Wojsko i Technika MSPO 2022

WYWIAD Z PREZESEM POLSKIEJ GRUPY ZBROJENIOWEJ | PREMIERA AH-1Z VIPER W POLSCE 

NUMER SPECJALNY | SPECIAL ISSUE 

ISSN 2450-1301 

2022 

ZAPRASZAMY 

DO STOISK 

E-6 

B-105 

MEET US AT 

THE STAND

Multiplikujemy nasze zdolności 

Multiplying abilities 

Z Sebastianem Chwałkiem, prezesem zarządu Polskiej Grupy 

Zbrojeniowej S.A., rozmawia Andrzej Kiński 

Panie Prezesie, ubiegły i obecny rok są bardzo pracowite, ale można 

rzec „dobre” dla kierowanej przez Pana firmy. W ubiegłym zatwierdzone 

przez rząd plany rozbudowy Sił Zbrojnych RP, w obecnym wojna 

na Ukrainie dodatkowo wpłynęła na skalę zamówień naszego resortu 

obrony i implikowała zawarcie największego od lat kontraktu na eksport 

polskiego uzbrojenia, wreszcie mamy do czynienia z konkretną 

współpracą z zagranicznymi partnerami z Europy (Babcock – Miecznik, 

MBDA – Narew, Ottokar Brzoza), zaś na wyciągnięcie ręki są umowy 

z podmiotami z Republiki Korei (Hyundai Rotem, Hanwha Defense, 

Korea Aerospace Industries)… Jednak jest w tym „ale” – żeby efektywnie 

działać w nowych realiach, trzeba poważnych inwestycji w celu 

rozbudowy istniejącego potencjału i zbudowania nowych zakładów, 

znaleźć wykwalifikowanych pracowników. Jakie działania podjęto 

w związku z realizacją już zawartych kontraktów, a jakie są niezbędne, 

aby sprostać temu, co czeka Polską Grupę Zbrojeniową wraz z jej 

spółkami w przyszłości? 

Wszyscy czekaliśmy na taką sytuację, szkoda, że jest ona po części 

wynikiem toczących się w pobliżu naszych granic działań wojennych. 

Polska Grupa 

Zbrojeniowa wiele 

lat czekała na to, żeby 

prowadzone przez 

Ministerstwo Obrony 

Narodowej kluczowe 

programy modernizacyjne 

wreszcie 

osiągnęły etap 

zawierania umów. 

W ostatnich miesiącach 

sektor obronny 

trafił na swoisty róg 

obfitości, przystąpiliśmy 

do konkretnych 

działań w ramach 

projektów, do których 

niekiedy przygotowywaliśmy 

się 

od kliku lat. Uczestniczyliśmy 

w dialogach 

technicznych 

i fazach analityczno- 

-koncepcyjnych prowadzonych 

przez Inspektorat 

Uzbrojenia, 

a obecnie Agencję 

Uzbrojenia, przedstawialiśmy 

swoje 

możliwości i rozwiązania. Wydarzenia ostatnich dwóch lat, najpierw 

kryzys migracyjny na granicy z Białorusią, a obecnie bezprecedensowa 

agresja Rosji na Ukrainę i wywołane nią zagrożenie dla Polski, 

spowodowały że wicepremier i minister obrony narodowej Mariusz 

Błaszczak musiał zmobilizować wszystkie podległe mu struktury, żeby 

Andrzej Kiński talks to Sebastian Chwałek, president of the management 

board of Polska Grupa Zbrojeniowa S.A. 

Mr. President, last and present years are very busy, but you can say 

“good” for your company. In the last year, the plans for the expansion 

of the Polish Armed Forces approved by the government, in the current 

one, the war in Ukraine additionally influenced the scale of orders 

placed by our Ministry of National Defence implied the conclusion 

of the largest contract for the export of Polish arms in years, and 

finally, we are dealing with specific cooperation with foreign partners 

from Europe (Babcock – Miecznik, MBDA – Narew, Ottokar Brzoza), and 

there are agreements with entities from the Republic of Korea (Hyundai 

Rotem, Hanwha Defense, Korea Aerospace Industries) at hand... 

investments to expand the existing potential and construction 

of new plants, finding qualified employees. What actions have been 

taken in connection with the implementation of the already concluded 

contracts, and what are necessary to meet that, what awaits the 

Polish Armaments Group and its companies in the future? 

We have all waited for such a situation, it is a pity that it is partly the result 

of the hostilities taking place near our borders. Polska Grupa Zbrojeniowa 

has waited many years for the key modernization programs 

carried out 

by the Ministry 

of National Defence 

to finally 

reach the stage 

of concluding 

contracts. In recent 

months, the 

defence sector 

has hit a kind 

of cornucopia, 

we have started 

specific actions 

within the framework 

of projects 

for which 

we have sometimes 

been preparing 

for several 

years. We participated 

in technical 

dialogues 

and analytical 

and conceptual 

phases conducted 

by the Armament 

Inspectorate, 

and now 

the Armaments 

Agency, we presented our capabilities and solutions. The events 

of the last two years, first the migration crisis on the border with Belarus, 

and now Russia’s unprecedented aggression against Ukraine and 

the resulting threat to Poland, meant that Deputy Prime Minister and 

Minister of National Defence Mariusz Błaszczak had to mobilize all his 

special issue 

3

przyspieszyć kluczowe decyzje, znaleźć dodatkowe środki, co udało 

się zrobić dzięki przyjęciu Ustawy o obronie Ojczyzny, dostosować 

do nowych wyzwań obowiązujące dokumenty – Program rozwoju 

Sił Zbrojnych RP na lata 2021–2035 i Plan modernizacji technicznej Sił 

Zbrojnych RP na lata 2021–2035, które zresztą przewidywały niespotykaną 

dotąd skalę zakupów nowego uzbrojenia oraz sprzętu. Ustawa 

o obronie Ojczyzny mówi o osiągnięciu docelowej liczebności Wojska 

Polskiego na poziomie 300 000 ludzi (w tym 250 000 wojsk operacyjnych 

i 50 000 Wojsk Obrony Terytorialnej). Nowe związki taktyczne 

i jednostki, nowy zasób kadrowy – ich wszystkich trzeba wyposażyć. 

Poza tym pozostaje potrzeba wymiany generacyjnej uzbrojenia 

i sprzętu przestarzałego, nieperspektywicznego na nowy, a więc cały 

proces modernizacji oraz uzupełniania zapasów. A to wszystko znajduje 

odbicie w tym, co robimy dziś i co będziemy robić w przyszłości. 

Te lata oczekiwania nie były oczywiście stracone, ponieważ przygotowywaliśmy 

się w nich do realizacji tych wszystkich projektów. Faktem 

jest jednak, że tempo, w jakim obecnie wkraczamy w realizację 

zawartych umów, w tym we współpracę z partnerami zagranicznymi, 

jest niesłychanie szybkie. To zresztą ogólnoświatowa tendencja, dotyczy 

ona nie tylko Polskiej Grupy Zbrojeniowej, ale także największych 

światowych koncernów. Wszyscy byli zaskoczeni zaistniałą sytuacją 

i obecnie próbują odtworzyć bądź zbudować nowe zdolności produkcyjne. 

My to także czynimy, choć być może dostrzegliśmy taką 

potrzebę nieco wcześniej – kilka, a może nawet kilkanaście miesięcy. 

Wydaje się, że w szeroko pojętym polskim przemyśle obronnym 

pewne symptomy zmian zaczęły już być dostrzegalne po 2014 r. i rosyjskiej 

aneksji Krymu oraz agresji na wschodnią Ukrainę. Powoli, ale 

symboliczna lokomotywa się rozpędzała… 

No właśnie – zaczęliśmy sobie uzmysławiać, że pokój w Europie nie 

jest dany raz na zawsze i wyciągamy z tego wnioski. Między innymi 

poprzez decyzje o inwestycjach, które zapadały dwa i trzy lata temu, 

np. w Pionkach czy Skarżysku-Kamiennej. Te projekty już dziś zbliżają 

się do finału. Niebawem będziemy mogli pokazać zainstalowane już 

nowe linie produkcyjne, wyposażone w najnowsze oprzyrządowanie, 

które pozwolą nam skokowo zwiększyć możliwości wytwórcze. 

Kolejne ukończone budynki, kolejne dostawy wyposażenia, jesteśmy 

w tym procesie mocno rozpędzeni, i to nie tylko w wymienionych 

wyżej lokalizacjach. Ale to nie wszystko, ponieważ nowe kontrakty 

dotyczą całych systemów, jak ubiegłoroczne umowy na pozyskanie 

zestawu rakietowego obrony przeciwlotniczej krótkiego zasięgu 

Narew czy na fregaty wielozadaniowe Miecznik. To są olbrzymie kontrakty, 

szczególnie w obszarze jednostek pływających dla Marynarki 

Wojennej niespotykane na przestrzeni ostatnich dekad. Miecznik, 

poza tym, że ma zaowocować budową trzech jakże potrzebnych 

okrętów, ma także odbudować polskie zdolności w zakresie produkcji 

okrętów wojennych. 

Ale nawet bezprecedensowy dla naszego przemysłu stoczniowego 

program Miecznik to nic w stosunku do tych planów, jakie przedstawił 

minister Błaszczak w kontekście zamówień uzbrojenia konstrukcji południowokoreańskiej, 

pozyskania licencji, produkcji setek egzemplarzy 

skomplikowanych wozów bojowych w Polsce. W niektórych obszarach 

to jest multiplikacja tych zdolności, które spółki PGZ mają dziś. 

Wydaje się, że nie jest możliwe uzyskanie pożądanej skali produkcji 

bez przejęcia nowych zakładów – w tym kontekście padała nazwa 

H. Cegielski–Poznań S.A. – bądź budowy zupełnie nowych na gruntach 

Skarbu Państwa lub w oparciu o infrastrukturę i tereny będące 

własnością spółek PGZ. Są przecież takie, które mają teren, a nawet 

hale, które wymagają jednak modernizacji i zakupu nowoczesnego 

wyposażenia, jak np. ZM „BUMAR-ŁABĘDY” S.A. Tym bardziej, że deklarowane 

terminy są bardzo napięte. 

subordinate structures in order to accelerate key decisions and find additional 

funds, which were possible thanks to the adoption of the Law 

on Defence of the Fatherland, adapt the existing documents to new 

challenges – Development Program of the Polish Armed Forces for 

2021-2035 and Technical Modernization Plan of the Polish Armed Forces 

for 2021-2035, which, moreover, provided for an unprecedented 

scale of purchases new weapons and equipment. The Act on Defence 

of the Fatherland states that the target number of the Polish Army will 

be 300,000 (including 250,000 operational troops and 50,000 Territorial 

Defence Forces). New tactical outfits and units, new manpower 

– all of them need to be equipped. In addition, there is a need to replace 

older generation weapons and obsolete, non-prospective equipment 

with new ones, i.e. the entire process of modernization and 

replenishment of stocks. And all of this is what we are doing today 

and what we will be doing in the future. These years of waiting were 

not lost, of course, as we have been preparing for all these projects 

in them. The fact is, however, that the pace at which we are currently 

entering the implementation of concluded contracts, including 

cooperation with foreign partners, is extremely fast. This is a global 

trend, and it applies not only to Polska Grupa Zbrojeniowa, but also 

to the world’s largest defence companies. Everyone was surprised 

by the situation and are now trying to recreate or create new production 

capacities. We also do it, although we may have noticed such 

a need a bit earlier – a few or even a dozen or so months. 

It seems that in the broadly understood Polish defence industry, 

some symptoms of changes have already started to be noticeable 

after 2014 and the Russian annexation of Crimea and the aggression 

against eastern Ukraine. Slowly but surely the symbolic locomotive 

was accelerating ... 

Exactly – we have started to realize that peace in Europe is not given 

once and for all and we are drawing conclusions from it. Among other 

things, through investment decisions, which were made two and 

three years ago, for example for plants in Pionki or Skarżysko-Kamienna. 

These projects are already approaching the completition today. 

Soon we will be able to show the new production lines already installed, 

equipped with the latest equipment that will allow us to increase 

our production capacity by leaps and bounds. Successive taking over 

of completed buildings, subsequent deliveries of equipment, we are 

strongly accelerated in this process, and not only in the above-mentioned 

locations. But that’s not all, as the new contracts apply to entire 

systems, such as last year’s contracts for the acquisition of the Narew 

short-range air defence missile system or the Miecznik multi-role frigates. 

These are huge contracts, especially in the area of ships for the 

Polish Navy, unheard of in recent decades. Miecznik, apart from the 

fact that it is to result in the construction of three much needed ships, 

is also to rebuild Polish capabilities in the field of warship production. 

But even the Miecznik program, unprecedented for our shipbuilding 

industry, nothing is comparable to the plans presented by Minister 

Błaszczak in the context of the procurement of South Korean weapons, 

obtaining a license, and the production of hundreds of complicated 

combat vehicles in Poland. In some areas, this is a multiplication 

of the capabilities that PGZ companies have today. It seems that 

it is not possible to achieve the desired scale of production without 

taking over new plants – in this context the name H. Cegielski-Poznań 

S.A. was used – or construction of completely new ones on land 

owned by the State Treasury or on the basis of infrastructure and land 

owned by PGZ companies. After all, there are those that have land, 

and even halls, which, however, require modernization and the purchase 

of modern equipment, such as ZM “BUMAR-ŁABĘDY” S.A. The 

more is that the declared deadlines are very tight. 

special issue 

4

Partner strategiczny / Strategic partner 

MSPO 

31 

Międzynarodowy Salon Przemysłu Obronnego 

International Defence Industry Exhibition 

5-8 | 09 | 2023 

Kielce, Poland 

www.mspo.pl

Plany są imponujące, oczekiwania wicepremiera Mariusza Błaszczaka 

w stosunku do krajowego przemysłu i dostawców zagranicznych 

są olbrzymie, podpisane umowy ramowe rzucają światło na potrzeby 

oraz czas realizacji zaplanowanych przedsięwzięć, a my niestety, 

a może na szczęście, musimy się do tego szybko przygotować. I rzeczywiście, 

cały potencjał, którym dziś dysponujemy, i który moglibyśmy 

wykorzystać do produkcji czołgów rodziny K2 czy armatohaubic 

K9 – podkreślam, że tych ostatnich obok produkcji naszych Krabów 

– musimy w te programy zaangażować. Z pewnością przyjdzie nam 

zmierzyć się z pewnymi problemami, choćby koniecznością wymiany 

nie do końca nowoczesnego wyposażenia i oprzyrządowania produkcyjnego 

niektórych naszych zakładów, czy wdrożenia w nich najnowocześniejszych 

standardów organizacji produkcji. Przypominam, 

że Zakłady Mechaniczne „BUMAR-ŁABĘDY” były producentem licencyjnych 

czołgów i produkowały ich setki rocznie. Ostatni czołg – wóz 

PT-91M dla Malezji – wyprodukowały w 2009 r. Zatem te zdolności 

były, aczkolwiek musimy odtworzyć je w polskim przemyśle. Inne 

rodzaje uzbrojenia, jak chociażby armatohaubice samobieżne, nie 

są dla nas dziś problemem. Te rozwiązania i technologie opanowaliśmy 

przy programach artyleryjskich Krab i Rak, częściowo na bazie 

przekazanego nam przez licencjodawców know-how, w tym stopniowej 

polonizacji podwozi gąsienicowych, które początkowo trafiały 

do nas właśnie z Republiki Korei. Dziś już żadnych podwozi od Koreańczyków 

nie kupujemy, ale je wytwarzamy w Polsce, w Stalowej 

Woli. Oczywiście, kupujemy powerpack, ponieważ nie produkujemy 

dziś silników i skrzyń przekładniowych, to istotna pozycja w kosztach 

podwozia, ale reszta jest już nasza. Uruchomiliśmy także produkcję 

elementów zawieszenia, które jeszcze niedawno kupowaliśmy za granicą. 

Huta Stalowa Wola ma już za sobą wspomniany wcześniej „skok”. 

To dziś w swoim segmencie rynku najnowocześniejszy zakład naszego 

przemysłu obronnego, nieustępujący czołowym producentom 

światowym. Wizyty naszych partnerów ze Stanów Zjednoczonych 

czy Republiki Korei w zakładach PGZ, czyli w HSW, ale także poznańskich 

Wojskowych Zakładach Motoryzacyjnych S.A. – dają nam dużą 

satysfakcję, ponieważ nasi goście mogli się przekonać naocznie, 

że jesteśmy już daleko bardziej zaawansowani niż się spodziewali. 

W szczególności wie o tym partner południowokoreański, firma Hanwha 

Defense, mający kilkuletnie doświadczenia ze współpracy z Hutą 

Stalowa Wola z procesu uruchamiania produkcji zmodyfikowanego 

podwozia działa K9, a więc dziś z pewnością będzie nam łatwiej wdrażać 

do produkcji nowe wyroby. Do zrobienia jest jednak bardzo dużo, 

i rzeczywiście jest prawdą, że nasze moce produkcyjne przyjdzie nam 

zwielokrotnić. Z jednej strony musimy zwiększyć produkcję Krabów 

i innych elementów dywizjonowego modułu ogniowego Regina, 

z drugiej musimy wdrożyć do produkcji K9, wytworzyć zdolności 

do wytwarzania czołgów K2, ale zapewne pojawią się wkrótce inne 

obszary współpracy. Musimy choćby podjąć decyzje w sprawie przyszłości 

kołowej platformy opancerzonej 8×8. Mówi się także o systemie 

rakietowym K239 Chunmoo, odpowiedniku MLRS-a. Oczywiście, 

to Ministerstwo Obrony Narodowej prowadzi w tej kwestii negocjacje 

międzyrządowe i podejrzewam, że nic nie stałoby na przeszkodzie, 

żeby taki system produkować w Polsce, nie tylko na zasadzie składania 

z gotowych elementów dostarczonych z zagranicy. Mamy ambicje, 

żeby być producentem takiego uzbrojenia sensu stricto. 

Wiem, że na razie negocjowane są pierwsze umowy wykonawcze 

z partnerami z Republiki Korei. Dopiero po ich zakończeniu będziemy 

mogli mówić o konkretnych kwotach, a więc i budżetach inwestycji 

infrastrukturalnych. Macie już jednak zapewne wstępne harmonogramy 

poszczególnych projektów i wiadomo, kiedy będzie trzeba 

podjąć wiążące decyzje odnośnie modernizacji bądź adaptacji za- 

The plans are impressive, the expectations of Deputy Prime Minister 

Mariusz Błaszczak in relation to the domestic industry and foreign 

suppliers are enormous, the signed framework agreements 

shed light on the needs and time of implementation of planned 

projects, and we, unfortunately, or maybe fortunately, must prepare 

for it quickly. Indeed, we have all the potential that we have today 

and that we could use to produce tanks of the K2 family or K9 gun 

howitzers – I would like to emphasize that the beside production 

of the latter, there is production of our Krabs, and we must 

be involved in these programs. 

Certainly, we will face some problems, such as the need to replace 

the not entirely modern equipment and production tooling of some 

of our plants, or to implement the most modern standards of production 

organization in them. Let me remind you that Zakłady Mechaniczne 

“BUMAR-ŁABĘDY” was a producer of license tanks and produced 

hundreds of them annually. The last tank – the PT-91M vehicle 

for Malaysia – was produced in 2009. So these capabilities were there, 

although we have to recreate them in the Polish industry. Other types 

of weapons, such as self-propelled howitzers, are not a problem for 

us today. We mastered these solutions and technologies in the Krab 

and Rak artillery programs, partly on the basis of the know-how provided 

to us by the licensors, including the gradual polonization of tracked 

chassis, which initially came to us from the Republic of Korea. 

Today we do not buy any chassis from Koreans, but we manufacture 

them in Poland, in Stalowa Wola. Sure, we buy a powerpack because 

we don’t manufacture engines and gearboxes today, that’s a significant 

item in the cost of the chassis, but the rest is ours. We also launched 

the production of suspension elements, which we had recently 

bought abroad. Huta Stalowa Wola has already made the aforementioned 

“leap”. Today, in its market segment, it is the most modern plant 

of our defence industry, unmatched by the world’s leading manufacturers. 

