VOX4 Open Huis 2005 v01 - USG Vox

Abonnees € 5,00 p.jr. / Giro 257860 t.n.v. Penningmeester v.d. Stichting Gregoriusfonds Oplage 600 ex.
33e jaargang nr. 4 Februari 2005
REDACTIE
J.H.G.M. Bistervels
A.D.B. Habers
J.C.C. Havenaar-Bakker
J. de Jong-Mulder
M. Sternau
J. Verheijen
REDACTIE-ADRES
Dillenburgstraat 29
3583 VD Utrecht
redactie@voxusg.info
OUDERRAAD @ INTERNET
www.voxusg.info
INHOUD
OPEN HUIS EDITIE
1 Van de rector
Verslag Trier 2
4 MEP
Brno 5
6 Carmen updated
GDS Hybris 7
8 Drie generaties USG-ers
Klankbordgroepen 12
14 Terschelling
Cantus 16

Voorwoord
De Redactie
en de Ouderraad.
Van de Rector
Geachte gasten,
Deze Open Huis Vox is een
speciale aflevering van het
informatieblad voor en door
ouders van het Utrechts
Stedelijk Gymnasium. De
school is er bijzonder trots op dat dit blad zes
maal per jaar verschijnt. Een overzicht van de vele
activiteiten, achtergrondverhalen en personalia
vormt de inhoud. De Vox is één van de uitingen
van de grote betrokkenheid en inzet van ouders
bij en voor de school.
De ouders spelen ook een belangrijke rol via de
ouderraad, de medezeggenschapsraad, bij
feestelijke gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld de
diploma-uitreiking, bij de ondersteuning van de
jaarlijkse toneelvoorstelling enz.
Ook bij het dit jaar gevierde 106e lustrum
hebben de ouders op velerlei wijze bijgedragen
aan een fantastische lustrumweek in december.
Tijdens het Open Huis willen we graag onze
school zo goed mogelijk presenteren. Deze Vox
maakt het mogelijk de activiteiten die al hebben
plaatsgevonden - en dit jaar ook festiviteiten - de
revue te laten passeren. Een samenvatting van
verhalen en artikelen uit de voorgaande nummers
geeft een goed beeld van wat er zoal op school
te beleven valt.
Hopelijk zult u genieten van de verslagen over de
activiteiten van de vele leerlingverenigingen op
het gebied van toneel, muziek, sport, debat, over
de schoolreizen, de activiteitendagen, de schoolstrijd
en het lustrum. Uit de verhalen spreekt
vooral het grote enthousiasme en de betrokkenheid
van leerlingen en ouders met de school, een
hechte gemeenschap met aandacht voor elkaar.
We wensen u op dit Open Huis veel plezier en
hopen dat u door de verschillende vormen van
informatie een goed beeld zult krijgen van wat
het USG te bieden heeft.
Uiteraard zouden we het zeer op prijs stellen u
volgend jaar als nieuwe ouder(s) te mogen verwelkomen.
Hanneke Taat,
rector
1

2
Verslag Trier juni 2004
3e klassen
Maandag
De eerste dag op weg naar Trier, pas drie uurtjes
vertrokken vanuit Utrecht, iedereen is net een
beetje wakker geworden, wanneer wordt aangekondigd
dat ons eerste uitstapje al op het
programma staat: Maria Laach.
Iedereen wordt in kleine groepjes gedeeld. Wij
bezoeken eerst met ons groepje de abdij van
Maria Laach, een kerk gelegen op een klein pleintje
omringd door bomen. In het voorportaal van
de kerk staat een kleine fontein, die tenminste
voor wat verkoeling
zorgt, want het was
echt super warm!
Binnen in de kerk
was het nogal
donker en klein, we
vonden dat de kerk
wel iets schattigs
had.
Overal in de kerk waren versieringen aangebracht
en midden in de kerk bevond zich het graf
van de keizer, die zelf opdracht had gegeven voor
de bouw van de kerk.
Terwijl iedereen naar water snakt, of in ieder
geval verkoeling, moeten we eerst nog naar de
Laacher See. Een meer, dat een stuk in het bos
gelegen ligt. De man die bij ons is verteld dat dit
meer (wat al 12.00 jaar oud is) is ontstaan in de
krater van een uitgewerkte vulkaan en dat het
meer nu nog alleen hooguit voor recreatie wordt
gebruikt. We vervolgen onze route terug naar de
bussen, een steil pad langs het bos.
Twee uurtjes later zitten we weer in de bus en
vervolgen onze reis naar Trier. Het eerste deel
van het programma zit erop, nog vier dagen in
het vooruitzicht.
Bo en Anouk 3A
Dinsdag
De dag na de eerste nacht. De eerste keer
ochtendcorvee. De eerste keer dat je alleen maar
gegaap hoort (much more to come). De eerste
keer dat je de leraren in hun pyjama's ziet. Ofwel.
. . .de eerste ochtend. Na een heerlijk ontbijt een
lunchpakketjes maken en wat huishoudelijke
regels van meneer Nieuwenhuyse, gingen we op
pad met de bus om een wandeling te maken. De
wandeling ging langs 2 grote met water gevulde
maren. In de tweede mochten we zwemmen.
Mijn groepje was er als eerste, dus we hebben
ook als eerste meegemaakt hoe koud het water
wel niet was. Na een paar keer duiken bleef het
water nog steeds koud, dus toen hebben we
geprobeerd er langer in te blijven (wat redelijk
goed lukte). Na een tijdje werd het lekker, maar
kregen we er genoeg van. We zijn toen lekker
gaan zonnen. Je kon daar ook waterfietsen dus
dat hebben wat kinderen gedaan.
Toen begon de lange wandeling terug. Het was
bloedheet (maar wel lekker). Er bleken een lange
en een korte wandeling te zijn. We gingen dit
keer voor de langere. Op mysterieuze wijze was
onze oorspronkelijke groep een man groter dan
waarmee we vertrokken, maar dat was erg gezellig.
Toen we bijna bij de bus waren (nog maar één
heuvel omhoog) dachten wij; laten we eens actief
doen, en het laatste stukje nog even rennen. Wat
jammer was, was dat toen we boven waren bleek
dat we de andere kant op hadden gemoeten. Na
de andere kant op te hebben gelopen kwamen
we gelukkig wel bij de bus uit en konden we
beginnen aan de terugreis. Even halverwege stoppen
bij een supermarkt, en dan verder door naar
de camping, om te beginnen met het eten. Nasi.
's-Avonds was de beroemde wedstrijd
Nederland-Duitsland. We hadden de hele
wandeling door (als we Duitsers tegenkwamen)
lopen zingen: "Schade, Deutschland, alles ist vorbei."
Dus het was erg jammer toen de Duitsers
het eerste doelpunt maakten. Gelukkig werd het
gelijk en hoefden we niet met een rood hoofd
over de camping. Na de wedstrijd nog even thee
drinken en dan klaar maken voor bed. Een
controle om twaalf uur, of iedereen er in lag (niet
uiterst succesvol) en dan op naar de volgende
dag.
Het was erg leuk, kusjes Zosha.

