VOX4 Open Huis 2005 v01 - USG Vox

Gewerkt werd er óók: onderzoek voor de vakken aardrijkskunde en biologie.
De klas van zijn grootmoeder had in het eerste jaar zelf een uitstapje
bedacht én georganiseerd: een busreis naar de Veluwe, om daar met eigen
ogen de moeflons te bekijken waarover de biologieleraar had verteld. In de
Paasvakantie werd die excursie gehouden, en de bewuste leraar offerde er
een vrije dag voor op.
Wat natuurlijk altijd blijft terugkomen, is huiswerk: bérgen of een eitje? "In
onze tijd werd het gymnasiumniveau strak aangehouden", zegt het echtpaar
Schuckink Kool, "daar hebben wij ons altijd goed in kunnen vinden,
óók toen onze kinderen op het Stedelijk Gymnasium zaten". Natuurlijk
had je het wel eens druk, dat wel, maar heel extreem was het nooit. "Van
een gymnasiast mag je toch ook wel iets verwachten", vindt mijnheer, "zelf
deed ik veel aan sport, ook buiten de school om, maar dat heeft me nooit van mijn huiswerk af gehouden".
Hun kleinzoon heeft wat dat aangaat misschien een iets andere visie. "Aan sporten - rugby en atletiek -
besteed ik alles bij elkaar zo'n uur of zeven, acht per week", rekent Paul, "en héél af en toe kom ik dan wel
eens met mijn huiswerk in de knel".
Uiteindelijk breekt voor bijna elke usg-er het laatste schooljaar aan. In de jaren '50 was het gebruikelijk dat
de nieuwe zesde klas op de eerste schooldag ontzettend deftig aangekleed op school kwam. Zij waren de
nieuwe dames en heren. Mevrouw Wagenaar vertelt dat de zesde klas vóór de Dies aan de eerste klas de
Cantus leerde, het schoollied. In haar tijd werd de tekst in het Latijn aangeleerd - juffrouw Van Dam had de
tekst al met de eersteklassers doorgenomen. Joost Wagenaar leerde de Cantus ook in het Latijn, echter
van de vijfdeklassers. De vader van Willem-Albert Wagenaar kende het schoollied in het Nederlands ("Gij
gymnasiasten zingt een lied, barst uit in jubelzang….."). Grootvader Wagenaar, die eindexamen deed in
1930, heeft tot op zeer hoge leeftijd dat lied kunnen meezingen, zelfs toen hij dement was geworden.
De laatste schooldag herinnert Joost zich nog wel. "Toen bezetten wij een nacht de school. Dat was heel
spannend. Er werd in die tijd nogal veel geblowd en gedronken en het grappige was nu dat de twee leraren
die op de zesdeklassers moesten passen, zich het ergst misdroegen van iedereen! Dit waren enigszins hippie-achtige
figuren; het lokaal waarin zij 's nachts hadden gezeten zag de volgende ochtend werkelijk bláúw
van de wietdamp. Het waren de zesdeklassers zelf die besloten dat er maar even flink gelucht moest worden;
er zou die dag normaal lesgegeven worden en in zowat de hele school hing die wietlucht".
Met het diploma op zak was het niet de vraag óf je ging studeren, maar wat en waar je ging studeren. "Je
was het min of meer verplicht, óók aan jezelf", stelt mevrouw Schuckink Kool. "Met zo'n goede opleiding
haalde niemand het in zijn hoofd om een jaartje te gaan flierefluiten. Je had dat diploma immers niet voor
de flauwekul, maar om iets nuttigs in de maatschappij te worden. Je ging ook niet iets studeren wat je wel
leuk leek; wat je leuk vond, dat deed je maar op zaterdagmiddag!"
De heer Wagenaar had een soortgelijke ervaring op het einde van zijn gymnasiumtijd. "Wie niet ging
studeren, kreeg er van de rector ongenadig van langs. Dus iedereen ging studeren, behalve onze klasgenoot
Mark Westerman, die zei: ik word zwerver. Ziedend was de rector! Hij kon niet begrijpen dat mensen met
een mooie klassieke opleiding daar niets mee gingen doen. Met Westerman is het trouwens wel goed
afgelopen hoor; hij is Neerlandicus geworden".
Wat is er van hen geworden? Advocaat, econoom, schoolarts, psycholoog. Allemaal op hun eigen manier
betrokken bij het wel en wee van hun oude school, want dáár is de toon gezet, en werd de grens getrokken
tussen een goede prestatie en knulligheid. Dat laatste werd niet geaccepteerd en dat is eigenlijk nog steeds
zo. Hoe zou het Paul junior in de komende jaren vergaan?
Majne van de Merwe,
November 2004
11