ΟΜπορχες - amorphy.org

–
–
–
Τις χάνω.
Ποιές;
Τις αισθήσεις μου.
–
–
Είχατε κοιμηθεί, η εργασία της ημέρας είχε
ολοκληρωθεί, τη συμφωνημένη ώρα, όπως
πάντα.
Και συ συνέχισες.
Κι εγω συνέχισα.
–
Κάποιος είπε πως τα βιβλία αλλάζουν θέσεις
τη νύχτα. Δεν το ξέρουμε, δε μπορούμε να το
ξέρουμε, γιατί όσο κινούνται αυτά κινούμαστε
κι εμείς και κάθε βιβλιο που ανοίγουμε είναι
μοναδικό. Και σκέφτηκα πως αν όντως αυτό ήταν
ο Οδηγός, δε θα το ξανάβρισκα ποτέ.
Κι έτσι είπα: ένα ακόμη. Ένα τελευταίο.
Άρχισα να διαβάζω. Ήταν ένα βιβλίο ταξιδιωτικό
– ένας οδηγός κάποιου είδους.
Ό,τι διάβαζα το αισθανόμουν. Κατάλαβες; Ένιωθα
τα πάντα – τη δροσιά, το φώς, την υφή της χορδής
του βιολιού. Κάθε μου πόρος σε διαστολή...
Ένιωθα, σαν τυφλή.
Και όταν τελέιωσε ο οδηγός δεν ένιωθες πια.
Άρα έτσι γίνεται.
Ψάχνουμε και δεν βρίσκουμε και χάνουμε τις
αισθήσεις μας, τη μία μετά την άλλη.