Woensdag
Onze wandeling terug in de tijd.
Woensdag was dan eindelijk de grote dag, we
gingen met z'n allen
naar de belangrijkste
stad van de hele
reis, naar Trier.
Onze reis heet dan
ook niet voor niets
de Trier- reis. Trier
is een stad met een
geschiedenis van
wel twintig eeuwen
en dit was tijdens onze wandeling ook duidelijk te
zien. Er waren veel historische monumenten en
kerken te bewonderen. We begon-nen onze wandeling
in het hart van Trier, bij de Hauptmarkt.
Hier bevinden zich twee monumenten, de
Marktkreuz (opgericht in 958) en de Petrusfontein
(gebouwd in 1595). Petrus is de beschermheilige
van Trier. De Hauptmarkt is omringd
door veel oude gebouwen, die zorgen voor de
gezellige, maar toch ook historische sfeer van
Trier. Vlakbij het plein bevindt zich ook de Sankt
Gangolf, een laatgotische kerk. Toen we wat
verder hadden gewandeld kwamen we ook bij de
jeugdherberg Warsbergerhof, waar we die avond
met z'n allen zouden eten. Daarna liepen we
door naar de Moezel, en we volgden deze totdat
we bij de eerste brug kwamen, de Römerbrücke.
Dit is de oudste Romeinse brug ten noorden van
de Alpen die nog in gebruik is. Onderweg
passeerden we ook twee Moselkräne (moezelhijskranen),
gebouwd in 1413 en 1774. Aan de
overkant van de Moezel zagen we de 40 m hoge
Mariensäule (Mariazuil). Na nog wat gewandeld
te hebben kwamen we bij een enorm ruinenveld,
dit zijn de resten van de Barbarathermen, in 140
na Chr. gebouwd. Een stuk verderop kwamen we
bij de Kaiserthermen, waar we naar binnen
gingen. We liepen een stukje door de donkere
gangen onder de grond, het leek net een labyrint.
Toen we buiten waren gekomen liepen we door
naar het Amphitheater, terwijl velen van ons nog
moesten wennen aan het felle zonlicht. Tijdens
onze wandeling bezochten we ook de Basilica
Palatina, de Dom en de Liebfrauenkirche. Het
was erg bijzonder om deze oude kerken te betreden.
Vervolgens kwamen we weer uit op de
Hauptmarkt, waar we nog een aantal monumenten
bezochten, waaronder de Judengasse en
het oude huis van Karl Marx, waar Trier natuurlijk
zeer bekend om staat. Tenslotte (als laatste
onderdeel), hebben we de Porta Nigra (de
Zwarte Poort).
Rond half 3 kwamen de eerste groepen van de
ochtendgroep aan in Wittlich waar de fietsen
over werden gegeven. Hier kregen de groepen
even de tijd om uit te rusten en wat te drinken
om vervolgens door onze trouwe buschauffeur
"Sjon" naar Bernkaste1 gebracht te worden. Hier
kregen de groepen even de tijd om rond te lopen
en wat te kopen waarna ze gezamenlijk (samen
met de leraren) naar een burcht liepen, gelegen
op een hoge heuvel en met prachtig uitzicht op
de Moezel.
Na hier iets ge-dronken te hebben en te hebben
ge-noten van het geweldige uitzicht liepen we
gezamenlijk weer terug naar het dorp waarna we
met de bus naar Daun
gingen waar we gezamenlijk in een jeugdherberg
aten.
Na het eten gingen we terug naar de camping in
Prüm en sloten de dag af zittend rond het
kampvuur.
David.
Vrijdag
Kanoën in de Ardennen tijdens de terugreis.
Helaas geen verslag hiervan, waren ze misschien
te moe? In elk geval hebben we nu een beeld van
de werkweek..,
met dank aan dhr. Ten Berge. (redactie)
3

4
Model European Parliament
In 1990 werd de Stichting Model European
Parliament Nederland opgericht met als doel
jonge mensen inzicht te geven in het proces van
de Europese eenwording en bij hen het bewustzijn
te wekken van een Europese identiteit.
Als middel om dit te bereiken werd gekozen voor
simulatiezittingen van het Europees Parlement.
In de afgelopen jaren is het idee van Europese
Parlementen voor de jeugd buitengewoon goed
aangeslagen in Nederland. Het enthousiasme van
de betrokkenen heeft ertoe geleid dat thans in
alle twaalf provincies conferenties worden
gehouden.
De leiding van deze provinciale conferenties
berust bij provinciale coördinatoren. Het bestuur
van de Stichting Model European Parliament
Nederland en de provinciale coördinatoren zien
er op toe dat alle scholen, die betrokken zijn bij
het simulatiespel ook in ruime mate aandacht aan
dit project schenken in de vorm van een
Europese week, een Europese markt of andere
activiteiten. Elk jaar nemen op deze wijze ruim
1000 scholieren uit de hoogste klassen VWO en
HAVO als "Europarlementariërs" direct deel aan
dit project. Daarnaast zijn vele anderen indirect
bij de organisatie, selectie en uitvoering
betrokken.
De provinciale zittingen dienen tevens als selectie
voor deelname aan de jaarlijkse nationale
Conferentie, die een week duurt. Iedere provincie
speelt een lidstaat van de Europese Unie. De
deelnemers benaderen de onderwerpen vanuit
de gezichtshoek van "hun" land.
Op alle conferenties worden actuele onderwerpen
aan de orde gesteld, die ook in het Europees
Parlement te Straatsburg spelen.
De overheid verleent steun door het beschikbaar
stellen van faciliteiten: de vergaderzalen van de
Eerste en Tweede Kamer der Staten-Generaal; de
Gotische Zaal van de Raad van State; vergaderzalen
in de ministeries van Buitenlandse
Zaken, Defensie, Economische Zaken, Financiën
en Landbouw; Provinciehuizen en
Gemeentehuizen.
Met dank aan:
http://people.zeelandnet.nl/jakkes/mep/hetmep.html
Aanrader: http://www.mep-europroject.org/
Hier volgt het verslag van onze huidige USGvertegenwoordigster
uit de 5e klas:
Maandag 20 september 2004
Lieve mensen,
Gisteren heb ik mijn teambuilding dag gehad...
Jaja, het nationaal is helemaal van start gegaan..
Nadat ik eerst te laat kwam op Rotterdam
centraal (in Rotterdam vinden t/m morgen mijn
commissie vergaderingen van de commissie
Economische en Monetaire Zaken plaats) omdat
er wegwerkzaamheden waren, begon onze 1e
mepdag.... Of naja, nog niet het vergaderen maar
het leren kennen van elkaar. Eerst lekker terrasje
gepakt en daarna zijn we gaan laser-gamen en
lekker uiteten geweest. Aan het eind van de
avond werden we allemaal afgezet bij ons gastgezin,
en ik heb het samen met een ander commissielid
van mij erg goed getroffen in een gezellig
gezin in een mooi huis in Hillegersberg:)
Vanochtend begonnen de commissievergaderingen
en ik had geen idee wat ik moest
verwachten, Gisteren heb ik
een beetje lopen informeren
hoe andere landen (provincies)
zich hebben voorbereid, maar
dat was erg verschillend. Over
het algemeen blijkt dat ik érg
goed ben voorbereid (wat ook wel mag na een
zomer studeren en zoeken), al helemaal als je
nagaat dat mevrouw Denemarken (uit Friesland)
niet eens wist dat het er om ging dat ze
Denemarken en niet haar eigen mening moest
vertegenwoordigen en meneer Finland (Den
Haag) heeft vorige week pas te horen gekregen
dat hij naar het nationaal ging, maar goed. Oké,
vandaag.
Mijn vraagstuk: "Dient het stabiliteitspact onder
alle omstandigheden gerespecteerd te worden?"
Klinkt moeilijk... Is het ook...
Onze vergaderingen vandaag liepen aan het begin
van de dag helemaal vast. Ik zal even een korte
toelichting geven van wat überhaupt de bedoeling
is. In je commissie streef je ernaar om een zo
goed mogelijk antwoord zal ik maar zeggen te
vinden op je vraagstukken en je oplossingen van
het probleem te verwerken in een resolutie
(wetsvoorstel). Die resolutie moet morgenmiddag
af zijn, en woensdag komen alle commissies
bij elkaar in Den Haag en zullen dan donderdag
en vrijdag in de Plenaire vergadering samen be-

