این اثر ترجمهای است از

بود ‏–پیامی از طرف پیوی ویلسون-‏ میگفت که آنها نزدیک چنین
دریاچهای فرود آمده بودند.‏
هنوز نیم مایل تا فرود کامل فاصله داشتیم که تکه فلز بیضی
شکل درخشانی را شناسایی کردیم که همان فوبوس بود.‏ و وقتی
که به نرمی بر روی کندههای سبز رنگ فرود آمدیم،‏ کمتر از
پانصد متر با آن سفینه بخت برگشته فاصله داشتیم.‏
ما در اتاق کنترل جمع شده بودیم و منتظر دستورات بودیم.‏
ناخدا زیر لب گفت:‏ ‏"عجیبه.‏ کوچیکترین نشونهای از خشونت
دیده نمیشه".‏
کامالً‏ درست بود.‏ فوبوس ساکت و آرام،‏ بدون هیچ صدمهای
آنجا نشسته بود.‏
سپر فوالدی مدل قدیمی آن در زیر نور زرد مشتریِ‏ ورم
کرده،‏ به روشنی میدرخشید.‏ اکسیژن جو آنقدر کم بود که
نتوانسته بود هیچ زنگی روی پوسته مقاوم خارجی سفینه به وجود
بیاورد.‏
ناخدا از خیاالت بیرون آمد و رو به چارنی که پشت فرستنده
رادیویی نشسته بود کرد و گفت:‏ ‏"از گانیمد جوابی نرسیده"؟