ByBusMagazine_Winter 2019

More documents

Recommendations

Info

Αμαλία Ζαργιανάκη«Να ζείτε με πολυτέλεια κάθε λεπτό της ζωής σας»!Η ΠΡΩΤΑΓΩΝΊΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΊΑΣ«ΓΙΑ ΘΎΜΙΣΕ ΜΟΥ» ΑΜΑΛΊΑ ΖΑΡΓΙΑΝΆΚΗΣΤΟ "BYBUS"Της Μαρίας ΓιαμπουλάκηΗταινία «Για θύμισε μου» με θέμα το Αλτσχάιμερ της ΜαρίαςΣβολιαντοπούλου σπάει τα ταμεία. Οι προβολέςξεκίνησαν από την Κρήτη, όπου σε κάθε προβολή ο κόσμος ξεπέρασεκάθε προσδοκία. Η ταινία όμως δεν έμεινε στα στενά όρια του νησιούκαι τέλη Νοεμβρίου ξεκίνησαν οι προβολές στην Αθήνα και την υπόλοιπηΕλλάδα. Η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Αμαλία Ζαργιανάκημίλησε στο By Bus για την ταινία, για τα δικά της συναισθήματα απότην αποδοχή του κόσμου και κυρίως δίνει μαθήματα ζωής για να βιώνουμεμε πραγματικό νόημα τη ζωής μας καθημερινά.62
Η ταινία όπου και αν προβλήθηκε ήταν sold out. Ο κόσμος ανταποκρίθηκεστο κάλεσμα σας και γέμισε ασφυκτικά τις αίθουσες στιςοποίες προβαλλόταν η ταινία. Ποια ήταν τα δικά σου συναισθήματα;«Όταν βλέπω τόσο κόσμο να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα μαςκαι γεμίζει τις αίθουσες αυτό που ξεχειλίζει από μέσα μου είναι ηικανοποίηση ότι πετύχαμε. Μιλάω στον Α’ πληθυντικό διότι ήτανμια συλλογική δουλειά. Μπορεί εγώ να έχω πρωταγωνιστικόρολό αλλά πίσω από αυτό είναι περίπου στα 80 άτομα. Επίσηςνιώθω ευγνωμοσύνη, καθώς όλος αυτός ο κόσμος άφησε κάτιάλλο στην άκρη για να έρθει να δει την ταινία μας».Ποια ήταν η ανατροφοδότηση που λάμβανες από τον κόσμο μετάτην προβολή; Δεδομένου ότι σκοπός ήταν η ευαισθητοποίησητου κόσμου γύρω από το Αλτσχάιμερ και τους φροντιστές, θεωρείςότι πέρασε το μήνυμα στον απλό κόσμο; Τι αντίκτυπο θαήθελες να αφήσει η ταινία; Ποιες δράσεις να γίνουν προκειμένουνα αισθανθείς ικανοποιημένη ως προς τον βασικό στόχο;«Μπορείς να καταλάβεις τον κόσμο από την πιο αλάνθαστη γλώσσαπου είναι η γλώσσα του σώματος . Οι περισσότεροι, όταν βγαίνουναπό τις αίθουσες, είναι με μάτια βουρκωμένα και μου σφίγγουν τοχέρι ή με αγκαλιάζουν και μου λένε ένα τεράστιο ευχαριστώ. Ευχαριστώπου μου δίνεις δύναμη,ευχαριστώ που μου δείχνειςότι δεν είμαι μόνος μουτελικά είναι αυτό που ακούμεσυχνότερα. Σε αυτό τοσημείο αντιλαμβάνεσαι ότιπήραν το μήνυμα, που δενείναι άλλο από τη δική τουςεπιβράβευση σε αυτό πουκάνουν. Επίσης γνωρίζωότι με όλα αυτά τα χρήματαπου θα μαζευτούν από τιςπροβολές η εταιρία ΑλτσχάιμερΗρακλείου θα κάνει τοκαλύτερο δυνατόν για όλοαυτόν τον κόσμο».