slissen of een resolutie wordt aangenomen te ja
of te nee. Nou bestaat een resolutie uit IC's
(Introductionairy Clausules) en OC's (Operative
Clausules) ook wel de problemen en de oplossingen.
En ja, het benoemen van huidige problemen,
die nog niet algemeen bekend worden verondersteld,
en daar ook dan nog een oplossing vinden
waar álle gedelegeerden in een commissie het
mee eens zijn, tsja, dat is een hele opgave... Nadat
mijn voorzitter even is ontploft, hebben we de
boel anders aangepakt, en jawel, om 17.30 uur
hadden wij zowaar 2 volledig afgeronde IC's en
de daarbij behorende 5 OC's op papier... Twee
problemen dus, van de twaalf die we vanmorgen
hebben gesignaleerd:S:S Jaja, morgen gaat het een
lange dag worden. Maar ik heb er erg veel zin in,
want met mijn algemene kennis die ik deze
zomer heb gekweekt over de huidige stand van
zaken en alles, maak ik veel goede punten in de
vergaderingen, wat natuurlijk heel belangrijk is. Ik
wil namelijk naar het internationaal, en degene
die daar erg veel over te zeggen heeft is mijn
voorzitter die morgen een verslag moet schrijven
over mijn prestaties binnen onze commissie...
Maar goed mensen, jullie
zijn weer op de hoogte, ik
weet niet wanneer ik weer mail (morgen zullen
de vergaderingen ongetwijfeld uitlopen en we
gaan lekker uiteten etc morgenavond met de
twee commissies die nu in Rotterdam gevestigd
zitten en overmorgen naar Den Haag, dus, nou
ja, dat zien we dan wel weer!!!
Liefs,
Mevrouw Tsjechië (Dieuwke).
Brno-uitwisseling 4e klassers
Op 23 maart, om 19:15 uur was het zover.
Achttien ongeduldige 4e-klassers stonden met
hun aanhang bij het trefpunt op Utrecht centraal.
Om kwart voor acht zou de trein naar Brno in
Tsjechie vertrekken. Zeventien meisjes en Eén
jongen waren uit de vierde klassen van het USG
geselecteerd voor de jaarlijkse uitwisseling met de
leerlingen van het Gymnazium Slovanske
Namesti. Onze lange reis liep via Duisburg,
Berlijn, Praag en had als eindpunt Brno. Na een
korte nacht met veel (te) lange tussenstops
arriveerden we op 'Brno centraal'. Aldaar werden
we door lerares Engels, die haar tweede taal niet
geheel accentloos sprak, hartelijk ontvangen en
aan onze Tsjechische partners voorgesteld.
Diezelfde avond ontmoetten som-migen van ons
elkaar weer in een gezellige Tsjechische pub,
anderen kozen ervoor om naar de bioscoop te
gaan. De volgende ochtend moesten we in ieder
geval weer fris op voor een bliksembezoek aan
Wenen (dat is maar drie uurtjes met de bus vanaf
Brno). We hebben in de rest van de week
ontzettend veel leuke uitstapjes gemaakt naar alle
culturele dingen in en om Brno. We hebben dode
en gedroogde monniken (!) gezien, we hebben
kasteel Spilberk bezocht en we hebben een toespraak
van de locoburgemeester van Brno gekregen
op het stadhuis. Het was tijdens al deze
uitstapjes geweldig weer, dus we hebben er echt
van kunnen ge-nieten.
's Avonds hebben we natuurlijk uitgebreid van
het
Tsjechische
nachtleven
geproefd.
We zijn in
deze week
echt naar
"onze
Tsjechen" toegegroeid. Begin mei komen ze met
z'n allen hier heen. We hebben nu al zin om ze
hier hartelijk te verwelkomen en ze ons mooie
landje te laten zien.
Margriet en Iris.
5

6
Carmen updated
Op 4 december zal door de toneelgroep van het USG Carmen op de planken worden gebracht, een
bewerking van de opera van Bizet. Het wordt vast weer een verrassend eigentijdse interpretatie. We zijn
intussen al wat gewend van de regisseuses. Het stuk zal zich zeker lenen voor aanpassing aan de belevingswereld
van deze tijd.
De oorspronkelijke opera van George Bizet bleek destijds ook een overrompelende indruk te hebben
gemaakt, juist om z'n actuele, realistische enscenering. De première-uitvoering vond plaats in het Parijs van
1875, een tijd waarin men nog zoete romantiek verwachtte in de komische opera. Maar de exotische
zigeunerin Carmen bleek verre vaneen zwijmelende dame. Ze was een vrijgevochten, emotioneel
onafhankelijke vrouw, voor die tijd asociaal en absoluut verdorven. Een type die volledig tegengesteld was
aan de bourgeoismentaliteit van die tijd.
Ook het impulsieve karakter van de verliefde soldaat Don Josee strookte niet met de etiquette. Je ziet hem
langzaamaan aan zijn liefde en jaloezie ten onder gaan, via insubordinatie, desertie uit het leger, lidmaatschap
van een smokkelbende en tenslotte pleger van een moord. Zulk soort realisme was men niet
gewend. Het was rauwe werkelijkheid wat er op toneel te zien was. Ook de enscenering in het 'moderne'
Sevilla met z'n sigarenfabriek en flirtende werkneemsters was nogal banaal en de muziek suggereerde sensualiteit
en hartstochten door gebruik te maken van volkse flamencoritmes, qua impact vergelijkbaar met
hard-coremuziek in een hedendaagse schouwburg. Maar schokkend was vooral de actualiteit van het
Carmen-type. De uitvoering vond plaats enkele jaren na de revolutie van de commune in Parijs. Deze revolutie
van het volk faalde jammerlijk en de bourgeois zag in Bizets stuk een bedreigende herhaling van deze
revolutionaire geest. Tenslotte was Carmen een publieksvijand, ze was een bedreiging van law en order. Ze
deed mee met revolutionaire geesten.
Bizet heeft haar anders dan in het boek van Prosper Merimee aan het eind laten doodgaan, als een soort
boete voor haar gedrag, om de conventies en verwachtingen van het voorname publiek enigszins tegemoet
te komen. De protesten na de première verstomden al snel. Het stuk werd de meest populaire opera allertijden.
Carmen werd het symbool van de Spaanse zigeunerin, de pure ziel van Spanje: exotisch en superieur.
Ondertussen is er veel gebeurd in de Spaanse geschiedenis. Hoe zullen onze middelbare scholieren het
Carmen-motief anno nu interpreteren? Het publiek wacht gespannen af.
Jopje Bakker.
Vivat le Torero (lied van de toreadors uit: Carmen van Bizet)
Frans:
Allons! En garde!
Allons! Allons! Ah!
Toreador, en garde,
Et songe en combattant
Qu'un oeil noir te regarde
Et que l'amour t'attend
Toreador, l'amour t'attende!
Spaans:
Andiam, in guardia
Andiam!!
Toreador, attento
Non ombliar che un occhio tutto ardor ad ammirarti é attento
e che t'aspetta amor
Toreador, t'aspetta amor.
PALLADAS

