Theoria - DISA

Slegs met behulp van die verbeelding kan die leser die oorgang
bewerkstellig tussen die verwante sieninge wat die digter hier
naasmekaar plaas. Vir die logiese verstand sal so iets dwaasheid
wees.
Opperman het homself in Die Digter goed gekarakteriseer.
Soos wat 'n skip met groot inspanning, konsentrasie en geduld
in die eng ruimte van 'n bottel deur die nou bek opgebou moet
word, so moet sy hele lewenservaring met al die resultate van
sy vorsende denke in streng artistieke vorm gepers word, moet
hy „deur die smal poort van die wonder" sy woorde skik „tot
stellasies vers". Dis hier geen ydele spel nie ; hierdie pynlike
arbeid is sy dagtaak, en daardie „skip", „geslote agter glas", is
die enigste middel waarmee hy kan ontsnap aan sy doen waar
hy verban sit „erens in die ewigheid op 'n Ceylon". So voel die
digter horn verwant aan die grotes deur die eeue op wie die
eensaamheid soos 'n vloek rus. Belangrik is in die verband die
Legende van die drie versoekinge. Dit bly die roeping van elke
profeet deur die eeue om horn, nes Christus, „bewus (af te
sonder) van die klein dorpies", dat in eensaamheid „die troebel
menslikheid moet sink", en die deernis met die broodsgebrek,
vrees en ellende van die mensheid gelouter kan word tot die
besef „dat die gees moet groei deur selfbedwang", en hy uiteindelik
„verhelder en versterk" sy lydingsweg kan gaan in die wete
dat hy verheerlik sal opstaan uit die dood om, nes die son, lewe
en lig te bring.
44
A. P. GROVE.