NJL Togo

More documents

Recommendations

Info

OkrętyPIERRE- CLAUDE, jeden ze zdobycznych frachtowcówchłodni wcześniej pływający pod banderąfrancuską, który otrzymał niemiecki kod FLORA 7.W bardzo szczegółowych wytycznych dotyczącychprzebudowy i wyposażenia okrętu wyraźnie widaćjuż podstawową koncepcję okrętu radarowego rozszerzanąw kolejnych latach.Wytyczne OBS dotycząceprzebudowy statku M/SPierre- Claude.Pismo wydane przez OB Sud nr 17010/42z dnia 31.12.1942 precyzowało wymagania co doprzyszłej jednostki, której nadano roboczą nazwęODYSSEUS. Na wstępie podkreślono, że sytuacjatransportu morskiego pomiędzy Włochamia Afryką Północną wymaga stworzenia warunkówdo skutecznego przechwytywania przez Luftwaffewrogich samolotów zarówno w dzień jak i w nocy.Miało to służyć bezpośredniemu wsparciu i obroniekonwojów morskich. W tym celu OBS planowałapoddać modernizacji, wyposażając go w radarowelokalizatory kierunku, 1700-tonowy statekmotorowy. Miał on służyć jako główne stanowiskoostrzegania i naprowadzania samolotów myśliwskicheskortujących konwoje. Odpowiedni statekprzygotowany we Francji planowano dostarczyć doportu w Genui. OBS we współpracy z XII. Fliegerkorpsokreślił wymagania sprzętowe i zweryfikowałmożliwość montażu radarów na pokładzie statku.Ponadto zaplanowano zabudowę ciężkiej (8,8cm Flak 36) i lekkiej broni przeciwlotniczej (2 cmFlakvierling 38) oraz wyrzutni bomb głębinowychdo zwalczania okrętów podwodnych. Przewidzianorównież zakresy odpowiedzialności i tak:1. Kriegsmarine odpowiedzialna została za dowodzeniastatkiem i zapewnienie załogi,2. Luftwaffe miała za zadanie dostawę kompletnegosprzętu radarowego i radiowego wrazz obsługą oraz broni przeciwlotniczej z obsadą,3. OBS wyznaczono jako odpowiedzialnegoza prowadzenie działań nocnych i dziennych orazobsadę stanowiska Jägerleitoffiziera- JLO (oficeranaprowadzającego myśliwiec).Konwersja statku miała objąć zabudowę sprzęturadarowego w postaci jednego radaru wczesnegoostrzegania Funkmessgerät (FuMG) 450 FREYAA/N i jednego radaru naprowadzania Funkgerät(FuG) 62 WÜRZBURG D przeznaczonych dowspółpracy z samolotami myśliwskimi i pokładowąartylerią przeciwlotniczą. Jako sprzęt pomocniczyplanowano instalację dwóch dalmierzyWIM. Sprzęt radiowy obejmował zestaw nadajnik/odbiornik VHF Funkgerät FuG 16 do komunikacjiz pilotami myśliwców, zestaw łączności służący dopołączenia okrętowego centrum dowodzenia z lądemoraz 100-watowego nadajnika dla nadzoru ruchulotniczego.Stację radarową FuMG 450 FREYA A/N o wysokośćpodstawy 2,20m i wysokość całkowitejz anteną 8,0m oraz szerokości anteny 6,5m. planowanozabudować na pokładzie dziobowym.Na pokładzie rufowym stanąć miał radar FuG 62WÜRZBURG D o wysokość całkowitej 4,50 m2. Jägerleitschiff KRETA.