GDS Hybris
Hybris, het Griekse woord voor hoogmoed, zal
zeker niet overdreven blijken. In 2004 richtten
Annemarie Poorterman en Hanneke Bruijnzeel
de 'debatclub' op. Vorig schooljaar heeft de club
al aan verschillende debattoernooien meegedaan.
Bij zowel het Lagerhuis als het Intergymnasiaal
debat werden prachtige resultaten behaald. Vanaf
dit jaar is er besloten de debatclub officieel
Gymnasiaal Debating Society (GDS) Hybris te
noemen.
Annemarie Poorterman en Dieuwke Dijkmans
van Gunst besturen GDS Hybris. Het team
bestaat uit: Thom Hoff, Alexandra van Dam,
Robin Blijde, Reinier Povel, Marije van der Vorm,
Victoria Wiertz, Janna Groot en de leden van het
bestuur. Deze groep wordt getraind door Ilona.
Zij is zelf ook een fanatieke debater, actief bij de
Utrecht Debating Society. Omdat volgend jaar
verschillende mensen uit het team van school
gaan, zijn er door middel van audities nieuwe
leden aangenomen om zo de toekomst van GDS
Hybris veilig te stellen.
Op donderdag 9 september konden de vierdeklassen
bij het georganiseerde showdebat eerst
kijken wat het meedoen aan GDS Hybris inhoudt.
De maandag daarna werden de audities
gehouden, waarna de volgende mensen werden
geselecteerd: Scott Brugmans, Bo Bouwknegt,
Reinoud Clemens, Guusje Havenaar, Sam van
Steen, Rik Frieling, Lisa van Woersem en Lotte
Dijkmans van Gunst. Met hen is het team
compleet.
GDS Hybris zal voor het eerst in actie komen op
het Nederlands Kampioenschap debatteren voor
middelbare scholieren (NK Scholieren), dat
wordt georganiseerd door Het Nederlands
Debat Instituut (NDI). Het toernooi wordt voor
de zevende keer gehouden en is daarmee het
langst bestaande toernooi in Nederland.
Op het NK Scholieren wordt 'parlementair gedebatteerd'.
Het thema van dit jaar is Innovatie.
Nadat elk team een officiële training heeft gehad
op school zullen in november de voorrondes
plaatsvinden. De teams voeren daarbij drie debatten
over verschillende onderwerpen tegen verschillende
tegenstanders.
Op zaterdag 11 december is de grote finale in de
Pieterskerk in Leiden. Ook bij het Lagerhuis is
GDS Hybris aanwezig. Elk debat bestaat uit drie
onderdelen: 10 minuten teamdebat met vaste
rollen, 10 minuten team-debat zonder vaste
rollen en 5 minuten één-op-één debat.
In januari en februari 2005 zijn de voorrondes
per provincie. De winnaar van iedere provincie
gaat door naar de volgende rondes. De halve
finale en de finale zijn respectievelijk op 18 en 19
maart 2005 te zien bij de VARA.
Het Intergymnasiaal debat in Leiden was vorig
jaar zo'n groot succes dat het dit jaar weer wordt
georganiseerd. GDS Hybris gaat zijn best doen
om de tweede plaats van vorig jaar te verbeteren.
Genoeg te doen voor het team het komende jaar.
Deze vereniging vol met rasecht talent zal
schitteren en hun taak met succes uitvoeren.
Zoals de slagzin luidt:
Onze hoogmoed is niet ongerechtvaardigd!
Margriet Hooghiemstra,
reporter GDS Hybris.
Meer informatie op:
www.stiffedbythestate.com/hybris
(Donderdag 9 sept. jl. organiseerde de debatvereniging 'Hybris' een demonstratie-debat
voor vierdeklassers)
7

8
Dol op hun school zijn ze, de vorige generaties USG-ers,
althans, de oud-leerlingen die zich meldden op de oproep "generaties gezocht".
"Er moeten horden van die families zijn", zei de heer Willem-Albert Wagenaar (gymnasiast van 1953-
1959). Inderdaad zijn kinderen waarvan één of beide ouders het Stedelijk bezochten, bepaald geen zeldzaamheden.
De langste ononderbroken reeks was te vinden bij de familie Schuckink Kool: vier opeenvolgende
generaties. Uw verslaggeefster sprak met enkelen van hen, en met leden van de familie Wagenaar.
Vlak na de oorlog, in 1946, beleefde Clara Schuckink Kool-Oudendal - dochter van dokter Oudendal van
de Maliebaan - haar eerste schooldag op het Stedelijk Gymnasium. Zij had als elfjarige zelf besloten dat ze
dáár heen wilde, en haar ouders vonden dat goed. Het fenomeen Citotoets bestond nog niet; wél het toelatingsexamen.
"Het toelatingsexamen duurde een paar dagen", vertelt ze, "en het werd gehouden in de
gymzaal. De muren zaten vol kogelgaten, maar het was voorjaar en buiten was het gelukkig niet meer zo
koud".
Wie óók in 1946 op school kwam, was de nieuwe, jonge
rector Van der Veer. Mevrouw Schuckink Kool omschrijft
hem als een strenge, gedreven onderwijsman. "Hij bracht
structuur in de school en daar was toen in die na-oorlogse
jaren dringend behoefte aan". De juiste man op de juiste
plaats, in de juiste tijd.
Kleinzoon Paul (derdeklasser van nu) deed wél de
Citotoets, en kreeg een gymnasiumadvies. Na een oriëntatieronde
koos hij voor het Stedelijk: "Het leek me een
leuke school, niet al te groot. En ja, mijn tante en oom
hebben erop gezeten, evenals mijn grootouders, de broer van mijn grootvader en mijn overgrootvader. Het
is wel apart dat ik nu de vierde ben". Heeft dat voordelen? "Ik merk er niets van…. ".
Toelatingsexamen deden ook Margreet Wagenaar (toen: Fischer) en Willem-Albert Wagenaar, beiden in
1953. Mijnheer Wagenaar vertelt: "Ik was een jaar eerder uit Alkmaar gekomen. Ook daar bevond zich
een oud en beroemd gymnasium. Die school had een prachtige aula met een echt podium. De zesde klas
doorliep ik in Utrecht op de Frans Halsschool, bij mijnheer Schaap - wat was dát een drilmeester!" Omdat
de moeder van de heer Wagenaar destijds op het USG had gezeten, lag het nogal voor de hand dat de
jonge Willem-Albert daar ook naartoe zou gaan. "Is daar dan ook zo'n toneel?" had hij zijn moeder
gevraagd; jazeker was het antwoord geweest, daar is óók zo'n toneel. Tijdens het toelatingsexamen, dat
ook in die tijd in de gymzaal werd afgenomen, waren hem de zware rode gordijnen voor de ramen
opgevallen (waar nu een aanbouw is). Daarachter vermoedde hij het beloofde toneel, maar dat viel tegen.
Er waren gewoon ramen, van waaruit je in de tuin keek. "Nu zit ik helemaal voor niets hier op school",
dacht de jongen, "ik ben er in geluisd!" Gelukkig pakte het anders uit; de heer Wagenaar had een
fantastische schooltijd waarop hij met veel plezier terugkijkt.
Op de Zeister lagere school van Joost Wagenaar - de zoon van Margreet en
Willem-Albert - was het niet de gewoonte om de zesdeklassers te toetsen
voor vervolgonderwijs. "Mijn moeder zei tegen mij, aan het eind van de
zesde klas: nu moet je naar de middelbare school en je mag zelf beslissen
naar welke. Je mag kiezen uit: het Stedelijk Gymnasium", zo herinnert Joost
het zich; "mij leek dat niets want ik kende Utrecht niet zo goed. De meeste
klasgenootjes gingen naar een school hier in Zeist, dat was vlakbij. Ik moest
ineens 12 kilometer fietsen en ik was maar klein: 1.35 m. Van de eerste
schooldag - september 1981 - herinner ik mij niets".

