realigas la mondan pacon la bahaa kredo kaj esperanto

kun diversaj nacioj. Se oni studas eĉ 50 lingvojn oni ankoraŭ tamen povas vojaĝi tra
lando kaj ne koni ĝian lingvon. Tial mi esperas ke ĉiu el vi streĉos ĉiujn siajn fortojn,
por ke la lingvo Esperanto larĝe disvastiĝu." 63
Ekzameninte la frazojn en la ĵus antaŭa citaĵo, tuj antaŭ kaj post uzo de la vortgrupo de
‘Abdu'l-Bahá, 'tial ĉiu el ni devas studi ĉi tiun lingvon', kaj lian unuan paragrafon, oni
rivelas ĉu li aludis al la tuta homaro. Kelkaj personoj opinias, ke li direktis sian
instrukcion nur al la Esperanto-mondo. Tiu hipotezo ŝajnas malkredebla, ĉar
samideanoj jam studis kaj daŭre studas Esperanton. Dezirante akcepton de Esperanto
de ĉiuj registaroj, nacioj kaj lernejoj de la mondo 'Abdu'l-Bahá apenaŭ limigis siajn
komentojn je la tutmonda Esperanto-komunumo.
Bonvolu noti ke 'Abdu'l-Bahá havis la rajton peti de la bahaanaro lernadon de la
sŭahila, inuita lingvo aŭ kiu ajn lingvo sen garantio pri ĝia universaleco. La senlima
aŭtoritato de 'Abdu'l-Bahá fari tian proponon dependis nek de akademia aprobo de iu
specifa lingvo, kvankam tio estus nun bonvena por antaŭenigi Esperanton, nek de la
rango de pli popularaj lingvoj. Se mi ripetas nur unu punkton, ĝi estu ke 'Abdu'l-Bahá
havis la aŭtoritaton peti min, pro mia pretendo esti bahaano, studi Esperanton ĉu aŭ ne
ĝi universaliĝos. Se bahaanoj ricevas peton de siaj Nacia Spirita Asembleo aŭ
Universala Domo de Justeco, ili ofte komparas tion kun reĝa dekreto kiun efektivigi
estas honoro. Kiamaniere ili respondus en la ĉeesto de 'Abdu'l-Bahá, kiam li diris ke,
"ĉiu el ni devas studi ĉi tiun lingvon (Esperanto) kaj disvastigi ĝin laŭ sia eblo” ? Mi
opinias ke malmultaj el ili petus lin pli klarigi lian intencon.
63 D-ro J.E. Esslemont Bahá'u'lláh kaj la Nova Epoko p.165. Bahaa Esperanto-Ligo Usono. 1978.
Tradukis Lidia Zamenhof. D-ro Esslemont estis fame konata bahaa, skota esperantisto kaj ‘Mano de la
Afero de Dio’. Shoghi Effendi distingis lin per tiu honora titolo post lia morto. La supra prelego de
'Abdu'l-Bahá, simile al la plimulto de liaj eldonitaj prelegoj, ankoraŭ ne estas oficiale aŭtentigita.
Piednoto 44 klarigas la staton de la prelego kies grado de aŭtentikeco ankoraŭ ne estas establita.
Piednoto 66 klarigas ĝian aŭtoritatecon.
46