You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
«Nik ez dinat hori esan».<br />
Zer esan nuen, ba?<br />
«Pentsatzen ari naun, besterik gabe, gainera etorriko<br />
zainan estresean. Horregatik, gero hik ere har itzan hilabete<br />
batzuk libre».<br />
Honen erraza balitz bezala: sei hilabete nigana, sei<br />
hilabete harengana.<br />
«Okay».<br />
Katharinak nirekin eztabaidatzeari utzi diola uste<br />
dut. Kasu honetan, behintzat, argudio ona neukan. «Ezin<br />
ditinat lanak aukeratu, badakin».<br />
Legarrezko pistak karraska egin du leun, hurrengo egunean<br />
autoz Katharinaren aitaren errota zaharrera inguratu<br />
garenean; laster hamar urte egingo ditu han bizi dela.<br />
Hauts-zurrunbilo batek inguratu gaitu. Harroturiko<br />
hondar fina astiro pausatutakoan, Hanna ikusi ahal izan<br />
dut, eta Armin, Katharinaren aita.<br />
«Kaixo, pottoka», dei egin diot nire alabari; gug ana<br />
dator korrika. Arin hartu dut besoetan, ez nauka ahaztuta.<br />
Hannak lehenbizi niri eman dit musu, eta gero –ustekabean<br />
harrapatu nau– Rabbeeri, zeinak irribarrez ilea<br />
ukitu baitio.<br />
Sendi-idilioa, lehen begiratuan baino ez, alabaina.<br />
Katharina ez da geratu gure zain; aitzitik, goizean Portugalera<br />
abiatu da, gurekin topo ez egiteko.<br />
Hasieran Hannaren bila etorri nahi nuen eta Rabbeerekin<br />
batera hirurok hamar egun igaro hondartza batean,<br />
hemendik ez oso urruti, baina Katharinaren aitak<br />
proposatu zigun bere etxean, errotan, gera gintezkeela,<br />
horrela askoz atseginago izango litzatekeela. «Nahi izanez<br />
gero, hire lagun berria ere ekar dezakek».<br />
18
Change language