During visits of our partners from the United States and the Republic 

of Korea in PGZ plants, i.e. HSW, but also in Poznań Wojskowe 

Zakłady Motoryzacyjne S.A. – they give us great satisfaction because 

our guests could see that we are much more advanced than they 

expected. In particular, the South Korean partner, Hanwha Defense, 

who has several years of experience in cooperation with Huta Stalowa 

Wola in the process of launching the production of the modified 

chassis of the K9 gun, knows about it, so today it will certainly 

be easier for us to implement new products into production. However, 

there is a lot to be done, and it is indeed true that our production 

capacity will be multiplied. On the one hand, we need to increase the 

production of Krabs and other elements of Regina’s firefighting module, 

on the other hand, we have to put into production the K9, create 

the ability to produce K2 tanks, but there will probably be other areas 

of cooperation soon. For example, we have to decide on the future 

of the 8×8 wheeled armored platform. There is also talk of the K239 

Chunmoo missile system, the equivalent of MLRS. Of course, it is the 

Ministry of National Defence that conducts intergovernmental negotiations 

on this matter, and I suspect that nothing would stand in the 

way of producing such a system in Poland, not only by assembling 

it from ready-made elements supplied from abroad. We have ambitions 

to be a producer of such weapons in the strict sense. 

I know that the first implementing agreements with partners from 

the Republic of Korea are being negotiated now. Only after their 

completion will we be able to talk about specific amounts, and therefore 

also infrastructure investment budgets. However, you probably 

already have preliminary schedules for individual projects and 

you know when you will need to make binding decisions regarding 

the modernization or adaptation of plants outside PGZ or even bu- 

special issue 

6

kładów spoza PGZ czy wręcz budowy pewnych zdolności od podstaw? 

To nieodzowne żeby dotrzymać wspomnianych przez ministra 

Błaszczaka terminów, a więc uruchomienia produkcji czołgów K2PL 

i armatohaubic K9PL w kraju w latach 2025–2026. 

Zdaję sobie sprawę, że czasu mamy naprawdę bardzo mało. Konieczne 

jest przecież najpierw przygotowanie projektów, uzyskanie zgód 

środowiskowych i budowlanych, stąd odpowiedzi na te wszystkie pytania 

musimy mieć moim zdaniem jeszcze w tym roku. Także do końca 

roku trzeba podjąć decyzje dotyczące lokalizacji i rozpoczęcia 

inwestycji. Rzeczywiście termin rozpoczęcia produkcji w Polsce czołgów 

K2 i dział K9 ustalono na 2026 r. Żeby jednak w tym roku dostarczyć 

Siłom Zbrojnym RP pierwsze gotowe wozy, to musimy w 2025 r. 

mieć gotowe zakłady, przeszkolone załogi, opanowaną technologię 

produkcji, ustanowione łańcuchy dostaw i rozpoczęty proces wytwarzania 

wyrobów finalnych. Tak naprawdę na wszystko mamy 

jedynie trzy lata… A należy pamiętać, że nasze decyzje dotyczące 

nowych lokalizacji powinny uwzględniać wymogi bezpieczeństwa, 

tak żebyśmy nawet w czasie ewentualnych działań wojennych mogli 

kontynuować produkcję i zaspokajać większość potrzeb wojska. Zakładamy, 

że nowe lokalizacje będą umieszczone za linią Wisły, na zachodzie 

i południu kraju, m.in. z powodu bezpieczeństwa, ale także 

logistyki i dostępności zasobów ludzkich. Dziś Polska Grupa Zbrojeniowa 

zatrudnia aż, a może tylko 19 000 pracowników, ale wiem 

że będziemy potrzebowali dodatkowych kilka tysięcy i to na przestrzeni 

najbliższych dwóch–trzech lat. I to nie tylko w stoczniach, 

ale także w zakładach, które będą się zajmowały produkcją ciężkiego 

sprzętu dla wojsk lądowych. A przypomnę, że to nie tylko załogi 

do montażu finalnego, ale także producenci szeroko pojętej elektroniki 

i optoelektroniki oraz wyposażenia, czy też innych elementów 

systemów uzbrojenia, np. pojazdów kołowych. Tu też konieczna 

będzie multiplikacja produkcji. Dla samego Jelcza szacujemy skalę 

zamówień na kilka tysięcy ciężarówek na przestrzeni dziesięciolecia, 

a przecież te zakłady borykają się z poważnymi ograniczeniami, jeśli 

chodzi o obecną lokalizację. 

Chciałbym zapytać jeszcze o Hutę Stalowa Wola, bo w ostatnich tygodniach 

narosło wokół jej przyszłości sporo kontrowersji, choćby 

w związku z równoległą produkcją Krabów i K9PL. Pojawiają się głosy, 

że współpraca z Republiką Korei może także negatywnie wpłynąć 

na produkcję NBPWP Borsuk. HSW realizuje dziś programy Krab i Rak, 

przygotowuje się do uruchomienia produkcji Borsuka, który po czołgach 

będzie najistotniejszym wozem bojowym Wojsk Pancernych 

i Zmechanizowanych. To wreszcie podpisana niedawno umowa 

na wieżę ZSSW-30, perspektywa na zamówienie kolejnych wyrzutni 

M903 do systemu Wisła, wielozadaniowy pojazd opancerzony w układzie 

4×4 we współpracy z Tatrą. To jedyna obecnie w naszym kraju 

lufownia, która może produkować lufy kalibrów od 30 do 155 mm. 

Co z planowaną rozbudową Huty Stalowa Wola? Jak zapatrujecie 

się na przeniesienie części jej produkcji do innych zakładów, np. niedawno 

przejętych przez HSW Wojskowych Zakładów Inżynieryjnych 

z Dęblina? Mówi się o jeszcze bliższej integracji z Autosanem, którego 

HSW jest współwłaścicielem. Czy może zmultiplikowanie pewnych 

zdolności HSW w ZM „BUMAR-ŁABĘDY” czy Rosomak S.A.? Przy takiej 

skali potrzeb produkcja Borsuków i ZSSW-30 powinna odbywać się 

na więcej niż jednej linii produkcyjnej. Proszę powiedzieć, jak z punktu 

widzenia centrali PGZ to wygląda? 

To wszystko jest oczywiste i prawdą jest, że będziemy musieli rozbudować, 

a faktycznie zwielokrotnić zdolności samej Huty Stalowa 

Wola. Zarówno w obecnej lokalizacji, w tym celu zakupiono chociażby 

nowe działki, które sąsiadują z aktualnym terenem zakładów. 

Mamy także apetyt na inne lokalizacje – na bardziej szczegółowe inilding 

certain capacities from scratch? It is indispensable to meet 

the deadlines mentioned by Minister Błaszczak, i.e. to start the production 

of K2PL tanks and K9PL cannon-howitzers in the country 

in the years 2025–2026. 

I am aware that we have very little time. After all, it is necessary to prepare 

projects first, obtain environmental and construction approvals, 

hence the answers to all these questions, in my opinion, we need 

to have this year. Also by the end of the year, decisions regarding the 

location and commencement of investments must be made. Indeed, 

the date of starting the production of K2 tanks and the K9 systems 

in Poland was set for 2026. However, in order to provide the Polish 

Armed Forces with the first ready-made vehicles that year, in 2025 

we must have plants ready, trained crews, mastered production 

technology, established supply chains and the process of manufacturing 

the final products, which will has begun. In fact, we only have 

three years for everything... 

And it should be remembered that our decisions regarding new locations 

should take into account security requirements, so that even 

during possible military operations, we could continue production 

and meet most of the military’s needs. We assume that the new places 

for facilities will be located behind the Vistula line, in the west 

and south of the country, among others, for security, but also for logistics 

and human resource availability. Today, Polska Grupa Zbrojeniowa 

employs as many as 19,000 people, but I know that we will 

need an additional several thousand manpower over the next two 

or three years. And not only in shipyards, but also in plants that will 

produce heavy equipment for the land forces. And let me remind 

you that these are not only final assembly crews, but also producers 

of widely understood electronics and optoelectronics as well as equipment, 

or other elements of weapon systems, e.g. wheeled vehicles. 

Here, too, it will be necessary to multiply the production. For Jelcz 

itself, we estimate the scale of orders for several thousand trucks over 

a decade, and yet these plants face serious limitations when it comes 

to their current location. 

I would like to ask about Huta Stalowa Wola, because in recent weeks 

a lot of controversy has arisen around its future, for example in relation 

to the parallel production of Krabs and K9PL. There are voices 

that cooperation with the Republic of Korea may also have a negative 

impact on the production of the NBPWP Borsuk. Today, HSW is implementing 

the Krab and Rak programs, and is preparing to launch 

the production of Borsuk, which, after tanks, will be the most important 

combat vehicle of the Armored and Mechanized Forces. Finally, 

it is a recently signed contract for the ZSSW-30 turret, the prospect 

of ordering more M903 launchers for the Wisła system, a multi-purpose 

4 × 4 armored vehicle in cooperation with Tatra. It is the only barrel 

shop in our country that can produce barrels of 30 to 155 mm caliber. 

What about the planned expansion of Huta Stalowa Wola? What 

is your opinion on the transfer of some of its production to other 

plants, e.g. the recently acquired by HSW Wojskowe Zakłady Inżynieryjne 

in Dęblin? There is talk of even closer integration with Autosan, 

of which HSW is a co-owner. Or maybe the multiplication of certain 

HSW capabilities in ZM “BUMAR-ŁABĘDY” or in Rosomak S.A.? With 

such a scale of needs, the production of Borsuk and ZSSW-30 should 

take place on more than one production line. Please tell me how it looks 

from the point of view of the PGZ headquarters? 

All of this is obvious and it is true that we will have to expand, and actually 

multiply, the capabilities of Huta Stalowa Wola itself. Both in the 

current location, for this purpose, even new plots of land adjacent 

to the current plant area were purchased. We also have an appetite 

for other locations – there will be time for more detailed information. 

special issue 

7

formacje przyjdzie jeszcze czas. Odbudowujemy potęgę HSW w dużo 

większym zakresie, niż to się może dziś wydawać, jeśli bazuje się 

wyłącznie na przekazach medialnych. Oceniano, że na stutysięczne 

wojsko potrzebnych będzie ok. tysiąca nowych bojowych wozów 

piechoty. Przy liczebności 250 000 powiedzmy, że będzie to już około 

dwóch tysięcy. Patrząc na dzisiejsze zdolności wytwórcze, przypomnę, 

że kalkulowane na potrzeby Sił Zbrojnych RP liczących 100 000 

czy 150 000 żołnierzy, dla 300 000 i nowych projektów HSW musi 

zwiększyć swoje zdolności czterokrotnie! Co najmniej dwukrotny 

wzrost uzyskamy poprzez rozbudowę obecnych zakładów, ale musimy 

także zadbać o to, żeby siostrzane linie produkcyjne były zlokalizowane 

dalej od potencjalnych obszarów działań wojennych. Dziś 

bardzo intensywnie pracujemy nad odpowiednimi decyzjami i ustaleniem, 

jak mogłoby to wyglądać w nowej rzeczywistości, bo mimo 

wszystko mamy ograniczoną – wobec potrzeb – rezerwę zasobów. 

Będziemy zapewne w związku z tym posiłkować się dodatkowymi 

lokalizacjami, być może będziemy zmuszeni przenieść jakiś wycinek 

naszej działalności do zakładów zbudowanych zupełnie od podstaw, 

w przysłowiowym szczerym polu. Być może w sąsiedztwie zakładów 

poznańskich, być może bliżej Śląska (np. grunty spółki Maskpol), ale 

nie wykluczamy też centralnej Polski, choćby okolic Łodzi. Mamy kilka 

zakładów w województwie kujawsko-pomorskim, jest spółka w Kaliszu 

– będzie z czego wybierać. Niemniej problem produkcji sprzętu 

ciężkiego musi jak najszybciej doczekać się decyzji. Mówimy nie tylko 

o Borsuku, ale także Krabie. Tych ostatnich dział musimy produkować 

dwa, a nawet trzykrotnie więcej niż dzisiaj. Ograniczenia są choćby 

w produkcji luf. Dziś mamy i kontrakty zagraniczne, i olbrzymie potrzeby 

własnego wojska, stąd nie tylko HSW będzie w perspektywie 

zajmowała się produkcją luf dużych kalibrów, i to właśnie dziś planujemy. 

Jeden z naszych zakładów przejmie część tej produkcji, a być 

może powstanie w nim siostrzana do istniejącej w HSW linia do wytwarzania 

luf. W Zakładach Mechanicznych w Tarnowie produkuje się 

lufy do broni strzeleckiej i artylerii małego kalibru, kiedyś lufownią 

dysponowały ZM „BUMAR-ŁABĘDY”. Te decyzje będziemy wkrótce 

podejmowali, ale nie ma wątpliwości, że konieczne jest zbudowanie 

siostrzanej zdolności wytwarzania luf w innej lokalizacji. W każdym razie 

Huta Stalowa Wola rozwija się i będzie się rozwijać na taką skalę, 

że krytycznym czynnikiem może stać się znalezienie ludzi do pracy. 

Coraz więcej przedsięwzięć realizowanych jest z partnerami zagranicznymi: 

Wisła, Homar/HIMARS, Miecznik, Morska Jednostka Rakietowa/NSM, 

Narew, samoloty F-16 i FA-50, czołgi Leopard 2, Abrams i K2, 

armatohaubice K9, pojazd opancerzony 4×4… To kwestie związane 

z transferem technologii produkcyjnej i serwisowej. Jakie korzyści widzi 

Pan dla firm z PGZ z rozwoju tej współpracy, jakie są faktyczne 

możliwości absorbcji nowych rozwiązań i technologii, czy deklarowana 

gotowość do dzielenia się know-how znajduje pokrycie w faktach? 

W części z wymienionych przez pana projektów ta współpraca – obopólnie 

korzystna – już trwa, a odpowiednie umowy zostały zawarte. 

Dotyczy to chociażby firm Tatra i Huty Stalowa Wola. Jesteśmy atrakcyjnym 

partnerem nawet dla największych światowych potentatów 

zbrojeniowych, co wynika chociażby z faktu, że Siły Zbrojne RP są dziś 

najaktywniej modernizującą się siłą militarną w Europie. Już realizowane 

i planowane zakupy są gigantyczne. Nie widzę w tym obszarze 

zagrożeń, a nasza pozycja systematycznie rośnie. Realizujemy także 

coraz więcej umów komercyjnych, w tym z firmami amerykańskimi, 

wchodzimy w ich łańcuchy dostaw. Perspektywy współpracy są naprawdę 

dobre. 

Panie Prezesie, dziękuję za rozmowę. 

Rozmawiał Andrzej Kiński. 

Fotografia PGZ. 

We are rebuilding the power of HSW to a much greater extent than 

it may seem today, if it is based solely on media messages. It was 

estimated that about a thousand new infantry fighting vehicles will 

be needed for a 100,000-strong army. With a number of 250,000, let’s 

say that it will be around two thousand. Looking at today’s production 

capacity, I would like to remind you that if calculated for the needs 

of the Polish Armed Forces of 100,000 or 150,000 soldiers, for 300,000 

and new projects, HSW must increase its capabilities fourfold! We will 

achieve at least a double increase by expanding the existing plants, 

but we also need to ensure that sister production lines are located 

further from potential areas of hostilities. Today we are working very 

intensively on the appropriate decisions and determining what it could 

look like in the new reality, because we still have a limited – in relation 

to the needs – reserve of resources. Therefore, we will probably 

use additional locations, perhaps we will have to transfer some part 

of our activity to plants built completely from scratch, in the proverbial 

open field. Perhaps in the vicinity of Poznań plants, perhaps closer 

to Silesia (e.g. the land of Maskpol), but we also do not exclude central 

Poland, for example the vicinity of Łódź. We have several plants in the 

Kuyavian-Pomeranian Districts, there is a company in Kalisz – there 

will be plenty to choose from. Nevertheless, the problem of heavy 

equipment production must be decided as soon as possible. We are 

talking not only about the Borsuk, but also the Krab. We have to produce 

two or even three times more of the latter departments than 

today. There are limitations, for example, in the production of barrels. 

Today we have both foreign contracts and huge needs of our own 

army, therefore not only HSW will be involved in the production of large-caliber 

barrels, and this is what we are planning today. One of our 

plants will take over a part of this production, and possibly a sister 

production line to the existing HSW barrel manufacturing line will 

be built there. The Zakłady Mechaniczne in Tarnów produces barrels 

for small arms and small-caliber artillery. ZM “BUMAR-ŁABĘDY” used 

to have a barrel shop. We will be making these decisions soon, but 

there is no doubt that it is necessary to build a sister barrel-making 

capability in a different location. In any case, Huta Stalowa Wola is developing 

and will develop on such a scale that finding people to work 

may become a critical factor. 

More and more projects are carried out with foreign partners: Wisła, 

Homar/HIMARS, Miecznik, Naval Missile Unit/NSM, Narew, F-16 

and FA-50 planes, Leopard 2, Abrams and K2 tanks, K9 gun howitzers, 

4×4 armored vehicle… These are issues related to the transfer of production 

and service technology. What benefits do you see for companies 

from PGZ from the development of this cooperation, what are 

the actual possibilities of absorbing new solutions and technologies, 

is the declared readiness to share know-how observed? 

In some of the projects you have mentioned, this cooperation – mutually 

beneficial – is already underway and the relevant agreements 

have been concluded. This applies, for example, to the Tatra and Huta 

Stalowa Wola companies. We are an attractive partner even for the 

world’s largest armaments tycoons, which results, for example, from 

the fact that the Armed Forces of the Republic of Poland are today 

the most actively modernizing military force in Europe. The already 

realized and planned purchases are gigantic. I do not see any threats 

in this area, and our position is systematically growing. We also implement 

more and more commercial contracts, including with American 

companies, we enter their supply chains. The prospects for cooperation 

are really good. 

Thank you for the conversation. 

The interview done by Andrzej Kiński. 

Photo: PGZ. 

special issue 

8

Nie podano oficjalnie nawet wstępnych szacunków kosztów 

planowanych zakupów uzbrojenia polskiego resortu obrony 

w Republice Korei, ale nieoficjalnie mówi się o ponad 20 mld USD. 

Fot. Ministerstwo Obrony Republiki Korei 

Even preliminary estimates of the purchase costs of the Polish 

Ministry of Defence in the Republic of Korea have not been officially 

given. Unofficially, they are to exceed USD 20 billion. Photo: 

Republic of Korea MoD 

Sytuacja polityczno-militarna państw NATO położonych w Europie Środkowej, w tym Polski, uległa 

zdecydowanej zmianie po rosyjskiej agresji na Ukrainę, skłaniając je do zwiększenia środków 

na obronność i rozbudowę sił zbrojnych. W Polsce już wcześniej zdiagnozowano to zagrożenie, czego 

dowodem jest systematyczny wzrost wydatków na obronność i przyjęcie nowych regulacji prawnych 

umożliwiających finansowanie Sił Zbrojnych RP ze środków pozabudżetowych. Oczywiście gros wydatków 

pochłonie przyspieszona modernizacja techniczna. Jednym z kierunków pozyskiwania znacznych 

ilości nowoczesnego uzbrojenia ma być współpraca z Republiką Korei. 

Miliardy na broń z Republiki Korei 

Andrzej Kiński 

Billions for the weapons from Republic of Korea 

The political and military situation of NATO countries located in Central Europe, including Poland, 

changed significantly after the Russian aggression against Ukraine, prompting them to increase funds 

for defence and the expansion of their armed forces. In Poland, this threat had already been diagnosed 

before, as evidenced by the systematic increase in defence spending and the adoption of new legal regulations 

enabling the financing of the Polish Armed Forces from extra-budgetary funds. Of course, the 

bulk of the expenses will be spent on accelerated technical modernization. One of the directions of acquiring 

significant amounts of modern weapons is to be cooperation with the Republic of Korea. 

