego i naczepy, jeden samochód ciężarowo-osobowy, osiem bloków pontonowych z silnikami napędowymi, cztery rampy najazdowe oraz wyposażenie, narzędzia i urządzenia zabezpieczające budowę oraz utrzymanie i obsługę przeprawy. Prawdopodobnie pod koniec lipca zostaną zawarte pierwsze umowy wykonawcze w ramach umowy ramowej, obejmujące udział polskich poddostawców i podwykonawców (szerzej o parkach PFM można przeczytać w WiT 9/2021). ❚ Kolejne przeciwlotnicze Pioruny dla Sił Zbrojnych RP 23 czerwca Agencja Uzbrojenia zawarła z MESKO S.A. aneks do umowy z 20 grudnia 2016 r., dotyczącej dostaw pocisków kierowanych i zestawów startowych, wchodzących w skład przenośnych przeciwlotniczych zestawów rakietowych (PPZR) Piorun. Aneks rozszerza wspomnianą umowę o kolejnych ok. 3500 pocisków i 600 zestawów startowych. Przypomnijmy, że umowa z 20 grudnia 2016 r., której przedmiotem była produkcja i dostawy PPZR Piorun do Sił Zbrojnych RP w latach 2017–2022, dotyczyła 1300 pocisków (w komplecie z każdym pociskiem, znajdującym się w pojemniku transportowo- -startowym, znajdują się dwa naziemne bloki zasilania, łączące zbiornik czynnika chłodzącego, detektory GSN i baterię termiczną, zasilającą całość w energię elektryczną) oraz 420 zestawów startowych (ukompletowanie mechanizmu startowego Pioruna obejmuje „właściwy” mechanizm startowy – „wyrzutnię”, a także celowniki: dzienny GR-D i termowizyjny CTP-1), tworzących PPZR Piorun. Wartość kontraktu wynosiła ponad 932,2 mln PLN. Według dostępnych danych, do końca 2021 r., MESKO S.A. przekazało zamawiającemu ok. 730 pocisków (135 w grudniu 2018 r., 267 w styczniu 2021 r. i „ponad 300” w grudniu 2021 r.) i ponad 280 zestawów startowych (40 w grudniu 2018 r., 140 w styczniu 2021 r. i „ponad 100” w grudniu 2021 r.). Obecne plany zakładają zakończenie dostaw w ramach umowy z 2016 r. w roku 2023. W lutym br. MON podjęło decyzję o przekazaniu Siłom Zbrojnym Ukrainy nieujawnionej liczby PPZR Piorun z zasobów Sił Zbrojnych RP. Są one z dużym powodzeniem wykorzystywane niemal od pierwszych dni rosyjskiej agresji na Ukrainę i mają na koncie co najmniej kilkanaście zestrzelonych i ciężko uszkodzonych samolotów oraz śmigłowców wroga, a także aparatów bezzałogowych. Po potwierdzeniu wysokiej skuteczności Piorunów w walce, resort obrony zapowiedział pilne zwiększenie zamówień na te zestawy. Ze swojej strony Polska Grupa Zbrojeniowa S.A., w skład której wchodzą zakłady MESKO S.A. ze Skarżyska-Kamiennej, w których realizowany jest montaż finalny pocisków i kompletowanie zestawów startowych, zadeklarowała zwiększenie zdolności produkcyjnych 8 Wojsko i Technika • Lipiec 2022 www.zbiam.pl
Wozy bojowe Największą – i dosłownie i w przenośni – premierą salonu Eurosatory 2022 w kategorii ciężkich wozów bojowych był demonstrator czołgu KF51 Panther, zaprezentowany przez grupę przemysłową Rheinmetall AG. Eurosatory 2022 – wszystkie czołgi duże i małe Andrzej Kiński, współpraca Bartłomiej Kucharski i Adam M. Maciejewski Paryskie salony Eurosatory, prezentujące przede wszystkim uzbrojenie i sprzęt szeroko rozumianych wojsk lądowych, a także naziemne systemy przeciwlotnicze, zazwyczaj były miejscem premier nowych wozów bojowych czołowych europejskich producentów, a i ci spoza Europy prezentowali je na Starym Kontynencie zazwyczaj właśnie tam. Aż czteroletnia przerwa pomiędzy kolejnymi edycjami przedsięwzięcia, spowodowana pandemią COVID-19, sprawiła, że w tym roku premier było stosunkowo dużo. Nasz subiektywny przegląd paryskich nowości zaczynamy od „grubej zwierzyny”, a więc nowych czołgów podstawowych i lekkich – do tej ostatniej kategorii zaliczone zostały także kołowe wozy bojowe z uzbrojeniem nieustępującym czołgom – a także propozycji pakietów modernizacyjnych dla wozów starszych generacji. Fotografie w artykule Andrzej Kiński. Najliczniejszą i najbardziej różnorodną ofertę w interesującej