De vader van Paulus Schuckink Kool bezocht het Stedelijk Gymnasium in de tijd dat de school nog aan het
Janskerkhof gevestigd was, achter het standbeeld van Professor Donders. Zelf kwam hij in 1947 op de
school terecht op advies van zijn grootvader, bij wie hij met zijn moeder en broer in huis kwam na repatriëring
uit Indië. Het hoofd van de lagere school was er bijzonder op tegen dat voor Paulus het gymnasium
werd gekozen. "Maar aan het advies van het schoolhoofd werd in die tijd niet zo'n belang gehecht",
zo geeft de heer Schuckink Kool aan, "mijn vader had op die school gezeten, mijn ooms waren erop
geweest, dus mijn broer Bill en ik, wij gingen er ook heen. Geen discussie!"
Zeker in de tijd van Clara en Paulus kende de school een bloeiend verenigingsleven. Legendarisch was de
opvoering van "Antigone" ter gelegenheid van de lustrumviering in 1949, met in de hoofdrollen Olga
Dijkman, Louise Wierda en Ab van den Heuvel. Het Utrechts Nieuwsblad schreef er destijds een lovende
recensie over.
AMOR bestond toen ook al, en gaf regelmatig uitvoeringen. In die tijd was AMOR een koor, dat feestelijkheden
opluisterde met een muziekje, en zo nu en dan een leuke operette uitvoerde. Mevrouw Schuckink Kool
was enige tijd bestuurslid.
Dat bloeiende verenigingsleven was er ook in de jaren '50 nog. De heer Wagenaar sr. vertelt met glimmende
ogen van zijn rol in "The reluctant debutante", in vertaling: "De ware David". "Ik had de rol van de
charlatan", verhaalt hij, "zo'n man die volstrekt niet deugt! Maar wat was nu het geval: er waren twee
personages met de naam David, een goede en een slechte. Natuurlijk bleek dat de goede eigenlijk de
slechte was - en omgekeerd. Daarop sloeg de titel. Uiteindelijk was ik dus de goede, de ware David!"
"Mijn tegenspeelster in dat stuk, overigens, was Jetje Van Dam Van Isselt. Haar tante was docente klassieke
talen; zij had nog zo'n monocle. Als dat glas tijdens de les plotseling naar beneden viel, dan was er iets
hélemaal mis!"
In de jaren '80 was het schoolverenigingsleven een stuk minder bloeiend. "Ten eerste was het nogal suf als
je aan verenigingsactiviteiten meedeed", zegt Joost, "maar zoveel verenigingen waren er niet meer. De heer
Marcelis, oud-leerling, die in de jaren '70 terugkwam op school - eerst als leraar klassieke talen, en later als
rector - heeft de afzonderlijke verenigingen eigenlijk opgeheven; hij bracht ze onder een soort overkoepelend
orgaan en noemde dat Alibas, naar de beginletters. Daarmee was eigenlijk de schoolcultuur de
nek omgedraaid. Maar de vraag die nooit beantwoord wordt is: heeft hij met die ingreep wellicht de
verenigingen van de ondergang gered?" Zoals gezegd, in de jaren '70 en '80 liepen die verenigingen niet zo
erg; leerlingen ontleenden er geen status aan zoals in de tijd van de heer en mevrouw Schuckink Kool en
in die van de heer en mevrouw Wagenaar wél het geval was. Beide echtparen geven aan dat je door die
buitenschoolse activiteiten een hele carrière, met bijpassend fraai c.v. kon opbouwen.
Het echtpaar Schuckink Kool herinnert zich nog goed dat de school deelnam aan de GOTA; de Gymnasia
Onderling Te Arnhem, want in Arnhem was dat concept bedacht. Er deden alleen zelfstandige, categorale
gymnasia aan mee. Rector Van der Veer stimuleerde deze beweging enorm; "hij besteedde veel aandacht
aan sport", zo zegt mijnheer Schuckink Kool; "hij was zelf sportief en had enige tijd in de Verenigde Staten
doorgebracht, waar op de colleges natuurlijk ook erg veel aan sport werd gedaan". Mevrouw vult aan: "de
rector heeft daarmee de school misschien een bijzondere plaats willen geven".
9

10
Rivaliteit was er natuurlijk, tussen de scholen onderling. Nu heeft Utrecht nóg een gymnasium, het
Christelijk. Mevrouw Wagenaar maakte eens mee dat tijdens een spannende wedstrijd Utrecht werd
aangemoedigd: "Hup Utrecht, hup Utrecht!" Een van de rivalen van het Christelijk Gymnasium merkte fijntjes
op "dat dit natuurlijk ook wel op hén zou kunnen slaan", welnu, daar was geen sprake van, Utrecht,
dat was het Stedelijk.
Toen de GOTA in de jaren '50 eens in Utrecht werd gehouden, had rector Van der Veer daar een aardig
klassiek kader voor bedacht. Het was een sportbijeenkomst maar dat moest wél een cultureel evenement
worden. De belangrijkste gebeurtenis van het toernooi was niet de sportwedstrijd, maar de voorstelling
van Lampomene. Zij speelden toen Açoka. Gert Hesselink was de koning, en Mick Lagaay speelde de rol
van de boeddhistische monnik. Gespeeld werd er in de stadsschouwburg - het was een hoogtepunt.
De heer Van der Veer was rector van 1946 tot 1972, dus heel was oud-leerlingen hebben hem als rector
meegemaakt. "Het was een baan voor je leven", zegt mevrouw Schuckink Kool, "tenzij je hoogleraar werd".
Door sommige leerlingen werd de rector hartgrondig verafschuwd; anderen liepen met hem weg. Zelf had
hij die sterke gevoelens van voor- of afkeuring eveneens jegens de leerlingen. "Wanneer Van der Veer het
niet met je zag zitten, van mening was dat een klassieke opleiding aan jou niet besteed was, dan kon je het
schudden", geeft mevrouw Wagenaar aan, "maar wanneer het tegendeel het geval was, sleepte hij je er
door". Zelf vermoedt zij dat zij tot de laatste categorie behoorde; de rector hechtte - waarschijnlijk omdat
hij classicus was - aan goed kunnen formuleren, goed met tekst kunnen omgaan, goed kunnen samenvatten.
Zij kon dat. "Er brandde altijd licht in het rectorskamertje", zo gaat ze verder, "wel tot twaalf uur 's nachts.
Alle cijfers moesten hém immers passeren". Haar echtgenoot vult aan: "hij wist van iedere leerling de proefwerkcijfers
uit zijn hoofd".
Onder de heer Van der Veer ging de vijfde klas voor het eerst op reis, naar de Auvergne, om daar de
Romeinse opgravingen te bezoeken. In de tijd van de heer en mevrouw Schuckink Kool deden ze dat op
de fiets, en in de zomervakantie. Dan waren de kinderen een maand van huis. In latere jaren gingen de
klassen met de trein tot Avignon, en van daaruit weer verder op de fiets. In de tijd van de heer en mevrouw
Wagenaar was het een busreis geworden. Joost Wagenaar heeft in zijn gymnasiumtijd nog veel meer
gereisd. "Een kennismakingsweek was er in de eerste klas, vrijwel direct na de aanvang van het schooljaar"
zo vertelt hij; "wij gingen naar Spaarnwoude en die week was echt als gezellige kennismaking bedoeld. In
de tweede klas kwam de eerste echte werkweek, op Terschelling. Daar werd echt gewerkt, voornamelijk
voor het vak aardrijkskunde".
Paul Schuckink Kool jr. was ook op Terschelling met de eerste klas; dat is nu dus twee jaar geleden. Wat hij
zich vooral herinnert zijn de spijlen voor de ramen van de jeugdherberg, de vele sloten op elke deur en de
lichtsensoren in de gangen. "Als je je slaapkamer verliet, floepten alle lichten op de gang aan", zegt hij.
1e steen Homeruslaan

