این اثر ترجمهای است از

اسکنلون بی هدف در خیابانهای خالی از جمعیت شهرک
تویینی نشین پرسه میزد و سعی میکرد که خودش را محکم نگه
دارد.‏ ولی خیلی سخت بود.‏ دیروز او چهلمین سالروز بنیانگذاری
آنجا را که در نهایت رونق و شکوفایی بود،‏ جشن گرفته بود،‏ اما
امروز،‏ آنجا مثل شهر ارواح بود.‏
اما هنوز،‏ در نهایت تعجب،‏ احساس شادمانی میکرد.‏ رویای او
از هم پاشیده بود،‏ اما تبدیل به یک رویای روشنتر شده بود.‏ او یک
بچۀ سرراهی را پرورانده بود و به مرحله بلوغ رسانده بود و شاید
روزی از او به عنوان کاشف نژاد جدید یاد میشد.‏
او کامالً‏ مطمئن بود که آنها روزی به همه منظومه شسی حکم
خواهند راند.‏ نیروی اتمی،‏ خنثی کننده جاذبه،‏ همه آنها در کار
عظیمی که او کرده بود،‏ رنگ خواهند باخت.‏ این هدیه واقعی او
برای همه جهان بود.‏
او فکر کرد که این،‏ حسی است که ‏»خدا«‏ ممکن است داشته
باشد.‏
پایان