Przemysł obronny Republiki Korei był dotąd znany w Polsce 

z udziału w kilku postępowaniach przetargowych i ofert kierowanych 

do Ministerstwa Obrony Narodowej (MON) związanych 

z perspektywicznymi programami modernizacyjnymi, np. propozycją 

czołgu K2PL w ramach projektu nowego czołgu podstawowego 

Wilk. Jednak najbardziej namacalnym dowodem zainteresowania 

przemysłu obronnego Republiki Korei dostawami do Sił Zbrojnych 

RP (SZ RP), a zarazem gotowości do obopólnie korzystnej współpracy 

z polskim przemysłem zbrojeniowym było zawarcie 17 grudnia 

2014 r. umowy przez Hutę Stalowa Wola S.A. umowy ze spółką Samsung 

Techwin (obecnie Hanwha Defense) na dostawę i produkcję 

licencyjną 120 podwozi gąsienicowych do 155 mm armatohaubic 

samobieżnych Krab, wchodzących w skład dywizjonowych modułów 

ogniowych Regina. Podwozie do polskiego działa stanowiło modyfikację 

podwozia armatohaubicy samobieżnej K9 Thunder. Umowa, 

podzielona na kilka faz, przewidywała dostawę 24 gotowych podwozi 

do końca roku 2017, zaś w latach 2018-2022 12 kolejnych, ale 

w mniejszym stopniu gotowości, których produkcję miano dokoń- 

The defence industry of the Republic of Korea has so far been 

known in Poland for participating in several tenders and offers 

addressed to the Ministry of National Defence (MON) of Poland related 

to perspective modernization programs, e.g. the K2PL tank 

proposal as part of the new Wilk MBT project. However, the most 

tangible proof of the interest of the defence industry of the Republic 

of Korea in supplies to the Armed Forces of the Republic of Poland, 

and at the same time the readiness for mutually beneficial cooperation 

with the Polish defence industry, was the conclusion of an agreement 

by Huta Stalowa Wola S.A. with Samsung Techwin (currently 

Hanwha Defense) reached on 17 December 2014, for the supply 

and licensed production of 120 tracked chassis for 155 mm self-propelled 

Krab gun-howitzer, which are part of the Regina fire modules. 

The chassis for the Polish gun-howitzer was a modification of the 

K9 Thunder self-propelled howitzer chassis. The contract, divided into 

several phases, covered the delivery of 24 ready-made chassis by the 

end of 2017, and 12 more in the years 2018-2022, but completed 

to a lesser extent, which was to be made fully operational in Stalowa 

special issue 

9

czyć w Stalowej Woli, a także licencyjną produkcję 84 podwozi siłami 

HSW i kooperantów krajowych oraz zagranicznych (niemniej kompletne 

powerpacki do wszystkich dostarczane są z Korei, choć integruje 

on silnik MTU i transmisję Allisona). Wartość umowy, wg źródeł 

południowokoreańskich, to ok. 320 mln USD. Współpraca przebiega 

zgodnie z planem, a dziś spolonizowane podwozie z południowokoreańskim 

rodowodem jest produkowane w Polsce, a jego bezpośredni 

użytkownicy i serwisanci nie mają do niego zastrzeżeń. 

W kolejnych latach Polska, podobnie zresztą jak inne europejskie 

państwa NATO, stała się obszarem działań marketingowych firmy Hyundai 

Rotem, dążącej intensywnie do sprzedaży na tym hermetycznym 

rynku, zdominowanym przez produkty niemieckiego przemysłu, 

swojego sztandarowego produktu z militarnego portfolio – czołgu 

podstawowego K2, a konkretnie jego dostosowanej do warunków 

europejskiego teatru działań wersji (K2PL, K2CZ, K2NO). Od początku 

firma koreańska starała się uzyskać w tym obszarze przewagę nad 

konkurencją dzięki ofercie szerokiej kooperacji z lokalnymi podmiotami 

przemysłowymi, włącznie z udzieleniem praw do licencyjnej 

produkcji czy prowadzeniem wspólnych 

prac rozwojowych nad perspektywicznymi 

produktami. 

Rosyjska agresja na Ukrainę i decyzje 

MON z jednej strony o wsparciu 

Sił Zbrojnych Ukrainy uzbrojeniem 

oraz sprzętem, i to nie tylko tym 

postsowieckim, ale także najnowocześniejszym, 

a z drugiej o przyspieszonej 

budowie potencjału SZ RP, 

skłoniły polskie władze do poszukiwania 

dostawców nowej broni. Oczywiście 

pierwsze kroki skierowano 

do Stanów Zjednoczonych, ale skala 

potrzeb, a przede wszystkim napięte 

terminy sprawiły, że możliwości zakupu 

potrzebnego uzbrojenia zaczęto 

szukać de facto na całym świecie, 

stąd intensyfikacja kontaktów z Republiką 

Korei. Odzew polityczny i przemysłowy 

był bardzo szybki, a co najważniejsze 

pozytywny. Potwierdziły 

to wizyta ministra obrony narodowej 

Mariusza Błaszczaka w Seulu na przełomie 

maja i czerwca, a także spotkanie 

prezydentów Rzeczypospolitej 

Polskiej Andrzeja Dudy oraz Republiki 

Korei Yoon Suk-yeola podczas szczytu 

NATO w Madrycie na przełomie czerwca i lipca. To wszystko sprawiło, 

że szybko osiągnięto porozumienie pomiędzy władzami obydwu 

państw, a przede wszystkim resortami obrony, które umożliwiły 

rozpoczęcie konkretnych rozmów z przedstawicielami trzech kluczowych 

podmiotów przemysłu Republiki Korei na temat szybkich 

dostaw południowokoreańskiego uzbrojenie jako „wypełniaczy luk” 

po sprzęcie przekazanym przez Polskę Ukrainie, a w perspektywie 

kontynuacji dostaw najnowszych wzorów uzbrojenia i, w przypadku 

czołgów oraz artylerii samobieżnej, uruchomienia ich licencyjnej produkcji 

w naszym kraju. Na pierwsze decyzje formalne nie trzeba było 

w związku z tym długo czekać. 

27 lipca Agencja Uzbrojenia zawarła trzy umowy ramowe 

z firmami: Hyundai-Rotem, Hanwha Defense i Korea Aerospace 

Industries, dotyczące dostaw uzbrojenia i sprzętu wojskowego 

special issue 

Wola. The contract also covered the licensed production of 84 chassis 

by HSW and her domestic and foreign co-operators. However, 

complete powerpacks are delivered to all of them from Korea. The 

powerpack integrates the MTU engine and Allison transmission. The 

value of the contract, according to South Korean sources, is approx. 

USD 320 million. The cooperation is proceeding as planned, and 

today the polonized chassis with South Korean origin is manufactured 

in Poland, and its direct users and service technicians are fully 

satisfied with them. 

In the following years, Poland, like other European NATO countries, 

became the area of marketing activities of Hyundai Rotem, 

which was intensively striving to sell its flagship product from the 

military portfolio in this hermetic market, dominated by German industry 

products – the K2 Main Battle Tank, namely its version adapted 

to the conditions of the European theater of operations (K2PL, 

K2CZ, K2NO). From the beginning, the Korean company tried to gain 

an advantage over the competitors in this area by offering of wide 

cooperation with local industrial entities, including the granting 

27 lipca Agencja Uzbrojenia zawarła trzy umowy ramowe z firmami: Hyundai-Rotem, Hanwha Defense i Korea Aerospace Industries, 

dotyczące dostaw uzbrojenia i sprzętu wojskowego produkcji południowokoreańskiej dla SZ RP. Fot. Andrzej Kiński 

On July 27, the Armaments Agency concluded three framework agreements with companies: Hyundai-Rotem, Hanwha Defense and 

Korea Aerospace Industries, for the supply of South Korean weapons and military equipment for the Polish Armed Forces. Photo: 


of license production rights or conducting joint development works 

on promising products. 

The Russian aggression against Ukraine and the decisions of the 

Ministry of National Defence to support the Ukrainian Armed Forces 

with weapons and equipment, not only the post-Soviet ones, but 

also the most modern, and on the other hand, to accelerate the 

building of the Polish Armed Forces potential, prompted the Polish 

authorities to look for suppliers of new weapons. Of course, the 

first steps were directed to the United States, but the scale of needs 

and, above all, tight deadlines meant that the possibility of purchasing 

the necessary weapons was de facto searched all over 

the world, hence the intensification of contacts with the Republic 

of Korea. The political and industrial response was very quick and, 

most importantly, positive. 

10

Przedmiotem zamówienia ma być 1000 czołgów rodziny K2, z których 180 miałoby zostać dostarczonych z Republiki 

Korei, a kolejne wyprodukowane przy rosnącym udziale polskiego przemysłu, aż do opanowania wytwarzania wozu 

w kraju na mocy licencji. Na zdjęciu model wersji K2PL, faktycznie jednak wozy polskiej produkcji mają mieć uboższą 

konfigurację. Fot. Andrzej Kiński 

The subject of the order is to be 1,000 tanks of the K2 family, 180 of which would be delivered from the Republic of Korea, 

and another produced with the increasing participation of Polish industry, until the manufacture of the vehicle in the 

country under license is mastered. The photo shows a model of the K2PL version, but in fact the Polish-made vehicles are 

to have a poorer configuration. Photo: Andrzej Kiński 

produkcji południowokoreańskiej dla SZ RP, a w perspektywie licencyjnej 

produkcji czołgów K2 i armatohaubic samobieżnych 

K9 w Polsce, a także współpracy placówek naukowo-badawczych 

oraz przemysłów obronnych obydwu państw przy opracowywaniu 

perspektywicznego sprzętu pancernego i artyleryjskiego. Zatwierdził 

je podczas specjalnie zorganizowanej uroczystości wicepremier 

i minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak. Ze strony 

południowokoreańskiej wzięli w niej udział: Yong-Bae Lee, prezes 

Hyundai-Rotem Co Ltd; Jae-il Son, prezes Hanwha Defense i Hyun- 

-ho Anh, prezes Korea Aerospace Industries. Obecny był także prezes 

Polskiej Grupy Zbrojeniowej S.A. Sebastian Chwałek i przedstawiciele 

generalicji z gen. Jarosławem Miką, dowódcą generalnym 

Rodzajów Sił Zbrojnych na czele. 

Należy podkreślić, że zawarte 27 lipca umowy mają charakter 

ramowy, a warunki kolejnych etapów programu, w tym wstępnego, 

dotyczącego zamówienia uzbrojenia, które ma wypełnić luki w polskich 

jednostkach po broni i sprzęcie przekazanym odpierającym 

rosyjską agresję Siłom Zbrojnym Ukrainy (SZU), a także planowanych 

do rychłego wycofania samolotach bojowych produkcji sowieckiej, 

zostaną zawarte w umowach wykonawczych. Dwie z nich, o czym 

dalej, na dostawę czołgów K2 i dział K9A1, zawarto 26 sierpnia. Ta dotycząca 

samolotów FA-50 jest jeszcze negocjowana. 

Na kolejnych etapach współpracy wiele wysiłku wymagać 

będzie szczególnie wynegocjowanie umów licencyjnych i serwisowych, 

które w dalszej kolejności pozwolić mają na szeroki transfer 

know how i technologii, zapewniający polskiemu przemysłowi 

obronnemu kompleksowe wsparcie eksploatacji zakupionej w Republice 

Korei techniki, a później także uruchomienie licencyjnej produkcji 

spolonizowanych wzorów uzbrojenia i podjęcie wspólnych 

prac badawczo-rozwojowych nad perspektywicznymi czołgami oraz 

systemami artyleryjskimi. 

Jak wyjaśnia Agencja Uzbrojenia: Przyjęty sposób kontraktowania 

umów związany jest z realizacją poszczególnych projek- 

special issue 

It was confirmed by the visit of Minister 

of National Defence Mariusz Błaszczak 

to Seoul at the turn of May and June, as well 

as the meeting of the presidents of the Republic 

of Poland, Andrzej Duda, and the Republic 

of Korea, Yoon Suk-yeola during the 

NATO summit in Madrid in late June and early 

July. All this resulted in an agreement quickly 

reached between the authorities of both 

countries, and above all the defence ministries, 

which enabled the commencement 

of specific talks with representatives of three 

key industry entities of the Republic of Korea 

on quick deliveries of South Korean weapons 

as “gap fillers” after the equipment donated 

by Poland to Ukraine, and with the prospect 

of continuing the supply of the latest weapons 

and, in the case of tanks and self-propelled 

artillery, launching their licensed production 

in our country. Therefore, we did not have 

to wait long for the first formal decisions. 

On July 27, the Armaments Agency concluded 

three framework agreements with 

companies: Hyundai-Rotem, Hanwha Defense 

and Korea Aerospace Industries, for the 

supply of South Korean weapons and military 

equipment for the Polish Armed Forces, and 

in the perspective of the licensed production of K2 tanks and K9 selfpropelled 

howitzers in Poland, as well as cooperation of scientific and 

research institutions and defence industries of both countries in the 

development of future armored and artillery equipment. They were 

approved during a specially organized ceremony by Deputy Prime 

Minister and Minister of National Defence Mariusz Błaszczak. On the 

South Korean side, it was attended by: Yong-Bae Lee, president 

of Hyundai-Rotem Co Ltd; Jae-il Son, president of Hanwha Defense 

and Hyun-ho Anh, president of Korea Aerospace Industries. Also 

present was Sebastian Chwałek, president of Polish Armament Group 

and representatives of Polish high commands, led by Gen. Jarosław 

Mika, Commander of Polish Armed Forces General Command. 

It should be emphasized that the agreements concluded 

on July 27 are of a framework nature, and the conditions for the next 

stages of the program, including the initial one concerning the procurement 

of weapons, which is to fill the gaps in Polish units after 

weapons and equipment provided to counter Russian aggression 

to the Armed Forces of Ukraine (SZU), as well as Soviet-made combat 

aircraft planned for the immediate withdrawal, will be covered by the 

executive agreements. Two of them, about which more later, for the 

delivery of K2 tanks and K9A1 howitzers, were concluded on August 

26. The one for FA-50 aircraft is still being negotiated. 

In the next stages of cooperation, a lot of effort will be required, 

in particular, to negotiate license and service agreements, which are 

to allow for a broad transfer of know-how and technology, providing 

the Polish defence industry with comprehensive support for the 

exploitation of technology purchased in the Republic of Korea, and 

later also launching licensed production of polonized weapon designs 

and undertaking joint research and development works on future 

tanks and artillery systems. 

As the Armament Agency explains: The adopted method of contracting 

the agreements is related to the implementation of individual 

projects divided into stages, which is also related to the wide scope 

12

tów z podziałem na etapy, co jest związane również z szerokim 

zakresem transferu technologii oraz ustanowieniem potencjału 

przemysłowego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Pozwoli 

również na optymalizację pozyskiwania sprzętu wojskowego 

będącego przedmiotem umów ramowych, a w szczególności 

umożliwi szybkie osiągnięcie, już w pierwszym etapie, wymaganych 

przez Siły Zbrojne RP zdolności operacyjnych, poprzez 

zasilenie nowoczesnym sprzętem wojskowym. Kontraktowanie 

poszczególnych umów wykonawczych będzie realizowane 

w sposób skoordynowany i zostanie dostosowane do poszczególnych 

etapów zaawansowania realizowanych projektów. 

Umożliwi to m.in. osiągnięcie efektu synergii, wynikającej ze ścisłej 

współpracy wszystkich uczestników zaangażowanych w realizację 

programów, a w szczególności strony wojskowej oraz 

stron przemysłowych z Polski i z Korei Południowej. 

Umowy według informacji udzielonych przez Ministerstwo 

Obrony Narodowej dotyczą: 

- Czołgów podstawowych K2 firmy Hyundai Rotem. W pierwszym 

etapie ma zostać dostarczonych 180 wozów (sprzęt trzech batalionów 

czołgów i wozy szkolne), wyprodukowanych w Republice Korei i generalne 

reprezentujących standard czołgów 

dostarczanych Wojskom Lądowym Sił 

Zbrojnych Republiki Korei. Ich polonizacja 

ma być symboliczna i objąć montaż 

polskich środków łączności oraz systemu 

BMS zunifikowanego z wybranym 

do montażu w czołgach M1A2 Abrams 

SEPv3 zamówionych przez Polskę. 

Dostawy tych wozów mają się rozpocząć 

w 2022 r. (10 wozów) i zakończyć 

w 2025 r. Wraz z nimi dostarczone mają 

zostać także amunicja i – prawdopodobnie 

– pojazdy wsparcia działań 

(wozy zabezpieczenia technicznego 

i mosty szturmowe, zapewne K1 

ARV i K1 AVLB, a więc pojazdy na bazie 

starszego czołgu K1), jak również 

wsparcie szkoleniowe i logistyczne. 

Czołgi te, wraz ze 116 Abramsami (dwa 

bataliony) w wersji M1A1SA, pozwolą 

wypełnić lukę powstałą w jednostkach 

Wojsk Pancernych i Zmechanizowanych 

Wojsk Lądowych po przekazaniu 

SZU czołgów T-72M/M1/ 

M1 i PT-91 Twardy. Wartość złożonego 

26 sierpnia zamówienia 

wynosi 3,37 mld USD netto. 

W drugim etapie ma zostać pozyskanych 820 czołgów (sprzęt 

14 batalionów) w standardzie K2PL, które początkowo będą współprodukowane 

przez przemysły Polski i Korei, a docelowo ich licencyjną produkcję 

opanuje polski przemysł obronny. Wiele wskazuje na to, że do wytwarzania 

czołgów K2PL zostanie utworzony nowy zakład produkcyjny, 

zapewne w oparciu o istniejącą infrastrukturę spółek Skarbu Państwa. 

W tym kontekście wymienia się m.in. zakłady H. Cegielski-Poznań S.A., 

które mają jeszcze w sierpniu zostać w tym celu włączone do Polskiej 

Grupy Zbrojeniowej. Czołgi te mają m.in. otrzymać wzmocnione 

opancerzenie, system aktywnej obrony klasy hard-kill (zapewne typu 

KAPS), a także system obserwacji dookólnej. Zostaną także dostosowane 

do wykorzystania wielozdaniowej amunicji programowalnej 

pozyskanej z innego źródła. W wielu systemach mają zostać zastoso- 

special issue 

of technology transfer and the establishment of industrial potential 

in the territory of the Republic of Poland. It will also make it possible to optimize 

the procurement of military equipment being the subject of framework 

agreements, and in particular, will enable the rapid achievement, 

already in the first stage, of the operational capabilities required by the 

Polish Armed Forces by supplying it with modern military equipment. 

The contracting of individual executive contracts will be carried out 

in a coordinated manner and will be adjusted to the individual stages 

of advancement of the implemented projects. This will enable, among others, 

achieving the synergy effect resulting from the close cooperation of all 

participants involved in the implementation of the programs, in particular 

the military and industrial parties from Poland and South Korea. 

The contracts, according to information provided by the Ministry 

of National Defence, are to cover: 

- Hyundai Rotem K2 MBTs. In the first stage, 180 vehicles (equipment 

of three tank battalions and training vehicles), manufactured 

in the Republic of Korea and general ones representing the standard 

of tanks supplied to the Army of the Armed Forces of the Republic 

of Korea, are to be delivered. Their polonization is to be minor and will 

cover the installation of Polish communication systems and a BMS 

Czołg K2, w odmianie specjalnie dostosowanej do wymagań norweskich Hæren, rywalizuje z Leopardem 2A7 o zamówienie 

resortu obrony z Oslo. Polska ma jednak szanse otrzymać pierwsze swoje wozy tego typu zanim jeszcze Norwegowie podejmą 

wiążące decyzje. Fot. Ministerstwo Obrony Norwegii 

The K2 tank, in a special variant adapted to Norwegian Hæren requirements, is competing with the Leopard 2A7 for an order from the 

Oslo Ministry of Defence. Poland, however, is likely to receive its first vehicles of this type before the Norwegians make any binding 

decisions. Photo: Norwegian Ministry of Defence 

system unified with the one on the M1A2 Abrams SEPv3, selected for 

installation, ordered by Poland. Deliveries of these vehicles are to begin 

in 2022 (10 tanks) and end in 2025. Along with them, ammunition 

and support vehicles are also to be delivered (technical support vehicles 

and assault bridges, probably K1 ARV and K1 AVLB, i.e. vehicles 

based on the older tank K1) as well as training and logistical support. 

