Emigracja Prusów w XI-XIV wieku49imię Gedeyt 84 . Zresztą w świetle zebranych przez J. Chwalibińską materiałówprzykłady pruskich imion na Mazowszu można by mnożyć: Lykota,Thulkoita, Perband, Obizor, Windyka, Maynot, Preytor itd. 85 Choć ródPrusów spotykamy prawie w każdej dzielnicy polskiej, to jednak na Mazowszubył on najliczniejszy i tutaj zapewne było ich gniazdo 86 . Wartowskazać przykłady rodzin doń przynależnych: Słubiccy, Onaczowie, Nakwascy,Miszewscy, Mlądzcy, Ojrzanowscy, Gościańscy, Tryczowie, Wieczfińscyitd. 87 Szerzej znana nam jest rodzina Wagów z Wagów-Drożęcina(od 1438 r.) 88 , jak też rodzina ze Słubic 89 . W świetle najnowszych badań taostatnia znaczna obszarowo włość była czołowym gniazdem rodu Prusówna Mazowszu, dlatego też jej nazwa awansowała do rzędu nazwyheraldycznej dla odgałęzienia herbu Prus I. Dobra te nadano w XIII w.,podobnie jak inne mniejsze już nadania np. Miszewo Pruthenorum, czyw kasztelanii wyszogrodzkiej Gałki, Nakwasin i Żochowo 90 . Prusów i Jaćwięgówlokowano wtedy z dala od granicy z władztwem krzyżackim, zato blisko centrum władzy książęcej. Siedziba w Słubicy stała się symbolemjedności części rodu Prusów, towarzyszyło temu upowszechnienie sięheraldycznego znaku graficznego odwołującego się do postaci krzyża(„Półtora krzyża”), symbolu wiary chrześcijańskiej, którą musieli przyjąćnowi osadnicy 91 .Pozostaje jeszcze sprawa występowania ewentualnych nazw powiązanychz pruskimi nazwami plemiennymi. Na Mazowszu wskazuje sięprzynajmniej dwie nazwy kojarzone z Jaćwięgami – Jaciążek koło MakowaMazowieckiego oraz Jaćwiężyno (obecnie Kołaki Stare) koło Ciechanowa92 , zaś na Podlasiu – Jatwieź koło Goniądza i nie istniejąca dziś Jatwieźkoło Nowego Dworu 93 . Problemu tego nie można jednoznacznierozwiązać, ale ich związek z osadnictwem Jaćwięgów wydaje się możli-84 J. Chwalibińska, op. cit., s. 50–51.85 Ibidem, s. 18 i nn.86 Ibidem, s. 31, 93–94.87Ibidem, s. 32–71.88 J. Wiśniewski, Ród Wagów, [w:] Rodzina Wagów w kulturze polskiej, red. W. Grębicka,Warszawa 1974, s. 7–15.89 K. Pacuski, Prusowie ze Słubic w XIV–XV w., [w:] Kościół – Kultura – Społeczeństwo.Studia z dziejów średniowiecza i czasów nowożytnych, red. W. Brojer, Warszawa 2000,s. 313–321.90Ibidem, s. 319.91 Ibidem, s. 320–321.92 H. Modrzewska, Osadnictwo jenieckie, s. 356, tutaj literatura; eadem, Osadnictwo obcoetniczne,s. 26.93 J. Wiśniewski, Badania nad dziejami osadnictwa ziem dawnej Jaćwieży i jej pogranicza– wyniki i propozycje, Rocznik Białostocki, t. XIV, 1981, s. 253.
