Vox Hieronymi

Klassieke Agenda
Van de rector
Stenen vriendschap
Nieuwsvaria
> pagina 2
> pagina 4
> pagina 5
> pagina 6-7
Vox Hieronymi
jaargang 39
nummer 22
november 2010
Bulletin voor de ouders van leerlingen aan het Stedelijk Gymnasium te Utrecht
www.usgvox.nl
Nieuwsvaria
Geld voor inrichting
Examenrondleiding
Commissie Klassieke
Talen
Gymnasiumvereniging
op Twitter
Latijn op de bul?
De stalen kozijnen van
Dudok
Van ‘een afschuwelijk
zwembad met vieze
groene tegels’ tot ‘een
crematorium’ of juist
een ‘stijlvol gebouw’.
De herinneringen aan
het schoolgebouw van
het USG aan de Homeruslaan
van docenten
die al jaren op het USG
werken zijn heel divers.
NiCo’s over Homerus
Wat vinden de NiCo’s
(de Nieuwe Collega’s)
eigenlijk van de school
- zij zijn nog niet belast
met een lange USG-geschiedenis
en bekijken
het schoolgebouw aan
de Homeruslaan met
een frisse blik.
Goden ABC: Narcissus
Het verhaal van de
schone Narcissus is een
beetje een ellendig verhaal.
Het is een verhaal
over een riviergod en
een nimf, Leiriope (Leliegezichtje)
genaamd.
Ze leefden niet lang,
maar wel gelukkig samen.
Geheime plekjes
Het gebouw aan de
Homeruslaan kent vele
hoeken en gaten. Aan
de hand van de ‘archivaris’
van het USG, ouddocent
klassieke talen
Jan Visser, ging de Voxredactie
op bezoek in
de spelonken en krochten
van het USG. Plaatsen
die slechts weinigen
kennen…
> pagina 6-7
> pagina 8-9
> pagina 10
> pagina 14-15
> pagina 17
Niets dan
nachtmerries
> pagina 11
Het nieuwe gebouw
> pagina 12-13
Ja-woord op het USG
> pagina 16
Programma
27 november
> pagina 18

2 |Klassieke agenda
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Klassieke agenda
26 en 27 november
Phaedra (Jean Racine), Toneelgroep Amsterdam.
www.stadsschouwburg-utrecht.nl
t/m 2 januari 2011
Kindertentoonstelling Mega-
Grieken, over de invloed van
de klassieke Griekse cultuur op
onze hedendaagse samenleving.
Rijksmuseum van Oudheden,
Leiden.
www.rmo.nl
Donderdag 11 januari
Venus,
voorstelling van Danstheater Aya.
www.stadsschouwburg-utrecht.nl
t/m 16 januari 2011
Toerist in Alexandrië - Reconstructies van een
antieke metropool (Fototentoonstelling)
Allard Pierson Museum Amsterdam,
http://allardpiersonmuseum.nl
Tot 18 maart 2011
De onsterfelijke Alexander
de Grote - De mythe, de
werkelijkheid, zijn reis,
zijn erfenis.
Hermitage Amsterdam,
www.hermitage.nl
t/m 28 februari 2011
De prehistorische monumenten
van Antequera.
Hunebedcentrum, Borger.
www.dolmenvanantequera.nl
t/m 20 maart 2011
Alexanders Erfenis - Grieken in Egypte.
Allard Pierson Museum Amsterdam,
http://allardpiersonmuseum.nl
28 en 29 maart 2011
Tereisias (Aeschylos/Euripides/Sophocles i.s.m.
Ko van den Bosch), Noord Nederlands Toneel.
www.stadsschouwburg-utrecht.nl

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Voorwoord|
3
Gele stenen
Het USG gaat de gele stenen van architect Johannes Izak Planjer
verruilen voor de botsende ijsschotsen van Thomas Rau.
Van de bakstenen en strakke lijnen uit de jaren dertig van de
vorige eeuw naar de moderne milieubewuste bouw van de
21e eeuw. Nog maar een paar weken en dan is de Homeruslaan
geschiedenis. Als de muren konden praten, dan zouden
ze uitgebreid verhalen van lief en leed dat hier door generaties
scholieren gedeeld is. Een aantal typische USG-parafernalia,
waarvoor dat ook geldt, gaat mee naar het nieuwe onderkomen.
Bijvoorbeeld de houten bank in de hal. Zoals docenten
in deze Vox vertellen is op deze bank menig mentorgesprek
gevoerd. Maar ook hebben prille docenten er zenuwachtig
hun sollicitatiegesprek afgewacht en even nerveuze leerlingen
hun repetitiecijfer.
Ondanks de herinneringen die zo meeverhuizen is het toch
een afscheid. Daarom is deze Vox ook een afscheidsnummer,
maar zonder veel van de droefenis die zo vaak met afscheid
gepaard gaat. Want het gebouw mag dan mooi en karakteristiek
zijn, er valt wel het een en ander op aan te merken. De
verschillende kwalificaties op de volgende pagina’s geven een
indruk van hoe de meningen over het schoolgebouw uiteenlopen:
sportfondsenbad, crematorium, stenen vriendin, stijlvol
gebouw. Ieder heeft zijn of haar eigen associaties.
Omdat dit een afscheidsnummer is, besteden we extra aandacht
aan de ‘stenen’. De meeste artikelen gaan over het oude
of het nieuwe gebouw. Maar ook met deze zware nadruk hopen
we met deze Vox de ouders van de USG-leerlingen weer
een aardige verzameling leesvoer en informatie te bieden.
We horen overigens graag of u dat ook vindt. Uw reactie is
zoals altijd meer dan welkom, net als andere opmerkingen,
aanmerkingen of suggesties: redactie@usgvox.nl.
De redactie van de Vox Hieronymi
Bart Boon
Hendrik-Jan Buist
Jasper Enklaar
Maddy Hageman
Erik Jille
Frieda Schellekens
Tineke Snel
Mirjam Sternau
Vox-redactie zoekt versterking
De huidige Vox-redactie – zeven ouders en één docent –
werkt al geruime tijd in deze samenstelling aan de productie
van zo’n vier tot vijf Voxen per jaar. Dat doen we
graag en we zijn er zelf enthousiast over, want het is leuk
werk. We hopen dat de Vox-lezers daar net zo tevreden
over zijn. Toch zijn we op zoek naar versterking, naar
ouders die willen meedenken, meeschrijven, fotograferen
of op een andere manier willen bijdragen aan de
Vox. Nieuwsgierig? Meedoen? Vragen? Mail naar redactie@usgvox.nl
en we nemen graag contact op.
Foto: Rienk Mebius