These tanks, together with 116 Abrams (two battalions) in the 

M1A1SA version, will allow to fill the gap created in the units of the 

Polish Land Forces after the transfer of the T-72M/M1/M1R and PT-91 

Twardy tanks to the Ukrainian SZU. The order, placed on August 26, 

has a net value of $3.37 billion. 

In the second phase of the program, 820 tanks (equipment for 

14 battalions) in the K2PL standard are to be acquired, which will ini- 

14

wane polskie urządzenia i komponenty. Ich dostawy mają rozpocząć 

się w 2026 r. i potrwać mniej więcej do 2030 r. Sukcesywnie, począwszy 

od 2026 r., do standardu K2PL miałyby zostać doprowadzone także 

wozy K2 dostarczone w ramach pierwszego etapu programu. 

W bardziej odległej perspektywie, we współpracy placówek 

naukowo-badawczych i przemysłów obydwu partnerskich państw, 

miałby zostać opracowany i wdrożony do produkcji czołg nowej generacji, 

obecnie umownie oznaczony K3PL. Wozy takie produkowane 

byłyby w obydwu krajach, zarówno na potrzeby Sił Zbrojnych Republiki 

Korei, jak i Wojska Polskiego, a także na eksport. Wytwarzane byłyby 

w zakładach na terenie Polski i Republiki Korei. 

- 155 mm armatohaubic samobieżnych K9 firmy Hanwha Defense, 

wraz z wozami amunicyjnymi K10 i wozami dowodzenia K11. Pierwszy 

etap zakłada zakup 212 dział w wersji K9A1, wyprodukowanych w Republice 

Korei, które dostarczone zostaną w latach 2022-2025 (w 2022 r. 

pierwszych 24). Ma być to sprzęt równoważący przekazanie SZU armatohaubic 

samobieżnych Krab i opóźnienia w dostawach tych dział 

do jednostek Wojsk Rakietowych i Artylerii spowodowanych realizacją 

Wiele kontrowersji wywołała decyzja o zakupie w Republice Korei 155 mm armatohaubic samobieżnych K9A1, a potem uruchomieniu 

ich licencyjnej produkcji w Polsce. Resort obrony uspokaja jednak, że polskie Kraby będą równolegle zamawiane, 

w takich ilościach, jakie tylko krajowy przemysł będzie mógł wyprodukować. Fot. Ministerstwo Obrony Republiki Korei 

Much controversy has been stirred up by the decision to purchase 155 mm K9A1 self-propelled howitzers in the Republic of Korea 

and then launch their license production in Poland. However, the Ministry of National Defence reassures that Polish Krabs will 

be ordered in parallel, in such quantities as only the domestic industry can produce. Photo: Republic of Korea MoD 

zamówienia ukraińskiego resortu obrony. Działa K9A1 zostaną spolonizowane 

w podobnym stopniu jak czołgi K2, a więc będą wyposażone 

w polski sprzęt łączności i zostaną zintegrowane z ZZKO TOPAZ (wozy 

dowodzenia K11 będą miały zabudowane wyposażenie praktycznie 

w całości dostarczone przez stronę polską). Wartość umowy zawartej 

26 sierpnia wynosi 2,4 mld USD netto. 

Drugi etap programu, który miałby rozpocząć się w 2025 r., dotyczy 

dostaw, a od 2026 r. licencyjnej produkcji w Polsce (początkowo 

z udziałem zespołów dostarczanych z Republiki Korei) 624 dział K9PL 

(dla 26 dywizjonów). Za wytwarzanie dział w Polsce miałby odpowiadać 

także nowy zakład produkcyjny. Także po 2026 r. część dział (lub 

kitów do ich montażu) ma pochodzić z południowokoreańskiej linii 

produkcyjnej. Początkowo K9PL będą zbliżone do wersji K9A1, a docelowo 

będą odpowiadać spolonizowanej najnowszej wersji K9A2, 

a więc ze zautomatyzowanym magazynem i układem ładowania 

pocisków oraz modułowych ładunków miotającym, zapewniającym 

wzrost chwilowej szybkostrzelności do 9÷10 strz./min przy redukcji 

special issue 

tially be co-produced by Polish and Korean industries, and ultimately 

their licensed production will be conducted by the Polish defence 

industry. There are many indications that a new production plant 

will be constructed for the production of K2PL tanks, probably based 

on the existing infrastructure of State Treasury’s companies. In this 

context it might be H. Cegielski-Poznań S.A. plant, which is to be incorporated 

into Polska Grupa Zbrojeniowa for this purpose in August. 

These tanks have, among others receive reinforced armor, a hard-kill 

active defence system (probably of the KAPS type), and a 360-degree 

observation system. They will also be adapted to use multi-task programmable 

ammunition obtained from another source. Polish parts 

and components are to be used in many systems. Their deliveries are 

to start in 2026 and last more or less until 2030. Successively, starting 

from 2026, the K2PL vehicles delivered under the first phase of the 

program would also be brought to the K2PL standard. 

In a more distant perspective, a new generation tank, currently 

provisionally designated K3PL, would be developed and put into 

production in cooperation with research and development institutions 

and industries of both partner 

countries. Such vehicles would be produced 

in both countries, both for the 

needs of the Armed Forces of the Republic 

of Korea and the Polish Army, 

as well as for export purpose. They would 

be produced in plants in Poland and 

in the Republic of Korea. 

- 155 mm K9 self-propelled howitzers 

from Hanwha Defense, together 

with K10 ammunition vehicles and K11 

command vehicles. The first stage involves 

the purchase of 212 howitzers 

in the K9A1 version, manufactured in the 

Republic of Korea, which will be delivered 

in 2022-2025 (24 in 2022). This 

is to be a mean to balance the transfer 

of the Krab self-propelled howitzer to the 

Ukrainian SZU and the delays in the deliveries 

of these howitzers to the Polish 

Army artillery units, caused by the implementation 

of the urgent order of the 

Ukrainian Ministry of Defence. The K9A1 

howitzers will be polonized to a similar 

degree as the K2 tanks, so they will 

be equipped with Polish communications equipment and will be integrated 

with the Polish ZZKO TOPAZ fire control systems (K11 command 

vehicles will be equipped almost entirely by systems provided 

by the Polish side). The contract, concluded on August 26, has a net 

value of $2.4 billion. 

The second phase of the program, which would start in 2025, 

covers the deliveries, and from 2026 license production in Poland 

(initially with the participation of teams supplied from the Republic 

of Korea) of 624 K9PL howitzers (for 26 artillery battalions). A new 

production plant would also be responsible for the production of the 

howitzers in Poland. Also after 2026, some of the pieces (or kits for 

their assembly) are to come from the South Korean production line. 

Initially, the K9PL will be similar to the K9A1 version, and ultimately 

they will be manufactured in the polonized version of the latest K9A2, 

i.e. with an automated storage and loading system for ammunition 

rounds and modular charges, ensuring an increase in the instantaneous 

rate of fire to 9 ÷ 10 rounds/min while reducing the crew 

16

to three people. Such howitzers are to be fielded by the Land Forces 

of the Armed Forces of the Republic of Korea in 2027. It is planned 

to bring all the howitzers to the K9PL standard after 2026, also the 

previously delivered units of the K9A1 version. 

Ultimately, a joint new generation self-propelled howitzer K3PL/ 

Krab 2 is to be developed, the production of which would be undertaken 

by the industries of both countries. Development work 

would begin in 2025-2026, and serial production would begin 

in the next decade. 

- Negotiations for the purchase of the Korea Aerospace Industries 

FA-50 light combat aircraft are still underway. The first 12 planes, 

Lekkie samoloty bojowe FA-50 mają w eskadrach Sił Powietrznych zastąpić sowieckie Su-22 i MiG-i-29, a także wspomóc szkolenie pilotów F-16 Jastrząb. Fot. KAI 

The FA-50 light combat aircrafts are to replace the Soviet Su-22s and MiG-29s in Air Force squadrons, as well as support the training of F-16 Jastrząb pilots. Photo: Fot. KAI 

liczebności załogi do trzech osób. Takie działa mają wejść do uzbrojenia 

Wojsk Lądowych Sił Zbrojnych Republiki Korei w 2027 r. Do standardu 

K9PL planuje się doprowadzić po 2026 r. także wcześniej dostarczone 

działa w wersji K9A1. 

Docelowo powstać ma wspólna armatohaubica samobieżna nowej 

generacji K3PL/Krab 2, której produkcję miałyby podjąć przemysły 

obydwu krajów. Prace rozwojowe miałyby się rozpocząć w latach 

2025-2026, a seryjna produkcja rozpocząć w kolejnej dekadzie. 

- Nadal trwają negocjacje dotyczące zakupu lekkich samolotów 

bojowych Korea Aerospace Industries FA-50. Pierwszych 12 maszyn, 

odpowiadających wersji Block 10 dostarczanej obecnie Siłom Powietrznym 

Sił Zbrojnych Republiki Korei (zmodyfikowany radar IAI Elta 

EL/M-2032, pociski kierowane „powietrze-powietrze” AIM-9M Sidewinder, 

pociski kierowane „powietrze-ziemia” AGM-65G/K Maverick, bomby 

JDAM), dostarczonych miałoby zostać do Polski w drugiej połowie 

2023 r. W stosunku do oryginału otrzymają system identyfikacji bojowej 

„swój-obcy” standardu Mark XIIA, a także środki łączności umożliwiające 

prace w sieciach łączności kodowanej. W latach 2025-2027 

miałby zrealizowany zostać drugi etap programu, dotyczący dostawy 

36 maszyn w wielozadaniowej wersji FA-50PL, odpowiadającej aktualnie 

rozwijanej Block 20. Te maszyny mają otrzymać: radar z anteną 

AESA, system transmisji danych standardu Link-16 i zostać zintegrowane 

z zasobnikami celowniczo-nawigacyjnymi Sniper, umożliwiającymi 

wykorzystanie uzbrojenia naprowadzanego na odbite światło lasera 

(bomby Paveway, pociski AGM-65E/L Maverick), a także dostosowane 

do przenoszenia pocisków „powietrze-powietrze” AIM-9X Sidewinder. 

W przyszłości miałyby zostać zintegrowane z pociskami „powietrze- 

-powietrze” średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM, a także pociskami 

kierowanymi „powietrze-powierzchnia” Brimstone/SPEAR 3. W Polsce 

powstać ma ośrodek szkolenia personelu latającego z symulatorami 

samolotu FA-50, a po 2026 r. centrum serwisowe. 

Samoloty FA-50/FA-50PL sukcesywnie zastąpią w eskadrach Sił 

Powietrznych maszyny MiG-29 i Su-22. 

Nie podano oficjalnie nawet wstępnych szacunków sumarycznych 

kosztów zakupów polskiego resortu obrony w Republice Korei. 

Według południowokoreańskich mediów mają one przekraczać 

14 mld USD (ok. 65 mld PLN wg aktualnego kursu), ale pojawia się 

także kwota 20 mld USD, a więc 100 mld PLN! 

of the Block 10 version currently supplied to the Air Force of the 

Republic of Korea (modified IAI Elta EL/M-2032 radar, AIM-9M Sidewinder 

air-to-air missiles, AGM-65G/K Maverick air-to-ground guided 

missiles, JDAM bombs), would be delivered to Poland in the second 

half of 2023. They will receive the Mark XIIA standard IFF system, 

as well as communication systems enabling operations in encrypted 

communication networks. 

During the years 2025-2027, the second phase of the program 

would be implemented, concerning the delivery of 36 fighters 

in the multi-role FA-50PL version, equal to the currently developed 

Block 20. These planes are to receive: radar with an AESA antenna, 

Link-16 standard data transmission system and will be integrated 

with Sniper targeting and navigation pod, enabling the use of laser 

guided weapons (Paveway bombs, AGM-65E/L Maverick missiles), 

as well as AIM-9X Sidewinder air-to-air missiles. In the future, they 

would be integrated with the AIM-120 AMRAAM medium-range airto-air 

missiles, as well as the Brimstone/SPEAR 3 air-to-surface missiles. 

A training center with FA-50 simulators is to be established in Poland, 

and a service center after 2026. 

FA-50/FA-50PL light combat aircraft will successively replace 

MiG-29 and Su-22 fighters in the Polish Air Force squadrons. 

Even preliminary estimates of the total purchase costs of the 

Polish Ministry of Defence in the Republic of Korea have not been 

officially given. According to the South Korean media, they are to exceed 

USD 14 billion (approx. PLN 65 billion according to the current 

exchange rate), but there is also an estimate that the cost of those 

contracts will be as high US$20 billion, which is PLN 100 billion! 

special issue 

18

Oferujemy pojazdy specjalne: 

O MASIE CAŁKOWITEJ 

od 14 TON do 40 TON 

W UKŁADZIE NAPĘDOWYM 

4X4 / 6X6 / 8X6 / 8X8 

W TYM POJAZDY WYSOKIEJ ORAZ PODWYŻSZONEJ MOBILNOŚCI 

jelcz.com.pl

Po raz pierwszy w Polsce, podczas tegorocznego 

Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego 

w Kielcach zaprezentowany zostanie śmigłowiec 

bojowy Bell AH-1Z Viper. 

Premiera Bell AH-1Z 

Viper w Polsce 

Obecność w Kielcach nie jest przypadkowa, Bell Textron 

jest jednym z dwóch producentów wiropłatów tej 

klasy rozważanych przez Ministerstwo Obrony Narodowej 

w programie Kruk, który wchodzi na przysłowiową „ostatnią 

prostą”. W przypadku AH-1Z Viper, wśród głównych atutów 

można wymienić otwartą na modernizacje i modyfikacje 

architekturę (to konstrukcja z 2010 r.), ekonomię utrzymania 

oraz interoperacyjność. Viper ma system transmisji danych 

Link 16, co pozwala 

na komunikację m.in. 

z samolotami F-35 

Lightning II (operacyjnie 

Viper jest jedynym 

śmigłowcem 

latającym w duecie 

z F-35), czołgami 

M1A2 SEPv3 Abrams 

czy wyrzutniami M142 

HIMARS. Vipery zostały 

jako pierwsze zintegrowane 

z pociskami 

AGM-179 JAGM, 

a dzięki AIM-9 Sidewinder 

dominują 

w walce powietrznej. 

AH-1Z zostaną też 

wyposażone w zasobniki 

walki elektronicznej 

AN/ALQ-231 

Interpid Tiger (które 

ma już siostrzany 

Venom). USMC oraz producent zrealizowali też pierwsze testy 

współpracy śmigłowców z bezzałogowymi MQ-8C Fire Scout 

(marzec br.). 

Piloci chwalą „Zulu” za zwinność, odporność i elektronikę 

budującą świadomość sytuacyjną, a eksperci podkreślają niższy 

koszt zakupu i użytkowania od konkurencyjnego Apache’a 

(o 30% wg danych OUSD(C)). 

W przypadku Polski i wyboru AH-1Z Viper, kierownictwo 

Bell Textron deklaruje gotowość na konfigurowanie zamówionych 

maszyn zgodnie z wymaganiami użytkownika, a także 

szeroką współpracę z podmiotami krajowego przemysłu 

obronnego, w szczególności przez Polską Grupą Zbrojeniową, 

w tym Wojskowymi Zakładami Lotniczymi Nr 1 S.A. w Łodzi. 

Bell jest otwarty także na współpracę w ramach programu 

Future Vertical Lift. 

special issue 

For the first time in Poland, the Bell AH-1Z Viper 

combat helicopter will be presented at this year’s 

International Defence Industry Exhibition in Kielce. 

Łukasz Pacholski 

Bell AH-1Z Viper 

premiere in Poland 

The presence in Kielce is not accidental, Bell Textron is one 

of the two manufacturers of rotorcraft of this class considered 

by the Ministry of National Defence in the Kruk program, 

which enters the proverbial “last leap”. In the case of the 

AH-1Z Viper, the main advantages include the architecture that 

is open to modernization and modification (it is a 2010 design), 

economy of maintenance and interoperability. Viper has a Link 

16 data transmission system, which allows communication, 

among others with 

F-35 Lightning II aircraft 

(operationally the 

Viper is the only helicopter 

that flies 

in a duet with the 

F-35), M1A2 SEPv3 

Abrams tanks or M142 

HIMARS launchers. 

The Vipers were the 

first to be integrated 

with the AGM-179 

JAGM missiles, and 

thanks to the AIM-9 

Sidewinder, they 

dominate air combat. 

The AH-1Z will also 

be equipped with 

AN/ALQ-231 Interpid 

Tiger electronic 

warfare trays (already 

owned by its 

sister Venom). The 

USMC and the manufacturer also carried out the first tests 

of cooperation between the helicopters and the unmanned 

MQ-8C Fire Scout (in March this year). 

Pilots praise “Zulu” for its agility, survivability and electronics 

that builds situational awareness. Experts emphasize the 

lower cost of purchase and use than the competing Apache 

(30% according to OUSD (C) data). 

In the case of Poland and the choice of AH-1Z Viper, the 

management of Bell Textron declares its readiness to configure 

the ordered machines in accordance with the user’s requirements, 

as well as broad cooperation with entities of the 

Polish defence industry, in particular with Polska Grupa Zbrojeniowa, 

including Wojskowe Zakłady Lotnicze Nr 1 S.A. in the 

group. Bell is also open to cooperation within the Future Vertical 

Lift program. 

Bell AH-1Z Viper ma system transmisji danych Link 16, który pozwala na komunikację z samolotami F-35 

Lightning II, czołgami M1A2 SEPv3 Abrams czy wyrzutniami M142 HIMARS. Fot. Bell Textron 

Bell AH-1Z Viper has the Link 16 data transmission system, which allows communication with F-35 Lightning 

II aircraft, M1A2 SEPv3 Abrams tanks or M142 HIMARS launchers. Photo Bell Textron 

20

Podpisany, 1 lipca, kontrakt na 32 wielozadaniowe 

śmigłowce Leonardo AW149, które trafią do Wojska 

Polskiego w ramach programu Perkoz, stanowi 

najważniejsze od lat wydarzenie w procesie modernizacji 

sprzętowej parku wiropłatów Sił Zbrojnych 

RP. Czy będzie przełomem, który doprowadzi 

do generacyjnej rewolucji? Okaże się w ciągu najbliższych 

miesięcy. 

Śmigłowcowy 

przełom? 


The contract signed on July 1 for 32 multi-role Leonardo 

AW149 helicopters, which will be delivered 

to the Polish Army as part of the Perkoz program, 

is the most important event in the process of modernization 

of the rotorcraft park of the Polish Armed 

Forces since many years. Will it be a breakthrough 

that will lead to a generational revolution? It will 

turn out in the coming months. 

Helicopter 

Revolution? 

The events occurred at the end of last year, as well as the 

outbreak of the Russian-Ukrainian war, resulted that the 

low priority problem of the replacement of the helicopter 

fleet of Polish Armed Forces became urgent. In this respect, 

until the 1st of July, the Ministry of National Defence could not 

show any great successes. Only a contract for delivery of four 

AW101 multi-role maritime helicopters was signed. They will 

be delivered by the end of the first half of next year by WSK 

PZL-Świdnik S.A., belonging to the Leonardo consortium 

to the Naval Aviation Brigade. Another program covered the 

delivery of eight (in two batches) S-70i Black Hawk multi-role 

helicopters, produced by Polskie Zakłady Lotnicze Sp. z o.o. 

in Mielec, belonging to the Lockheed Martin corporation. The 

user of all eight helicopters will be the Aviation Team of the 

Military Unit GROM. Currently four helicopters of this type are 

in service, which were delivered in December 2019. 

