Poesie - Provincia di Torino

Dhe anija lehtë lehtë lundron
Pret valët e detit të trazuar,
Për herë të fundit syri vrojton
Brigjet e Evropës së hakërruar.
Qëndron në anije e galduar
Fytyrë e përvuajtur gjithë hare
E Krishtit flijetarja e vluar
Nuse e njomë e botës së re,
Një kryq hekuri n'dorë shtërngon
Shpëtimi lëvarshëm kumbon në të,
E shpirti i gatshëm pranon
Blatën e rëndë fli për të,
Pranoje, këtë flijim, o Zot,
Dëshmi e përbetimit që të dashuroj,
Ndihmoi gjallesës Tënde sot
Që emrin do të madhëroj!
Si shpërblim, Të lus o i Hirt',
O Ati ynë plot mirësi
Të më japësh vetëm atë shpirt
Atë shpirt që-veçse Ti e di.
Dhe t'imtë, të pastër si n'ag vere vesojnë
Të valët lot rjedhin qetë, me mall,
Që betimin për Ty prore e madhërojnë
Për të madhin blatim që tani u shpall.
A Poem by Mother Teresa - Gonxhe
Bojaxhiu, composed Dec. 9, 1928,
en route to India.
La nave lenta naviga sul mare
E fende i flutti che s'alzano schiumosi,
un'ultima volta mi volgo a guardare:
lascio d'Europa i lidi tumultuosi.
Sopra la nave, salda ed esultante,
la vergine che a Cristo s'è votata,
va al mondo nuovo, tenera sposa, amante,
umile donna da gioia illuminata.
Una croce di ferro in mano stretta,
echeggia in lei la salvezza agognata
e lo spirito pronto lieto accetta
il calice cui s'è sacrificata.
Quanto io t'offro accetta, o mio Signore,
a suggello d'amor che t'ho giurato,
aiuta la creatura tua, Creatore,
io faccia che Tu sia glorificato.
Ti prego, in cambio, Signore onnipotente,
o Padre nostro di bontà ricetto,
dammi sol quello spirito ardente,
spirito che Tu sai, anche non detto.
Pura come rugiada del mattino
ecco, sgorga una lacrima accorata
a renderti più chiara, o mio divino,
la promessa che ora è consumata.
Ecco la poesia che ha scritto
Gonxhe Bojaxhiu - Madre Teresa
durante il primo viaggio verso l'India.
5