(w tym podstawa 1,30 m) i średnicy anteny 3 m.Radary planowano umieścić możliwie wysoko nadpokładem okrętu, aby do minimum ograniczyćmartwą strefę śledzenia powodowaną przez nadbudówki.Radiostacje nadawczo-odbiorcze w postaci4 nadajników i 7 odbiorników planowano umieścićw przedniej nadbudówce, która miała pełnić rolęcentrali. Modernizacja łączności wewnętrznej statkumiała objąć instalację pokładową, telefonicznąsieć łączności oraz zestawy głośnikowe koniecznedo komunikacji z pilotami podczas operacji lotniczych.Jako uzbrojenie artyleryjskie okrętu zamierzanowykorzystać cztery armaty 8,8 cm Flak 36,dwie na pokładzie dziobowym oraz dwie na nadbudówceprzed mostkiem ale za radarem FREYA.Dziewięć poczwórnie sprzężonych działek 2 cmFlakvierling 38 rozmieszczono w kilku miejscach,dwa przed masztem na chłodni dziobowej, jedenprzed mostkiem nawigacyjnym po dwa po obydwustronach pokładu w miejscu szalup ratunkowych, nawysokości komina i dwa na nadbudówce rufowej.Dodatkowo okręt miał być wyposażony m.in. w aktywnysonar S- Gerat, wyrzutnię bomb głębinowychoraz urządzenie do wytwarzania zasłony dymnej.Wszystkie wymienione instalacje oraz liczniejszazałoga wymagały gruntownej przebudowy statku,ktory planowano przeprowadzić w trybie pilnymprzy użyciu wszelkich dostępnych sił i środków.Planu nie zrealizowano, można przypuszczać żewybrany do przebudowy statek był w istocie zbytmały co uniemożliwiło wykorzystanie go jako stabilnejplatformy dla urządzeń radarowych oraz zabudowęznacznej ilości dział 8.8 cm Flak 37 orazdziałek 2 cm Flak 38.Jägerleitschiff KRETA- okrętdowodzenia myśliwcamiJako następny do adaptacji został wybranyfrancuski statek pasażerski SS ILE DE BEAUTÉ,prace na nim rozpoczęto w Marsylii 18 stycznia1943 r. Konwersję zakończono po sześciu miesiącach,na okręcie zainstalowano m.in. radar wczesnegoostrzegania FuMG 450 Freya A/N o zasięgu40-75 km oraz radar naprowadzania FuG 39 TWürzburg o zasięgu 20-30 km. Oprócz nominalnejzałogi okrętu zaokrętowano 74 żołnierzy obsługującychurządzenia radarowe oraz artylerzystów.Okręt uzbrojono w dwa działa 10,5 cm Flak38,31
Niemiecki okręt dowodzenia nocnymi myśliwcami Nachtjagdleitschiff Togodwa działa 7.5 cm Flak M 36 (f) oraz 28 dział 2cm Flakvierling 38. Po próbach morskich i odbiorachtechnicznych, okręt otrzymał nazwę KRETAi we wrześniu 1943 roku został przekazany dosłużby w 7. Sicherungs- Division/ 3. Geleitflottille.Jednostka wypłynęła z portu w Marsylii 12 wrześniai przez Tulon oraz Genuę 17 września dotarłado Livorno. Zadaniem KRETY było zapewnienieosłony lotniczej stawiaczowi min BRANDEN-BURG, który w towarzystwie dwóch trałowcówmiał przeprowadzić operację minowania wód wokółKorsyki. Operację przerwano 20 września z powodupogarszającej się pogody. Mimo, że sytuacjana Morzu Śródziemnym była dla Niemców bardzokrytyczna kolejną próbę rozpoczęto dopiero po południu21 września bowiem naloty na porty Batiai Livorno uniemożliwiły okrętom wcześniejszewyjście w morze. Do osłony lotniczej KRETA dysponowałatylko dwoma jednosilnikowymi morskimisamolotami zwiadowczymi Arado 196. Około16:30 jeden z samolotów zauważył zanurzony okrętpodwodny i aby ostrzec załogi okrętów wystrzeliłw tym miejscu białe flary. Spóźniony unik jednostekspowodował, że każda z nich została trafionadwiema torpedami z salwy wystrzelonej przez brytyjskiokręt HMS UNSEEN. Stawiacz min BRAN-DENBURG zatonął po około 15 minutach, KRETAniecałe 20 minut później. Dwie łodzie ratowniczepodjęły rozbitków, podczas gdy jeden z dwóch samolotówbez