Największym sukcesem obecnego kierownictwa MON jest zamówienie, 1 lipca, 32 śmigłowców 

AW149, które mają trafić do 25. Brygady Kawalerii Powietrznej. Fot. MON 

The greatest success of the current management of the Ministry of National Defence 

is the order placed on July 1 for 32 AW149 helicopters, which are to be delivered 

to the 25th Air Cavalry Brigade. Photo MON 

Koniec ubiegłego roku, a także wybuch wojny rosyjsko- 

-ukraińskiej, spowodowały, że „dziesięciorzędny” problem 

związany z wymianą sprzętową parku śmigłowców stał się 

palący. Pod tym względem Ministerstwo Obrony Narodowej, 

do 1 lipca, nie mogło pochwalić się dużymi sukcesami 

– doszło do podpisania kontraktu na cztery wielozadaniowe 

śmigłowce AW101, które zostaną dostarczone przez WSK 

PZL-Świdnik S.A., należące do koncernu Leonardo (do końca 

I połowy przyszłego roku), Brygadzie Lotnictwa Marynarki Wojennej, 

a także ośmiu (w dwóch transzach) wielozadaniowych 

S-70i Black Hawk, których producentem są Polskie Zakłady 

Lotnicze Sp. z o.o. w Mielcu, należące do korporacji Lockheed 

Martin. Użytkownikiem całej ósemki będzie Zespół Lotniczy 

Jednostki Wojskowej GROM – obecnie w linii znajdują się cztery 

egzemplarze, które dostarczono w grudniu 2019 r. 

Pora na Mi-24 i Kruka? 

Podpisanie kontraktu na śmigłowce AW149 i zakończenie 

z powodzeniem programu Perkoz powodują, że w centrum 

uwagi znajdzie się ponownie Kruk i flota wiropłatów bojo- 

Time for Mi-24 replacement? 

The signing of the contract for the AW149 helicopters 

and the successful completion of the Perkoz program will 

place Kruk (Crow) program and the combat rotorcraft fleet 

in the center of attention again. In this case, we are talking 

about two separate, albeit overlapping, tasks – modification 

and extension of the service life of some of the Mil 

Mi-24D/W currently operated, as well as the order in the United 

States of new helicopters of this class to be selected from a pair: 

Bell AH-1Z Viper or Boeing AH-64E Guardian). 

In the case of the Mi-24D/W, the condition for making 

a decision on modification is the completion of the analytical 

and conceptual phase, and this is connected with the 

completion of the fatigue test of the Mi-24 structure (planned 

by the end of 2021). The above works are carried out on the 

premises of WSK PZL-Świdnik S.A. on behalf of the Air Force 

Institute of Technology. 

As stated in his answer to the questions asked by the 

editorial office of ZBiAM, the spokesman of the Armaments 

Agency: in relation to the issues related to the modernization 

of the Mi-24D/W helicopters, further activities in the implementation 

of this task are correlated with the results of the ongoing 

fatigue tests, as a result of which the possibilities of extending 

the technical service life of the helicopter will be determined. 

We have to remark that the test is to answer the question 

special issue 

22

Program modernizacji śmigłowców Mi-24D/W znajduje się w zawieszeniu, nie można 

wykluczyć, że wobec sytuacji na Ukrainie zostanie anulowany, a środki przeznaczone 

na projekt Kruk. Fot. MON 

TThe Mi-24D/W helicopter modernization program is suspended, and it cannot be ruled 

out that in view of the situation in Ukraine it will be canceled, while the funds would be re- 

-allocated to the Kruk project. Photo MON 

wych. W tym przypadku mowa o dwóch osobnych, aczkolwiek 

zazębiających się, zadaniach – modyfikacji i wydłużeniu 

resursów przynajmniej części eksploatowanych Mil Mi-24D/W, 

a także zamówieniu w Stanach Zjednoczonych nowych maszyn 

tej klasy, które mają być wybrane z pary (Bell AH-1Z Viper 

i Boeing AH-64E Guardian). 

W przypadku Mi-24D/W kluczem do podjęcia decyzji 

o modyfikacji jest zakończenie fazy analityczno-koncepcyjnej, 

a to jest połączone z zakończeniem (zaplanowanej do końca 

2021 r.) próby zmęczeniowej struktury Mi-24. Powyższe prace 

są prowadzone na terenie WSK PZL-Świdnik S.A. na zlecenie 

Instytutu Technicznego Wojsk Lotniczych. Jak wskazuje 

w swojej odpowiedzi, na pytania zadane przez redakcję 

ZBiAM, rzecznik prasowy Agencji Uzbrojenia, w odniesieniu 

do kwestii związanych z modernizacją śmigłowców Mi-24D/W, 

dalsze czynności w zakresie realizacji przedmiotowego zadania 

są skorelowane z wynikami trwających prób zmęczeniowych, 

w efekcie których zostaną określone możliwości przedłużenia resursu 

technicznego śmigłowca. Przypomnijmy, próba ma dać 

odpowiedź na pytanie o możliwość wydłużenia resursów 

technicznych do 5500 godzin lotu lub 14 000 lądowań. 

W grę wchodzi modernizacja części z posiadanych maszyn, 

jednak nie można wykluczyć, że przeciągające się prace 

mogą doprowadzić do zarzucenia projektu i skoncentrowania 

środków budżetowych na zakupie nowych śmigłowców 

w Stanach Zjednoczonych. Obecnie w strukturach Wojska 

Polskiego znajduje się około 28 Mi-24D/W, które stacjonują 

w dwóch bazach lotniczych (49. w Pruszczu Gdańskim 

i 56. w Inowrocławiu). W ostatnich latach zrezygnowano 

z wymogu integracji z kierowanymi pociskami przeciwpancernymi, 

zasadniczym uzbrojeniem miały być zasobniki z rakietami 

kalibru 70 mm (w tym kierowanymi). Główne prace 

miały być prowadzone przez podmioty skupione w Polskiej 

Grupie Zbrojeniowej S.A. 

W przypadku programu Kruk wszystkie oczy skierowane 

są na wicepremiera i ministra obrony narodowej Mariusza 

Błaszczaka, który najprawdopodobniej ogłosi decyzję jeszcze 

w tym roku. Obecnie w MON trwają analizy związane z zakwalifikowaniem 

zakupu w ramach procedury Podstawowego inabout 

the possibility of extending the technical service life 

to 5,500 flight hours or 14,000 landings. It is possible to modernize 

some of the existing machines, but it cannot be ruled 

out that the protracted work may lead to the abandonment 

of the project and concentration of budget funds on the 

purchase of new helicopters in the United States. Currently, 

there are about 28 Mi-24D/W in the service with the Polish 

Army, stationed in two air bases (49th in Pruszcz Gdański 

and 56th in Inowrocław). In recent years, the requirement 

to integrate them with guided anti-tank missiles was abandoned, 

and the main armament was to be 70 mm missile 

pods (including guided missiles based on them). The 

main works are to be carried out by entities associated with 

Polska Grupa Zbrojeniowa S.A. 

In the case of the Kruk program, all attention is paid to Deputy 

Prime Minister and Minister of National Defence Mariusz 

Błaszczak, who will most likely announce the decision later 

this year. Currently, the Ministry of National Defence conducts 

analyzes related to the qualification of the purchase under the 

procedure of the Basic State Security Interest, which would allow 

shortening the period of selecting the winner. As you know, 

Bell Textron (AH-1Z Viper) and Boeing (AH-64E Guardian) are involved 

in the competition. During this year’s visit to the United 

States, Minister Błaszczak met with representatives of the 

Boeing company – is this type of meeting a signal of the final 

Do końca pierwszej połowy przyszłego roku BLMW ma odebrać cztery śmigłowce 

Leonardo AW101, które pozwolą na zapoczątkowanie procesu zastępowania w 44. Bazie 

Lotnictwa Morskiego w Darłowie Mi-14PŁ i Mi-14PŁ/R. Fot. Thomas Howe 

By the end of the first half of next year, BLMW is to receive four Leonardo AW101 helicopters, 

which will allow the start of the Mi-14PŁ and Mi-14PŁ/R replacement process at the 

44th Naval Aviation Base in Darłowo. Photo Thomas Howe 

choice? Most likely not. According to previous declarations, Kruk 

is to cover the purchase of about 36 combat helicopters, however, 

due to the declared increase in the strength of the Polish 

Army and other planned purchases (including K2 tanks, K9 gunhowitzers 

in the Republic of Korea or M142 HIMARS missile systems), 

it cannot be ruled out, that the number of helicopters 

will be much greater – in line with the CFE treaty restrictions 

(on conventional armed forces in Europe), Poland may operate 

up to 120 attack helicopters. 

Kondor Purchased without Tender and Delayed 

AW101 

In the case of the Naval Aviation Brigade (BLMW), it is expected 

that by the end of the first half of next year, WSK PZL- 

Świdnik S.A. is to deliver four AW101 Mk 614 multi-role helicopters, 

which are to be delivered to the 44th Naval Aviation 

special issue 

24

JIM Compact 

nowa generacja urządzenia JIM LR 

Zapraszamy do odwiedzenia naszego stoiska E-37 podczas tegorocznego MSPO. 

JIM Compact to dzienno-nocne urządzenie do wykrywania, 

rozpoznania i identyfikacji celu z funkcją seespot. 

Kompaktowa budowa, niewielka masa, intuicyjny interfejs 

– leader wśród urządzeń obserwacyjno-rozpoznawczych. 

Dowiedz się więcej: www.griffin-defence.pl 

Griffin Group Defence 

00-609 Warszawa, Al. Armii Ludowej 26 

tel. +48 22 579 66 00, fax +48 22 579 66 01 

e-mail: warszawa@griffin.pl

teresu bezpieczeństwa państwa, która pozwoliłaby skrócenie 

okresu wyboru oferenta. Jak wiadomo, w walce uczestniczą 

Bell Textron (AH-1Z Viper) i Boeing (AH-64E Guardian). W czasie 

tegorocznej wizyty w Stanach Zjednoczonych minister Błaszczak 

spotkał się z przedstawicielami koncernu Boeing – czy 

tego typu spotkanie jest sygnałem co do ostatecznego wyboru? 

Najprawdopodobniej nie. Zgodnie z dotychczasowymi 

deklaracjami, Kruk ma objąć zakup około 36 śmigłowców 

bojowych, jednak wobec deklarowanego wzrostu liczebności 

Wojska Polskiego oraz innych planowanych zakupów (m.in. 

czołgów K2, armatohaubic K9 w Republice Korei czy też rakietowych 

systemów artyleryjskich M142 HIMARS) nie można 

wykluczyć, że liczba Kruków będzie znacznie większa – zgodnie 

z ograniczeniami traktatowymi CFE (o konwencjonalnych 

siłach zbrojnych w Europie), Polska może eksploatować 

do 120 śmigłowców uderzeniowych. 

Bezprzetargowy Kondor i opóźnione AW101 

W przypadku Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej 

(BLMW) wiadomo, że do końca pierwszej połowy przyszłego 

roku WSK PZL-Świdnik S.A. ma zrealizować dostawę 

czterech wielozadaniowych śmigłowców AW101 Mk 614, 

które mają trafić do 44. Bazy Lotnictwa Morskiego w Darłowie. 

Tym samym zapoczątkowany zostanie proces zastępowania 

w linii dziesięciu obecnie eksploatowanych Mil 

Mi-14PŁ i PŁ/R. Ze względu na powyższe liczby nie jest wykluczone, 

że w niedalekiej przyszłości 

dojdzie do zamówienia 

kolejnych AW101 

na potrzeby lotnictwa 

morskiego. Ma to także 

związek z pojawiającymi 

się głosami o ograniczeniu 

liczby typów wiropłatów 

BLMW do dwóch 

(w perspektywie kilkuletniej). 

Dotychczas, pomimo 

wielokrotnych prób, 

MON nie upubliczniło 

szczegółów dotyczących 

konfiguracji zamówionych 

w kwietniu 2019 r. 

śmigłowców. Pierwszy 

polski AW101 został 

oblatany w brytyjskim 

Yeovil w lipcu ubiegłego 

roku. Według informacji 

producenta, program 

prób i certyfikacji konfiguracji 

dla BLMW obejmie 700 godzin w powietrzu dla całej 

czwórki. Nadal jedynym, w pełni potwierdzonym, elementem 

jest system hydrolokacyjny Thales FLASH Sonic. Kształt osłony 

podkadłubowej stacji radiolokacyjnej z kolei może wskazywać 

na radar Seaspray serii 7. 

Drugim programem morskim jest Kondor, którego celem 

jest zamówienie od czterech do ośmiu wielozadaniowych 

śmigłowców pokładowych. W BLMW zastąpią cztery obecnie 

eksploatowane Kaman SH-2G Super Seasprite, a głównym 

zadaniem będzie utrzymanie lotniczego komponentu trzech 

fregat rakietowych zamówionych w ubiegłym roku w ramach 

special issue 

Base in Darłowo. Thus, the process of replacing ten currently 

operated Mil Mi-14 PL and PŁ/R will be initiated. From comparison 

of the above numbers, it is possible that in the near future, 

additional AW101s for naval aviation will be ordered. This 

is also related to the demands to limit the number of BLMW 

rotorcraft types to two (in the next few years). So far, despite 

multiple queries, the Ministry of National Defence has not 

made public the details of the configuration of the helicopters 

ordered in April 2019. The first Polish AW101 was flown in British 

Yeovil in July last year. According to the manufacturer’s information, 

the BLMW configuration testing and certification 

program will cover 700 flying hours of all four helicopters. Still 

the only fully confirmed element is the Thales FLASH Sonic 

sonar system. The shape of the radar’s under-fuselage cover, 

in turn, may indicate the Seaspray 7 series radar. 

The second naval aviation program is the Kondor, the purpose 

of which is to order four to eight multi-role shipborne helicopters. 

At BLMW, they will replace the four currently operated 

Kaman SH-2G Super Seasprite, and the main task will be to maintain 

the air component of the three missile frigates ordered 

last year under the Miecznik program. Here, too, the number 

of unknowns is large – while initially the Armament Inspectorate 

(now the Armaments Agency) was looking for a multi-role 

helicopter with a maximum take-off weight of 6,500 kg, now 

the details of the program are classified. As in the case of Kruk, 

the ordering of new shipborne helicopters can be carried out 

through the 

non-tender 

procedure 

of Requirement 

of the 

Basic State 

Security Interest 

(PIBP) 

– the relevant 

analyzes are 

ongoing. 

It has to be remarked 

that 

interest in the 

Kondor (Con- 

Obecnie Agencja Uzbrojenia prowadzi działania mające na celu wybór następcy Kaman SH-2G Super Seasprite. 

Fot. Łukasz Pacholski 

Currently, the Armaments Agency is working on the selection of the successor to the Kaman SH-2G Super Seasprite helicopter. 

Photo Łukasz Pacholski 

dor) program 

was expressed 

by all Western 

manufacturers 

specialized 

in this class 

helicopters: 

Bell Textron, 

Leonardo (through WSK PZL-Świdnik S.A.), Airbus Helicopters 

and Lockheed Martin (through Polskie Zakłady Lotnicze 

Sp.z o.o.). 

New Programs on the Horizon 

The condition of the Polish Army helicopter fleet, as well 

as the growing needs resulting from the declared increase 

of strength of the Polish Armed Forces, mean that in the coming 

months we should expect the initiation of new purchasing 

programs for rotorcraft. As the spokesman of the Armaments 

Agency points out, the “Technical Modernization Plan” 

26

programu Miecznik. Tu również liczba niewiadomych jest duża 

– o ile początkowo Inspektorat Uzbrojenia (obecnie Agencja 

Uzbrojenia) poszukiwał wielozadaniowej konstrukcji o maksymalnej 

masie startowej 6500 kg, tak teraz szczegóły programu 

są niejawne. Podobnie jak w przypadku Kruka, zamówienie 

nowych śmigłowców pokładowych może zostać zrealizowane 

poprzez bezprzetargową procedurę występowania podstawowego 

interesu bezpieczeństwa państwa (PIBP) – stosowne 

analizy trwają. Przypomnijmy, zainteresowanie programem 

Kondor wyrazili wszyscy zachodni producenci wyspecjalizowanych 

wiropłatów tej klasy: Bell Textron, Leonardo (poprzez 

WSK PZL-Świdnik S.A.), Airbus Helicopters i Lockheed Martin 

(poprzez Polskie Zakłady Lotnicze Sp. z o.o.). 

Nowe programy na horyzoncie 

Stan parku sprzętowego śmigłowców Wojska Polskiego, a także 

rosnące potrzeby wynikające z deklarowanego zwiększenia 

liczebnego Sił Zbrojnych, powodują, że w najbliższych miesiącach 

powinniśmy być świadkami zapoczątkowania kolejnych 

programów zakupowych obejmujących wiropłaty. Jak wskazuje 

rzecznik prasowy Agencji Uzbrojenia, „Plan Modernizacji 

Technicznej” jest dokumentem niejawnym, w związku z czym 

ujęte w powyższym dokumencie szczegółowe dane, takie jak 

terminy pozyskania poszczególnych typów sprzętu wojskowego 

nie mogą zostać na chwilę obecną przekazane do informacji publicznej. 

Z tego też powodu na razie pozostają nam spekulacje 

bazujące na obserwacjach wydarzeń wokół wojska. 

Wiele wyjaśni kwestia rozdysponowania śmigłowców, 

które zostaną zastąpione przez AW149 – cała partia 32 maszyn 

trafi bowiem (w latach 2023-2029) do 25. Brygady Kawalerii 

Powietrznej, która obecnie dysponuje dwoma dywizjonami 

lotniczymi wyposażonymi w W-3 Sokół i Mi-8/17. Pierwszy 

z wymienionych typów jest eksploatowany od końca lat 80. 

XX wieku. Wśród jego atutów można wymienić fakt, że producentem 

jest zakład zlokalizowany na terytorium Polski. Z kolei 

Mi-8 mają już swoje lata i mogą pilnie potrzebować wymiany 

ze względu na zużycie resursów technicznych (w ostatnich 

miesiącach szybko kurczących się ze względu na kryzys graniczny 

z Białorusią). Dodatkowo we flocie znajduje się około 

19 młodszych Mi-17, które z kolei mogą stać się ofiarami wojny 

na Ukrainie – nałożone embargo na współpracę z Rosją, 

a także działania na terenie Ukrainy powodują, że kwestia 

dostaw części zamiennych może okazać się problematyczna. 

Powyższe argumenty mogą zaowocować podjęciem decyzji 

o uruchomieniu nowego programu dotyczącego zakupu 

wielozadaniowych śmigłowców transportowych kategorii 

średniej/ciężkiej. W przypadku W-3 Sokół, otwartym pozostaje 

kwestia ich ewentualnej modernizacji (około 30 egzemplarzy 

do wersji W-3WA WPW) – najstarsze W-3 będą musiały zostać 

wycofane pod koniec bieżącego dziesięciolecia. 

Obok kwestii maszyn transportowych, otwartym pozostaje 

pytanie czym będziemy dysponować po Mi-2? Formalnie 

ich następca miał być wybrany w ramach programu Perkoz, 

a obecnie wydaje się, że większość śmigłowców tego typu 

zostanie wycofanych w bieżącym dziesięcioleciu bez wyboru 

nowej konstrukcji – większość obciążeń będą mogły przejąć 

bezzałogowe platformy latające. W przypadku zadań szkolno- 

-treningowych, wydaje się, że można spodziewać się zamówienia 

niewielkiej liczby nowych dwusilnikowych śmigłowców 

przeznaczonych dla 41. Bazy Lotnictwa Szkolnego. 