Ο κόσμος του φροντιστή ενός ασθενή με Αλτσχάιμερ είναι πραγματικάένας άλλος, ένας διαφορετικός κόσμος που όσοι δεν τοέχουν βιώσει αδυνατούν να το κατανοήσουν. Ποιο είναι το δικόσου μήνυμα για όλους εκείνους που αποτελούν το περιβάλλονενός φροντιστή; Πως μπορούν στην πράξη να τον υποστηρίξουν;«Μετά από 2 χρόνια γυρισμάτων και κρατώντας τον πρωταγωνιστικόρόλο της γυναίκας που νοσεί από Αλτσχάιμερ πιστεύω ότι τομυστικό που θα βοηθήσει τον φροντιστή να ανταπεξέλθει σε όληαυτή τη κατάσταση είναι η ενσυναίσθηση. Ενσυναίσθηση είναι ηαναγνώριση και η κατανόηση της θέσης, του συναισθήματος, τωνσκέψεων ή της κατάστασης του άλλου. Με αυτό τον τρόπο μπορείνα βάλει τον εαυτό του στη θέση του ανθρώπου που νοσεί, να κατανοήσειτη συμπεριφορά και έτσι να γίνει ευκολότερη η καθημερινότητακαι στους δύο. Πρόκειται, εν ολίγοις, για ένα εξαιρετικάισχυρό εργαλείο επικοινωνίας».Πέρα από την ταινία, είσαι ένας άνθρωπος που είτε με την επαγγελματικήσου ιδιότητα, είτε την εθελοντική σου δράση βρίσκεσαιπολύ κοντά σε ανθρώπους που νοσούν. Ποια είναι ταδιδάγματα που έχεις αποκομίσει από την εμπειρία σου αυτή καιθα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;«Έχω δουλέψει στο Εργαστήριο Βιολογίας Καρκίνου της Ιατρικής Σχολήςόπως και στην Ογκολογική Κλινική στο τμήμα χημειοθεραπειώντου Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου όπου βρίσκομαι τώρα και 25 χρόνιακαι έρχομαι καθημερινά σε επικοινωνία με ογκολογικούς ασθενείς.Αυτό που έχω να πω είναι ότι ο άνθρωπος έχει ξεχάσει τι είναι, θεωρείτα πάντα δεδομένα γύρω του και όταν αυτός ο κόσμος που έχει δημιουργήσεικάπως πάει να χαλάσει τότε αντιλαμβάνεται ότι ξέχασε ναζήσει με πολυτέλεια το κάθε λεπτό που είχε περάσει στην ζωή του. Γιαυτό λοιπόν, να έχετε ηρεμία στην ζωή σας. Τι έγινε αν καθυστερήσωλίγο; Και τι έγινε αν δεν έχω τα χρήματα να αγοράσω κάτι; Να αγαπάτεπράγματα που έχουν ανεκτίμητη αξία όπως ο χρόνος, η υγεία σας, μιααγκαλιά ή μια στιγμή με τους αγαπημένους σας».Η συμμετοχή σου στη ταινία «Θύμισε μου» είναι η δεύτερη μετά τονπρωταγωνιστικό ρόλο ως μητέρα στην πρώτη ταινία της ΜαρίαςΣβολιαντοπούλου «οι Μάσκες που βραδιάζουν το πρωί». Πως προέκυψεη συνεργασία με την Μαρία και πως αποτιμάς πλέον αυτήσου την εμπειρία; Θα συμμετείχες και σε άλλους είδους ταινίες ήείναι προϋπόθεση ο κοινωνικός χαρακτήρας του έργου;«Αγαπώ τα πράγματα και τις πράξεις που δεν έχουν κάποια χρηματικήαξία. Η συμμετοχή μου και στις δύο ταινίας είχαν κοινό παρανομαστήκαι αυτός είναι ότι θέλαμε να περάσουμε κάποια μηνύματα στον κοινωνικόσύνολο. Επίσης ήταν και οι δύο φιλανθρωπικού χαρακτήρα.Θέλω λοιπόν εδώ να ευχαριστήσω την Μαρία Σβολιαντοπούλου γιατην πρόταση που μου έκανε και στις δύο ταινίες της, ήταν ένα όνειροζωής για εμένα όλο αυτό. Η Μαρία είδε ότι θα μπορούσα να ανταπεξέλθωκαι στους δύο ρόλους και τελικά από ότι έχουμε δει μέχρι στιγμήςόντως οι κριτικές που έχω πάρει είναι πάρα πολύ καλές. Φυσικάθα ήθελα να συμμετέχω και σε άλλου είδους ταινίες, έξαλλου ήδη έχωαρχίσει τα μαθήματα υποκριτικής, παρακολουθώ σεμινάρια όπως καιμαθήματα σε εργαστήρι θεατρικής τέχνης».