Powstanie styczniowe

WstępWalka o wolność, gdy się raz zaczyna /krwią ojca spada dziedzictwem na synaGeorge Gordon Byron – „Giaur”Słowa tego przesłania być może miała na uwadze część z tych patriotów,którzy stawili się w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. na miejscachzgrupowań powstańczych. Do lasu bowiem poszli młodzi i starzy, ale bylito najlepsi z najlepszych synów Rzeczypospolitej, której wskrzeszeniemieli nadzieję uzyskać w walce zbrojnej. Towarzyszyło im uniesieniepatriotyczne, często religijne oraz nienawiść do carskiego ucisku. PoWiośnie Ludów nastroje rewolucyjno-patriotyczne zawładnęły głowamimłodych ludzi w większości krajów Europy. W Królestwie Polskim nastrojete były wybitnie pobudzone. Młodzi skupieni wokół radykalnej frakcjispiskowej, tzw. „organizacji czerwonych”, przygotowywali powstanieprzeciwko caratowi. Siły lojalne wobec cara, skupione wokół NamiestnikaCywilnego Królestwa Polskiego – Aleksandra Wielopolskiego, podjęłyśrodek zaradczy wobec trwających od trzech lat demonstracji patriotycznychi szykowanej próby zbrojnego buntu, w postaci poboru do wojskaz list imiennych. Na listach były nazwiska młodzieży prezentującej nastrojebuntownicze, przeważnie z organizacji czerwonych. Brankę zapowiedzianona 14 stycznia w stolicy i 23 stycznia 1863 roku na prowincji,a spodziewano się powołać do armii carskiej około 30 tys. Polaków. Wobectego, że większość niedoszłych rekrutów ukrywała się już w lasach