4 |Van de rector
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Verhuizen!
Sinds het begin van het schooljaar zijn we intensief bezig om
alles in en om het nieuwe schoolgebouw zo goed mogelijk
voor elkaar te krijgen. Iedere week is er een overleg met alle
partijen over meubels, ICT, telefoon, bewegwijzering, buitenruimte,
verhuisinstructies en wat niet al.
Woensdag 17 november vond de eerste oplevering plaats; na
alles wat we ‘in wording’ hebben gezien, zijn de verwachtingen
hoog gespannen. Er zijn inmiddels verschillende bezoekjes
aan het nieuwe gebouw gebracht, ook door leerlingen. De
aanvankelijke schroom - zo’n mooi gebouw inleveren voor
zoiets moderns? – sloeg om in enthousiasme: wat een ruimte
en wat een licht! Het vertrouwen was gegroeid dat de goede
sfeer die op de Homeruslaan heerst ook in het nieuwe gebouw
zal blijven bestaan.
Nog vijf weken hebben we om ons los te maken van het
vertrouwde gebouw. Vorige week zijn de eerste papierafvalcontainers
de school binnengereden om alvast met opruimwerkzaamheden
te kunnen beginnen.
De heer Jan Visser heeft een enorme prestatie geleverd door
het archief tot 1992 tijdig te kunnen overdragen aan Het
Utrechts Archief, vakkundig uitgezocht en verpakt. Wij zijn
hem daar heel dankbaar voor.
In het kader van de verhuizing zijn de volgende data van belang:
27 november afscheid van het oude gebouw
5 januari feestelijke ingebruikneming van het gebouw
met alle leerlingen en medewerkers
13 januari het gebouw is open voor bezichtiging door
buurtgenoten en andere belangstellenden
19 januari officiële opening van het gebouw
Uiteraard zullen leerlingen en ouders nog geïnformeerd worden
over de invulling van deze festiviteiten.
Ondertussen gaat het onderwijs gewoon door. De eersteklassers
zijn alweer aardig gewend, de nieuwe docenten ook. We
zijn ervan overtuigd dat we een prachtige toekomst tegemoet
gaan aan de IBB-laan, waar met nog meer plezier gewerkt kan
worden aan de ontplooiing van de talenten van onze leerlingen,
want daar gaat het tenslotte om!
Hanneke Taat
Bijna alle klassieke beelden, voorwerpen en andere kunst
gaan mee naar de nieuwe school, zodat in dat opzicht de
gymnasiale sfeer ook visueel herkenbaar blijft.
In de vorige VOX is de actie voor fondsenwerving aangekondigd
die het Gregoriusfonds samen met het Hieronymusfonds
heeft opgezet. We zijn verheugd dat de actie goed aanslaat.
Tijdens de jaarvergadering van donderdag 11 november heb
ik nog mogen toelichten dat de bekostiging door de overheid
van de inrichting van een nieuw schoolgebouw dermate
krap is, dat we daarmee, aangevuld met investeringen van de
school zelf en van het bestuursbureau, de basisvoorzieningen
op zich kunnen realiseren. Om goede voorzieningen te hebben
voor modern, uitdagend en gedifferentieerd onderwijs is
meer geld nodig en daarom zijn we erg blij met de aanvulling
vanuit de fondsenwerving.

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Homeruslaan
40| 5
De stenen vriendschap
Op een dag in september ontmoette ik
haar. Hoewel ik niet lang daarvoor nog
mijn twijfels had, wist ik het vanaf dit
treffen zeker: zij en ik zouden het wel
gaan vinden met elkaar. Sterker nog,
wij zouden waarschijnlijk heel wat gaan
meemaken samen. Ondanks het feit dat
zij heel wat meer volwassen en ervaren
was dan ik, pasten wij bij elkaar en dit
zou zo blijven. Ofschoon ik aan het begin,
zoals in elke vriendschap, nog lichtelijk
op mijn hoede was en niet wist
hoe ik me gedragen moest, kan ik nu
met zekerheid zeggen dat ik bij haar op
mijn gemak ben. En zij is dat op haar
beurt eveneens. Ja, Homeruslaan 40
is al meer dan vijf jaar lang de spreekwoordelijke
rots in mijn branding.
Laat ik bij het begin beginnen. Twaalf
jaar was ik, enthousiast, maar waakzaam.
Ik wilde graag dat zij mij in de
armen zou sluiten zoals ik dat bij haar
al deed, dus respecteerde ik haar gewoontes
en al eeuwenoude gebruiken.
Zo snapte ik dat ik op haar bordes niets
Foto: Rienk Mebius
te zoeken had, dat dit met de tijd wel
komen zou. Immers, wat moest ik daar
tussen de rokers en stoere hogereklassers?
Ook het pad waarop veel van
haar andere vrienden hun brommers
en scooters neervlijden, meed ik. Dit
maakte echter niet uit. Ik kon op andere
plaatsen wel haar volledige aandacht
bemachtigen. Zo had je de kantine. Samen
met leeftijdsgenootjes bracht ik
daar de pauzes door en al gauw werd
dit onze vaste ontmoetingsplaats.
Als vanzelfsprekend introduceerde zij
mij bij veel van haar bekenden, zowel
het oudere en onderwijzende soort als
het jonge en lerende. Daarnaast leerde
ik de plek kennen waar ik verzekerd
kon zijn van haar discretie: de meisjestoiletten.
Hoeveel geheimen zullen
daar in de loop der jaren niet aan haar
zijn toevertrouwd? Hoeveel is er gelachen
en gehuild, hoeveel stampij is er
gemaakt en hoeveel ruzies zijn er bijgelegd?
Toch bleef zij waar ze was en leek
geen enkele keer genoeg te hebben van
alle kommer en kwel.
En toen werd ook ik ouder. Waar bij
sommige vrienden dit pijnlijk genoeg
tot het eufemisme ‘uit elkaar groeien’
kan leiden, was dit bij ons niet het geval.
Nee, met de tijd merkte ik dat zij mij juist
steeds meer van zichzelf toevertrouwde.
De houten bank in de benedenhal werd
nu ook voor mij een plaats om te zitten
in een tussenuur of pauze en de begeerde
bankjes in de tuin wist ik tijdens
zonnige dagen met behoorlijk wat durf
te bemachtigen. Echter, met het ouder
worden krijg je in een vriendschap ook
te maken met elkanders onhebbelijkheden.
Als gevolg ergerde ik me meer dan
eens aan haar. Zo had je die eeuwige
tocht die me na al die jaren kippenvel
behoorlijk de keel uithing. Desondanks
leerde ik haar tekortkomingen accepteren
en zelfs toen ze mij schokte door
een rigoureuze gedaanteverwisseling te
ondergaan, vergaf ik haar. Want hé, dat
haar rozentuin met asfalt werd getorpedeerd,
kon zij ook niet echt helpen.
Nu terugkijkend op alle jaren die ik met
haar heb doorgebracht, kan ik met recht
zeggen dat wij goede vrienden zijn geworden.
Ons leeftijdsverschil heeft ons
nooit gehinderd. Zo kun je niet van velen
zeggen dat zij iedere maandag weer
steevast om klokslag half negen, de laatste
jaren zelfs vijf voor half negen, voor
je klaarstaan. Als ik later terug zal denken
aan mijn middelbare schooltijd, zal
zij me vast en zeker weer helder voor de
geest komen. Strak, licht en gezellig. Al
met al spijt het me haar nu achter te
moeten laten, mijn vriendin met haar
hart van steen.
[Jetske Brouwer, 6e klas]

