Corsa 140 - WTOS Delft

werd iedere keer heel fijn op mij gewacht
(jullie zijn echt lief!). En ik reed niet in
mijn uppie achteraan. Jodi en Diana reden
nog achter mij en dat was prettig om te
weten.
Opeens hoorde ik Jodi en Diana niet meer,
zag ik geen rode lampjes meer voor me
en het bleef voor een hele poos (voor
mijn gevoel dan) angstvallig stil. Geen
piepende remmen, geen stemmen,
helemaal niks. Even wachten dan maar,
ze komen vast vlak achter mij aan. Na
een minuut of vijf was dat gelukkig ook
het geval. Was al bang dat ik ergens
verkeerd was gegaan en dat ik zelf de
weg terug moest gaan vinden! Op zich
best een uitdaging, maar niet erg gezellig.
Verder fietsen dan maar en gezien mijn
non-conditie en gebrek aan ervaring gaat
het best lekker. Totdat Diana pech krijgt.
Jodi laat weten dat ik wel door kan
fietsen, ze komen er zo aan. Ik fiets
verder en na een minuut of vijf komt Jodi
langs mij heen scheuren. Hij heeft
gereedschap nodig en haalt dat even op
bij de anderen. Vervolgens komt hij mij
na verloop van tijd weer tegemoet en
gaat Diana weer opzoeken. Ze heeft haar
ketting gebroken. De anderen staan
ongeveer een kilometer verderop te
wachten. Ik fiets wederom rustig verder
en tegelijkertijd zijn mijn batterijtjes op.
Nou ja, met je ogen dicht
fietsen is erger en ook
zonder licht kom ik er wel.
Als je staat te wachten wordt
het best koud. Sommigen
fietsen heen en weer (of Jodi
en Diana tegemoet),
anderen beginnen lijp te
rennen en over het
algemeen wordt er tijdens
het wachten flink slap
gebabbeld. Ik heb het naar
mijn zin!
lekker binnen. Schoonmaken moeten we
toch wel. Sommigen gaan direct onder de
douche maar als er één onder een koude
douche heeft gestaan, wacht de rest
totdat de boiler zijn werk weer heeft
gedaan. En dat was het wachten waard!
Tegen drieën worden de tandjes gepoetst
en het stapelbed begroet. Om acht uur
gaat er een wekker. Deze wordt wijselijk
uitgezet en als het uur of tien is zijn we
allemaal wel wakker.
The day after
Michiel en Erik doen nog één rondje van
hetzelfde als die nacht. Marcel en Sander
doen er drie. Reinder, Menno en Jodi
houden het bij twee. De dames besluiten
een stukje door de polder te fietsen en
afwasmiddel te kopen. En alweer hebben
we ongelooflijk mazzel met het weer.
Slechts een paar spatjes onderweg gehad.
Daarna wordt er gegeten, gedouched,
spullen gepakt en het schoonmaken kan
beginnen. Het afwassen, vegen,
stofzuigen, dweilen en het inladen van de
bus gaan door het ongelooflijke teamwork
als vanzelf en tegen het eind van de
middag keren we terug naar Delft.
Met het schrijven van dit verslagje zit
mijn allereerste WTOS-avontuur erop. Ik
heb het geweldig naar mijn zin gehad en
ga een volgende keer zeker weer mee.
Rond een uur of één kunnen
we de logeerboerderij weer
opzoeken. Moe maar
voldaan zetten we de fietsen
Corsa 140 15