30. September - Gemeinde Losheim am See
30. September - Gemeinde Losheim am See
30. September - Gemeinde Losheim am See
Sie wollen auch ein ePaper? Erhöhen Sie die Reichweite Ihrer Titel.
YUMPU macht aus Druck-PDFs automatisch weboptimierte ePaper, die Google liebt.
Amtl. Bekanntmachungsblatt der <strong>Gemeinde</strong> <strong>Losheim</strong> <strong>am</strong> <strong>See</strong>, Ausgabe 39/2007 11<br />
und bewaldete Höhen. Hier und dort<br />
verträumt, fast versteckt, hat man so<br />
mach schmuckes Dorf entdeckt.<br />
Wogende Ährenfelder zur Sommerzeit<br />
Kornblumen und Mohn leuchtet weit<br />
und breit. Weiße Wolken, die vorüber<br />
ziehen, wer weiß wohin. Schwalben<br />
s<strong>am</strong>meln sich auf Drähten und<br />
besprechen ihren Reiseplan, dass sie<br />
zur Herbstzeit uns verlassen war schon<br />
immer so von Anfang an. Mags im<br />
Süden auch noch so herrlich sein um<br />
ihre Nester zu bauen, sind sie wieder<br />
daheim. Ein Wanderer grüßt und geht<br />
vorbei und dann auf einmal bleibt er<br />
stehen erstaunt ruft er die Worte aus<br />
„Nein, schöneres hab ich nie gesehen.“<br />
Er setzt sich zu mir auf die<br />
Bank, wir schauen in den Tag hinein.<br />
Beim Abschied sagt er fast betrübt<br />
„Wie gern wär ich hier daheim.“ Wie<br />
lange hab ich gesessen, ich weiß schon<br />
gar nicht mehr wie lang; auf einmal<br />
hör ich aus der Ferne der Abendglocken<br />
vertrauter Klang. Erste Lichter<br />
leuchten auf von <strong>Losheim</strong>, Britten,<br />
Bergen, Waldhölzbach und Scheiden.<br />
Ich möchte so gerne noch ein Weilchen<br />
bleiben. Im Stausee spiegelt sich<br />
der Mond, tausend Sterne sind dabei.<br />
Auf einmal wusste ich, ein schöner<br />
Tag ist nun vorbei. Es ist fast dunkel<br />
geworden, mein Weg führt hinunter<br />
ins Tal und eines weiß ich ganz<br />
gewiss, hierhin möchte ich noch einmal<br />
zur Donatuskapelle auf der Höh<br />
und zu ihren Füßen <strong>Losheim</strong> <strong>am</strong> <strong>See</strong>.<br />
Maria Reinert (Frühjahr 2000)<br />
De Schiaz vun mäina Gruußmodda<br />
Eich seihn se hauut noch, mäin goat alt Gruußmodda, als<br />
geng se noch häi via mia steihn, mät hierer goada<br />
Sch<strong>am</strong>messchiaz, oder weii se freeia gesoad hotten, mät<br />
em Sch<strong>am</strong>messchiadisch. Awa, dat woar nua weartes, fia<br />
sonndes hott se en schwotz glänzend Sadingschiaz. Do<br />
d<strong>am</strong>ät woar neischt geschaff gän. Deei woar nur fiar sonndesmettes,<br />
nöm Eassen, fiar sich off de Bank vi<strong>am</strong> Haus<br />
ze setzen. Wenn se dann awa äbbes klänes geschafft hott,<br />
dann hott se sich en Viabenschiaz driwa gebonn. Awa<br />
weartes äs näischt iwa en Sch<strong>am</strong>messchiaz komm. Dat hot<br />
schun morjens ugefang. Den Latz äs mät zwou<br />
Secherhätsnoadeln feschtgespengelt gän. Dann äss se mät<br />
den Bändeln zougebonn gän. Un dann hott se jedesmol<br />
mät hieren Hännen e poar mol driwa gesträch, als hew se<br />
se gehämelt. Sou en Schiaz woa net mät Geld ze bezahlen.<br />
Hauut geng ma cirka 20 Ardekel dofiar käfen, vum Korf,<br />
Topflappen, Sackdoch, Tasch, Meckenplätsch, Schärm,<br />
Handdoch, unsouwäida. Morjens hot se et Fäiarholz schun<br />
mät da Schiaz rän gebrong. Un wenn dat Fäiar dann net<br />
richtig brennen wollt, dann hot se de Schiaz ausgezuh, un<br />
hot domät Loft gewedelt, un weii de Bletz hot et Fäiar<br />
gebrannt. Äich hot dei Schiaz gea. Un hierem Zeppel hun<br />
eich mich feschtgehaal, zemols wenn mia än den donkelen<br />
Keller gang sän. Oda wenn ma gekrääscht hot, dann<br />
hot de Oma den Schiazenzeppel gehöll, un hot domät de<br />
Treenen oofgebotzt, un schun woar nommo alles goad.<br />
Den Zeppel woar noch fiar meei goad, ma hot domät den<br />
Schwääß ofgebotzt. Un wenn se de Fengeren geweesch