6 |Nieuwsvaria
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Meer geld voor de inrichting en het buitenterrein
Het schijnt gebruikelijk te zijn dat bij de bouw van nieuwe
scholen in Nederland relatief weinig geld beschikbaar komt
en dat de inrichting van het buitenterrein de sluitpost vormt
op de begroting. Ook voor de inrichting van de nieuwe school
zijn beperkte budgetten beschikbaar, gerelateerd aan de vierkante
meters van de school en het aantal leerlingen. De nieuwe
school heeft veel ruimtes waarvoor nog geen inrichting aangeschaft
kan worden: de ruim opgezette hallen waar activiteiten
met leerlingen kunnen plaatsvinden, de nieuwe spreekkamers
voor mentoren en studiebegeleiders, een groot muzieklokaal
en een vergaderruimte. Daarom is de ouderraad een actie begonnen
om extra budget te genereren voor de inrichting van
de school en voor het buitenterrein om de school.
De fondsenwerving voor de nieuwe school is eind september
gestart en heeft een bemoedigende som geld voor de nieuwe
school opgeleverd. Ook heeft de ouderraad het regionale
nieuws gehaald door met de verkoop van etsen van de school
geld in te zamelen. Op dinsdag 26 oktober besteedde RTV
Utrecht aandacht aan ons initiatief in het programma U vandaag
om 18:00 uur.
Inmiddels is bijna de halve oplage aan etsen besteld (circa 60
etsen). Aan gelden is tegen de 40.000 euro ontvangen! Onderdeel
hiervan is het grote bedrag van 15.000 euro dat is geschonken
voor de klimwand in de gymzaal. De gulle gever is een oudleerling
die vroeger zelf graag veel in de klimrekken hing en die
lichamelijke ontwikkeling een belangrijk vak op school vindt.
Van de 700 m2 schoolplein zijn inmiddels 62 m2 geadopteerd.
We hopen dat dit er nog veel meer worden! Alleen dan
kunnen we de gewenste bomen en rozenstruiken planten en
de tribune plaatsen waarop de leerlingen lekker buiten in het
zonnetje kunnen zitten.
U kunt nog altijd gericht geld doneren door een bedrag over
te maken op bankrekening 133268845 ten name van NUO-
VO Utrechts Stedelijk Gymnasium en het bestedingsdoel te
vermelden (bijvoorbeeld ‘donatie t.b.v. muzieklokaal’). Elk
bedrag is van harte welkom! Zie ook: http://www.usgym.
nl/actueel/Afscheid%20schoolgebouw%20en%20help%20
het%20USG
Uitreiking eindrapport Verkenningscommissie
Klassieke Talen uitgesteld
September vorig jaar bracht de Verkenningscommissie Klassieke
Talen een tussenrapport uit. Het tussenrapport is te vinden
op de site van de Vos Hieronymi (http://www.usgvox.nl/
pdf/Tussenrapport-Verkenningscie-Klassieke-Talen.pdf)
Dat rapport deed veel stof opwaaien. Want het klassieke onderwijs
in Grieks en Latijn zou plaatsmaken voor het vak
Griekse en Latijnse Taal en Cultuur (GLTC). Dat vak behelst
volgens de aanbevelingen van de commissie de bestudering
van de Grieks-Romeinse oudheid aan de hand van originele
teksten met intensief gebruik van vertalingen; daarbij staat

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Nieuwsvaria|
7
een geïntegreerde benadering van taal en cultuur centraal.
Verder adviseerde de Verkenningscommissie de instelling
van een keuzevak Latijn en een keuzevak Grieks in het vwo.
Ieder keuzevak beslaat 480 uur en behelst respectievelijk de
bestudering van originele Latijnse en Griekse teksten met
nadruk op een literatuurwetenschappelijk, taalwetenschappelijk
en filologisch perspectief. Tekstbegrip mede blijkend
uit de vertaling van een ongelezen stuk tekst is hierbij een
expliciet leerdoel.
Door de val van het kabinet en de daarop volgende kabinetsformatie
is de presentatie van het definitieve rapport van de Verkenningscommissie
uitgesteld. Het is onbekend wanneer het
rapport nu aan de minister van Onderwijs wordt aangeboden.
Eindexamenrondleidingen Grieks en Latijn
Het Rijksmuseum van Oudheden
biedt dit schooljaar,
als eerste museum in Nederland,
eindexamenrondleidingen
Grieks en Latijn
aan. Dit idee is ontstaan
in samenwerking met enkele
gymnasia. Tijdens deze
rondleidingen, vanaf 1 december,
worden objecten
uit de collectie getoond die
verband houden met de primaire
bronnen die leerlingen gedurende het examenjaar lezen.
De leerlingen krijgen een hand-out met teksten uit Aeneis of
uit Herodotus’ Historiën. De rondleiding Grieks leidt over de
afdelingen Egypte en oude Nabije Oosten. De rondleiding
Latijn leidt over de afdelingen Grieken, Romeinen klassiek
en Romeinen in Nederland. Doel is dat de leerlingen door
het zien van oorspronkelijke voorwerpen en door het horen
van aansprekende verhalen beter in staat zijn de teksten te
interpreteren.
college van bestuur echter toch dat de bullen slechts in het
Engels of het Nederlands opgesteld worden. Daarnaast krijgen
de afgestudeerden een apart certificaat in het Latijn. Dat
wordt door sommigen afgedaan als een soort tegemoetkoming,
een papiertje in het Latijn bij het officiële getuigschrift.’
Volgens Arthur Elias, universitair hoofddocent bij Rechten, is
de discussie rond het Latijn op het diploma een prestigestrijd
geworden voor het college. Toen het college afgelopen mei
besloot het Latijn van de afstudeerbullen te schrappen, leidde
dat tot protest bij de academische gemeenschap. Er werd een
mars over het Rapenburg georganiseerd en ruim vierduizend
sympathisanten ondertekenden een petitie die opriep om het
Latijn te behouden.
Gymnasiumvereniging op Twitter en Hyves
De Vereniging Vrienden van het Gymnasium bestaat dit jaar
dertig jaar. De club gaat met de tijd mee.
De website www.gymnasiumnu.nl is helemaal vernieuwd
en de vereniging is zelfs via de sociale netwerken Hyves
(http://gymnasiumnu.hyves.nl/) , Twitter en Linkedin te volgen.
Heel hard loopt dat nog niet. De Linkedin-groep heeft
zeventien leden en op Twitter heeft GymnasiumNu welgeteld
drie volgers. Alleen Hyves heeft wat meer om het lijf met
179 ‘vrienden’. Overigens: de Hyves-groep ‘Ik haat Grieks en
ik kan geen Latijnse teksten vertalen maar ik zit wel op het
gymnasium’ kan op meer bijval rekenen. Deze heeft 10.538
vrienden.
Latijn wel of niet op de bul?
In de vorige Vox berichtten we dat het Latijn toch op de Leidense
bul zou worden gehandhaafd. Het college van bestuur
was teruggekomen op een eerder besluit bullen alleen in het
Engels of Nederlands te stellen. In een nieuw voorstel wil het

