Calluna Frühling 18 mit Heidja

Klaar Schipp
PLATTDÜÜTscH
Foto: Petra Kücklich
Mann in de Tünn, weer dat nu doch noch en Winterküll.
Dor har man so mennig en Dag ok bi bliede Sünnschien
keen Jieper op buten ween. Güng jüm dat ok
so!? Dat weer ja so en verdwarste Wind dorbi, de trock en so
dörch de Kledaasch un man woor ninich warm. Dor weer denn
doch beter in’t Hus to blieven. De Bilegger anbött un denn in de
Waarms vun dat Holtfüer wat daan. Sachs ok nich un blots en
beten Winterslaap maaken. Mutt de en of anner Dag ok mol
ween. Is good för de Seel un good för’t Hart.
En Dag weer ik so’n beten an Sorteren vun de Papierkraam, de so
över de Weeken to en nich lütte Stapel hochwussen weer. Wat ik
dor all funnen heff! Jungedi, dat weer doch nicht to glöven! – Dor
weern se also twüschen rutscht, de Wiehnachtskorten. Ik müss
grienen, denn dat har mi vör Wiehnachten heel dull in de Bedrullje
bröcht. Ik bün so en ole »Hannschriever«, de würkli
noch an utsöchte Lüüd en rejelle Kort mit de Düütsche Post versenn’n
deit, wenn’t wat besünners ween sull.
As meisttieds ok mit anner Saken heff ik dat nich so rechttiedig
doon, as de mersten Lüüd dat woll doot. Veer Dag vör Hilligavend
de Korten köfft, wieldat ik se denn an vörletzten Versenndag in de
Breefkassen sticken wull. De Post mutt ja en Schangs hebben, de
Breefen noch tiedig to de Leven to bringen – heel nau op de
Punkt, denn warkt dat allerbest un geiht de Lüüd mehr to Harten
as wenn se all dree Dag of gar en heele Week vör Wiehnachten
de Post kreegen doot un denn in de hillige Tied sachs nich mehr
weeten, wo se de laten hebbt! Nee, dat wull ik se nich tomoon!
As ik also vun Inköpen weer tohus weer, heff ik woll de Korten
denn mit de anner Saken utpackt un, de sünd denn woll mit de
Foto: Niels Tümmler
Niels Tümmler
Post, de ik ok noch ut de
Kassen holt harr, mit op
denn Hupen kamen. De
Dag darno keem nochwat,
also nich wenig – weer ja Wiehnachtstied
– un denn weern se vers- wunn’n –
ok ut mien Sinn. Denn erst de tokamen Dag full mi dat in, dat dat
nu ja Tied wöör, de Korten to schrieven un gau noch in de Kassen
to sticken. Doch dat Verfeern weer groot! Ik kunn se nich finnen!
Nocheens losfohrn? To laat- bit Klock fiev – dor ward bi us in’t
Dörp de Post afholt – weer dat nich mehr to schaffen! So en
Schiet, heff ik dacht. Aver nützt ja nix. En Botschapp mutt ja överbröcht
warrn. Un so hett de en of anner denn doch en elektroonsche
Breef to Wiehnachten kreegen un mit anner heff ik dorför en
Minut of twee länger an’n Sabbelknaken hungen.
Nu holl ik se also wedder in de Hann. Teihn Maande vör Wiehnachten.
Wo kann ik se denn sicker wegpacken, simeleer ik un
keem to de Sluß, dat se woll bi de anner Korten, de för Burtsdag,
Ostertied, Konfirmatschoon of Andeelnahm sünd, allerbest liggen
wöörn. Tomaal ja de Ostertied kümmt un dor kunn ik ja glieks
kieken, woveel Korten mit Küken un Hasen woll noch in mien
Fundus sünd. Blots üm sicker to ween, dat ik de denn twee Warkdaag
för dat Fest in de Post geven kann ... för de Hööchte bi de
Empfängers un de Schangs för de Postbüdel ...
Ik wark mi also twüschen miene Papeerstapels rut un güng snurstracks
op de Schapp to, de in de Schuuvlaad de Kortenutwahl för
meist elke Laag bereithöllt. Ik trock de Schuuv op un wull de
Wiehnachtskorten op de Hupen leggen, doch dor weer keen! Wo
weern se hin!? De weern doch heel sicker in düsse Schuuv, dor
heff’k se doch bi’t Söken na de Wiehnachtskorten seehn…
Ik wööhl un keek un wööhl – nix. Keen Korten dor. Doori nochmol,
dach ik, good, dat ik to rechte Tied mien Papeerkraam maakt
heff. So weet ik wat ik to daan heff: in de tokamen Weeken doran
denken, dat ik noch Osterkorten kööpen mutt! De denn schrieven
un to rechte Tied in de geele Kassen sticken, dat is ja denn fix
daan. Mutt mi blots marken, wo ik se twüschenlagert heff. Un
weeten, wo de Breefmarken sünd. De lagert jümmers in de lütte
Putt op de anner Schapp. Ik sull dor woll ok mehr as twee Daag
för dat Osterfest nocheens na kieken. Of glieks!? – Nee. Hett Tied.
Sünd ja noch veer Weeken hin. Sachs heff ik bit dorhin mien Kortenlager
weerfunn’n. Denn weet ik ok sicker in welke Schuuv of
Schapp … dorto maakt eens ja klaar Schipp!
Ik wünsch ju en scheune Vörjahrstied mit heel veel Sünnschien
un Waarms un en moije Ostertied!
Eine Übersetzung des Textes ins Hochdeutsche finden sie unter calluna-magazin.de.
58 Calluna