Gewerkt werd er óók: onderzoek voor de vakken aardrijkskunde en biologie.
De klas van zijn grootmoeder had in het eerste jaar zelf een uitstapje
bedacht én georganiseerd: een busreis naar de Veluwe, om daar met eigen
ogen de moeflons te bekijken waarover de biologieleraar had verteld. In de
Paasvakantie werd die excursie gehouden, en de bewuste leraar offerde er
een vrije dag voor op.
Wat natuurlijk altijd blijft terugkomen, is huiswerk: bérgen of een eitje? "In
onze tijd werd het gymnasiumniveau strak aangehouden", zegt het echtpaar
Schuckink Kool, "daar hebben wij ons altijd goed in kunnen vinden,
óók toen onze kinderen op het Stedelijk Gymnasium zaten". Natuurlijk
had je het wel eens druk, dat wel, maar heel extreem was het nooit. "Van
een gymnasiast mag je toch ook wel iets verwachten", vindt mijnheer, "zelf
deed ik veel aan sport, ook buiten de school om, maar dat heeft me nooit van mijn huiswerk af gehouden".
Hun kleinzoon heeft wat dat aangaat misschien een iets andere visie. "Aan sporten - rugby en atletiek -
besteed ik alles bij elkaar zo'n uur of zeven, acht per week", rekent Paul, "en héél af en toe kom ik dan wel
eens met mijn huiswerk in de knel".
Uiteindelijk breekt voor bijna elke usg-er het laatste schooljaar aan. In de jaren '50 was het gebruikelijk dat
de nieuwe zesde klas op de eerste schooldag ontzettend deftig aangekleed op school kwam. Zij waren de
nieuwe dames en heren. Mevrouw Wagenaar vertelt dat de zesde klas vóór de Dies aan de eerste klas de
Cantus leerde, het schoollied. In haar tijd werd de tekst in het Latijn aangeleerd - juffrouw Van Dam had de
tekst al met de eersteklassers doorgenomen. Joost Wagenaar leerde de Cantus ook in het Latijn, echter
van de vijfdeklassers. De vader van Willem-Albert Wagenaar kende het schoollied in het Nederlands ("Gij
gymnasiasten zingt een lied, barst uit in jubelzang….."). Grootvader Wagenaar, die eindexamen deed in
1930, heeft tot op zeer hoge leeftijd dat lied kunnen meezingen, zelfs toen hij dement was geworden.
De laatste schooldag herinnert Joost zich nog wel. "Toen bezetten wij een nacht de school. Dat was heel
spannend. Er werd in die tijd nogal veel geblowd en gedronken en het grappige was nu dat de twee leraren
die op de zesdeklassers moesten passen, zich het ergst misdroegen van iedereen! Dit waren enigszins hippie-achtige
figuren; het lokaal waarin zij 's nachts hadden gezeten zag de volgende ochtend werkelijk bláúw
van de wietdamp. Het waren de zesdeklassers zelf die besloten dat er maar even flink gelucht moest worden;
er zou die dag normaal lesgegeven worden en in zowat de hele school hing die wietlucht".
Met het diploma op zak was het niet de vraag óf je ging studeren, maar wat en waar je ging studeren. "Je
was het min of meer verplicht, óók aan jezelf", stelt mevrouw Schuckink Kool. "Met zo'n goede opleiding
haalde niemand het in zijn hoofd om een jaartje te gaan flierefluiten. Je had dat diploma immers niet voor
de flauwekul, maar om iets nuttigs in de maatschappij te worden. Je ging ook niet iets studeren wat je wel
leuk leek; wat je leuk vond, dat deed je maar op zaterdagmiddag!"
De heer Wagenaar had een soortgelijke ervaring op het einde van zijn gymnasiumtijd. "Wie niet ging
studeren, kreeg er van de rector ongenadig van langs. Dus iedereen ging studeren, behalve onze klasgenoot
Mark Westerman, die zei: ik word zwerver. Ziedend was de rector! Hij kon niet begrijpen dat mensen met
een mooie klassieke opleiding daar niets mee gingen doen. Met Westerman is het trouwens wel goed
afgelopen hoor; hij is Neerlandicus geworden".
Wat is er van hen geworden? Advocaat, econoom, schoolarts, psycholoog. Allemaal op hun eigen manier
betrokken bij het wel en wee van hun oude school, want dáár is de toon gezet, en werd de grens getrokken
tussen een goede prestatie en knulligheid. Dat laatste werd niet geaccepteerd en dat is eigenlijk nog steeds
zo. Hoe zou het Paul junior in de komende jaren vergaan?
Majne van de Merwe,
November 2004
11

12
Klankbordgroepen
Geachte ouders,
Hierbij biedt de Ouderraad van het USG u het
verslag aan van de klankbordgroepen die eind
maart zijn gehouden. Het verslag is medio mei
met de rector besproken.
Zowel de schoolleiding als de Ouderraad kijken
met tevredenheid terug op de eerste ronde
klankbordgroepen. Er was veel belangstelling en
ouders hebben enthousiast deelgenomen. In vervolg
hierop zullen er in het volgende nieuwe
schooljaar nieuwe klankbordgroepen worden georganiseerd.
Deze klankbordgroepen zullen
weer op a selecte wijze worden samengesteld en
zowel in november als in mei worden bevraagd
over specifieke onderwerpen; zoals bijvoorbeeld
de pedagogische visie van de school. De deelnemers
krijgen daarbij ook documenten overlegd
aan de hand waarvan de zij zich kunnen
voorbereiden.
De Ouderraad constateert dat veel ouders onvoldoende
op de hoogte zijn van nieuwe initiatieven
van de schoolleiding. De website wordt
niet frequent geraadpleegd. De lopende discussie
over de leerstijl van USG is bij velen nog onbekend.
Evenals het bestaan van vakoverstijgende
projecten, zoals rondom het thema 'water'. De
Ouderraad heeft dan ook besloten volgend
schooljaar te starten met een mailflits waarmee
aandacht kan worden gegeven aan zaken als de
nationale finale schoolhockey waaraan het USG
meedoet, de toekenning van een prijs voor de
beste schoolsite die het USG onlangs ontving of
aan de samenwerking tussen universiteit en
gymnasium via het zogeheten juniorcollege
waaraan het USG meedoet.
Niet alles echter is communicatie. Het USG moet
zich willen vernieuwen. Menig ouder die
meedeed aan een klankbordgroep is ontevreden
over de leeromgeving die het gymnasium biedt;
met name in de bovenbouw. Hiermee raakt de
kritiek van ouders het hart van het onderwijs. De
Ouderraad heeft besloten dit thema centraal te
stellen in de klankbordgroep van het nieuwe
schooljaar. Hoe ervaren onze kinderen het leerklimaat?
Zijn er voldoende digitale werkplekken?
Biedt het zelfstudie-uur voldoende meerwaarde?
Weten leerkrachten te inspireren? Worden leerlingen
voldoende uitgedaagd?
De Ouderraad hoopt u hiermee voldoende te
hebben geïnformeerd over het verloop van de
eerste klankbordgroepen en over wat ermee
gedaan wordt. Zij wil alle ouders die hebben
meegedaan hartelijk bedanken, net als de ouders
die niet konden deelnemen en toch meeleefden.
We laten van ons horen!
Met een hartelijke groet.
Stef van Breugel, voorzitter.
Ouders als klankbord - Verslag van de eerste
klankbordgroep voor ouders. April 2004
Ouderraad Stedelijk Gymnasium Utrecht
Algemene indruk
Twee bijeenkomsten waarin ouders gevraagd
wordt om hun mening over het USG. Een avond
bestemd voor ouders van leerlingen uit de
groepen 1-3 en een bestemd voor ouders uit de
groepen 4-6. Beide groepen zijn middels een aselecte
weging tot stand gekomen. Zonder uitzondering
hebben ouders de deelname aan de
klankbordgroep zinvol geacht. Verzocht is het initiatief
voor te zetten. Ook ouders die geen
gehoor konden geven aan de oproep mee te
doen aan een klankbordgroep hebben hier om
verzocht.
Opmerkelijk is het verschil in toonzetting. In de
klankbordgroep 4-6 is er ontevredenheid, hoewel
niet door iedereen gedeeld. Bijvoorbeeld over
het studiehuis en de leeromgeving voor leerlingen,
maar ook over de visie op het onderwijs.
In de groep 1-3 is er een basale tevredenheid.
Bijvoorbeeld over de regels en de regelmaat en
de bescherming die de school biedt. Opmerkelijk
is ook dat daar waar ouders kritisch zijn, zij er
aan toevoegen dat dit niet geldt voor hun
kinderen. Die omarmen het USG.
Karakter
Ouders van de onderbouw waarderen het USG
vanwege de kleinschaligheid, het overzicht, het
veilig leerklimaat en de nadruk op de klassieke
vorming. Bij ouders uit de bovenbouw overheerst
het beeldmerk van zakelijkheid. In de benadering
van leerkrachten ligt, in hun ogen, de veronderstelling
besloten dat een leerling zelfstandig kan
functioneren. De zakelijke benadering wordt
door sommige ouders positief ervaren. Het USG
is een school met relatief weinig bemoeizucht.