8 |Homeruslaan 40
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
De stalen kozijnen van Dudok
Van ‘een afschuwelijk zwembad met vieze groene tegels’ tot ‘een
crematorium’ of juist een ‘stijlvol gebouw’. De herinneringen aan
het schoolgebouw van het USG aan de Homeruslaan van docenten
die al jaren op het USG werken zijn heel divers.
“Toen ik hier 21 jaar geleden kwam solliciteren had ik weerstand
tegen de school vanwege het uiterlijk van het gebouw”,
zegt natuurkundedocent Nico Bosman. “Het zat vol met graffiti.”
Mirjam Sternau, die al meer dan 25 jaar aan de school
verbonden is als docent Nederlands, heeft weer een heel andere
associatie: “Ik vond het net een crematorium. Ik kwam
uit een heel modern, licht schoolgebouw in Amstelveen.”
De enige meteen positieve indruk van het gebouw komt van
Hans Evers, die sinds 1975 wiskunde geeft: “Hé, dat is van
Dudok, wat een stijlvol gebouw. Maar misschien komt het
omdat ik uit Hilversum kom, het raadhuis daar is ook ontworpen
door Dudok.”
“Aan de buitenkant vind ik het wel mooi, hoewel ik niet van
stalen kozijnen houd”, zegt Jos Tielens. De docent Frans vindt
vooral de binnenkant afschuwelijk. Haar eerste indruk toen
ze kwam solliciteren was: “Het lijkt wel een sportfondsenbad
met die vieze groene tegels.”
Hans Evers: “Door die stalen kozijnen is het altijd koud en
tochtig in het gebouw. In het begin hadden we zo’n stok met
een slinger om de bovenramen te openen.”
“Aan de ramen mochten we niets veranderen, omdat het gebouw
op de monumentenlijst stond”, weet Sternau zich te
herinneren. “Er werden overal tochtstrippen aangebracht,
maar dat werd een zootje. En bij Alwine Reinink konden de
ramen toen helemaal niet meer dicht”, zegt ze lachend.
Muizen
We zitten aan het eind van de vrijdagmiddag in de docentenkamer
met een glaasje wijn herinneringen op te halen. Over
die docentenkamer hebben de leerkrachten ook een verhaal.
Langs de wand zijn nog een paar ‘kluisjes’ waar docenten
spullen in kunnen opbergen. Tielens: “Het barstte hier van
de muizen. Oude repetities die we in de kluisjes bewaarden,
vonden we half opgevreten terug.” Toen het team groeide,
raakten sommige docenten hun opbergruimte kwijt. Evers:
“Ik heb indertijd met moeite een half kastje terugveroverd.”
Sternau weet nog goed dat de toenmalige directeur Lips zijn
hamer kapot sloeg op de grote bruine tafel die in de docentenkamer
stond.
‘Het barstte hier van de muizen.
Oude repetities die we in
de kluisjes bewaarden,
vonden we half opgevreten terug.’
De meningen over de lokalen zijn verdeeld. Evers vindt de lokalen
kneuterig en klein, Bosman is blij dat hij altijd het grootste
lokaal heeft. “Dat heb je ook wel nodig bij natuurkunde.
Toch heb ik nog meer ruimte nodig, daarom ben ik blij dat
we naar het nieuwe gebouw gaan. In lokaal 10, dat vroeger het
amfitheater was, hebben we heel wat aangemodderd om practicum
te doen. Ik werk nu met losse tafels, dat is ongeschikt. In
het nieuwe gebouw staan de tafels vast aan de vloer.”
Sternau vindt het een straf om in een groot lokaal les te geven,
terwijl Tielens zich verheugt zich op de 78 vierkante meter
die ze krijgt in de nieuwbouw. “Heerlijk! Mijn hok hier
is verschrikkelijk”, zegt ze en ze trekt er een heel vies gezicht
bij. “Een hele wand staat vol dozen omdat je anders niets
kunt opbergen, elke dag loop ik blauwe plekken op omdat
de gangetjes tussen de tafels te nauw zijn. En het is heel vies.”
Sternau: “Ach, de smalle gangetjes en de blauwe plekken ben
ik allang aan gewend.”
Smerig
Er lopen twee keer zoveel leerlingen in het gebouw dan toen
de leerkrachten begonnen en dat merken ze op meerdere
fronten. Evers: “Als er te veel mensen op een plek zijn heb je
èn sneller oorlog èn het wordt smerig.” Vroeger kon je nog
redelijk tussen de leerlingen door lopen tussen twee lessen,
maar de docenten maken nu een ommetje om de kluwen
jongelui te omzeilen. Ook hebben ze last van het geluid dat
wordt voortgebracht door de leerlingen. “Er is geen geluidsuitweg
in dit gebouw”, zegt Tielens. “De kinderen zijn harder
gaan schreeuwen en ik verdraag het niet meer.” Evers: “Ik kan
juist in de noodbouw niemand verstaan.”

