realigas la mondan pacon la bahaa kredo kaj esperanto

La Bahaaj Sanktaj Skriboj klare malkaŝas la neceson de facila kaj helpa lingvo, uzota
kun la naciaj lingvoj antaŭ ol sola universala lingvo estos utiligita. La tempopaso inter
la du okazaĵoj dependas de niaj propraj klopodoj kaj oferoj por gajni justecon.
Spekulativi daŭre pri elekto de unu universala lingvo, tasko por ontaj generacioj, ŝajnas
al mi esti senutila afero nuntempe. La belega araba lingvo en sia hodiaŭa formo jam
estas specife menciita de 'Abdu'l-Bahá en ĉi tiu dokumento sur paĝo 49 kiel nekonvena
pro seriozaj problemoj en la rolo de universala helpa lingvo. La angla lingvo, la persa
lingvo kaj ĉiuj gepatraj lingvoj havas similajn mankojn. Eĉ pere de la plej bonaj
motivoj oni malsukcese subtenus mondhelpan lingvon kiu malakordas kun la proponoj
de 'Abdu'l-Bahá; simile oni vane apogus la tro fruan ideon de sola planeda lingvo.
Analoga al tio estus konstrui belan duetaĝan domon sen unue kaj neskueble starigi la
fundamenton de la enireja etaĝo.
"Ho vi servantino de Dio. Akiru la persan lingvon por lerni la signifon de la Diaj
vortoj kaj ekkoni la Diajn misterojn, evoluigi elokventan parolon kaj traduki la
Sanktajn Tabuletojn de Bahá'u'lláh. La persa lingvo iĝos rimarkinda en ĉi tiu ciklo; ne,
eĉ en la tuta mondo oni studos ĝin." 96
La ĉi-supra Tabuleto, adresita al individuo, imputas gloran erudician signifon al la
persa kiel aliro al la Sanktaj Tekstoj, ne kiel universala helpa lingvo. Estas skribite ke
la lumo de la bahaa epoko daŭros 500.000 jarojn. En la malproksima estonteco, kiam
la plejmalriĉuloj de Afriko havos komunikad-rimedojn por interdiskuti kun lertegaj
profesoroj ĉie, oni ne plu bezonos helpan lingvon aŭ eĉ multajn naciajn lingvojn. Je tiu
fora tempo la unika beleco de lingvo kiel la persa aŭ la araba, ambaŭ el kiuj Bahá'u'lláh
Mem perfekte regis, eble iĝos superega kaj uzata en la tuta mondo. Ne eblas konsideri
rektan salton al planeda lingvo, kiel la araba aŭ la angla k.t.p, antaŭ ol efektivigi
neŭtralan logikan universalan helplingvon, ĉar mankas al la homaro la matureco kaj
unueco fari tian elekton des pli la rimedoj. Jam estas bone konataj la relativa facileco
de Esperanto kaj la monoŝparo havebla per adopto de ĝi ĉe ĉiuj internaciaj forumoj.
'Abdu'l-Bahá en la onta citaĵo rakontas tre konkretan ekzemplon de la unueciga potenco
de la araba lingvo estigi pacon kaj religian harmonion malgraŭ ke homoj poste misuzis
tiun potencon kaj malunuiĝis. Imagu la rezulton, se oni mondskale ripetus similan
penadon celante la mondan pacon. Mi citas ĉi tie du apartajn prelegojn de 'Abdu'l-Bahá
simple pro tio, ke lia pariza prelego ankoraŭ ne estas Esperantigita kaj laŭ mia scio lia
stutgarta prelego ne haveblas en la angla. Ne tro gravas ĉar la kerno de la prelegoj
spegulas unu la alian. Li staris antaŭ esperantistoj ambaŭfoje. Notindas ke lia stutgarta
parolado estis publikigita en La Nova Tago , bonkvalita bahaa revuo presita Esperante
ĉirkaŭ�1930, preskaŭ same kiel ankaŭ en Germana Esperantisto de Majo 1913. En
artikolo sur paĝo 72 de la lasta revuo legeblas: " 'Abdu'l-Bahá parolis perse kaj du
tradukantoj pene tradukis lian paroladon anglen kaj poste en germanan lingvon." Tiel
la Esperanto-skribtraduko probable estas la tria kaj tial probable ĉiam restos ne
aŭtentigita malgraŭ ĝia apero en konata bahaa revuo. Ĝis nun oni konsideras nek la
stutgartan prelegon de 'Abdu'l-Bahá nek la plimulton de liaj publikigitaj prelegoj esti
96
Tablets of 'Abdu'l-Bahá vol 2. p 306. (Tradukis : T. Steele kaj P. Desailly.)
77