nas kategorii zaprezentowały firmy niemiecko-francuskiego konsorcjum KNDS, najciekawszy pojazd w kategorii czołgów podstawowych pokazał jednak Rheinmetall, a bodaj największe emocje wzbudzał zmodernizowany Leopard 1 z wieżą Cockerill 3105. Niewiele było za to nowości w obszarze uzbrojenia i amunicji do armat czołgowych czy też pakietów modernizacyjnych – poprawiających kompleksowo efektywność bojową bądź tylko poziom ochrony. ❚ KNDS – z „euroczołgiem” w tle Francusko-niemiecka spółka joint venture KNDS (KMW+Nexter Defence Systems) została powołana do życia przede wszystkim w celu opracowania systemu uzbrojenia Main Ground Combat System (MGCS, pol. Podstawowy Lądowy System Bojowy, franc. Système de Combat Terrestre Principal, niem. Hauptbodenkampfsystem), który miałby w czwartej dekadzie XXI wieku zastąpić czołgi podstawowe używane przez Armée de terre, czyli francuskie wojska lądowe, i Heer, a więc wojska lądowe niemieckiej Bundeswehry. Innym realizowanym przez nią projektem ma być działo samobieżne Common Indirect Fire System (CIFS, pol. Wspólny System Artyleryjski), które miałoby zastąpić w wojskach lądowych partnerów dziś używane systemy artyleryjskie kalibru 155 mm. Jak na razie przyszłość obydwu tych przedsięwzięć jest raczej mglista, niemniej po raz kolejny na paryskim salonie główni partnerzy starali się pokazać nie tylko wolę współpracy, ale także namacalne jej efekty. Cztery lata temu, w czerwcu 2018 r., dokonano prezentacji czołgu E-MBT (European-Main Battle Tank, pol. Europejski Czołg Podstawowy). W istocie było to nieznacznie zmodyfikowane podwozie Leoparda 2A7 z raczej prowizorycznie nałożoną wieżą Leclerca Séries 2. Właściwie jedynym wyraźnym śladem po próbie „integracji” (o ile można to tak nazwać) było podwyższenie kadłuba czołgu w rejonie pierścienia oporowego wieży. Czołg był demonstracją możliwości realizacji wspólnych przedsięwzięć, tym bardziej, że w ramach programu MGCS za wieżę odpowiadać miał Nexter, zaś za podwozie KMW. W tym roku namacalnymi efektami programu MGCS nadal nie można się pochwalić, stąd w Paryżu pojawił się kolejny demonstrator. Tym razem pod nazwą EMBT zaprezentowano znacznie bardziej zmienione podwozie Leoparda 2 z francuską wieżą załogową nowej konstrukcji, aczkolwiek powstałą w oparciu o wieżę Leclerca. Czy EMBT pozostanie jedynie „salonowym” demonstratorem, czy też będzie liczącym się ogniwem w rozwoju MGCS-a, pokaże czas. W kadłubie EMBT przewidziano stanowiska dwóch członków załogi. Poza kierowcą także operatora systemów, którego ulokowano w miejscu zajmowanym dotąd przez magazyn amunicji tzw. drugiego rzutu, a więc na lewo od stanowiska kierowcy. Nowy członek załogi miałby odpowiadać za obsługę współpracujących z czołgiem bezzałogowców lądowych i powietrznych, a także odciążać w czasie walki dowódcę oraz działonowego w obsłudze niektórych systemów uzbrojenia. Inną zmianą jest zastosowanie w miejsce oryginalnego powerpacka z silnikiem MTU MB 873 Ka-501 i przekładnią Renk HSWL 354 tzw. EuroPowerPacka. Integruje on nowej generacji silnik wysokoprężny MTU 833 Ka-500/EPP i przekładnię HSWL 295TM. Nie jest to żadna nowa konstrukcja, ale rozwiązanie opracowane przed ponad dwiema dekadami i z powodzeniem przetestowane w doświadczalnym czołgu na początku stulecia. Zaletą EuroPowerPacka, przy takiej samej mocy silnika jak w pierwotnym rozwiązaniu (z możliwością zwiększenia do 1200 kW/1630 KM w odmianie 10 Wojsko i Technika • Lipiec 2022 www.zbiam.pl
Page 1 and 2: POLSKIE COUGARY ❙ AW149 DLA POWIE
Page 3: Paryskie salony Eurosatory, prezent
Page 7 and 8: Artyleria Sekwencja zdjęć pokazuj
Page 9 and 10: Konflikty Marcin Gawęda Przedłuż
Page 11 and 12: Obrona przeciwlotnicza Nowe chińsk
Page 13 and 14: Samoloty bojowe Samoloty F-35A podc
Page 15 and 16: Przemysł obronny Jeden z najwięks

WiT 7_2022 (82)promo

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?