realigas la mondan pacon la bahaa kredo kaj esperanto

tuj iĝas komuna posedaĵo, niaj kunaj penoj kaj sinoferoj estus la katalizilo por vigligi
generacion de skeptikaj gejunuloj kaj por spirite veki cinikan mondgazetaron.
Nia kunligota, neŝancelebla kaj daŭra subteno de ambaŭ organizaĵoj havas
perfektigantan kaj lumigontan potencialon.
"Tiu ĉi lingvo estas disvastigota kaj laŭgrade universaliĝos, sed poste pli kompleta
lingvo aŭ la sama submetiĝos al modifoj kaj ŝanĝoj, kaj ĝi estos adoptita kaj fariĝos
universala." 72
Niaj preĝoj kaj individua agado povas pliproksimigi tiun "poste", kiam altranga
Internacia Kongreso aŭ Konsilantaro kun la helpo de la Sinjoro ĉi tiun pratempan kaj
disigitan problemon finfine solvos. Bahaanoj opinias, ke baldaŭ terglobaj okazaĵoj plu
montros la urĝecon de mondpolitika paco, kaj la principo de universala helpa lingvo
ludos gravan rolon en tiu procezo. Kvankam neniu nacia lingvo ŝajne konformas al la
deziroj de 'Abdu'l-Bahá pri universala helpa lingvo, oni devus kompreni, ke tiu
Internacia Kongreso, kiun li rekomendis, havos la rimedojn kaj lertojn rapide
enkonduki tute novan mondlingvon; speciale se oni konsideras la belegan ekzemplon
jam starigitan danke al Esperanto. Estus tragedio se iuj obstinaj esperantistoj neniel
konsiderus la eblecon, ke la Internacia Lingvo povus bezoni ŝanĝojn aŭ ŝanĝetojn. Laŭ
miaj multaj travivaĵoj en Esperantujo tia malcedemo evidentiĝas en eta sed
ekstermodere voĉa malplimulto de esperantistoj.
ĉu ni rajtas prokrasti?
Tiu ĉi emfaza demando pri prokrasto apud la supra citaĵo de 'Abdu'l-Bahá, en kiu li
prezentas al ni gravan elekton, kuŝas en la propra konscienco. Ekster konsideroj de
konscienco, kiajn ajn protestojn oni faru, temas pri demando, ne juĝo. Ĝis tiam kiam la
Universala Domo de Justeco igas antaŭen la urĝecon de mondhelpa lingvo, la demando
restu privata por ĉiu bahaano. Tio ne rajtigas al ni ignori la "lingvan bombon", ĉar ĝi
estas fundamenta principo de la Bahaa Kredo. La principo de unueco kiu ampleksas la
leĝon de universala kaj individua respondeco signifas, ke prokrasti kaj ŝanceliĝi rilate
tiun temon prokrastas la tagon de unueco kaj verdiktas, ke multaj homoj restu en sia
nuntempa stato de mankoj. Mia libro klopodas akceli diskutadon de la lingva
problemo, reaktivigi la studadon de la Internacia Lingvo en la ĝenerala bahaa
komunumo, kaj malkovri la efikecon de la Bahaaj Sanktaj Skriboj por la
Esperantistaro. Per mia skizo de la agrablaj koincidoj ligantaj la Bahaan Kredon kaj
Esperanton al la monda paco mi penas montri la gravecon de la demando. Ne eblas
gajni rezultojn sen profunda sindemandado kaj sinekzamenado sekvata de neskuebla
kaj persista agado laŭ la propraj kompetenteco kaj rimedoj. Pri miaj propraj motivoj mi
kredas, ke avantaĝo de unuopulo estas plej bone certigita per avantaĝo kaj samtempa
progreso de la tuta grupo.
72
Tablets of 'Abdu'l-Bahá vol 111, p. 692 (pri Esperanto) Tradukis. Steele kaj Desailly.
53