Konflikt na Ukrainie może doprowadzić do przyspieszenia decyzji o zastąpieniu Mi-8/17, 

które mogą zostać uziemione przez brak dostaw części zamiennych. Fot. Łukasz Pacholski 

The conflict in Ukraine may lead to acceleration of the decision to replace the Mi-8/17, 

which may be grounded due to the lack of supplies of spare parts. Photo Łukasz Pacholski 

is a classified document, therefore the detailed data included 

in the above document, such as the dates of acquiring particular 

types of military equipment, cannot be disclosed to the 

public at the moment. For this reason, for the time being, 

we are left with speculations based on observations of events 

related to the Armed Forces. 

The issue of the distribution of helicopters to be replaced 

by AW149 will explain a lot – the entire batch of 32 machines 

will go (in 2023-2029) to the 25th Air Cavalry Brigade, which 

currently has two air squadrons equipped with W-3 Sokół 

(Falcon) and Mi-8/17. The first of these types has been in operation 

since the end of the 1980s. Its advantage lies in the 

fact that the manufacturer is a plant located in Poland. The 

Mi-8, on the other hand, is already old and may urgently 

need replacement due to the wear and tear of technical 

life-time (which have been rapidly shrinking in recent 

months due to the border crisis with Belarus). In addition, 

there are about 19 newer Mi-17s in the fleet, which in turn 

may become victims of the war in Ukraine – the embargo 

imposed on cooperation with Russia, as well as activities 

in Ukraine, mean that the issue of spare parts supplies may 

turn out to be problematic. The above arguments may result 

in a decision to launch a new program for the purchase 

of medium/heavy category multi-role transport helicopters. 

In the case of the W-3 Sokół, the question of their possible 

modernization remains open (about 30 ships might be upgraded 

to the W-3WA WPW version) – the oldest W-3 will have 

to be withdrawn at the end of this decade. 

In addition to the issue of transport helicopters, the question 

remains, what will we have after the Mi-2s withdrawal? 

Formally, their successor was to be selected under the Perkoz 

(Grebe) program, and now it seems that most helicopters 

of this type will be phased out in the current decade without 

choosing a replacement – most of the loads will be able 

to be taken over by unmanned aerial platforms. In the case 

of training tasks, it seems that a small number of new twinengine 

helicopters can be expected to be ordered for the 

41st Training Aviation Base. 

special issue 

27


Sytuacja na granicy polsko-białoruskiej, gdzie 

w drugiej połowie ubiegłego roku byliśmy świadkami 

kryzysu obejmującego masową próbę nielegalnej 

migracji oraz późniejsze decyzje rządu w Warszawie, 

pokazuje jak ważne dla bezpieczeństwa 

państwa są skuteczne elementy ochrony. 

AMSTA: System Cyfrowej 

Ochrony Granic 

i Infrastruktury Krytycznej 

Obok konstrukcji barier w postaci murów czy 

płotów, drugim czynnikiem podnoszącym poziom 

bezpieczeństwa są zaawansowane systemy ochrony perymetrycznej. 

Pozwalają one z relatywnie dużego dystansu wykryć, 

zlokalizować i precyzyjnie scharakteryzować intruzów, którzy 

naruszają chroniony obszar. Zabezpieczają zarówno granice 

państwowe (w szczególności nie tylko Polski, ale całej Unii Europejskiej), 

jak i obiekty infrastruktury krytycznej, bez których 

nie jest w stanie funkcjonować żadne państwo. 

Jednym z przykładów takich systemów jest AMSTA, oferowana 

przez spółkę MindMade, wchodzącą w skład GRUPY WB. 

Co ważne, jest to rozwiązanie sprawdzone, w wersji mobilnej 

eksploatowane przez polską Straż Graniczną. Dzięki kompetencjom 

producenta AMSTA jest stale rozwijana, aby spełnić 

wymagania odbiorców. 

Cyfrowy system charakteryzuje się modułową budową, 

która umożliwia łatwą budowę konfiguracji zgodnie 

z potrzebami bądź wymaganiami użytkownika. System zapewnia 

świadomość operacyjną w strefie granicznej z możliwością 

rozszerzenia na obszar Polski. Pozwala na pełną 

kontrolę obszaru przy użyciu szerokiego spektrum nowoczesnych 

rozwiązań. 

AMSTA może być wykorzystywana w wersji stacjonarnej 

(zasilanej ze stałego źródła, połączonej światłowodowo) 

i mobilnej (z zasilaniem bateryjnym oraz komunikacją radiową). 

System oparty jest o cyfrową technologię wspieraną 

sztuczną inteligencją. 

The situation on the Polish-Belarusian border, 

where in the second half of last year we witnessed 

a crisis involving a mass attempted illegal migration 

and subsequent government decisions in Warsaw, 

shows how important effective protection systems 

are for state security. 

AMSTA: Digital Border and 

Critical Infrastructure 

Protection System 

In addition to the construction of barriers, in the form 

of walls or fences, the second factor increasing the level 

of security are advanced perimeter protection systems. They 

allow to detect, locate and precisely characterize intruders 

who breach the protected area from a relatively large 

distance. They protect both national borders (in particular, 

not only of Poland, but the entire European Union) and 

objects of critical infrastructure, without which no country 

is able to function. 

One of the examples of such systems is AMSTA, offered 

by the MindMade company, part of the WB GROUP. 

Importantly, it is a proven solution, operated by the Polish 

Border Guard in the mobile version. Thanks to the competences 

of the manufacturer, AMSTA is continually developed 

to meet the requirements of its customers. 

The digital system is characterized by a modular structure 

that allows easy construction of the configuration in accordance 

with the needs or requirements of the user. The 

system ensures operational awareness in the border zone 

with the possibility of extending it to the territory of Poland. 

It allows full control of the area using a wide range 

of modern solutions. 

AMSTA can be used in a stationary version (powered 

by a fixed source, connected by fiber optic cable) and a mobile 

version (with battery supply and radio communication). 

The system is based on digital technology supported 

by artificial intelligence. 

special issue 

28

EFEKT PRACY 

POLSKICH INŻYNIERÓW 

WDROŻONY DO OCHRONY 

POLSKICH GRANIC 

| Centralne zarządzanie 

www.wbgroup.pl 

| Łatwa i szybka instalacja 

| Zaawansowana technologia komunikacji radiowej 

| Praca do 4 lat na bateriach (wersja mobilna) 

| Trudny do zakłócenia 

| Szyfrowana łączność 

| Trudno wykrywalne radio o niskiej mocy (wersja mobilna) 

| Szerokie możliwości konfiguracji i modyfikacji 

| Zaawansowane algorytmy analizy sygnałów 

| Kamery dzienno-nocne i termowizyjne 

| Samoucząca się sieć czujników sejsmicznych 

| Bariery mikrofalowe i podczerwieni 

| Radary pola walki 

| Bezzałogowe systemy latające (UAV) 

System cyfrowej ochrony granic 

i infrastruktury krytycznej 

AMSTA 

AMSTA oferowana jest w odmianie stacjonarnej (zasilanej ze stałego 

źródła) i mobilnej (zasilanej bateryjnie). System oparty jest 

o cyfrową technologię wspieraną sztuczną inteligencją. AMSTA 

w wersji stacjonarnej wykorzystuje skomunikowane siecią światłowodową 

sensory sejsmiczne z sieciami neuronowymi i sensory 

wizyjne z analityką obrazu. Dopełnieniem mogą być urządzenia 

radarowe i bezzałogowce FlyEye i FT-5. Umożliwia to zbudowanie 

i szybkie uruchomienie wielowarstwowego systemu ochrony 

technicznej w zróżnicowanym terenie. AMSTA pozwala na pełną 

kontrolę perymetru i zapewnia świadomość operacyjną w strefie 

granicznej z możliwością rozszerzenia na obszar państwa. 

W wersji mobilnej AMSTA wykorzystuje niskomocowe systemy 

komunikacji radiowej pod silnym przykryciem kryptograficznym.

W wersji stacjonarnej system AMSTA wykorzystuje skomunikowane 

siecią światłowodową sensory sejsmiczne 

z sieciami neuronowymi i sensory wizyjne z analityką obrazu. 

Dopełnieniem mogą być urządzenia radarowe i systemy bezzałogowe. 

Umożliwia to zbudowanie i szybkie uruchomienie 

wielowarstwowego systemu ochrony technicznej w zróżnicowanym 

terenie. W wersji mobilnej AMSTA wykorzystuje 

niskomocową komunikację radiową pod silnym przykryciem 

kryptograficznym. 

Co charakteryzuje system? Z całą pewnością wśród 

atutów można wymienić wysoką niezawodność oraz odporność 

na zakłócenia. Dzięki pracy polskich specjalistów 

oraz po licznych testach zastosowano inteligentne algorytmy, 

które skutecznie filtrują pojawiające się sygnały – jest to 

szczególne przydatne na obszarach leśnych, gdzie może pojawić 

się dzika zwierzyna, której obecność nie jest uznawana 

za naruszenie strefy. 

Sensory mogą być skomunikowane poprzez sieć kablową 

bądź bezprzewodową (zainstalowane baterie pozwalają 

na pracę urządzenia przez trzy lata, przy średniej 12 alarmów 

na dobę), co także umożliwia zastosowanie w trudno dostępnym 

terenie bez potrzeby częstych prac konserwacyjnych. 

Elementami wchodzącymi w skład systemu AMSTA 

są sensory sejsmiczne (wykazujące ponad 95% skuteczność 

działania) oraz sensory obrazowe (m.in. kamery i bezzałogowe 

aparaty latające FlyEye produkcji GRUPY WB, sprawdzone 

w czasie działań bojowych na Ukrainie). Dodatkowo, dzięki 

zastosowaniu otwartej architektury, można rozszerzyć gamę 

sensorów o takie elementy jak radary, urządzenia nasłuchu 

radiowego (z dostosowanym zakresem częstotliwości, w zależności 

od potrzeb) czy urządzenia akustyczne. 

Całość danych trafia do stacji zarządzającej, gdzie operator 

ma wgląd w sytuację i może skutecznie kierować patrole 

w celu zabezpieczenia określonego obszaru. Te ostatnie mogą 

być wyposażone w terminale doręczne SMOG pozwalające 

na dostęp do zdarzeń i alarmów na obszarze działania. Transmisja 

danych może odbywać się poprzez system telekomunikacyjny 

LTE Mission Critical. 

Zaprezentowane rozwiązania mogą być wykorzystywane 

do zabezpieczenia obiektów infrastruktury krytycznej związanych 

z bezpieczeństwem państwa. Wśród nich można wymienić 

kluczowe zakłady przemysłowe, elektrownie, elementy 

infrastruktury transportowej czy ujęcia wody pitnej. 

Aplikacja Zarządzająca, przykładowy zrzut ekranu. Fot. MindMade/GRUPA WB 

Management Application, example screenshot. Photo: MindMade/WB GROUP 

In the stationary version, the AMSTA system uses seismic 

sensors connected with neural networks and vision 

sensors with image analytics. It can be complemented 

by radar devices and unmanned systems. This enables 

the construction and quick launch of a multi-layer system 

of technical protection in diverse terrain. In the mobile version, 

AMSTA uses low-power radio communication using 

a strong cryptography. 

What characterizes the system? Certainly, the advantages 

include high reliability and resistance to interference. 

Thanks to the work of Polish specialists and numerous tests, 

intelligent algorithms were used that effectively filter the appearing 

signals – this is especially useful in forest areas where 

Scenariusz użycia systemu AMSTA. Fot. MindMade/GRUPA WB 

AMSTA system usage scenario. Photo: MindMade/WB GROUP 

wild animals may appear, the presence of which is not considered 

to be a violation of the zone. 

The sensors can be connected via a cable or wireless 

network (the installed batteries allow the device to operate 

for 3 years, with an average of 12 alarms per day), which also 

allows the use in difficult-to-access areas without the need 

for frequent maintenance. 

The elements included in the AMSTA system are seismic 

sensors (showing over 95% effectiveness) and image 

sensors (including cameras and FlyEye unmanned aerial vehicles 

manufactured by the WB GROUP, proven during combat 

operations in Ukraine). Additionally, thanks to the use 

of an open architecture, it is possible to extend the range 

of sensors with such elements like radars, radio monitoring 

devices (with adaptive frequency range, depending on the 

needs) or acoustic devices. 

All data goes to the management station, where the 

operator has an insight into the situation and can effectively 

direct patrols to secure a specific area. The latter can 

be equipped with SMOG handheld terminals allowing access 

to events and alarms in the area of operation. Data 

transmission can take place via the Mission Critical LTE telecommunications 

system. 

The presented solutions can be used to protect 

critical infrastructure facilities related to national 

security. These include key industrial plants, 

power plants, elements of transport infrastructure and drinking 

water intakes. 

special issue 

30

Rok 2022 jest niezwykle istotny z punktu widzenia procesu 

modernizacji obrony przeciwlotniczej Sił Zbrojnych 

RP, na razie jeszcze rozdzielonej w ramach poszczególnych 

rodzajów sił zbrojnych, ale w perspektywie coraz 

bardziej zintegrowanej w miarę nasycania jednostek 

i pododdziałów sprzętem nowej generacji. Z jednej strony 

wynika to z faktu, że w finalną fazę – realizacji dostaw 

sprzętu – wkracza sztandarowy program modernizacyjnych 

polskiej OPL – Wisła, z drugiej zaś z przyspieszenia 

innych przedsięwzięć z racji wzrostu zagrożenia wybuchem 

konfliktu w Europie, który mógłby swym zasięgiem 

objąć także nasz kraj. 

Modernizacja obrony 

przeciwlotniczej 

The year 2022 is extremely important from the point 

of view of the modernization of the air defense of the 

Polish Armed Forces, so far separated within the various 

types of armed forces, but in a more and more integrated 

perspective as units and subunits are filled with 

new generation equipment. On the one hand, this is due 

to the fact that the flagship modernization program 

of the Polish air defence – Wisła is entering the final stage 

– the delivery of equipment – and on the other hand, 

the acceleration of other projects due to the increased 

risk of a conflict in Europe, which could also spread 

to our country. 

Modernization of Air 

Defence 


września ubiegłego roku, podczas XXIX Międzynarodowego Salonu 

Przemysłu Obronnego, Agencja Uzbrojenia podpisała z Kon- 

7 

sorcjum PGZ-NAREW umowę ramową 

związaną z pozyskaniem 

zestawów rakietowych obrony 

powietrznej krótkiego zasięgu 

(ZROP-KZ) Narew. W skład konsorcjum 

wchodzą: Polska Grupa 

Zbrojeniowa S.A. (PGZ, lider), 

Huta Stalowa Wola S.A., Jelcz 

Sp. z o.o., MESKO S.A., Ośrodek 

Badawczo Rozwojowy Centrum 

Techniki Morskiej S.A., PCO S.A, 

PIT-RADWAR S.A., Wojskowe Zakłady 

Łączności Nr 1 S.A., Wojskowe 

Zakłady Uzbrojenia S.A., 

Wojskowe Zakłady Elektroniczne 

S.A. i Zakłady Mechaniczne Tarnów 

S.A. Oczywiście, w realizacji 

umowy będą mogły wziąć też 

udział inne firmy PGZ czy spółki 

prywatne, placówki badawczo- 

-rozwojowe, uczelnie wyższe. 

Jak samo określenie „umowa 

ramowa” wskazuje, nie chodzi 

o kontrakt na dostawę, ale porozumienie 

wstępne określająca 

warunki udzielania i realizacji zamówień 

wykonawczych na dostawę ZROP-KZ, zaś szczegóły, w tym 

kwestie finansowe, zostaną zawarte w umowach wykonawczych. 

Wówczas planowano, że proces zawierania tychże, w liczbie kilkunastu, 

powinien zakończyć się w 2023 r. To ich przedmiotem ma być 

dostawa, a także opracowanie poszczególnych komponentów 

do planowanych do zamówienia 23 baterii Narwi, w tym budowa 

potencjału przemysłowego oraz zarządzanie projektem i integracja 

systemu. Wartość programu była szacowana jest na kilkadziesiąt miliardów 

PLN, a gotowość do przeprowadzenia strzelań potwierdzających 

osiągnięcie wstępnej gotowości bojowej pierwszy pododdział 

Narwi miał uzyskać w 2026 r. 

Demonstrator wyrzutni systemu ZROP-KZ Narew na podwoziu Jelcz P882.57 w położeniu 

bojowym. Podobnie będą wyglądały wyrzutnie „małej Narwi”. Fot. MBDA 

Demonstrator of the launcher of the ZROP-KZ Narew system on the Jelcz P882.57 chassis 

in the combat position. The „small Narew” launchers will look similar. Photo: MBDA 

On September 7 last year, during the XXIX International Defence 

Industry Exhibition, the Armaments Agency signed a framework 

agreement with the PGZ-NAREW 

Consortium related to the acquisition 

of ZROP-KZ Narew 

short-range air defence missile 

system. The consortium consists 

of: Polska Grupa Zbrojeniowa 

S.A. (PGZ; leader), Huta Stalowa 

Wola S.A., Jelcz Sp. z o.o., MESKO 

S.A., Ośrodek Badawczo Rozwojowy 

Centrum Techniki Morskiej 

S.A., PCO S.A., PIT-RADWAR S.A., 

Wojskowe Zakłady Łączności 

No. 1 S.A., Wojskowe Zakłady 

Uzbrojenia S.A., Wojskowe 

Zakłady Elektroniczne S.A. and 

Zakłady Mechaniczne Tarnów 

S.A. Of course, other PGZ companies 

or private entities, research 

and development institutions, 

and universities will also be able 

to participate in the implementation 

of the contract. 

As the term “framework 

contract” indicates, it is not about 

a supply contract, but a preliminary 

agreement specifying the 

conditions for the award and implementation of the executive contract 

for the supply of ZROP-KZ, and the details, including financial 

issues, will be included in the executive contract. At that time, it was 

planned that the process of concluding them, in the number of a dozen, 

should end in 2023. Their subject is the delivery and development 

of individual components for the 23 Narew batteries planned 

to be ordered, including the construction of industrial potential, project 

management and system integration. The value of the program 

was estimated at several dozen billion PLN, and the readiness to carry 

out test shooting confirming the achievement of initial combat readiness 

was to be obtained by the first unit of Narew in 2026. 

special issue 

31

30 listopada 2021 r. zawarta została pierwsza umowa wykonawcza 

pomiędzy Inspektoratem Uzbrojenia a Konsorcjum PGZ-NAREW, 

która dotyczyła usługi zarządzania projektem i integrację komponentów 

w ramach programu. 

Przedmiotem umowy jest usługa zarządzania projektem w sposób 

ciągły i realizacja zadań o charakterze doraźnym, zleconych przez 

zamawiającego, związanych z realizacją projektu. Umowa ma obowiązywać 

w całym okresie realizacji programu ZROP-KZ Narew, 

z uwzględnieniem jego podziału na poszczególne etapy, obejmując 

m.in. kontraktowanie umów wykonawczych, ich realizację, a także integrację 

komponentów wchodzących w skład systemu. 

Umowa w sposób kompleksowy harmonizuje zarządzanie dużym 

i złożonym projektem, jakim jest program Narew, koncentrując 

się na celu, tj. dostawie komponentów ZROP-KZ do Sił Zbrojnych RP 

(SZ RP), uwzględniającym podział odpowiedzialności stron za realizację 

poszczególnych procesów w programie. Definiuje ona sposób 

w jaki zarządzany będzie program, zarówno po stronie wojskowej 

jak i przemysłowej, a także zapewnia ramy prawne współpracy 

wszystkich uczestników projektu, tj. spółek Konsorcjum PGZ-NA- 

REW i instytucji resortu obrony narodowej. Wartość umowy wynosi 

ok. 18 mln PLN brutto. 

Wszystko szło ustalonym harmonogramem, a wszyscy oczekiwali 

przede wszystkim na wybór kluczowego dla programu partnera 

zagranicznego – dostawcy pocisku kierowanego, a w perspektywie 

licencjodawcy. To współpraca z nim ma w przyszłości zapewnić uruchomienie 

produkcji spolonizowanego pocisku w polskim przemyśle 

obronnym i jego późniejszy rozwój na potrzeby własne i potencjalnych 

odbiorców eksportowych. Wszystko jednak zweryfikowała 

rosyjska agresja na Ukrainę, która wymusiła radykalny krok w postaci 

przyspieszenia realizacji programu Narew. 