Leerlingen kunnen er zichzelf zijn. Andere ouders
zijn er negatief over. De afstand tussen de
leerkracht en de leerling is groot. Ook die tussen
de schoolleiding en ouders. Ongeacht de bouw
zijn ouders van mening dat het USG zich onvoldoende
presenteert, bijvoorbeeld op de eigen
open dagen.
Visie
In de beide klankbordgroepen is naar voren
gekomen dat de pedagogische doelstelling van de
school onvoldoende bekend is. Er is toch wel zo'n
doelstelling? De drie kernbegrippen orde, regelmaat
en reinheid bieden niet alle ouders houvast.
Zij zien uit naar een meer brede pedagogischdidactische
visie.
Communicatie
Een algemeen onbehagen betreft de wijze
waarop de school de kritiek van leerlingen weegt.
Leerlingen zouden onvoldoende gelegenheid krijgen
mee te denken. Het preken zou domineren.
In de zijlijn wordt door ouders erkend dat het
nodig kan zijn regels te stellen. Aandacht is
gevraagd voor de wijze waarop dat gebeurt.
Ouders uit de onderbouw zijn niet altijd gelukkig
met de communicatie over de langdurige lesuitval
zoals bij het vak Latijn.
Een aandeel ouders uit de jaren 4, 5 en 6 herkennen
zich niet in de missie van het USG: reinheid,
orde en regelmaat.
Hoewel niet elke ouder de website regelmatig
raadpleegt, zijn ouders bijzonder positief over de
website. Zeker in de onderbouw. De website
wordt informatief en actueel genoemd. Het digitale
rooster voor leerlingen biedt uitkomst.
Docenten
Ouders verwachten dat docenten leerlingen
inspireren. Zij willen graag weten op welke wijze
het gymnasium docenten volgt, stimuleert en
beoordeelt. In het algemeen is gevraagd om een
stimulerende positie. Bij ouders van de bovenbouw
leeft het inzicht dat door het accent op
zelfstudie de docent zijn voorbeeldfunctie verliest.
De docent die boeit, verhalen vertelt die
blijven hangen en gezag heeft, is in hun ogen aan
het verdwijnen. Er wordt gevraagd naar de wijze
waarop nieuwe docenten worden ingewerkt en
worden begeleid. Ook is gevraagd of docenten
een instructie krijgen hoe zij leerlingen kunnen
motiveren en begeleiden.
Voorgesteld is niet langer een docent aan te
stellen als mentor als deze zelf geen les geeft aan
de leerlingen over wie hij het mentoraat voert.
Onderwijsaanbod
Overgang basisschool-voortgezet onderwijs
Een aantal ouders uit de onderbouw vinden de
overgang van de basisschool naar het gymnasium
groot. Hoewel er begrip is voor de wijze waarop
de school leerlingen laat merken dat er wat van
hen verwacht wordt, wordt de studiebelasting in
het begin van de brugklas als te groot ervaren.
Studiehuis
Bij ouders van de groepen 4-6 is er onzekerheid
over het studiehuis. Niet elke ouder is er blij mee.
Er zijn vragen gesteld bij de wijze waarop de zelfstudie-uren
worden begeleid. Ouders geven aan
dat leerlingen op school niet goed uit de voeten
kunnen. Menig leerling studeert liever thuis dan
op school. De mediatheek kent te weinig faciliteiten,
de leeromgeving is onrustig -leerlingen last
hebben van andere leerlingen-, leerkrachten die
toezicht houden geven geen of nauwelijks
inhoudelijke instructie. Voor veel leerlingen
hebben de zelfstudie-uren geen meerwaarde.
Er is gevraag naar de studiebelasting en of wel
gelijk verdeeld wordt. Is jaar vier niet substantieel
zwaarder? Hoe is de verdeling tussen het vierde
en vijfde jaar? Er is gevraagd naar de aansluiting
met de universiteit en of de school die in de gaten
houdt.
Taalonderwijs
Ouders maken zich zorgen over de kwaliteit van
het taalonderwijs in het algemeen en die van het
Latijn en het Nederlands in het bijzonder. Het
betreft een zorg die wordt ingegeven door langdurige
afwezigheid van de vaste leerkracht.
Tussentijdse uitstroom
Er zijn vragen gesteld bij de tussentijdse uitstroom
in de middenbouw: de groepen 3 en 4.
Klopt het dat in deze twee jaren, structureel,
relatief veel leerlingen het gymnasium verlaten?
Organisatie
De indeling in kwintalen wordt als positief
ervaren net als de 'timing' van de repetitieweken.
Probleemoplossend vermogen
De school moet sneller ingrijpen bij ordeproblemen.
Sneller ingrijpen impliceert dat eerder gesignaleerd
wordt. De vakleerkracht heeft hier een 13

14
bijzonder taak. Hij ervaart (dagelijks) hoe een
groep functioneert. Ook kan geluisterd worden
naar de inbreng van leerlingen (zie 'communicatie').
Middelen
De kosten voor de aanschaf van boeken wordt
met name door ouders uit de onderbouw hoog
genoemd. De suggestie is gedaan (het netwerk
van) ouders meer te betrekken bij sponsoracties
of het inzetten van specifieke deskundigheid.
Slot
Ouders hebben de klankbordgroep gebruikt om
kritiek te spuien. Zij hebben de uitnodiging hiertoe
bijzonder gewaardeerd en willen graag op de
hoogte worden gehouden. Zij zijn benieuwd naar
de reactie van de rector.
Ouderraad USG,
April 2004.
Terschelling
Het was een hele leuke werkweek vinden de
meeste bruggers. We hebben veel leuke dingen
gedaan maar het was ook wel vermoeiend om zo
vroeg op te staan.
Het begon met heel vroeg opstaan we moesten
al om 6.15 uur op school zijn! Iedereen kwam
slaperig op school met een grote en zware tas, 4
dagen is natuurlijk best lang! Toen alles in de bus
lag en de bruggers en docenten erin zaten
konden we eindelijk vertrekken maar dat was pas
om 6.45 uur. Het duurde lang om naar de boot
te komen, maar het was wel heel gezellig in de
bus. Eenmaal bij de boot aangekomen moest
iedereen zijn bagage een heel stuk sjouwen daar
moesten we weer een tijdje wachten (gelukkig
waren er stoelen). Eindelijk kwamen er een paar
karretjes aan voor onze bagage 1 voor 1 mocht
je je bagage daar naartoe brengen. Iedereen had
na een tijdje zijn bagage in een van de karren
neergelegd mochten we de boot op. We hadden
een kennismakingsspel op de boot. Het was een
heel leuk spel waar je een paar foto's en dan
diegene raden die op de foto staat. En dan ook zo
snel mogelijk. Iedereen liep rond over de hele
boot en dan moest je dus iemand gaan vinden die
je misschien amper kende. Het spel was moeilijk
gemaakt door om de foto's van de achterkant van
het hoofd waren gemaakt. Na het spel mocht je
gewoon over de boot rond gaan lopen en op de
boot gaan zitten. Toen we op Terschelling aan
waren gekomen moesten we onze bagage weer
van de karren af gaan halen en in een andere kar
doen. We kregen ook een fiets bij een fietsverhuurder
waarmee we in groepjes naar de
jeugdherberg fietste.
Na een half uur waarin we onze bedden op
mochten maken, gingen we al weer weg op de
fiets naar het wad. Het was maar een klein stukje
fietsen, we waren in allemaal groepjes verdeeld
en elk groepje ging met 1 of 2 begeleider(s) die
veel over de wadden wisten. We gingen met
onze laarzen door de bagger heen lopen en kregen
over alle beestjes die in de wadden leven iets
te horen. Een van die beestjes waar je iets over te
weten kreeg was de kokkel maar de meneer uit
ons groepje wilde alleen een kokkel pakken als
iemand hem op zou eten. Niemand wilde hem
opeten uit ons groepje behalve 1 iemand dat was
Tycho hij durfde er wel 1 eten, maar hij at een
hap op en de rest spuugde die uit want hij vond
het te vies.
Er was ook een creatieve opdracht die moest je