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Homeruslaan
40| 9
Evers kijkt er naar uit dat in de nieuwbouw in de wiskundelokalen
meer computers zullen staan, maar hij vreest dat
hij de secundaire mogelijkheden in zijn lokaal gaat missen.
“De ingebouwde kastjes met spullen bijvoorbeeld. Ik draai
soms muziek in mijn lokaal, ik heb een pick-up‘je, kan ik dat
wel ergens kwijt in het nieuwe gebouw? Ik wil oude repetities
meenemen, lukt dat? En de vertrouwde posters die in het
lokaal hangen wil ik meenemen.” Verontrust: “Je mag geen
spijker in de muur slaan in het nieuwe gebouw.”
Terwijl Evers zijn verhaal doet, wordt er flink onderhandeld
over de gekleurde dozen die Tielens in haar lokaal heeft, want
die blijken ineens een prima oplossing als er geen kastjes of
planken zijn. Lokaal 3, het lokaal van Sternau, is door mentorleerlingen
terracotta geschilderd en er staan gedichten en
citaten op de muur geschreven. “Dat krijg ik niet meer terug”,
zegt ze weemoedig.
die bank. Menig leerling heeft er een traantje gelaten.
Sternau gaat het beeld met de afgebroken arm in de tuin missen.
Daar kijkt ze altijd tegenaan vanuit haar lokaal. Evers het
bordes aan de voorkant: “Dat straalt iets uit. Met de diplomering
werden daar altijd de foto’s gemaakt van de groepen.
Als er iets gezelligs te doen was in de school en je moest het
gebouw uit omdat het werd afgesloten, ging je op het bordes
verder. Wat verder aan dit gebouw kleeft is het vertrek
en de terugkomst van reizen. Als de leerlingen terug kwamen
van de Auvergne of Provence hingen we de tenten uit in de
school.” Hij pakt zijn agenda uit 1975 erbij – ja, hij heeft ze
nog allemaal – en leest de namen voor van een van de eerste
groepen leerlingen. “Ze staan me nog helder voor de geest.
Het was een roerige, enerverende tijd. Een leerling gooide een
taart in het gezicht van een door velen zo gehate leraar Duits.
Dat gebeurde, het is nu allemaal veel gelatener.”
Uitwaaieren naar de tuin
Foto: Floor Enklaar
Tenten uithangen
De bank in de hal van het gebouw moet in ieder geval meeverhuizen,
daar zijn ze het over eens. Allemaal hebben ze
erop zitten wachten toen ze bij het USG kwamen solliciteren.
En er zijn heel wat moeizame mentorgesprekken gevoerd op
Allemaal gaan ze de tuin missen. Tielens: “Het grasveld waar
iedereen bij mooi weer zijn boterham ligt te eten.” Evers: “De
feesten waarbij je dan kon uitwaaieren naar de tuin.” Sternau:
“Bij diplomering plukten we takken uit de tuin om de
gymzaal te versieren.” En dan de Gaudi-bank, die niet meeverhuist
naar het nieuwe gebouw omdat het vervoer niet te
betalen is. “Maar”, zegt Tielens optimistisch, “Bij het nieuwe
gebouw hebben we een terras bij de docentenkamer, halen
we op vrijdagmiddag een biertje bij de Jumbo en gaan we
daar toch lekker zitten.”
“Ik ben gebakken aan dit gebouw”, zegt Sternau. “Maar het
is zo overvol.”
Evers: “Wat ik ga missen is de omgeving waar ik zoveel jaar
relaxed heb lesgegeven, de tijden dat de overheid je nog de
kans bood om zonder POP-gesprekken, leerlingvolgsystemen
een dergelijke er echt voor de leerlingen te zijn. Ik heb hier
heel veel leuke jaren gehad.” Ook weet hij nu al dat hij de
rechtheid van het gebouw gaat missen: het nieuwe gebouw is
schots en scheef. Last but not least: “Ik zal dit gebouw altijd
met Jan Visser associëren.”
[TS]

10 | Homeruslaan 40
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
NiCo’s over Homerus
Wat vinden de NiCo’s (Nieuwe Collega’s) eigenlijk van de
school? Zij zijn nog niet belast met een lange USG-geschiedenis
en bekijken het schoolgebouw aan de Homeruslaan met een
frisse blik. Docent geschiedenis Hans Righolt aan het woord.
Hans Righolt, docent geschiedenis, werkt sinds drie
maanden op het USG. Hij studeerde zelf in Utrecht en
kende het gele gebouw aan de Homeruslaan, omdat hij
er regelmatig langsfietste. ‘Ik hou wel van die bouwstijl.
Mijn eerste indruk van het gebouw was dat het bijzonder
was, maar, komend van de Adriaan van Ostadelaan,
wordt het wel door de omgeving wat
omlaag gehaald.”
Een uitgesproken mooi onderdeel is volgens
Righolt de trap naar de voordeur. “Die
doet het erg goed bij de juiste lichtval.
De aanbouw vind ik minder geslaagd.”
Volgens de kersverse docent geschiedenis heeft het gebouw
weliswaar sfeer en uitstraling – en in die zin een positieve
invloed heeft op het onderwijs -, maar het afscheid stemt
nu niet bepaald droef. “Dat zou wat pathetisch zijn na een
paar maanden, maar ik vind het wel leuk nog in het ‘oude
gebouw’ gewerkt te hebben. Toch kijk ik ook wel uit naar
een groter, moderner gebouw.” Want dat is nu eenmaal de
realiteit met een school die in de jaren dertig is ontworpen:
“De architectuur uit die tijd is erg mooi, maar het is toch
ook een gedateerd gebouw, met te kleine ruimtes en ontoereikende
voorzieningen voor hedendaagse begrippen.”
Righolt kijkt daarom uit naar het nieuwe onderkomen.
“Het zal even wennen worden, maar ik
heb er wel zin in. Met de ruimte en praktische
inrichting lijkt het wel goed te zitten, de rest zal
moeten blijken als het helemaal af is en in
gebruik is genomen. Ik heb het gebouw
in aanbouw voor het laatst eind juni
gezien, dus daar kan ik nog niet
veel van zeggen. De potentie is
er. Het zal ook weer de vraag
zijn in hoeverre het gebouw en
de omgeving elkaar aanvullen.”
Foto: Rienk Mebius