Θέλω να σε γυρίσω λίγο πίσω. Στα πρώτα γυρίσματα της πρώτηςταινίας, τότε που για πρώτη φορά κλήθηκες να υποδυθείςέναν ρόλο. Ποιες ήταν οι προκλήσεις που αντιμετώπισες καιπως τις ξεπέρασες;«Στην πρώτη ταινία που συμμετείχα ομολογώ ότι δεν είχα τόσοάγχος καθώς ο ρόλος ήταν πιο μικρός και πιο κοντά σε έμενα αφούυποδυόμουν την μητέρα ενός παιδιού. Είμαι μητέρα από τα 19 καιμού βγήκε αυθόρμητα».Ο στόχος είναι το χαμόγελο του συνανθρώπου, είχες δηλώσεισε μία συνέντευξή σου. Ποια είναι τα βασικά υλικά για αυτό; Τιχρειάζεται ο άνθρωπος για να χαμογελάει πηγαία και ειλικρινάκατά τη γνώμη σου;Όταν αντιληφθούμε ότι εμείς είμαστε οι σκέψεις μας, οι σκέψεις μαςγίνονται πράξεις και τέλος αυτή είναι η εικόνα μας .Τότε θα σκέφτεταιμόνο θετικά. Αν σκεφτούμε ότι τίποτα σε αυτό τον κόσμο δεν είναι μόνιμοούτε καν τα προβλήματα μας, όλα αλλάζουν . Άρα το μόνο πουέχουμε δεδομένο αυτή τη στιγμή είναι το παρών, μην είμαστε λοιπόνκατσούφηδες, μην είμαστε μοιρολάτρες, χαμογελάστε, ζήστε το λεπτό,διότι ο χρόνος είναι ο μόνος που δεν εξαγοράζεται και ούτε γυρνάειπίσω . Και τέλος, να είστε ευγνώμων για όλα αυτά που έχετε γιατί είναιδικό σας δημιούργημα, που κάποιος άλλος για πολλούς και διάφορουςλόγους μπορεί να μην τα έχει κι ας έχει προσπαθήσει όπως εσείς».63
Page 1 and 2:
1
Page 3 and 4:
3
Page 5 and 6:
Η ομάδα του περιοδι
Page 7 and 8:
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙ
Page 9:
ΕΙΔΗ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΠΛΑΚ
Page 13 and 14: ΠΑΡΟΧΕΣ ΚΤΕΛ ΗΡΑΚΛ
Page 15 and 16: 15
Page 17 and 18: ΚαλαμαύκαΤο γραφικ
Page 19 and 20: Άγιος ΘωμάςΤο χωρι
Page 21 and 22: 21
Page 23 and 24: 23
Page 25 and 26: Εκτός όμως από το θ
Page 27 and 28: 27
Page 29 and 30: ΠΉΛΙΟΠέτρινες πηλι
Page 31 and 32: 13
Page 33 and 34: 33
Page 35 and 36: ΟΣυνοδός Βουνού εί
Page 37 and 38: «Συγκινήθηκα» μας
Page 39 and 40: 39
Page 41: 41
Page 44 and 45: 4 ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ
Page 46 and 47: ΓιώργοςΚουτσάκης«
Page 48 and 49: Christmasaround thewordΓαλλία
Page 50 and 51: Let's go AthensΤης Άντζυς
Page 52 and 53: «Φάλτσο σοπράνο»το
Page 54 and 55: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕ
Page 56: Πράγα ΤσεχίαΒιέννη
Page 59 and 60: 59
Page 61: βιεννη specialΜε πτήση
Page 65 and 66: Η πρώτη αποστολή ήτ
Page 67 and 68: Παρά την πρόοδο της
Page 69 and 70: 69
Page 71 and 72: 71
Page 73 and 74: ΒόσποροςΘεωρείται
Page 75 and 76: Λ.Καλοκαιρινού 89, Η
Page 77 and 78: 77
Page 79 and 80: Πόσο διαρκεί ένα face
Page 81 and 82: 81
Page 83 and 84: 83
show all

ByBusMagazine_Winter 2019

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?