gizarte ekonomiaren aukera zaintzen krisiaren aurrean - ADDI

Argi utzi nahi dugu hasiera batetik, beraz, “hirugarren sektore” horren bitartez gizarteekonomiakokatzen den esparru sektorialari erreferentzia egin nahi diogula, “lehensektorean” ongizate-estatua kokatuko litzatekeen bezala, eta “bigarren sektorean”merkatuko enpresa kapitalistak. Errealitatearen banaketa sektorial hau egiteak zalantzaugari sortzen duen arren 19 , eta hirugarren sektorea beste bi sektoreen ukazioz definiturik“munstro (kontzeptual) lauso eta definiezin” (Kendall eta Knapp, 1995) bilakatzekoarriskua areagotzen dela jakinik ere, nazioarteko erkaketak egiteko hautu berbera eginduten autoreei jarraituz, guk ere hirugarren sektorea adiera baliatuko dugu bigarrenkapitulu honetan, gizarte-ekonomia kokatzen den espazio sektorialari erreferentziaegiteko.2.2 Sektore arteko banaketaren ikuspegi historikoa2.2.1 Sektoreak zenbatzen: hurbilketa soziologikoaongizatearen inguruko teorizazio akademikoak oso lerratuak agertu izan diratradizionalki ongizate-estatuaren analisian. Modu honetan, estatua bere gizartepolitikakolanabesen bitartez gizarte-ongizatearen baldintzatzaile nagusi gisa hautemanizan da. Parekidetasun honek, epealdi historiko batean bere azalpena izan badezake ere,gizarte-ongizatearen ikuspegi oso murrizkorra ekarri du, analitikoki zein enpirikokimuga garrantzitsuak dituena.Maila analitikoan gizarte-ongizatea ongizate-estatuarekin parekatzea, esan bezala,murrizketa gogorregia ezartzea litzateke. Marko teoriko zabalago batek, gizartepolitikakgizarte-egiturekin duen aldebiko harremanean erreparatzera garamatza,gizarte-egituraz norbanako zein giza taldeek beren praktikak antolatzeko modu(instituzioak) eta horien arteko erlazioak (prozesu sozialak) ulertuko ditugularik(Adelantado et al, 2000). Testuinguru horretan gizarte-egiturak norbanako zein gizataldeak ezberdintasun-ardatz batzuen arabera kokatzen ditu baita horien identitatea etagizarte-ekintzaren nolakoa baldintzatu ere. Gizarte-egituren nozioari eutsiz, hortaz,19 Autore ezberdinek argudiatzen dute erakundeak sektore ezberdinetan kokatzeak “ikerkuntza mundukokonbentzioei” erantzuten diela gehiago aurkikuntza enpiriko egiaztagarriei baino (Anheier eta Seibel,1990).91