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Homeruslaan
40 | 11
Niets dan nachtmerries
Connie Engelberts deed meer dan twintig jaar geleden eindexamen.
Bij elke reünie was het gebouw aan de Homeruslaan goed
voor een nostalgisch wandelingetje langs de oude lokalen. Een oudleerling
blikt terug.
Er ging een lichte schok door me heen toen ik in december
2009 tijdens de lustrumreünie hoorde dat het USG uit zijn
voegen gebarsten was. De nieuwe rector was er duidelijk over:
een nieuw gebouw was in de maak, de verhuizing was onherroepelijk.
Sinds mijn eindexamen kwam ik vrijwel elke vijf
jaar nog even terug op de Homeruslaan. Sentimenteel als ik
ben, liep ik dan langs al die plekken die indertijd zo’n indruk
op mij gemaakt hadden.
Het lokaal van de leraar Nederlands, meneer Scholten, op de
bovenste verdieping. Tijdens de eerste les keek hij mij doordringend
aan en zei overdreven articulerend: “Zo. Alweer een
Engelberts”. Twee broers en een zus gingen mij voor. Net als
mijn vader, overigens. Eén van mijn broers had hij ooit aan
zijn haren het klaslokaal uitgetrokken, dwars over alle tafeltjes
heen.
Ik kon het ook nooit laten om het gangetje op de eerste verdieping
in te lopen waar het scheikunde- en biologielokaal
zaten. Met hun onnavolgbare proefjes en practica legden
Eelco Hessling, Ben Verweij en Anja Distelbrink daar de basis
voor mijn latere studie. Vond ik die vakken nu zo interessant,
of was ik gewoon zo dol op die leraren?
En ik keek altijd even naar buiten, naar de tuin, vanuit het
lokaal van Jan Visser. Terwijl hij vertelde over de hartstochtelijke
liefde tussen Pyramus en Thisbe, schreven mijn klasgenoten
en ik elkaar geheime briefjes over de knapste zesdeklasser
en keken we de tuin in of die toevallig een tussenuur had.
Bij de volgende reünie kan dat dus niet meer, zo’n nostalgisch
wandelingetje. Toch zal ik nog vaak in het gebouw komen.
’s Nachts. Als ik iets te zwaar heb getafeld. Of iets te veel gedronken.
Of als ik iets te veel hooi op mijn vork heb.
Dat zit namelijk zo. Ik heb regelmatig terugkerende nachtmerries.
In zo’n droom sta ik vlak voor mijn eindexamen en
ben ik op zoek naar het examenlokaal. De trappen en gangen
zijn eindeloos lang geworden. De kapstokken zijn veranderd
in gevangenistralies. De gymnastiekzaal is opeens boven,
maar als ik daar binnenstap is het de lerarenkamer geworden.
Ik word aangegaapt, maar niemand helpt. Mijn voetstappen
klinken oorverdovend hol als ik wegren in een laatste poging
Foto: Rienk Mebius
op tijd te komen voor het examen. Dat lukt natuurlijk nooit.
Mijn vijfjaarlijkse bezoekjes aan mijn oude schooltje boden
het nodige tegenwicht tegen die angstdroom. Maar daar komt
nu een einde aan. En dus, zo vrees ik, resteert mij niets dan
nachtmerries.
Connie Engelberts
(Wetenschappelijk eindredacteur Nederlands Tijdschrift voor
Geneeskunde)
Eindexamenjaar 1987

12 |Ina Boudier Bakkerlaan 7
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Op weg naar de nieuwe school
In november wordt de nieuwe school afgebouwd en vindt de eerste
oplevering plaats. Het gebouw heeft inmiddels een eigen gezicht
gekregen. De aandacht gaat niet alleen meer uit naar de
bouwtechnische zaken, maar nu ook naar het interieur en de
inrichting van het buitenterrein.
Op 11 november hebben Peter Hol en Johannes Fröhlich
van architectenbureau RAU aan belangstellende ouders een
presentatie gegeven over het nieuwe schoolgebouw. Over
RAU architecten en de uitgangspunten van het schoolgebouw
is eerder in de VOX van oktober 2009 geschreven (zie
http://www.usgvox.nl/pdf/vox0409.pdf). RAU staat bekend
om duurzaam bouwen: energieneutraal, CO2-neutraal en
het gebruik van water als energiedrager. Het bureau heeft ervaring
met het bouwen van scholen. Ieder gebouw is uiteindelijk
uniek omdat het sterk wordt afgestemd op de wensen
van de eindgebruiker.
In het geval van ons nieuwe schoolgebouw zijn de wensen
in eerste instantie afgestemd op de gemeente, die stedenbouwkundige
eisen stelt aan de sterk in ontwikkeling
zijnde Sterrenwijk, en de oorspronkelijke gebruiker: het
Meerstroomcollege. De gemeente wil een groene ecozone
realiseren in dit stuk van de wijk met een campusachtige
uitstraling, boombeplanting aan de IBB-laan en doorzichten
op het schoolterrein. Het Meerstroomcollege wilde een
kleurige, speelse school met een duidelijk onderscheidend
vermogen. Deze wens heeft geleid tot het ontwerp dat is
gebaseerd op ijsschotsen die tegen elkaar botsen: drie afzonderlijke
gebouwen, ieder verbonden door een glazen
atrium en de inmiddels beruchte scheefstaande ramen.
USG nieuwe eindgebruiker
Toen het USG eind vorig jaar door de gemeente als eindgebruiker
van het gebouw werd aangewezen moest het programma
van eisen voor de indeling van het gebouw in klaslokalen
en andere ruimtes helemaal worden aangepast. Het
was gemakkelijk om de wensen van het USG te honoreren,
omdat het installatieconcept de indeling van het gebouw
heel flexibel maakt. Op drie vaste kernen na (in ieder ge-

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Ina
Boudier Bakkerlaan 7 | 13
bouw één) waarin de voorzieningen zijn opgenomen, zoals
toiletblokken en meterkast, is het gebouw vrij in te delen.
Dit omdat het in principe is opgebouwd uit twee betonnen
lagen (de vloeren), het dak en een groot aantal kolommen.
Via de kolommen worden data, elektra en lucht ten behoeve
van ventilatie getransporteerd, waardoor wanden en deuren
overal naar wens geplaatst kunnen worden. Warmte- en
koudeopslag vindt plaats via buizen waar continu water
door stroomt van een temperatuur van 12˚C, voor een efficiënte
verwarming en koeling. De lokalen worden continu
geventileerd en deze ventilatie kan per lokaal worden geregeld.
De ramen in de lokalen kunnen wel open omdat dit in
de praktijk op prijs wordt gesteld. In de opbouwtjes op het
dak bevinden zich grote luchtfilters die regelmatig moeten
worden schoongehouden.
Overal computers
Letterlijk overal in de school kunnen computers worden
aangesloten op het glasvezelnetwerk, dus ook in de kantine,
in de hallen, in de spreekkamers – er is altijd wel een pilaar
voorzien van manchet met aansluitingen in de buurt. Op
de vloeren ligt linoleum in vrij rustige kleuren. De vaste kernen
zijn blokken die in een felle accentkleur zijn betegeld.
Tegen de ramen komt kleurige zonnewering en in het dak
zit zonwerende beglazing. Niet vergeten zijn de beide gymzalen
op het terrein, waardoor er niet naar verschillende locaties
hoeft te worden gefietst voor de gymles.
Grote optocht
Op 5 januari is de grote optocht naar de nieuwe school en
vanaf die dag zal het schoolleven zich aan de IBB-laan afspelen.
De nieuwe school is twee keer zo groot als we gewend
zijn en kenmerkt zich door grote halpartijen, veel inval van
daglicht door de beide grote atria van glas en een combinatie
van horizontale lijnen en schuine lijnen (ramen, enkele
pilaren) wat soms een wringend effect heeft. Uniek en
onderscheidend is het gebouw dan ook zeker te noemen.
Nu hopen dat er genoeg budget overblijft om het groene
karakter van het buitenterrein daadwerkelijk te realiseren
en bomen te kunnen planten, voor en achter de school.
[FS]
Met bus of fiets naar de nieuwe school?
Bus vanaf Utrecht Centraal Station: tussen de 11 en 16 minuten
aan totale reistijd. Er vertrekken drie geschikte bussen
met uitstaphalte Rubenslaan, 3 minuten lopen langs
de studentenhuisvesting:
* Bus 12 richting Uithof/UMC
* Bus 13 richting Stadion Galgenwaard
* Bus 41 richting Wijk bij Duurstede
Voor fietsers maakt de nieuwe locatie weinig uit qua totale
reistijd. De beste route kan eenvoudig worden gevonden
met behulp van
http://www.fietsersbond.net/fietsrouteplanner.
Enkele voorbeelden voor leerlingen uit de regio zijn:
Fietsend vanuit de Julianalaan in Bilthoven:
10 km, 43 minuten:
Fietsend vanuit de Boskant in Kerckebosch Zeist:
11,7 km, 39 minuten
Fietsend vanuit Bisonspoor in Maarssenbroek:
12,7 km, 42 minuten
Fietsend vanuit de Apolloburg in Nieuwegein:
7 km, 23 minuten
Meer informatie? Op de schoolsite en op YouTube zijn
verschillende Bouwjournaals te zien:
http://www.usgym.nl/actueel/Nieuw%20gebouw
http://www.youtube.com/watch?v=_7M4YntjrqA