of als 1e doen de eerste dag of als 2e de 1e dag.
We gingen 's avonds door het donker naar het
wad lopen en een film kijken die wel heel leuk
was. We moesten al om 23.00 uur in bed liggen
en als je daarna ging overlopen naar een andere
kamer kwam je op de lijst te staan met 'scherp in
de gaten gehouden'.
We moesten de volgende dag al om 7.30 uur
opstaan en sommige om 8.00 uur eten en andere
8.15 uur eten.
De tweede dag gingen we het behendigheidscircuit
doen. Eerst een warming-up met een beetje
springen. Daarna volgde de onderdelen: Skilopen
(met twee mensen op een paar ski's). Houtwerpen
(een zwaar blok hout zo ver mogelijk
door de lucht werpen). Tennisballen vangen (in
een emmer zoveel mogelijk tennisballen vangen).
Timmeren. Hoepels (met een paar hoepels
proberen met je groepje naar de overkant te
komen). Zeildragen (een brugger op een zeil naar
de overkant dragen). Zig-zaggen (om paaltjes
heen rennen en de top van een toren aan raken).
Stokdragen (iemand op een stok naar de
overkant dragen).
Na het eten gingen we een middag naar het
strand waar we eerst allemaal dingen moesten
gaan vinden en daarna gingen we allemaal
activiteiten doen zoals vliegeren en beachvoetbal
en zandkastelen bouwen. 's Avonds na het eten
gingen we naar het zwembad met de fiets. En
daar hebben we ongeveer 75 minuten gezwommen.
De 2e dag moesten we weer om 23.00 uur naar
bed. De 3e dag moesten we weer om 7.30 uit
bed zo vroeg.
We gingen vandaag naar de Noordvaarder dat
zijn een soort duinen. Daar waren 2 mannen van
staatsbosbeheer die er veel over wisten en dus
alles aan ons gingen vertellen en ons over de
duinen rond ging leiden. Aan het eind van de
rondleiding begon het al weer te regenen! En we
hadden erna de fietstocht! Niemand had er meer
zin in. Gelukkig werd het wel weer mooi weer na
een tijdje. We hebben zo ver gefietst dat we heel
Terschelling denken gezien te hebben. We
mochten onderweg ook nog in de C1000 iets
kopen. Na ongeveer 4 uur fietsen en opdrachten
maken over de dingen dus je kon niet gewoon afsnijden
(jammer genoeg). Toen we na heeeeel
lang fietsen eindelijk weer in de jeugdherberg
waren gekomen hadden we ongeveer een uurtje
voor ons zelf en daarna moesten we eten. Na het
eten hadden we een disco tot 0.00 uur stond er
op het programma maar het liep wel iets uit!
Het was een hele gezellige avond.
De volgende ochtend mochten we een kwartier
langer slapen!(maar nog niet lang genoeg hoor).
We moesten alles gaan opruimen en alle spullen
in pakken en naar buiten brengen. We gingen
weer op de fiets naar de boot, maar eerst mochten
we nog iets gaan kopen als je geld mee had.
Uiteindelijk zijn we weer met de boot terug
gegaan en met de bus weer naar school maar
natuurlijk was er file en was niemand gebeld.
Het was in ieder geval suuuuuper leuk!!
Jeske bij de Weg 1d &
Michelle Rudolph 1d
Gaudibank
Vrijdag 29 oktober werd door de rector,
Hanneke Taat, de eerste steen gelijmd op de
Gaudibank in de schooltuin. De tweedeklassers,
die de bank verder gingen voorzien van een
prachtig mozaïek, dronken een glas 'champagne'
en gingen direct aan de slag.
15

ALTIJD AL HET
VERBORGENE
ACHTER PLATO
EN ZIJN “GANG”
WILLEN WETEN?
Of de eigenlijke vertaling van 'De Bello Gallico' willen lezen?
De échte vertalingen lees je in het boekje
SATURAE GYMNASII
Aloude verhalen over onze school
Meer dan 30 pagina's over de onbekende geschiedenis van het USG!
Een citaat uit dit unieke boekje (wat € 3,- kost, opbrengst voor het Bangladeshproject.
Te bevragen bij A. Reinink of via saturae@wanadoo.nl), nu reeds in de tweede druk!
Anne-Sophie, vrij naar: Caesar's "De Bello Gallico":
“In het geheel genomen is het USG verdeeld in drie delen, waarvan één de Puren bevat, de ander de
Populairen en de derde zij die in hun eigen taal Computerdeskundigen en in de onze kortweg Nerds
worden genoemd. Deze verschillen onderling allen van taal, gewoonten en bevelhebbers. De Puren
spreken de taal der waarheid; dat wil zeggen de taal die onbevlekt is gebleven van tijdelijk populaire
woorden -die op hun beurt verzinsels of leenwoord-en van de Bonifatiërs zijn- en vol van chiasmes,
anaforen, climaxen en onbegrijpelijk ingewikkeld Nederlands is.”
17

18
advertentie
Het USG schrijft geschiedenis…
Het USG schrijft geschiedenis....en wel in letterlijke zin. Er is op 4 december 2002, op de Dies van de
school, een boekje uitgebracht over de geschiedenis van het USG, te beginnen met de in 1474 gestichte
Hieronymusschool tot en met de invoer van de tweede fase op het Utrechts Stedelijk Gymnasium in 2000.
De titel van dit zeer boeiend boekje luidt: "Uti porta Latina stat", een fragment uit het traditionele schoollied.
Deze cantus is met de Nederlandse vertaling achterin het boekje opgenomen waaronder dus de zin:
"Uti porta Latina stat, stet in perpetuum!", "door tijden en eeuwen heen, sta de Latijnse poort! ".
Het historische gedeelte is geschreven door Prof. O.J. de Jong . De Heer J. Marcelis heeft het gedeelte vanaf
1950 voor zijn rekening genomen en is zelf zo ook tot geschiedenis geworden. Voor de gegevens is oa.
gebruik gemaakt van interviews die in 1999 door vijfde klassers zijn afgenomen aan oud-leerlingen. Er is
ook aan het visuele gedeelte veel aandacht besteed. Het staat vol met foto's en prenten opgedoken uit het
Utrechts Archief.
Uti porta Latina stat is te koop voor 15 euro bij de administratie van de school.