Pomostowa Narew 

Niespodziewanie 14 kwietnia Agencja Uzbrojenia zawarła z Konsorcjum 

PGZ-NAREW umowę na dostawę pierwszych elementów 

ZROP-KZ Narew. Dotyczy ona pozyskania dwóch jednostek ogniowych, 

które zostaną skompletowane ze sprzętu dostarczonego przez 

polskie przedsiębiorstwa i zagranicznych poddostawców. Obejmuje 

także pakiety szkoleniowy i logistyczny. Wartość umowy wyniosła 

1,65 mld PLN brutto. 

Pierwsza jednostka ogniowa ma zostać dostarczona już 

we wrześniu tego roku, zaś druga na przełomie lat 2022-2023. Wcześniej 

termin dostawy pierwszej jednostki ogniowej Narwi określany 

był na lata 2024-2025, a osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej 

przez pierwszą baterię (dwie jednostki ogniowe) na rok 2026. 

Ogłoszono, że głównym zagranicznym partnerem w tym 

przedsięwzięciu będzie oddział MBDA UK grupy rakietowej MBDA, 

który dostarczy wyrzutnie iLauncher wraz z systemami towarzyszącymi 

i kierowane pociski rakietowe CAMM o zasięgu ponad 

25 km. W skład każdej jednostki ogniowej wchodzić będzie specjalnie 

dostosowana do potrzeb ZROP-KZ Narew zdolna do przerzutu 

stacja radiolokacyjna ZDPSR Soła z PIT-RADWAR S.A. (radary 

pochodzić będą z zasobów SZ RP, a więc ich zakup nie został 

ujęty w kontrakcie), system dowodzenia i kierowania ogniem 

z PIT-RADWAR S.A. (bazujący na rozwiązaniach systemu Przelot- 

-SAMOC), systemy łączności oraz trzy wyrzutnie iLauncher wraz 

z pociskami (na każdej wyrzutni osiem pojemników transportowo-startowych) 

i pojazdy transportowo-załadowcze rakiet oraz 

inne pojazdy logistyczne. Pojazdami bazowymi wszystkich elementów 

systemu, poza ZDPSR Soła, wykorzystującej nośnik Żubr-P 

z AMZ-KUTNO S.A., będą podwozia Jelcz Sp. z o.o. W przypadku 

W składzie dwóch jednostek ogniowych „małej Narwi” wejdą, zamiast docelowych 

radarów Sajna, stacje ZDPSR Soła z zasobów Sił Zbrojnych RP. Fot. PIT-RADWAR 

The two „small Narew” fire units will include, instead of the targeted Sajna radars, 

ZDPSR Soła radars from the resources of the Polish Armed Forces. Photo: PIT-RADWAR 

On November 30, 2021, the first executive contract was signed 

between the Armament Inspectorate and the PGZ-NAREW Consortium, 

which concerned project management services and integration 

of components under the program. 

The subject of the contract is a project management service 

on a continuous basis and the implementation of ad hoc tasks, commissioned 

by the contracting authority, related to the implementation 

of the project. The contract is to be valid throughout the entire 

period of the ZROP-KZ Narew program implementation, taking into 

account its division into individual stages, including, among others, 

contracting executive contracts, their implementation, as well as integration 

of components included in the system. 

The agreement comprehensively harmonizes the management 

of a large and complex project, which is the Narew program, focusing 

on the goal, i.e. the delivery of ZROP-KZ components to the Polish 

Armed Forces, taking into account the division of responsibilities 

of the parties for the implementation of individual processes in the 

program. It defines the manner in which the program will be managed, 

both on the military and industrial side, and provides a legal 

framework for cooperation between all project participants, i.e. companies 

from the PGZ-NAREW Consortium and institutions of the Ministry 

of National Defence (MON). The contract value is approximately 

PLN 18 million gross. 

Everything was going according to the agreed schedule, and everyone 

expected the choice of a key foreign partner for the program 

– a guided missile supplier, and from the perspective of the licensor. 

It is cooperation with the licensor that in the future is to ensure the 

launch of the production of a polonized missile in the Polish defence 

industry and its subsequent development for own needs and potential 

export recipients. However, everything was verified by the Russian aggression 

against Ukraine, which forced a radical step in the form of accelerating 

the implementation of the Narew program. 

Fill-gap Narew 

Unexpectedly, on April 14, the Armaments Agency concluded a contract 

with the PGZ-NAREW Consortium for the supply of the first 

elements of ZROP-KZ Narew. It concerns the acquisition of two fire 

units, which will be assembled from equipment provided by Polish 

enterprises and foreign sub-suppliers. It also includes training and 

logistics packages. The contract value was PLN 1.65 billion gross. 

The first fire unit is to be delivered in September this year, and the 

second one at the turn of 2022-2023. Previously, the delivery date of the 

first Narew fire unit was set for the years 2024-2025, and the achievement 

of initial operational readiness by the first battery (two fire units) in 2026. 

special issue 

32

Inną różnicą pomiędzy „małą Narwią” a docelowym ZROP-KZ będzie system 

dowodzenia i kierowania ogniem, który dostarczy PIT-RADWAR S.A., bazujący 

na gotowych rozwiązaniach systemu Zenit-M. Fot. PIT-RADWAR 

Another difference between the „small Narew” and the final version of ZROP-KZ will 

be the fire command and control system to be supplied by PIT-RADWAR S.A., based 

on off-the-shelf solutions of the Zenit-M system. Photo: PIT-RADWAR 

wyrzutni i pojazdów transportowo-załadowczych typu P882.57 

w układzie 8×8. 

Krajowe podmioty przeprowadzą proces integracji wyrzutni pocisków 

rakietowych z pojazdami Jelcz, a polskie radary, system dowodzenia 

i kierowania ogniem oraz łączności zostaną dostosowane 

do współpracy z systemem rakietowym CAMM. 

Takie ukompletowanie pomostowych jednostek ogniowych 

wynika m.in. z faktu, że docelowe stacje radiolokacyjne 

do ZROP-KZ Narew – Sajna znajdują się jeszcze w fazie rozwoju. 

W perspektywie planowane jest także dostosowanie 

jednostek ogniowych ZROP-KZ do współpracy z systemem 

dowodzenia IBCS. Stąd też w przypadku pomostowych jednostek 

ogniowych nie można mówić o ostatecznej konfiguracji 

podstawowego pododdziału bojowego systemu Narew. 

Umowa, obejmując pociski CAMM, rozpocznie także proces 

absorpcji technologii efektora systemu i jego wyrzutni 

przez polski przemysł. Ten sam rakietowy system przeciwlotniczy 

będzie stanowił także zasadnicze uzbrojenie przeciwlotnicze 

nowych fregat Marynarki Wojennej RP powstających 

w ramach programu Miecznik. W przypadku okrętów, 

oprócz pocisków CAMM, w skład systemu walki wejść mają 

pociski CAMM-ER o zasięgu ponad 45 km. Z kolei w przypadku 

„docelowej” Narwi, pocisk CAMM-ER będzie zasadniczym 

typem amunicji. 

Jak duże znaczenie dla obrony przeciwlotniczej Polski będzie 

miało wdrożenie do uzbrojenia dwóch pomostowych jednostek 

ogniowych Narwi niech zilustruje fakt, że sześć wyrzutni z 48 pociskami 

zapewni, ze względu na wielokanałowość systemu, możliwość 

jednoczesnego zwalczania większej liczby środków napadu 

powietrznego przeciwnika niż wszystkich sześć dywizjonów z systemami 

Newa-SC Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Sił Powietrznych 

i pułki Wojsk Obrony Przeciwlotniczej Wojsk Lądowych uzbrojonych 

w systemy Kub-M razem wziętych! Między innymi te systemy sowieckiej 

produkcji, choć zmodernizowane w Polsce, docelowo zastąpić 

ma system Narew. 

Jeszcze w tym roku, na polskim poligonie, mają zostać zrealizowane 

strzelania rakietowe, których celem będzie potwierdzenie 

It was announced that the main foreign partner in this project 

will be the MBDA UK, a branch of the MBDA missile group, which will 

provide iLauncher launchers with accompanying systems and CAMM 

guided missiles with a range of more than 25 km. Each fire unit will 

include a radar station ZDPSR Soła from PIT-RADWAR S.A., specially 

adapted to the needs of ZROP-KZ Narew. The radars will come from 

the resources of the Polish Armed Forces, so their purchase has not 

been included in the contract. The fire unit will be also composed 

of the fire command and control system from PIT-RADWAR S.A. (based 

on the solutions of the Przelot-SAMOC system), communication 

systems and three iLaunchers with missiles (eight transport and 

launch containers on each launcher), as well as transport-loading vehicles 

and other logistics vehicles. The base vehicles of all elements 

of the system, except for ZDPSR Soła, using the Żubr-P carrier from 

AMZ-KUTNO S.A., will be the chassis of Jelcz Sp. z o.o. In the case 

of launchers and transport & loading vehicles it will the P882.57 type 

in the 8 × 8 configuration. 

Domestic entities will carry out the process of integrating the 

missile launcher with Jelcz vehicles, and Polish radars, the Polish fire 

control and command system and communication systems will 

be adapted to work with the CAMM missile system. 

Such a fill-the-gap set of fire units results, among others, from the 

fact that the ultimate target radar stations for ZROP-KZ Narew – Sajna 

are still under development. In the future, it is also planned to adapt 

the ZROP-KZ fire units to cooperate with the IBCS command system. 

Hence, in the case of fill-the-gap system fire units, we cannot call it the 

final configuration of the basic combat unit of the Narew system. 

The agreement, including CAMM missiles, will also start the process 

of absorption of the system’s effector technology and its launchers 

by the Polish industry. The same air defence missile system will 

also constitute the basic anti-aircraft armament of the new frigates 

of the Polish Navy under the Miecznik program. In the case of ships, 

in addition to CAMM missiles, the combat system includes CAMM-ER 

missiles with a range of over 45 km. In turn, in the case of the “ultimate” 

Narew, the CAMM-ER missile will be the main type of ammunition. 

The importance of the implementation of two Narew fill-the- 

-gap fire units into service of Poland will be illustrated by the fact that 

six launchers with 48 missiles will ensure, due to the multi-channel 

nature of the system, the possibility of simultaneously combating 

a greater number of enemy air attacks than all six squadrons with 

systems Newa-SC (SA-3 Goa) Air Defense Forces and Regiments 

of Air Defence Forces of Land Forces armed with Kub-M (SA-6 Gainful) 

systems together! Among others, these systems of Soviet origins, 

although modernized in Poland, are to be eventually replaced 

by the Narew system. 

Later this year, at the Polish training ground, missile test shooting 

is to be carried out, the purpose of which will be to confirm the 

correctness of the technical integration of the equipment set of the 

fill-the-gap fire unit of the Narew system. 

The contract also includes a training package. Preparation of the 

service of the first two fire units began in spring, and the integration 

of the first two launchers from Great Britain with Polish Jelcz carriers 

began at the end of July. 

Ultimately, as part of the Narew program, the ultimate system 

configuration is to be developed, as well as the delivery of components 

and subsystems to complete 23 batteries, i.e. 46 fire units. The 

whole program could cost as much as PLN 60 bln. 

The conclusion of an executive agreement for the delivery of the 

first system components, including CAMM missiles and their integration 

with components provided by the Polish Armed Forces and 

special issue 

34

The Courage to Meet Tomorrow's Challenges Today 

IAI draws on innovative solutions and proven technologies to meet today's and tomorrow's challenges. 

We've been creating exceptional solutions since 1953. 

IAI offers tailored interconnected and interoperable solutions within and across domains. 

Leap into the future together with us. 

www.iai.co.il • corpmkg@iai.co.il

poprawności technicznej integracji zestawu sprzętu pomostowej 

jednostki ogniowej systemu Narew. 

Elementem umowy jest także pakiet szkoleniowy. Przygotowanie 

obsług pierwszych dwóch jednostek ogniowych rozpoczęło 

się jeszcze wiosną, a już pod koniec lipca rozpoczęła się integracja 

pierwszych dwóch wyrzutni dostarczonych z Wielkiej Brytanii 

z polskimi nośnikami Jelcz. 

Docelowo w ramach programu ZROP-KZ Narew opracowana 

ma zostać docelowa konfiguracja systemu i dostarczone komponenty 

oraz podsystemy do skompletowania 23 baterii, czyli 46 jednostek 

ogniowych. Całość może pochłonąć nawet 60 mld PLN. 

Zawarcie umowy wykonawczej na dostawę pierwszych elementów 

systemu, w tym pocisków CAMM i ich integrację z komponentami 

dostarczanymi przez SZ RP oraz polski przemysł obronny 

stanowi realizację postanowień wspomnianej umowy ramowej 

z 7 września 2021 r. 

Druga faza programu Wisła i Pilica 2+ 

Także w przypadku programu Wisła zaostrzenie się sytuacji politycznej 

i militarnej w pobliżu granic Polski wpłynęło na podjęcie kroków 

przyspieszających uzyskanie zdolności do zwalczania pocisków balistycznych 

przez jednostki OPL SZ RP. 

24 maja minister Mariusz Błaszczak przekazał informację o przesłaniu 

administracji federalnej Stanów Zjednoczonych zapytania 

ofertowego w ramach procedury Foreign Military Sales (FMS) dotyczącego 

zakupu sześciu baterii (12 jednostek ogniowych, trzy moduły 

dywizjonowe) systemu IBCS/Patriot w ramach drugiej fazy programu 

zestawu rakietowego obrony przeciwlotniczej średniego zasięgi 

(ZROP-SZ) Wisła. Według oficjalnych informacji zawarto zapytania 

o możliwość i warunki dostawy: wyrzutni M903 pocisków kierowanych 

Lockheed Martin PAC-3 MSE (przynajmniej 48), kolejnej partii 

pocisków kierowanych PAC-3 MSE o nieujawnionej wielkości, wielozadaniowych 

dookólnych stacji radiolokacyjnych kierowania ogniem 

Raytheon GhostEye (przynajmniej 12, a zapewne 16 – także do zastąpienia 

czterech stacji Raytheon AN/MPQ-65 obserwacji sektorowej 

w dwóch bateriach systemu zakupionych w ramach pierwszej fazy 

programu), kolejnych elementów sieciocentrycznego systemu dowodzenia 

i kierowania ogniem Northrop Grumman IBCS (Integrated Air 

and Missile Defense Battle Command System), niezbędnego wyposażenia 

dodatkowego, pakietu logistycznego i szkoleniowego. 

Ministerstwo Obrony Narodowej planuje zawieranie umów FMS 

w ramach drugiej fazy Wisły do połowy 2023 r., a później – ale jeszcze 

w tym samym roku – umów offsetowych i na dostawę elementów 

dostarczanych przez polski przemysł obronny w analogicznym zakresie 

jak w pierwszej fazie programu (pojazdy specjalistyczne, kabiny 

dowodzenia, podsystem łączności) na mocy odrębnych kontraktów 

z MON bądź amerykańskimi dostawcami (wyrzutnie M903, wyposażenie 

elektroniczne, wkrótce także elementów pocisków PAC-3 MSE 

itp.). W ramach offsetu planuje się pozyskanie technologii związanych 

z systemem radiolokacyjnym GhostEye/LTAMDS (Lower Tier Air 

and Missile Defense Sensor) i systemami dowodzenia C2, a także rozszerzenie 

zakresu współpracy w ramach projektów realizowanych już 

w związku z pierwszą fazą programu. Z kolei pakiet nowych umów 

z polskim przemysłem obronnym, a konkretnie Konsorcjum PGZ-WI- 

SŁA, będzie dotyczył produkcji i dostaw mobilnych radarów wstępnego 

wykrywania celów pracujących w paśmie metrowym P-18PL 

i systemów pasywnego rozpoznania PCL/PET do dokompletowania 

baterii zamówionych w ramach obydwu faz Wisły. 

Resort obrony liczy, że nowy sprzęt trafi do Polski w latach 

2026–2028, z tym że dostawa dwóch pierwszych baterii miałaby 

the Polish defence industry, is the implementation of the provisions 

of the framework agreement of September 7, 2021. 

The Second Phase of the Wisła and Pilica 2+ 

Programs 

Also in the case of the Wisła program, the deterioration of the political 

and military situation near the Polish borders influenced the 

course of action and steps were done to accelerate the achievement 

of the capability to counter ballistic missiles by units of the Polish 

Armed Forces Air Defence. 

On May 24, Minister Mariusz Błaszczak informed about the Letter 

of Request sent to the US federal administration as part of the 

Foreign Military Sales (FMS) procedure for the purchase of six batteries 

(12 fire units, three division modules) of the IBCS/Patriot system 

as part of the second phase of the Wisła medium-range air defence 

missile system (ZROP-SZ) program. According to official information, 

there were inquiries about the possibility and terms of delivery: the 

Lockheed Martin PAC-3 MSE guided missile M903 launchers (at least 

48), another batch of PAC-3 MSE guided missiles of undisclosed size, 

multi-purpose Raytheon GhostEye fire control radars (at least 12, and 

probably 16 – also to replace four Raytheon AN/MPQ-65 sets for sector 

observation in two system batteries purchased as part of the first 

phase of the program), further elements of the Northrop Grumman 

IBCS (Integrated Air and Missile Defense Battle Command System) 

network-centric fire control system, necessary additional equipment, 

logistics and training package. 

Po dostawie sześciu systemów PSR-A Pilica planowane jest zamówienie 15 dalszych 

w konfiguracji Pilica 2+ o znacznie większych możliwościach dzięki integracji 

nowych elementów C2 i pocisków kierowanych MBDA CAMM. Fot. PGZ 

After the delivery of six PSR-A Pilica systems, it is planned to order 15 more in the 

Pilica 2+ configuration with much greater capabilities due to the integration of new 

C2 elements and MBDA CAMM guided missiles. Photo: PGZ 

The MON plans to conclude FMS contracts under the second 

phase of the Wisła program by mid-2023, and later – but still in the 

same year – offset contracts and the supply of elements supplied 

by the Polish defence industry in the same scope as in the first phase 

of the program (specialized vehicles, command stations, communication 

subsystem) under separate contracts with the MON or American 

suppliers (M903 launchers, electronic equipment, soon also elements 

of PAC-3 MSE missiles, etc.). As part of the offset, it is planned to acquire 

technologies related to the GhostEye/LTAMDS (Lower Tier Air and 

Missile Defense Sensor) radar system and C2 command systems, 

as well as to extend the scope of cooperation within projects already 

implemented in connection with the first phase of the program. 

special issue 

36

nastąpić w 2026 r. (zapewne w 2027 i 2028 r. także po dwie). Wartość 

zamówienia, które zostanie złożone w Stanach Zjednoczonych 

jest obecnie trudna do oszacowania i w pierwszej kolejności będzie 

zależna od liczby planowanych do zakupienia kolejnych partii pocisków 

PAC-3 MSE, ale ostrożnie można ją szacować na 40÷50 mld PLN 

(w cenach z 2018 r.). 