14 |Goden ABC
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
De schone Narcissus
Narkissos zeggen de Grieken, Narcissus de Romeinen. Wij kennen
de bloem, de narcis, en we kennen het narcisme als persoonlijkheidsstoornis,
dus het is voor de hand liggend om in deze mooie
mythe de Latijnse benaming te hanteren.
Het verhaal van de schone Narcissus is vooral tot ons gekomen
via Ovidius, door middel van zijn ‘metamorfosen’. Ook
Pausanias heeft over hem geschreven, maar uw redactie houdt
hier Ovidius aan. Overigens is het een beetje een ellendig verhaal
– tenzij u erg van narcissen houdt… Het is een verhaal
over een riviergod en een nimf, Leiriope (Leliegezichtje) genaamd.
Ze leefden niet lang, maar wel gelukkig samen.
Toen Leiriope zwanger was, bezocht ze bij haar in de buurt de
ziener Teiresias, die toen echter nog niet beroemd was. Hij las
orakels in de vlucht van vogels, in darmen van runderen en
in het ruisen van de wind. Niet ongebruikelijk voor zieners
in die tijd.
Hij sprak: ‘Dit kind wordt gelukkig als het zichzelf niet leert
kennen.’ Omdat Teiresias nog weinig aanzien had en deze uitspraak
zeer cryptisch was, werd deze snel vergeten.
Leliegezichtje baarde een wolk van een zoon, met stralende
oogjes en een uiterst charmant krullenbolletje. Als hij glimlachte
was hij om op te vreten, en de mensen konden dan
ook niet van hem afblijven. Iedereen wilde hem knuffelen,
strelen, aanraken, liefkozen. Hij werd als een godheid aanbeden
vanaf zijn eerste levensdag.
En ja, ook in die tijd gold ‘het zijn sterke benen die de weelde
kunnen dragen’. Narcissus raakte zo gewend aan alle liefde en
aanbidding die hem toevielen, dat het bij hem niets losmaakte.
Toen hij opgroeide als beeldschone jongen, adoreerde
iedereen zijn schoonheid. Hij brak de harten van zowel meisjes
als mannen. Als iemand smeekte om zijn liefde, begon hij
te lachen, zonder een spoor van mededogen. Een vreselijke
narcist eigenlijk.
Echo
Onze aloude, promiscue oppergod Zeus lag eens bij een
nimf, toen Hera hem bijna betrapte. Een andere nimf, genaamd
Echo, hield Hera aan en babbelde er zo druk op los,
dat Hera te laat bij haar man aankwam om hem op heterdaad
te kunnen betrappen. Ze werd witheet en vervloekte
Echo: niet langer zou ze kunnen praten op eigen initiatief, ze
mocht alleen nog maar mensen napraten.
Echo werd doodongelukkig: als ze wilde praten moest ze
zwijgen, als ze wilde zwijgen, moest ze praten. Haar vrienden
wilden haar niet meer zien, ze vonden haar een rare snuiter
geworden; wat heb je nou aan een naprater? Echo vluchtte in
de natuur en verstopte zich in de bossen.
Daar kwam op een mistige ochtend Narcissus langs, op jacht
met zijn vrienden. Echo viel als een blok voor zijn goddelijke
verschijning en probeerde tevergeefs zijn aandacht te trekken.
Toen Narcissus later verdwaalde, ging hij al zoekend zijn
vrienden roepen, en dat kon Echo herhalen! Hij ging kijken
waar het geluid vandaan kwam, maar schrok toen hij Echo
zag en hoorde. Hij riep: ‘Laat me met rust’ en zij riep op haar
beurt ‘Laat me met rust’, hoewel heel haar wezen iets anders
uitdrukte. Narcissus verdween en Echo kwijnde van liefdesverdriet
zo weg, dat er alleen nog maar een stem van haar
overbleef.

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Goden
ABC| 15
Spiegelbeeld
Artemis was altijd erg dol op Echo geweest, zo vrolijk en met
een gezellige babbel, en was vast van plan Narcissus zijn afwijzing
betaald te zetten. Maar toen ze bij zijn huis kwam,
benam zich juist een jongen van het leven. In reactie op zijn
liefdesbrieven, had Narcissus hem een dolk gestuurd. Zijn
laatste woorden waren: ‘Artemis, laat Narcissus voelen wat
hij mij heeft aangedaan.’ Toen besloot Artemis om hem niet
te doden, maar te laten lijden. Ze ging om raad bij Eros,
collega-boogschieter. Eros wist een oplossing: wie
Narcissus ziet, wordt verliefd en doodongelukkig. Dus
het enige wat hoefde te gebeuren, was dat Narcissus
zichzelf moest zien. En zo geschiedde. Artemis
zorgde dat het de volgende dag windstil was en
Eros bleef in de buurt van de jongeling rondhangen.
Toen hij zich in een beek wilde
wassen na de jacht, keek hij in zijn eigen
gezicht en werd op dat moment door
Eros in het hart getroffen. Vanaf dat
moment kon hij niet meer leven
zonder zijn eigen spiegelbeeld.
Hij zocht een watertje in de luwte
van rotsen en daarin bleef hij
staren. Hij at en dronk niet
meer en stierf van uitputting.
Zijn lichaam gleed in het water
en een bloem, de narcis,
verscheen op de waterkant.
[MH]
Narcissus (1838), door
John Gibson (1790-1866),
Royal Academy of Arts,
Londen