powodzenia zaatakował zanurzonyokręt podwodny. Mimo tego niepowodzenia kontynuowanorealizację pomysłu budowy okrętów do3. Lądowa wersja radaru wczesnego ostrzegania FuMG 450FREYA A/N.naprowadzania samolotów i kontroli obszaru powietrznego.Wybrano dwa przejęte przez Niemcówwe wrześniu 1943 włoskie niszczyciele: RM PRE-MUDA (ex jugosłowiański JRM DUBROVNIK)i niedokończony RM SQUADRISTA. Przyczynywyboru niszczycieli do roli okrętów radarowychnie są do końca jasne. Być może straty wśród szybkichstatków towarowych były na tyle duże, żeKriegsmarine przestała wykorzystywać je do innychcelów. W każdym razie dwa wybrane okrętyzostały przebudowane w tym samym czasie w Genuii wyposażone w radary wczesnego ostrzeganiaFuMG 450 Freya A/N. Jednostki zostały ukończonedo połowy 1944 roku lecz miażdżąca przewagalotnictwa i okrętów podwodnych Aliantów, a takżeutrata Afryki Północnej i ograniczona aktywnośćLuftwaffe w tamtym rejonie sprawiły, że tego typuokręty stały się bezużyteczne na Morzu Śródziemnym.Ostatecznie obydwa okręty zostały ponownieprzekształcone w niszczyciele. Kolejnym projektembyła konwersja drobnicowca MS TOGO naokręt dowodzenia myśliwcami nocnymi.MS TOGO w służbie cywilneji Kriegsmarine.Drobnicowiec z kabinami pasażerskimi dla 12osób MS TOGO został zwodowany 13 sierpnia1938 roku w niemieckiej stoczni Bremer VulkanAG dla linii żeglugowej Woermann- Linie z Hamburga.Statek o długości 134 metry, szerokości 17,9m oraz zanurzeniu 7,9 m i wyporności 5042 BRTprzeznaczony był do obsługi tras do Afryki Zachodniej.W sierpniu 1939 roku kotwiczył w Doualaw Kamerunie gdzie 27 sierpnia 1939 kapitanEugene Rousselet otrzymał ostrzeżenie o rychłymwybuchu wojny. Wymknął się z portu i zakotwiczyłw neutralnym porcie Bomo na terenie KongaBelgijskiego. 25 października 1939 wypłynąłna Ocean Atlantycki i omijając brytyjską blokadęmorską 23 listopada 1939 dotarł do Hamburga. Zarekwirowanyprzez Kriegsmarine w marcu 1940roku wziął udział jako statek transportowy w operacjiWeserübung- inwazji na Danię i Norwegię.W sierpniu 1940 roku został przebudowany na stawiaczmin SCHIFF 14 w hamburskiej stoczni Stülkenwerft.4 września 1940 po odbyciu wspólnychćwiczeń ze stawiaczami min KAISER I SCHIFF23 w Świnoujściu (niem. Swinemünde) TOGO dowodzonyprzez Korvettenkapitäna Rudolfa Betzendahlazabrał na pokład 250 min. Zespół okrętówudał się do portu Den Helder w Holandii, skąd dwadni później TOGO i KAISER wyruszyły na akcjęminowania. W nocy 7 września oba okręty postawiłyofensywną zagrodę minową. TOGO postawiłwówczas 205, a KAISER 200 min kontaktowychtypu EMB. Po niewykrytej przez aliantów akcjioba stawiacze min zawinęły do Den Helder, a 8września – do Rotterdamu. Między 10 a 17 wrześniawyładowany minami TOGO kotwiczył w porciew Cherbourgu narażony na nocne, nękające nalotybrytyjskich samolotów bombowych. Kolejnemiejsca kotwiczenia (od 29 września) to Nantes,a następnie St. Nazaire. Wreszcie obładowany minamiTOGO wraz z SCHIFF 23 skierowany został32
Page 1: DOMINIK KOŚCIELNYNiemiecki okręt
Page 5 and 6: Niemiecki okręt dowodzenia nocnymi

NJL Togo

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?