Jeszcze jedna nowa informacja związana z programem Wisła dotyczy 

drugiego typu pocisków kierowanych do ZROP-SZ, określanych 

dotąd jako LCI (Low Cost Interceptor), mających zwalczać wszystkie 

cele, który rażenie za pomocą bardzo kosztownych (a także mających 

określone ograniczenia przestrzenne) pocisków PAC-3 MSE byłoby 

nieuzasadnione lub nieefektywne. Taki pocisk z systemem Wisła 

bezpośrednio integrowany nie będzie, a zatem de facto pozostanie 

on wyspecjalizowanym systemem przeciwrakietowym. Za to pocisk 

o charakterystykach przestrzennych LCI ma zostać zintegrowany 

z systemem ZROP-KZ Narew. Takie rozwiązanie, przy sieciocentrycznym 

systemie dowodzenia i kierowania ogniem zintegrowaną OPL 

wydaje się być optymalne. Pociskiem tym miałaby stać się rakieta 

CAMM-MR/LR (oznaczenie robocze), stanowiąca dalsze ogniowo 

rozwoju pocisków CAMM/CAMM-ER. Za opracowanie tego pocisku 

miałby odpowiadać polski przemysł obronny i placówki naukowo- 

Polski resort obrony przesłał w maju 2022 r. zapytanie ofertowe LOR w sprawie 

możliwości zakupu kolejnych sześciu baterii rakietowego systemu przeciwlotniczego 

i przeciwrakietowego IBCS/Patriot w ramach II fazy programu Wisła. Wraz z nimi 

zostaną zakupione nowe stacje radiolokacyjne Raytheon Ghost Eye. Fot. Raytheon 

The Ministry of National Defence sent a Letter of Request for proposals in May 2022 

for the possible purchase of six more IBCS/Patriot anti-aircraft and anti-missile system 

missile batteries as part of Phase II of the Wisła program. New Raytheon Ghost 

Eye radar stations will be purchased along with them. Photo: Raytheon 

-badawcze, oczywiście przy współpracy grupy MBDA. Plany te wymagają 

zawarcia odrębnych umów badawczo-rozwojowych i produkcyjnych, 

a ze względu na złożoność przedsięwzięcia nie należy się 

zatem spodziewać, żeby LCI był gotowy przed 2030 r., choć optymiści 

mówią nawet o 2028 r. 

Przypomnijmy, że pakiet umów LOA (Letter of Offer and Acceptance) 

w sprawie pierwsze fazy realizacji programu Wisła został 

podpisany przez przedstawicieli polskiego MON 28 marca 2018 r. 

i miał wartość 4,63 mld USD. Dotyczył dostawy dwóch baterii systemu 

(czterech jednostek ogniowych, jednego modułu dywizjonowego), 

w tym: czterech sektorowych stacji radiolokacyjnych kierowania 

ogniem Raytheon AN/MPQ-65, 16 wyrzutni M903, 208 pocisków 

kierowanych PAC-3 MSE, sześciu stanowisk centrum operacji bojowych 

EOC (Engagement Operation Center) systemu IBCS i 12 stacji 

przekaźnikowych IFCN (Integrated Fire Control Network) systemu 

On the other hand, the package of new contracts with the Polish defence 

industry, and more specifically the PGZ-WISŁA Consortium, will 

concern the production and supply of P-18PL mobile target detection 

radars and PCL/PET passive reconnaissance systems to complete the 

batteries ordered under both phases of the Wisła systems. 

The MON hopes that the new equipment will be delivered 

to Poland in the years 2026-2028, but the delivery of the first two 

batteries would take place in 2026 (probably in 2027 and 2028 also 

two in each). The value of the order, which will be placed in the 

United States, is currently difficult to estimate and will depend primarily 

on the number of subsequent batches of PAC-3 MSE missiles 

to be purchased, but it can be carefully estimated at PLN 40-50 billion 

(at prices from 2018). 

Another new piece of information related to the Wisła program 

concerns the second type of missiles aimed at the ZROP-SZ, so far 

referred to as LCI (Low Cost Interceptor), intended to fight all targets, 

which will end using very expensive (and also having specific spatial 

limitations) PAC-3 IES missiles, the use of them would be unreasonable 

or ineffective. Such a missile will not be directly integrated with 

the Wisła system, so it will in fact remain a specialized anti-missile 

system. The LCI missile, on the other hand, is to be integrated with 

the ZROP-KZ Narew system. Such a solution seems to be optimal 

with the network-centric system of fire command and control of the 

integrated air defence system. The missile would be the CAMM-MR/ 

LR missile (provisional designation), which would constitute a further 

development of the CAMM/CAMM-ER missile. The Polish defence 

industry and research institutions would be responsible for the development 

of this missile, of course in cooperation with the MBDA 

group. These plans require the conclusion of separate research and 

development and production contracts, and due to the complexity 

of the project, it should not be expected that the LCI will be ready 

by 2030, although optimists even say 2028. 

Let us recall that the package of LOA (Letter of Offer and Acceptance) 

agreements on the first phases of the Wisła program implementation 

was signed by representatives of the MON on March 

28, 2018 and had a value of USD 4.63 billion. It covered the delivery 

of two system batteries (four fire units, one squadron module), including: 

four Raytheon AN/MPQ-65 sector fire control radar stations, 

16 M903 launchers, 208 PAC-3 MSE missiles, six EOC combat operations 

center stations (Engagement Operation Center) of the IBCS 

system and 12 IFCN (Integrated Fire Control Network) relay stations 

of the IBCS system. In addition, the contracts with the American 

party also included crews training in the United States and Poland 

and the delivery of eight Rockwell Collins MIDS LVT (Multifunctional 

Information Distribution System Low Volume Terminal) terminals 

of the Link 16 data transmission system with cryptographic modules. 

Further elements have been ordered or will soon be ordered 

in the Polish defence industry. 

Deliveries of elements of the first Wisła battery began this spring, 

and they are successively taken over by the 37th Sochaczew Missile Air 

Defence Squadron of the 3rd Warsaw Missile Air Defence Brigade. Ultimately, 

it will receive all the equipment of the first squadron module, the 

deliveries of which are to end in mid-2023, and the achievement of initial 

operational capability is planned for the turn of 2023 and 2024. 

Another anti-aircraft project will also be associated with the Wisła 

system. It is about extending the combat capabilities of the anti- 

-aircraft missile and artillery system (PSR-A), which would not only 

be used – as it is now – to defend air bases, but also the batteries 

of the Wisła system. For this purpose, it is planned to expand the 

capabilities of the C2 Pilica component (it is to be based, as in the 

special issue 

38

GRUPAPGZ.PL

IBCS. Poza tym przedmiotem umów ze stroną amerykańską były 

także szkolenia obsługi w Stanach Zjednoczonych i Polsce oraz dostawa 

ośmiu terminali Rockwell Collins MIDS LVT (Multifunctional 

Information Distribution System Low Volume Terminal) systemu 

transmisji danych standardu Link 16 wraz z modułami kryptograficznymi. 

Kolejne elementy zamówiono lub zostaną wkrótce zamówione 

w polskim przemyśle obronnym. 

Dostawy elementów pierwszej baterii Wisły pierwszej rozpoczęły 

się wiosną tego roku, a sukcesywnie przejmuje je 37. Sochaczewski 

dywizjon rakietowy Obrony Powietrznej 3. Warszawskiej Brygady 

Rakietowej OP. Otrzyma on docelowo całość sprzętu pierwszego 

modułu dywizjonowego, którego dostawy mają się zakończyć w połowie 

2023 r., zaś osiągnięcie wstępnej gotowości operacyjnej zaplanowano 

na przełom 2023 i 2024 r. 

Z systemem Wisła wiązać się będzie także inny przeciwlotniczy 

projekt. Chodzi o rozszerzenie zdolności bojowych przeciwlotniczego 

systemu rakietowo-artyleryjskiego (PSR-A), który miałby zostać 

nie tylko – tak jak obecnie – wykorzystany do obrony baz lotniczych, 

ale także baterii systemu Wisła. W tym celu planuje się rozszerzenie 

możliwości komponentu C2 Pilicy (ma on bazować, podobnie jak 

w przypadku „małej” Narwi, na systemie Zenit-M) i integrację z nim 

kierowanego pocisku „ziemia-powietrze” CAMM, dzięki czemu stałby 

się systemem klasy SHORAD. Rozbudowana Pilica, określana obecnie 

jako „Pilica 2+”, i zostałaby „wpięta” w sieciocentryczny, wielowarstwowy 

system naziemnej obrony przeciwlotniczej. Wcześniej planowano, 

że ochronę stanowisk systemu Wisła realizować będzie system 

Narew, ale dzięki koncepcji rozbudowy zdolności Pilicy będą mogły 

one zostać wykorzystane do innych zadań. W perspektywie z Pilicą 

zostałyby zintegrowane także niekinetyczne środki walki z bezzałogowcami. 

Na razie w tym obszarze prowadzone są pracy studyjne. 

Planuje się i odpowiednie rozszerzenie możliwości już zamówionych 

sześciu systemów PSR-A Pilica (zakończenie dostaw zaplanowano 

na 2023 r.), ale także zamówienie 15 kolejnych, już w nowej 

konfiguracji, z wyrzutniami iLauncher i nowym C2, a być może także 

z radiolokacyjnymi środkami wykrywania celów o większych 

możliwościach. Nie ujawniono harmonogramu tego projektu, ale 

logika podpowiada, że powinien on być skorelowany z dostawami 

sprzętu w ramach II fazy Wisły. 

Kolejne przeciwlotnicze Pioruny 

23 czerwca Agencja Uzbrojenia zawarła z MESKO S.A. aneks do umowy 

z 20 grudnia 2016 r., dotyczącej dostaw pocisków kierowanych 

i zestawów startowych, wchodzących w skład przenośnych 

przeciwlotniczych zestawów rakietowych (PPZR) Piorun. Aneks 

rozszerza wspomnianą umowę o kolejnych ok. 3500 pocisków 

i 600 zestawów startowych. 

Przypomnijmy, że kontrakt z 20 grudnia 2016 r., którego przedmiotem 

była produkcja i dostawy PPZR Piorun do Sił Zbrojnych RP 

w latach 2017–2022, dotyczył 1300 pocisków (w komplecie z każdym 

pociskiem, znajdującym się w pojemniku transportowo-startowym, 

są także dwa naziemne bloki zasilania, łączące zbiornik czynnika chłodzącego 

detektory GSN i baterię termiczną, zasilającą całość w energię 

elektryczną) oraz 420 zestawów startowych (ukompletowanie 

mechanizmu startowego Pioruna obejmuje „właściwy” mechanizm 

startowy – „wyrzutnię”, a także celowniki: dzienny GR-D i termowizyjny 

CTP-1), tworzących PPZR Piorun. Wartość kontraktu wynosiła ponad 

932,2 mln PLN brutto. 

Według dostępnych danych, do końca 2021 r., MESKO S.A. przekazało 

zamawiającemu ok. 730 pocisków (135 w grudniu 2018 r., 

267 w styczniu 2021 r. i „ponad 300” w grudniu 2021 r.) i ponad 280 zecase 

of the “small” Narew, on the Zenit-M system) and integrating 

the CAMM surface-to-air missile with it, making it a SHORAD class 

system. The extended Pilica, currently referred to as “Pilica 2+”, would 

be “plugged in” into a network-centric, multi-layer air defence system. 

Previously, it was planned that the protection of the positions of the 

Wisła system would be carried out by the Narew system, but thanks 

to the concept of developing Pilica’s capabilities, the Narew could 

be used for other tasks. In the future, non-kinetic means of combating 

unmanned aerial vehicles would also be integrated with Pilica. 

For the time being, studies are being conducted in this area. There 

are plans to extend the capabilities of the six PSR-A Pilica systems 

already ordered (delivery is scheduled to be completed in 2023), but 

also it is planned to order 15 more systems, already in a new configuration, 

with iLauncher and new C2 sets, and possibly also with 

radar detection means with greater potential. The schedule of this 

project has not been disclosed, but logic dictates that it should 

be correlated with the supplies of equipment within the second 

phase of the Wisła systems. 

Additional Piorun MANPADS’ 

On June 23, the Armaments Agency and MESKO S.A. signed an annex 

to the agreement of December 20, 2016 on the supply of guided 

missiles and launcher kits of the Piorun MANPADS. The annex 

extends the aforementioned agreement with another 3,500 missiles 

and 600 launcher kits. 

Let us recall that the contract of December 20, 2016, the subject 

of which was the production and supply Piorun MANPADS systems 

to the Polish Armed Forces in 2017-2022, concerned 1,300 missiles 

(complete with each missile in the transport and launch container, there 

are also two ground power blocks, connecting the coolant tank GSN 

detectors and a thermal battery, supplying the whole with electricity) 

and 420 launcher kits (the completion of the Piorun launch mechanism 

includes the base launch mechanism – “launcher”, as well as sights: daily 

GR-D and thermal imaging CTP-1), forming the PPZR Piorun MAN- 

PADS. The contract value exceeded PLN 932.2 million gross. 

According to the available data, by the end of 2021, MESKO S.A. 

handed over to the contracting authority about 730 missiles (135 

in December 2018, 267 in January 2021 and “over 300” in December 

2021) and over 280 launch kits (40 in December 2018, 140 in January 

2021, and “over 100” in December 2021). The current plans assume 

the completion of deliveries under the 2016 agreement in 2023. 

In February this year the MON decided to transfer the undisclosed 

number of PPZR Piorun to the Ukrainian Armed Forces from the 

resources of the Polish Armed Forces. They have been used with great 

success almost from the first days of Russian aggression against Ukraine 

and have shot down or badly damaged at least a dozen of enemy 

planes and helicopters, as well as unmanned aerial vehicles. 

After confirming the high effectiveness of Pioruns in combat, the 

MON announced an urgent increase in orders for these sets. For its 

part, PGZ, which includes MESKO S.A. plant from Skarżysko-Kamienna, 

where the final assembly of missiles and completion of launch 

kits is carried out, declared to increase the production capacity of the 

missiles to 600 this year and to 1000 the next. The increase in the 

production scale was also confirmed by the key subcontractor in the 

Piorun program – CRW Telesystem-Mesko Sp. z o.o., responsible, 

among others, for the homing system, proximity fuse and electronic 

components of the launch mechanism. 

The annex to the contract concluded on June 23 increases the 

value of the original order by approximately PLN 3.5 billion gross. Deliveries 

under the annex are to start this year and by 2023 they are 

special issue 

40

At the Forefront of Defense 

SPIKE NLOS 6 th Gen Missile 

Stand-off Range, Beyond-Line-of-Sight 

Game Changer 

See us at 

MSPO 2022 

Hall E, Stand E52 

www.rafael.co.il

ZAPRASZAMY 

DO STOISK 

THE STAND 

stawów startowych (40 w grudniu 2018 r., 140 w styczniu 2021 r. 

i „ponad 100” w grudniu 2021 r.). Obecne plany zakładają zakończenie 

dostaw w ramach umowy z 2016 r. w roku 2023. 

W lutym br. MON podjęło decyzję o przekazaniu Siłom Zbrojnym 

Ukrainy nieujawnionej liczby PPZR Piorun z zasobów SZ RP. Są one 

z dużym powodzeniem wykorzystywane niemal od pierwszych dni 

rosyjskiej agresji na Ukrainę i mają na koncie co najmniej kilkanaście 

zestrzelonych i ciężko uszkodzonych samolotów oraz śmigłowców 

wroga, a także aparatów bezzałogowych. 

Po potwierdzeniu wysokiej skuteczności Piorunów w walce, resort 

obrony zapowiedział pilne zwiększenie zamówień na te zestawy. 

Ze swojej strony PGZ, w skład której wchodzą zakłady MESKO S.A. 

ze Skarżyska-Kamiennej, w których realizowany jest montaż finalny 

pocisków i kompletowanie zestawów startowych, zadeklarowała 

zwiększenie zdolności produkcyjnych pocisków do 600 w bieżącym 

roku i do 1000 w następnym. Wzrost skali produkcji potwierdził 

także kluczowy podwykonawca w programie Piorun – CRW 

Telesystem-Mesko Sp. z o.o., odpowiedzialny m.in. za głowicę samonaprowadzania, 

zapalnik zbliżeniowy i zespoły elektroniczne 

mechanizmu startowego. 

Zawarty 23 czerwca aneks do umowy zwiększa wartość pierwotnego 

zamówienia o ok. 3,5 mld PLN brutto. Dostawy na mocy 

aneksu mają rozpocząć się jeszcze w tym roku i do 2023 r. mają 

być prowadzone równolegle z realizowanymi na mocy umowy 

z 2016 r. Począwszy od 2024 r. produkcja PPZR Piorun odbywać 

będzie się już wyłącznie na mocy aneksu. Nie można wykluczyć, 

że równolegle realizowane będą także zamówienia od kontrahentów 

zagranicznych. Umowę na dostawę niewielkiej partii pocisków 

i zestawów startowych zawarły z MESKO S.A. w ubiegłym 

roku Stany Zjednoczone (wersja Piorun EX). Zastosowanie bojowe 

w Ukrainie znacząco zwiększyło zainteresowanie polskim zestawem 

przeciwlotniczym na świecie, będącym obecnie najbardziej zaawansowaną 

bronią klasy MANPADS (Man-portable air-defense systems) 

dostępną na Zachodzie. 

Aktualnie trwają prace nad dalszym etapem rozwoju zestawu 

Piorun. Wiadomo, że trwają prace nad rozszerzeniem 

zdolności bojowych zestawu w wersji przenośnej (Piorun+), 

a także nad pociskiem Piorun 2/Grzmot, który wykorzystywałby 

niektóre rozwiązania Pioruna, a raczej Pioruna+, ale jego pocisk 

miałby zasięg ponad 10 km. Jego wdrożenie zwiększyłoby możliwości 

zestawu samobieżnego Poprad, byłby on także rakietowym 

efektorem mobilnego systemu obrony przeciwlotniczej pododdziałów 

lądowych Sona. 

to be carried out in parallel with those carried out under the contract 

of 2016. Starting from 2024, the production of PPZR Piorun will take 

place only under the annex. It cannot be ruled out that orders from 

foreign contractors will also be realized in parallel. The contract for 

the supply of a small batch of missiles and launch kits was concluded 

last year with MESKO S.A. and the United States (Piorun EX version). 

Combat use in Ukraine significantly increased the interest in the 

Polish air defence system in the world, which is currently the most 

advanced MANPADS (Man-portable air-defense systems) weapon 

available in the West. 

Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe Piorun udowodniły w rękach przeciwlotników 

Sił Zbrojnych Ukrainy swą wysoką skuteczność, także przy zwalczaniu 

śmigłowców i samolotów wyposażonych w zaawansowane systemy zakłócania 

głowic pocisków samonaprowadzających się na podczerwień. Fot. MESKO. 

The Piorun MANPADs have proven their high effectiveness in the hands of anti- 

-aircraft fighters of the Ukrainian Armed Forces, including against helicopters and 

aircraft equipped with advanced systems to disrupt the warheads of self-guided 

infrared missiles. Photo: MESKO 

Work is currently underway on the further stage of development 

of the Piorun set. It is known that extending the combat capabilities 

of the set is carried out – in the portable version (Piorun+), as well 

as on the Piorun 2/Thunder missile, which would use some of Piorun’s 

solutions, or rather those of Piorun+, but its missile would have a range 

of over 10 km. Its implementation would increase the capabilities 

of the Poprad self-propelled system, it would also be a missle element 

of the Sona mobile air defence system of ground forces. 

WYWIAD Z PREZESEM POLSKIEJ GRUPY ZBROJENIOWEJ | PREMIERA AH-1Z VIPER W POLSCE 

NUMER SPECJALNY | SPECIAL ISSUE 

REDAKCJA/EDITORIAL STAFF 

Redaktor prowadzący/ 

Leading editor: 

Tomasz Grotnik 

tomasz.grotnik@zbiam.pl 

Redaktor techniczny/ 

Layout editor: 

Dorota Berdychowska 

Korekta/Correction: 

zespół redakcyjny 

Śmigłowiec bojowy Bell AH-1Z 

Viper będzie debiutował na tegorocznym 

MSPO. Obecność w Polsce 

ma związek z programem Kruk, 

w którym powyższa konstrukcja 

jest jedną z dwóch rozpatrywanych 

przez Ministerstwo Obrony 

Narodowej. Fot. Lance Cpl. Dalton 

S. Swanbeck/U.S. Marine Corps 

2022 

E-6 

ISSN 2450-1301 

B-105 

MEET US AT 

Tłumaczenie/Translation: 

Michał Fiszer 

Wydawca/Publisher: 

Zespół Badań i Analiz Militarnych 

ul. Bagatela 10/17 

00-585 Warszawa 

www.zbiam.pl 

Wojsko i Technika 

special issue 

42

Wojsko i Technika MSPO 2022

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?