16 |Homeruslaan 40
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Een huwelijk in het USG
Zou de hal van de eerste verdieping ons kunnen vertellen, wat hij
sinds 1932 allemaal gezien heeft, het zou genoeg zijn om een roman
te vullen. Er is zelfs een huwelijk gesloten.
De muren van de hal op de eerste verdieping zouden kunnen
verhalen over gestolen kusjes die zijn uitgewisseld na
een gezamenlijk achtste uur in een verder bijna uitgestorven
school. Over klaterend applaus na een gevoelige vioolsonate
van Schubert op een Amor-avond. Maar ook over Duitse soldatenlaarzen
die over de tegels denderden. Daar was die ingegooide
ruit, daar was die troostende arm, maar ook een woedende
blik en die stevige klap op een schouder. Een lerares
stampvoette, een rector speelde prachtig piano en een brugger
viel van de trap. En zelfs vond er een heuse huwelijkssluiting
plaats. Een heel bijzonder moment, op 26 september 2003.
Aangewezen huis
Voor de oud-leerlingen Saskia Martens en Mark van Dijk was
de eerste verdieping van het Utrechts Stedelijk Gymnasium,
hún gymnasium, een zodanig bijzondere plek, dat zij de gemeente
Utrecht hadden gevraagd het Gymnasium aan te wijzen
als ‘huis der gemeente’. Want dat is nodig, voordat men
ergens een huwelijk mag sluiten. Voordat de gemeente overgaat
tot (tijdelijke) aanwijzing, wordt eerst een aantal criteria
gewogen. Globaal gaat het om de volgende punten:
• de locatie moet openbaar, representatief, bereikbaar en
(rolstoel)toegankelijk zijn;
• er moet in de buurt voldoende parkeergelegenheid zijn;
• de locatie dient een gebouw te zijn (dus niet in de
open lucht);
• er moet een aparte (kleed)ruimte voor de ambtenaar van
de burgerlijke stand zijn;
• en een wachtruimte voor de gasten.
Verder moet een ruimte, wegens het openbaarheidsbeginsel,
op het moment van de huwelijkssluiting – ik gebruik liever
niet het woord huwelijksvoltrekking: dat roept soms associaties
op met een vonnis – als openbaar gebouw kunnen functioneren.
Een woonhuis wordt om deze reden bij voorbaat
uitgesloten. Waarbij ook weer kan worden opgemerkt, dat in
uitzonderlijke gevallen, zoals ernstige ziekte, een woonhuis
wel kan worden ‘aangewezen’.
Relatie begon op schoolfeest
In het geval van Saskia en Mark, oud-klasgenoten, wier relatie
begon op het schoolfeest, honoreerde de gemeente Utrecht
hun aanvraag. In het bijzijn van hun naasten en onder andere
de heren Kers, van Diemen en Visser, kon hun huwelijk
worden gesloten. Op de trappen stonden waxinelichtjes en
overal hing tule. De hal was tot een feeërieke trouwzaal omgetoverd.
Een andere oud-klasgenoot, Michèle Mallée, was
overigens één van de getuigen. ’s Avonds was er een feestelijke
champagnetoast in de hal beneden. Het bruidspaar, dat
in 1992 endexamen deed, is nog steeds innig tevreden met de
destijds gekozen huwelijkslocatie.
Het is een mooi gebouw, en dat is-het, om met de vader van
Dik Trom te spreken.
Laten we hopen dat de rijke historie van het gebouw, die niet
door de eerste verdieping kan worden naverteld, door anderen
is en wordt opgetekend en bewaard blijft!
[MH]

vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Homeruslaan
40 | 17
Geheime plekjes
Het gebouw aan de Homeruslaan kent vele hoeken en
gaten. Aan de hand van de ‘archivaris’ van het USG, ouddocent
klassieke talen Jan Visser, ging de Vox-redactie op bezoek
in de spelonken en krochten van het USG. Plaatsen
die slechts weinigen kennen en nog minder die er komen.
Het was een laatste blik in het oude gebouw. Het nieuwe gebouw
zal vast heel functioneel en inzichtelijk zijn, maar het
ontbeert dit soort ‘geheime plekjes’.
Scholieren vroegen zich
vaak af wat er achter dit
‘kleine’ deurtje zou zitten.
Dagelijks passeerden
velen het ‘balkon’ van het
USG op de 3e verdieping,
maar er echt gebruik van
maken? Nee, eenmaal
per jaar als de vlag moest
worden opgehangen kwam
de conciërge of conrector
er, vertelt Jan Visser.
Velen zijn bij
de eindexamenuitreiking
in de gymzaal geweest,
maar wist u dat er hier ook
een keuken was?
De prachtige installaties van de stadsverwarming.
Wist U dat de conciërges
een werkbank hadden
in de kelder?
In de kruipruimtes zijn we
niet geweest vanwege het
ontbreken van geschikte
werkkleding. Het archief
staat klaar voor de verhuizing
naar het gemeentearchief.
Op de hoogste verdieping
heeft het USG zowaar een
echte rommelzolder met
allerlei toneelspullen uit
een lang vervlogen en een
roemrucht verleden.
De kelder: De deur
geeft toegang tot een
onderaards labyrint van
kamers en ruimtes.
En de ruimte
waar de
Trierspullen
zijn
opgeslagen.
De ramen van
de kamertjes
geven uitzicht
op de gymzaal.
Boven de gymzaal
bevinden zich een paar
alleraardigste kamertjes
die gebruikt kunnen
worden voor
kleine groepjes.

18
vox hieronymi
www.usgvox.nl
redactie@usgvox.nl
Afscheid van de Homeruslaan
Programma 27 november 2010
14:00 Aanvang borrel
Lokaal 4: verkoop etsen en aan het USG gerelateerde voorwerpen
Lokaal 6: ontmoeting met kunstenaar Marcel Schellekens
Kantine: bezichtiging maquette en te veilen objecten
14:30 - 16:30 Rondleidingen door het nieuwe schoolgebouw onder leiding van twee leerlingen;
ieder half uur vertrek vanuit de hal beneden
14:30 - 14:45 Gymzaal: opening door rector Hanneke Taat
14:50 - 15:20 Gymzaal: lezing over de gebouwen waarin het USG door de eeuwen heen is gehuisvest
door Jan Visser
15:25 - 15:55 Gymzaal: lezing over de architectuur van het nieuwe schoolgebouw door Erik Kamerbeek
en Leo van Hofwegen
16:00 - 16:30 Kantine: veiling van interessante relikwieën van het USG
16:45 – 16:55 Gymzaal: overhandiging aan de schoolleiding van het schilderij en de etsen als aandenken
aan de Homeruslaan en bekendmaking geworven fondsen door Frieda Schellekens
van het Gregoriusfonds.
16:55 - 17:00 Gymzaal: afsluiting door rector Hanneke Taat
17:00 Einde