50 Grzegorz Białuńskiwy. O obecności Jaćwięgów w migracji wiemy bowiem skądinąd np. podKamieńcem na Podlasiu siedzieli zapewne Jaćwięgowie – Mijszto, Skodis,Korwelis i Rimkowic 94 . Kolejnej wskazówki o ich pobycie na Mazowszudostarcza dokument Konrada z 1241 r., którym nadał swemu możnemuGotardowi wieś Służew za jego zwycięstwo nad Prusami, Litwinami i Jaćwięgami.Miał on wziąć do niewoli siedmiu przywódców jaćwieskich,z których każdy musiał się wykupić podobno aż za 700 grzywien czystegosrebra 95 . Jeśli chodzi o nazwy związane z Galindami to wskazuje się naimię Golandina w dokumencie nadania dla klasztoru w Mogilniez 1065 r. (z XII-wiecznej zapiski), którego uznaje się za jeńca lub brańcawojennego 96 . Od Galindów próbowano również wywodzić nazwę Goniądza97 , co zdaje się być mało prawdopodobne 98 . Wreszcie z pruskimi Sasinamiłączono nazwę Sasiny-Łętownica w ziemi łomżyńskiej 99 , choć niewątpliwiepochodzi ona od niejakiego Sasina z Baczów, który otrzymał teokolice w 1437 r. Najprawdopodobniej należał on do protoplastów rodzinyBaczyńskich herbu Lubicz 100 .Odnotować trzeba też nazwy miejscowe podejrzane o pruskie pochodzenienp. Bełdyki pod Różanem, Jaszczołty, Sierzputy i Kiersnowo 101 .Część z nich wymaga oddzielnych badań, które zweryfikowałyby teprzypuszczenia, zaś cześć wydaje się już pewna, skoro w tej pierwszej94 J. Wiśniewski, op. cit., s. 244. Inny przykład, poświadczający zarazem trwałość tradycji rodzinnej,to zeznania niejakiego Andrejca Kotowica z 1541 r. o swoich przodkach, wśród którychwymienił kolejno ojca Stanka, dziadka Kota, pradziadka Milwidę oraz prapradziadkaSuruwojnę, ibidem, s. 248, nie wiadomo jednak czy nie chodziło o rodzinę litewską.95Codex diplomaticus et commemorationum Masoviae generalis, ed. J. K. Kochanowski,Warszawa 1919, t. I, nr 407, por. B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kraków 1858,s. 356. Dokument najpewniej był sfałszowany (w XV w.), ale oparto go na faktach autentycznych,pochodzących ze współczesnej tradycji rodzinnej, por. J. Powierski, Rola Jaćwieżyw walce ludów bałtyjskich z agresją krzyżacką, Rocznik Białostocki, t. XIV,1981, s. 93, ostatnio szerzej i przekonująco M. Piber, Służew średniowieczny. Dzieje parafiii wsi Służew w ziemi warszawskiej, Warszawa 2001, s. 144–150, 165, por. J. Piętka,Fałszywe, niepewne i podejrzane dokumenty mazowieckie z pierwszej połowy XIIIwieku, Przegląd Historyczny, 1997, z. 2, s. 310–311. Niewiarygodnie wysoka suma okupu, tonajpewniej zwykła omyłka kopistów (zamiast 70 grzywien), por. M. Piber, op. cit., s. 149;K. Niesiecki, op. cit., t. IX, Lipsk 1842, s. 188; W. Giełżyński, Jaćwięgi są wśród nas, Warszawa2001, s. 133.96 Ostatnio o nim, por. J. Powierski, Prusowie, Mazowsze i sprowadzenie Krzyżaków doPolski, t. I, Malbork 1996, s. 110.97 A. Brückner, Starożytna Litwa. Ludy i bogi. Szkice historyczne i mitologiczne, Olsztyn1984, s. 151.98 Por. Nazwy miejscowe Polski. Historia, pochodzenie, zmiany, red. K. Rymut, III: E–I,Kraków 1999, s. 242.99 H. Modrzewska, Osadnictwo obcoetniczne, s. 24.100 Por. Cz. Brodzicki, Ziemia łomżyńska do 1529 roku, Warszawa 1999, s. 71, 148.101J. Wiśniewski, op. cit., s. 242–244.