VOX4 Open Huis 2005 v01 - USG Vox

10
Rivaliteit was er natuurlijk, tussen de scholen onderling. Nu heeft Utrecht nóg een gymnasium, het
Christelijk. Mevrouw Wagenaar maakte eens mee dat tijdens een spannende wedstrijd Utrecht werd
aangemoedigd: "Hup Utrecht, hup Utrecht!" Een van de rivalen van het Christelijk Gymnasium merkte fijntjes
op "dat dit natuurlijk ook wel op hén zou kunnen slaan", welnu, daar was geen sprake van, Utrecht,
dat was het Stedelijk.
Toen de GOTA in de jaren '50 eens in Utrecht werd gehouden, had rector Van der Veer daar een aardig
klassiek kader voor bedacht. Het was een sportbijeenkomst maar dat moest wél een cultureel evenement
worden. De belangrijkste gebeurtenis van het toernooi was niet de sportwedstrijd, maar de voorstelling
van Lampomene. Zij speelden toen Açoka. Gert Hesselink was de koning, en Mick Lagaay speelde de rol
van de boeddhistische monnik. Gespeeld werd er in de stadsschouwburg - het was een hoogtepunt.
De heer Van der Veer was rector van 1946 tot 1972, dus heel was oud-leerlingen hebben hem als rector
meegemaakt. "Het was een baan voor je leven", zegt mevrouw Schuckink Kool, "tenzij je hoogleraar werd".
Door sommige leerlingen werd de rector hartgrondig verafschuwd; anderen liepen met hem weg. Zelf had
hij die sterke gevoelens van voor- of afkeuring eveneens jegens de leerlingen. "Wanneer Van der Veer het
niet met je zag zitten, van mening was dat een klassieke opleiding aan jou niet besteed was, dan kon je het
schudden", geeft mevrouw Wagenaar aan, "maar wanneer het tegendeel het geval was, sleepte hij je er
door". Zelf vermoedt zij dat zij tot de laatste categorie behoorde; de rector hechtte - waarschijnlijk omdat
hij classicus was - aan goed kunnen formuleren, goed met tekst kunnen omgaan, goed kunnen samenvatten.
Zij kon dat. "Er brandde altijd licht in het rectorskamertje", zo gaat ze verder, "wel tot twaalf uur 's nachts.
Alle cijfers moesten hém immers passeren". Haar echtgenoot vult aan: "hij wist van iedere leerling de proefwerkcijfers
uit zijn hoofd".
Onder de heer Van der Veer ging de vijfde klas voor het eerst op reis, naar de Auvergne, om daar de
Romeinse opgravingen te bezoeken. In de tijd van de heer en mevrouw Schuckink Kool deden ze dat op
de fiets, en in de zomervakantie. Dan waren de kinderen een maand van huis. In latere jaren gingen de
klassen met de trein tot Avignon, en van daaruit weer verder op de fiets. In de tijd van de heer en mevrouw
Wagenaar was het een busreis geworden. Joost Wagenaar heeft in zijn gymnasiumtijd nog veel meer
gereisd. "Een kennismakingsweek was er in de eerste klas, vrijwel direct na de aanvang van het schooljaar"
zo vertelt hij; "wij gingen naar Spaarnwoude en die week was echt als gezellige kennismaking bedoeld. In
de tweede klas kwam de eerste echte werkweek, op Terschelling. Daar werd echt gewerkt, voornamelijk
voor het vak aardrijkskunde".
Paul Schuckink Kool jr. was ook op Terschelling met de eerste klas; dat is nu dus twee jaar geleden. Wat hij
zich vooral herinnert zijn de spijlen voor de ramen van de jeugdherberg, de vele sloten op elke deur en de
lichtsensoren in de gangen. "Als je je slaapkamer verliet, floepten alle lichten op de gang aan", zegt hij.
1e steen Homeruslaan